Η Mo Hayder, η γυναίκα που έγραψε το αστυνομικό θρίλερ, δηλώνει επάγγελμα συγγραφέας, κάτι που, για κάποιους μπορεί να μη σημαίνει κάτι αλλά για εμένα προσωπικά φανερώνει την αποκλειστική ασχολία της με τη συγγραφή και επιτυχημένα -τουλάχιστον εμπορικά- βιβλία κατ' εξακολούθηση. Μια συγγραφέας που γράφει για να κερδίσει τη ζωή της λογικά έχει στόχο το κέρδος αλλά εκείνο που με ενδιαφέρει περισσότερο είναι η εμπειρία της ή, με άλλα λόγια, η ειδίκευσή της στο είδος.
Πράγματι, το εξώφυλλο σε προϊδεάζει αναφέροντας ότι έχει πουλήσει τέσσερα εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως ενώ έχει κερδίσει και βραβείο αστυνομικής λογοτεχνίας Edgar. Η Mo γράφει προς όφελος του αναγνώστη της -αυτός είναι το μέλημά της- προσφέροντας βιβλία που δικαιολογούν απόλυτα το είδος τους.
Στο μυθιστόρημα Το φονικό κελάηδισμα ανταμώνουν οι ψυχοσωματικές ιδιαιτερότητες του δράστη με το θριλερικό στοιχείο των πουλιών τα οποία χρησιμοποιούνται τόσο συμβολικά όσο και πρακτικά για να εξυπηρετήσουν τους σκοτεινούς σκοπούς ενός ταραγμένου ανθρώπου. Σου προσφέρει όλο το ψυχολογικό υπόβαθρο του δράστη -των δραστών- με αναφορές στα ψυχολογικά θέματα που τον βαραίνουν σπρώχνοντάς τον στη διαστροφή και flash back διηγήσεις από το παρελθόν και την οικογένειά του (πού/πώς μεγάλωσε). Άκρως ενδιαφέρουσα και η ιστορία του αστυνόμου ερευνητή των υποθέσεων του Ανθρώπου-Πουλί, όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται, με αρκετές αναφορές και στο δικό του παρελθόν και περισσότερο στην ιστορία του αδερφού του Γιούαν.
Όμορφες παρεμβαλλόμενες σκέψεις ανάμεσα στις ατάκες που φανερώνουν στον αναγνώστη αυτό που σκέφτεται ο ομιλών πίσω από αυτό που λέει ή πράττει και εικόνες ακραίας φρίκης πλημμυρίζουν τις σελίδες του βιβλίου. Οι λάτρεις του Χάνιμπαλ Λέκτερ και άλλων τέτοιων τερατόμορφων ηρώων θα λατρέψουν τον άνθρωπο-πουλί της Hayder που προσφέρει γενναίες αηδιαστικές δόσεις κατά τη δράση του, η περίπτωσή του αναγάγεται ανάμεσα σε δολοφόνο, βιαστή, νεκρόφιλο ή σαδιστή και προσφέρει πολλά θύματα.
Θα έλεγα ότι το βιβλίο χωρίζεται σε δύο -υποθετικά- μέρη. Στο πρώτο όπου συστήνει τους χαρακτήρες -καλούς και κακούς- και παρουσιάζει το έγκλημα -τα εγκλήματα- και στο δεύτερο μισό όπου ανατρέπονται κάποιες σταθερές, επαναπροσδιορίζονται κάποιες άλλες και αποκτά περισσότερη δράση και λίγη περιπέτεια. Κι ενώ γράφτηκε από γυναίκα θα διαβάσεις εκφράσεις και περιγραφές για τις οποίες θα στοιχημάτιζες σε έναν άντρα.
Μου έκανε εντύπωση η φράση ότι «οι καθ' έξιν δολοφόνοι δεν είναι σχεδόν ποτέ έγχρωμοι. Μιλάμε για δεδομένο -τόσο γνωστό που είναι για γέλια να πιστεύεις το αντίθετο» καθώς όντως δεν υπάρχει κάπου "γραμμένο" ότι οι κατά συρροή δολοφόνοι είναι μόνο λευκοί όμως διαβάζοντας την αράδα αυτή καταλήγεις εύκολα στο συμπέρασμα ότι είναι ορθότατη. Μια διαπίστωση που ήξερες αλλά δεν είχες εκφράσει με λόγια, μια έξυπνη συγγραφέας που έχει τα κλειδιά να σε παρασύρει εύκολα στα μονοπάτια της ή μια εμφάνιση πάμπολλων λευκών καθ' έξιν που για κάποιο λόγο προτιμούνται από τους μυθοπλάστες; Μια αντιπροσωπευτική απάντηση βρίσκεται κρυμμένη στο βιογραφικό της συγγραφέως. Διαβάστε το στο τέλος αυτών των σκέψεων.
Σε σχέση με τους χαρακτήρες, εκτός του ανθρώπου-πουλί σχεδόν όλοι έχουν ενδιαφέρον αλλά περισσότερο ξεχώρισα τους παρακάτω. Τη Βερόνικα που παίζει το τελευταίο της χαρτί ποντάροντας τα πάντα προκειμένου να μείνει στο "παιχνίδι" -για εκείνη το παιχνίδι αφορά τη ζωή του Τζακ- και παρόλο που παρουσιάζεται ως αδιάφορη και αδύναμη καταλήγει αδίστακτη. Την ιστορία του Γιούαν που έχει αρκετό ενδιαφέρον και συμβάλει στην χαρτογράφηση του Τζακ, του αστυνόμου που αναλαμβάνει την υπόθεση, αλλά και τον περίεργο γείτονά του. Τον Ντάιαμοντ, έναν εκνευριστικό, αντιδραστικό μπάτσο που θα μισήσεις εκατό τοις εκατό και τη Ρεμπέκα, μια νεαρή καλλιτέχνις που παίζει καταλυτικό ρόλο στην ιστορία.
Με δυο λόγια το μυθιστόρημα στέκεται επάξιο των προσδοκιών των αναγνωστών ιστοριών αστυνομικών θρίλερ φρίκης. Έχει σωστή διάρκεια που σημαίνει ότι δεν αναλώνεται σε μεγάλες περιγραφές και τόσα πρόσωπα όσα ακριβώς χρειάζεται για να είναι ενδιαφέρον και ολοκληρωμένο. Ούτε άσκοπη πληθώρα αλλά ούτε και "τσιγκουνιά". Εννοείται ότι πρέπει να προετοιμαστείς για ανατριχιαστικές σκηνές βίας και αν δεν είναι το είδος σου καλύτερα να το προσπεράσεις. Η συγγραφέας δεν χαρίζεται στην φρίκη. Διαθέτει στρωτή πλοκή και όμορφη κατανομή ρόλων. Προσφέρει δε, μια ανατροπή που γοητεύει.
Τι γίνεται τελικά;
Οι νεκροί με τους νεκρούς, οι ζωντανοί με τους ζωντανούς. Η ζωή συνεχίζεται. Πληρωμένοι όλοι οι λογαριασμοί. Ένας φόνος αποκρύπτεται για πάντα. Κανένας δεν ομολογείται.
Επίλογος
Ένας "υπέροχος" άνθρωπος-πουλί που γουστάρει αίμα, πόνο, τρόμο διαθέτοντας την απόλυτη εμμονή για μία γυναίκα. Ή όλα αυτά επειδή έχει εμμονή για μία γυναίκα.
Και, ναι, καταφέρνει πολλά θύματα μέχρι τον εντοπισμό του αλλά ούτε η αστυνομία είναι άτρωτη! Είναι κι αυτοί κανονικοί άνθρωποι με λογικές αντοχές, φυσική κατάσταση και μυαλό.
Υστερόγραφο:
Τι είναι οι τοιχογραφίες γκριζάιγ;
Υπόθεση
Ο επιθεωρητής Τζακ Κάφερι αντιμετωπίζει έναν επικίνδυνο κατά συρροή δολοφόνο γυναικών ο οποίος χαρακτηρίζεται από τις ανατριχιαστικές μεθόδους του. Μια πρωτόφαντη υπογραφή συνδέει τα θύματα τού δράστη με το φρικτό μυστικό. Χρησιμοποιεί κάθε διαθέσιμο μέσο της εγκληματολογίας και της ιατροδικαστικής για να βρει τον δολοφόνο και, παράλληλα, ταλαιπωρείται από τις αναμνήσεις μιας προσωπικής του απώλειας.
Για τη συγγραφέα...
Η Μο Χάιντερ γράφει ανατριχιαστικά αστυνομικά μυθιστορήματα. Το φονικό κελάηδισμα χαρακτηρίστηκε από την Guardian ως «πρώτης γραμμής θρίλερ που σοκάρει» και η Θεραπεία ψηφίστηκε από τους Times ως «ένα από τα πιο τρομακτικά θρίλερ που γράφτηκαν ποτέ». Η Χάιντερ αντλεί υλικό από τη συνεργασία της με τα αστυνομικά τμήματα της Αγγλίας και από προσωπικές της συναντήσεις με εγκληματίες και πόρνες. Η ίδια παράτησε το σχολείο στα δεκαπέντε, εργάστηκε ως σερβιτόρα, υπάλληλος σεκιούριτι, δασκάλα αγγλικών, υποδοχή σε κλαμπ, κ.ά. Απέκτησε μεταπτυχιακό στη σκηνοθεσία και μεταπτυχιακό στη δημιουργική γραφή. Ζει στη νοτιοδυτική Αγγλία.
Επίσης: Η τελετουργία
Σημειώσεις και σύνδεσμοι:
Οι πλαγιογραμμένες φράσεις είναι αποσπάσματα από το μυθιστόρημα.
Ευχαριστώ την Αλεξάνδρα Αυγερινού και τις εκδόσεις Διόπτρα για την προσφορά του βιβλίου.
Μια γρήγορη ματιά στις πρώτες σελίδες
