Γράφει ο Θεόφιλος Γιαννόπουλος
-«Το Λιμπρέτο της Αγάπης» της Μαργαρίτας Παπ[1] έμελε να είναι ένα βιβλίο που διαβάστηκε με συντροφιά τους ήχους των κυμάτων. Εκείνων που ενέπνευσε τον Οδυσσέα Ελύτη και αυτών που δεν αποδέχτηκαν ποτέ την θυσία του Κώστα Καρυωτάκη[2]...-
Τα βιβλία που διαβάζουμε κρύβουν μαγεία. Μας μιλούν μέσα από τα μαύρα γράμματα, μας προικίζουν τις εικόνες και τα συναισθήματά τους και έπειτα μας αφήνουν να ζήσουμε αυτά που μέχρι τότε αγνοούσαμε πως υπάρχουν.
Έτσι συνέβη και τώρα.
Από την πρώτη σελίδα ένιωσα πως ο λόγος της συγγραφέως ήταν ανθρώπινος, με γραφή τόσο προσωπική όσο αληθινές στέκουν και οι ενδόμυχες σκέψεις μας.
Η ιστορία μας ξεκινά με ένα μοιραίο όνειρο που ως σκοπό έχει να φέρει σε επαφή δυό άγνωστους μεταξύ τους μέχρι τότε ανθρώπους: Την Τάνια, μία λάτρη της όπερας και τη διάσημη μουσουργό Αμελί Πριέ. Ο συνδετικός τους κρίκος είναι η εμφάνιση της ψυχής της πρόωρα χαμένης πιανίστριας Ζιακλίν Μπιζέ, στα όνειρα της Τάνιας με αποστολή να μεταφέρει ένα ιδιαίτερο μήνυμα μέσω της μουσικής, στην καλή της φίλη Αμελί. Αυτή η επαφή μετουσιώνεται στην συνέχεια για τις δύο γυναίκες στην δημιουργία ενός λιμπρέτου[3]: Του λιμπρέτου της Αγάπης.
Με αφορμή αυτή την συνεργασία, το κεντρικό πεδίο προβληματισμού περιστρέφεται γύρω από την αληθινή έννοια της αγάπης. Μιας αγάπης που παρουσιάζεται με πάμπολλες μορφές στη ζωή μας, γεμίζοντάς μας συγχρόνως με τόσα πολλά ερωτηματικά, λύσεις και έγνοιες για την ιδεατή παρουσία της που όλη τη ζωή μας ποθούμε να φτάσουμε, να αγγίξουμε και να ζήσουμε.
Στο πέρασμα των σελίδων η προσωπική ζωή των γυναικών αυτών ζυμώνεται με τα προβλήματα της καθημερινότητας στο οικογενειακό περιβάλλον και στις κοινωνικές τους συναναστροφές που βάζουν εμπόδια ή δίνουν απαντήσεις στα προσωπικά τους προβλήματά.
Προβλήματα τόσο όμοια με την δική μας ζωή, που μας παρασέρνουν έτσι ώστε να νιώσουμε και να ταυτιστούμε μαζί τους και να ψάξουμε μέσα από τις διεξόδους τους και τις δικές μας λύσεις. Κι αυτό το ταξίδι των ηρώων βοηθά τόσο στην αυτογνωσία μας όσο και στην τελική απάντηση εάν τελικώς καταφέρνουμε να ζούμε τα όνειρά μας ή αν αυτά μένουν σχέδια ανεκπλήρωτα μες στα απόκρυφα κιτάπια της καρδιάς μας.
Όπως ακριβώς και τα έργα μιας ζωής που κρατούσε φυλαγμένα η Αμελί στα ντουλάπια το σπιτιού της.
Μα «…η αγάπη είναι δράση που μπορεί να εκδηλωθεί μόνο ελεύθερα», όπως εξομολογητικά γράφει κι η συγγραφέας. Δίχως αυτό, θα πρόσθετα εγώ, πως δε θα ήμασταν άνθρωποι ειλικρινείς, μα θεατρίνοι γεμάτοι υποχρεώσεις και ατελέσφορα «Θέλω»...
Κι όσο φτάνει η ιστορία στο τέλος της, τόσο συνειδητοποιούμε την μόνιμη δικαιολογία μας σε όσα και όσους κατηγορούμε άσκοπα για την στασιμότητά μας, δίχως να παίρνουμε την ευθύνη που μας αναλογεί.
Γιατί δύσκολα συνταιριάζει δυστυχώς η ελευθερία με την εκπλήρωση των ονείρων και την εσωτερική μας ειρήνη. Κάποιες φορές χρειάζεται να θυσιάσεις κάτι από αυτά ,-ή όλα τους, για χάρη της επιβίωσής σου ή την επιβίωση των άλλων.
Μα κάθε επανάσταση έχει το δικό της στόχο.
Τα δικά της θύματα.
Κι αυτό που απομένει ως ευχή και ως κατάρα, είναι ο σκοπός σου να είναι αυτός που αποζητά αληθινά η καρδιά σου και να πονά λιγότερο από τη χαρά σου...
Θεόφιλος Γιαννόπουλος, Θεσσαλονίκη, 2015.
Λογοτεχνικό βιογραφικό
Η Μαρίνα Κωνσταντινίδου γεννήθηκε στη Λευκωσία της Κύπρου. Σπούδασε Οικονομικά στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και παρακολούθησε Παιδαγωγικά στη Φιλοσοφική Σχολή του ΑΠΘ. Είναι κάτοχος πτυχίου πιάνου του Ελληνικού Ωδείου Αθηνών. Από τα νεανικά της χρόνια ασχολείται με την ποίηση και την πεζογραφία. Ποιήματα και άρθρα της δημοσιεύτηκαν στο Περιοδικό Τρίτη Χιλιετία του Πανελλαδικού Ελλαδο-Κυπριακού Συνδέσμου ΠΕΛΚΥΠΟΣ και σε άλλα λογοτεχνικά περιοδικά. Το 2005 κυκλοφόρησε το πρώτο της μυθιστόρημα «Σαν Γυναίκα στο Φιδάκι» και το 2010 το δεύτερο υπό τον τίτλο «Το Λιμπρέτο της Αγάπης». Προσφάτως κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Εν Τύποις το τρίτο της μυθιστόρημα υπό τον τίτλο «Κολιμπρί-Τα πάντα είναι ένα ταξίδι», από τις Εκδόσεις Όστρια η ποιητική συλλογή «Ποιητικό Ημερολόγιο» και από την AMAZON KINDLE σε ηλεκτρονική μορφή στην Αγγλική γλώσσα το παραμύθι Jiri-Joe on Crystal Star.
[1]Ψευδώνυμο της συγγραφέως Μαρίνας Κωνσταντινίδου
[2]«Ο ποιητής (Κώστας Καρυωτάκης) είχε μετατεθεί στην Πρέβεζα, αλλά δεν είχε καταφέρει να βρει τη γαλήνη. Αυτοκτόνησε με πιστόλι σε μια παραλία του Αμβρακικού, αφήνοντας μόνο ένα σημείωμα. Στην τελευταία του εξομολόγηση ανέφερε ότι πριν δοκιμάσει το πιστόλι, είχε προσπαθήσει να αυτοκτονήσει στη θάλασσα, αλλά δεν τα κατάφερε». Πηγή
[3]«Ο όρος λιμπρέτο (ή λιβρέτο) προέρχεται εκ της Ιταλικής libretto (ουσιαστικό) που αποτελεί υποκοριστικό του libro (= βιβλίο) και περιγράφει το βιβλίο που περιέχει το κείμενο μιας όπερας ή εν γένει ενός δραματικού έργου» Πηγή: Warrack, John and Kenneth Chalmers. "libretto." The Oxford Companion to Music. Ed. Alison Latham. Oxford Music Online. Από el.wikipedia.org
Δείτε και αυτό:
Η Μαργαρίτα Παπ και "Το λιμπρέτο της αγάπης"
Επίσης από τον Θεόφιλο Γιαννόπουλο:
Ο Μπάρμαν
Δείτε και αυτό:
Η Μαργαρίτα Παπ και "Το λιμπρέτο της αγάπης"
Επίσης από τον Θεόφιλο Γιαννόπουλο:
Ο Μπάρμαν
