Τρεις γυναίκες ηρωίδες γνωρίζουμε στις σελίδες του βιβλίου που ανήκουν σε διαφορετικό θρήσκευμα. Μια χριστιανή, μια Εβραία και μια μουσουλμάνα. Τρεις σκλάβες από το χαρέμι του Αλή Πασά καταφέρνουν να δραπετεύσουν ενώ κουβαλούν έναν μικρό θησαυρό από χρυσό και πολύτιμες πέτρες. Μένουν ενωμένες και αγωνίζονται για να κερδίσουν την ελευθερία και την ανεξαρτησία τους. Διεκδικούν τη ζωή που τους στέρησαν με τη βία...
Σήμερα, η Στέλλα καλείται να παραδώσει αυτοπροσώπως το αντικείμενο που αγοράστηκε από το μαγαζί της σε έναν άγνωστο στην Ελβετία ενώ βρίσκεται μπλεγμένη σε έναν φόνο και αντιμέτωπη με μια τεράστια κληρονομιά.
Στο νέο μυθιστόρημα του συγγραφικού διδύμου η ιστορία κυλάει όμορφα, γρήγορα και ακούραστα. Σου μένει μόνο η χαρά του ταξιδιού, σε χρόνο και τόπο, που εντείνεται από τις επεξηγηματικές φράσεις που συναντάς ή τις παραπομπές στα ιστορικά γεγονότα οι οποίες σου προσφέρουν κάθε πληροφορία εμπλουτίζοντας την μυθοπλασία. Κάνει δε πολύ δυνατή έναρξη με δυο μικρές σκηνές, μια στο παρόν και μία από το 1820, που σίγουρα θα λειτουργήσουν υπέρ και θα προϊδεάσουν για τη συνέχεια.
Η Στέλλα είναι μια σύγχρονη βιοπαλαίστρια, σκεπτόμενη, γήινη και σοβαρή που δέχεται όμως τις προκλήσεις και ρισκάρει αν χρειαστεί. Γίνεται διαλλακτική και ελίσσεται λογικά και έξυπνα όταν αντιμετωπίζει κάποια δυσκολία ή απειλείται. Όσο για τις τρεις φίλες-φυγάδες του χαρεμιού από το μακρινό παρελθόν, παίζουν τη ζωή τους στα ζάρια αλλά όταν τα έχεις χάσει όλα, και δε μένει κάτι άλλο να χάσεις (παρά μόνο τη ζωή σου σαφώς, αλλά τι να την κάνεις όταν δεν έχεις ούτε έναν δικό σου άνθρωπο να την μοιραστείς;), έχεις μόνο να κερδίσεις και τότε είναι που αξίζει το ρίσκο και η προσπάθεια. Κι ενώ υπήρχε πάντα η πιθανότητα να χάσουν, εκείνες κέρδισαν επειδή έμειναν ενωμένες, έγιναν ομάδα και δε ξέχασαν ποτέ η μία την άλλη. Η ισχύς εν τη ενώσει λειτούργησε και με την προσπάθεια που κατέβαλαν μπόρεσαν να τα καταφέρουν. Ανάμεσά τους, ξεχωρίζει η Μαρία. Λογική, ειλικρινής και δυνατή γυναίκα. Και αξιέπαινη καθώς βλέπει και στοχεύει στην ουσία και όχι στο περιτύλιγμα. Μία "περιπέτεια" ζωής θα ενώσει τη Μαρία του 19ου αιώνα με την Στέλλα του 21ου.
Αυτή τη φορά, ταξιδεύουμε από τη λίμνη των Ιωαννίνων, την εποχή που μεσουρανούσε εκεί ο Αλή Πασάς μέχρι την Ελλάδα και την Ελβετία του σήμερα. Παράλληλα με τη μυθοπλασία, οι ιστορικές αναδρομές και πληροφορίες μάς ξεναγούν στο παρελθόν και μας μαθαίνουν ή μας θυμίζουν την ιστορία μας. Κι ενώ στο πρώτο μέρος δεσπόζει η περιπέτεια των τριών σκλάβων και η φιλία ζωής που τις συνδέει, το δεύτερο μέρος έχει ακόμα μεγαλύτερη δράση και μυστήριο.
Ξεχώρισα το γεγονός ότι «...οι Έλληνες είναι ανένταχτοι και δεν πειθαρχούν. Το "πρέπει" δεν το αντέχουν, δεν είναι στο χαρακτήρα τους» που ξεπηδά κάποια στιγμή από τις σελίδες χτυπώντας με σαν σφαλιάρα -λόγω της ειλικρίνειας και της αλήθειας που κρύβει- και μία εξαιρετική τοποθέτηση σχετικά με το ρόλο των γυναικών στην κοινωνία όταν διαβάζω ότι «...οι έξυπνες δεν το δείχνουν και το κρύβουν με μαεστρία. Άλλες επιδιώκουν πρωτιές και προκαλούν την οργή των ανδρών, μιας και αισθάνονται μειωμένοι από την ικανότητα των θηλυκών».
Ευχαριστώ τις εκδόσεις Λιβάνη και την Μαρία Κουκουβίνου για τη προσφορά του βιβλίου.
Ευχαριστώ το Γιάννη και τη Μαρίνα Αλεξάνδρου για την τέλεια αφιέρωση (όπως κάθε χρόνο).
Δείτε το μυθιστόρημα στις εκδόσεις Λιβάνη
