Γράφει ο Θεόφιλος Γιαννόπουλος
…τόσα χρόνια είχα μια ελπίδα που την έσπερνα, την μεγάλωνα, φούντωνε μέσα μου και την θέριζα προσδοκώντας ν’ ανασάνω ξανά ελεύθερος. Μα πάει καιρός που δεν ξαναβγήκε απ’ το χώμα, ούτε καν για να μ’ αποχαιρετίσει.
Και σε ρωτώ άγνωστε, καλέ μου Φίλε:
Ως πότε θ’ αναμασώ κομμάτια συμπόνιας που πετούν στα πόδια μου με οίκτο;
Όσο περνά ο χρόνος τόσο σφίγγει η θηλιά
τόσο χάνεται η φωνή
τόσο ύψος χάνει το βλέμμα απ’ το Σεβασμό
Φταίω κι εγώ λιγάκι όμως, που την φωνή μου την έκλεινα στη χούφτα μην και τυχόν ακουστεί και τραβήξω την προσοχή τους πάνω μου.
Μα όχι, δε θα με βρεις ποτέ στις συγκεντρώσεις κομμάτων. Σχεδόν τέσσερις δεκαετίες τώρα δεν είδα χαΐρι απ’ τις υποσχέσεις τους. Μισώ τον όχλο κι αυτούς που σαν άβουλα πρόβατα βελάζουν συνθήματα που αγνοούν το τι σημαίνουν.
Νιώθω θαρρείς και κρέμασαν κόκκινο φωτάκι στην Ψυχή μας. Αποσβολωμένοι κοιτάμε παρακαλώντας να ξεπουληθούμε για λίγα ψήγματα αξιοπρεπούς ζωής.
Μα με το ναι ή με το όχι δεν γυρνά ξανά πίσω το φως. Πράξεις χρειάζονται. Δεν μας βουλώνουν το στόμα πια οι υποσχέσεις. Χορτάσαμε από δαύτες.
Τα Παιδιά μας έγιναν Σκιάχτρα
Κλειδώσανε τα μάτια
Ξεράθηκαν τα χέρια
Λιγόστεψε η καρδιά τους
Και δε γνωρίζω τον τρόπο να με πιστέψουν πια όταν τους μιλώ για όνειρα...
Μα εγώ θα τα λέω και τη φωνή μου μονάχα Ο Θεός μπορεί να σωπάσει.
Τ’ ακούς Βουλευτή;
Να λογαριάζεις θέλω μόνο, πώς οι ιδέες είναι ψιχάλες κι αρκεί να σταλάξουν στο σωστό κεφάλι για ν’ ανθίσουν.
Κι ας στραγγίξανε οι Ψυχές μας σα το σύννεφο, εμείς βροντάμε με όσο κουράγιο μας απέμεινε. Κι αυτό που βροντά να το ακούς. Να το ακούς και να το καταλαβαίνεις.
Σώψυχα όμως και αληθινά, μήπως και του ξεφύγεις και δε σε θερίσει ο διάολος μαζί με τα χαμένα όνειρα μας…
Υ.Γ.: Σας προκαλώ ,-και θερμοπαρακαλώ!-, να ψηφίσετε στο δημοψήφισμα υπεύθυνα κι αυθόρμητα ότι σας φωτίσει η λογική σας για το μέλλον των παιδιών μας. Δεν κατέχω την σωστή απάντηση. Το καλύτερο ίσως είναι να πράξετε αυτό που δε θα βαρύνει τη ψυχή σας για τα επόμενα, -δύσκολα, όπως και να ‘χει-, χρόνια που έρχονται…
Copyright © Θεόφιλος Γιαννόπουλος All rights reserved, Ελλάδα 2015
