Ο Θάνος Καριάς και "Στη φωτιά και στο σκοτάδι η αγάπη δεν άργησε ποτέ"

Πως σας ήρθε η ιδέα;

Θ.Κ.: Από μικρό παιδί άκουγα τους γονείς μου και τ’ αδέρφια τους, κυρίως τις χειμωνιάτικες νύχτες γύρω από το τζάκι, να διηγούνται τις απίστευτες περιπέτειες που πέρασαν στη ζωή τους: Ορφάνια, φτώχεια, Κατοχή, Εμφύλιος. Τις τύπωνα στο μυαλό μου και περίμενα τη μέρα που θα έγραφα το πρώτο μου βιβλίο. Η μέρα αυτή ήρθε.

Που γράψατε το βιβλίο σας;

Θ.Κ.: Πάντα είχα κι έχω μαζί μου ένα μπλοκάκι. Όπου κι αν βρισκόμουνα, σαν άκουγα κάτι που μου θύμιζε κάποια ιστορία που είχα ακούσει, καθόμουν αμέσως κι έγραφα.

Πόσο χρόνο σας πήρε η συγγραφή;

Θ.Κ.: Περίπου δυο χρόνια.

Πως θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας με δυο λόγια;

Θ.Κ.: Είναι ένα διήγημα με αληθινές συναρπαστικές ιστορίες κάθε είδους: πολεμικές, κοινωνικές, ερωτικές, δραματικές, κωμικοτραγικές.

Θέλετε να μας δώσετε μια περιγραφή;

Θ.Κ.: Περιέχει την πραγματική συγκλονιστική ιστορία μιας μεγάλης οικογένειας. Απίστευτες περιπέτειες αγάπης και πολέμου, φιλίας κι αυτοθυσίας, μίσους και προδοσίας, έρωτα και πάθους. Όλα όσα έζησαν οι γονείς μου, τ’ αδέρφια τους και οι γονείς τους, από το ΄30 μέχρι το ’80, στα χωριά του Θεσσαλικού κάμπου. Μέσα απ’ τη ζωή τους διακρίνει κανείς τα ήθη κι έθιμα εκείνης της εποχής, τους αυστηρούς άγραφους νόμους και τις συνέπειες εκείνων που τόλμησαν να τους αγνοήσουν.

Τι αγαπήσατε περισσότερο σε αυτό το βιβλίο;

Θ.Κ.: Επειδή τα βασικά πρόσωπα του βιβλίου είναι της οικογένειάς μου, αγαπημένα πρόσωπα, αυτό το βιβλίο είναι μια κατάθεση ψυχής για μένα. Αγαπώ πολύ κάθε ιστορία του, από την πρώτη μέχρι την τελευταία.

Ποιος είναι ο αγαπημένος σας ήρωας και γιατί;

Θ.Κ.: Οι αγαπημένοι μου ήρωες είναι τρεις: Η Μάρθα, ο Λευτέρης κι ο Στέλιος. Γιατί και οι τρεις ήταν πραγματικοί ήρωες και υπέροχοι άνθρωποι στον πόλεμο και στη ειρήνη.

Τι προσφέρει αυτό το βιβλίο στον αναγνώστη, βιβλιόφιλο ή βιβλιοφάγο;

Θ.Κ.: Οι παλιοί θα θυμηθούν πολλά από το κοντινό παρελθόν και οι νέοι θα μάθουν περισσότερα. Σπουδαία μηνύματα βγαίνουν απ’ το βιβλίο.

Ποια είναι η μεγαλύτερη αγωνία σας;

Θ.Κ.: Η αγωνία μου πάντα είναι αν θα επικρατήσει το καλό.

Φοβάστε...

Θ.Κ.: Φοβάμαι το ξαφνικό κακό.

Αγαπάτε...

Θ.Κ.: Αγαπώ και τους αδύναμους, τους βασανισμένους, τους διαφορετικούς.

Ελπίζετε...

Θ.Κ.: Ελπίζω να προλάβω να πραγματοποιήσω τα πιο πολλά όνειρά μου.

Θέλετε...

Θ.Κ.: Θα ήθελα υγεία για όλο τον κόσμο.

Ποιοι αναγνώστες θα λατρέψουν αυτό το βιβλίο;

Θ.Κ.: Θα λατρέψουν το βιβλίο όσοι λατρεύουν τη ζωή και τον έρωτα, το δίκιο και την ειρήνη.

Γιατί πρέπει να το διαβάσουμε;

Θ.Κ.: Πρέπει να το διαβάσετε για να μάθετε, να θυμηθείτε, να γίνετε ένα με τους πρωταγωνιστές, να ταξιδέψετε μαζί τους και ν’ αγαπήσετε ακόμα πιο πολύ τη ζωή και τους ανθρώπους.

Γιατί δεν πρέπει;

Θ.Κ.: Παιδιά, νέοι και ηλικιωμένοι, όλοι θα κάνουν ένα υπέροχο ταξίδι διαβάζοντας το βιβλίο. Σε πολλά σημεία του βιβλίου, ο αναγνώστης θα νιώσει έντονη συγκίνηση.

Που/πως μπορούμε να βρούμε το βιβλίο σας;

Θ.Κ.: Στη Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα στα βιβλιοπωλεία Πρωτοπορία. Στη Λάρισα, τον Βόλο και την Καρδίτσα στα βιβλιοπωλεία Παιδεία. Επίσης από οποιοδήποτε βιβλιοπωλείο με παραγγελία από τις εκδόσεις: Συμπαντικές Διαδρομές. Υπάρχει και σε ηλεκτρονική μορφή.

Που μπορούμε να βρούμε εσάς;

Θ.Κ.: Στο facebook: Thanos Carias και στη σελίδα του βιβλίου.

Ποιο χρώμα του ταιριάζει;

Θ.Κ.: Η φωτιά, το αίμα κι ο έρωτας κυριαρχούν στο βιβλίο. Σίγουρα το κόκκινο.

Ποια μουσική;

Θ.Κ.: Η μουσική του τραγουδιού: Την πόρτα ανοίγω το βράδυ.

Ποιο άρωμα;

Θ.Κ.: Το άρωμα απ΄ το αγιόκλημα.

Ποιο συναίσθημα;

Θ.Κ.: Η αισιοδοξία.

Αν δεν ήταν βιβλίο, τι θα μπορούσε να είναι;

Θ.Κ.: Η άποψη δεν είναι μόνο δική μου: σενάριο ταινίας ή σήριαλ, ή πεδίο έμπνευσης τραγουδιών.

Αν δεν ήσασταν συγγραφέας, τι θα μπορούσατε να είστε;

Θ.Κ.: Αν δεν ήμουν συγγραφέας κι εκπαιδευτικός, θα μπορούσα να κάνω οποιαδήποτε εργασία, αρκεί να βοηθούσα τον κόσμο.

Ποιον συγγραφέα διαβάζετε ανελλιπώς;

Θ.Κ.: Διάφορους, θα αναφέρω δυο: Χρόνης Μίσσιος, Αντώνης Σουρούνης.

Σας έχει επηρεάσει άλλος συγγραφέας στον τρόπο που γράφετε ή σκέφτεστε ή ζείτε; Ποιος/ποιο βιβλίο;

Θ.Κ.: Αρκετοί. Από την Πηνελόπη Δέλτα, όταν ήμουν παιδί, μέχρι τους προαναφερθέντες, τώρα.

Οι ήρωές σας μπορούν να σας κατευθύνουν ή εσείς και μόνο ορίζετε την συνέχεια και τις τύχες τους;

Θ.Κ.: Επειδή οι ιστορίες είναι αληθινές, ελάχιστα παρεμβαίνω.

Τι χρειάζεται κάποιος για να γράψει; Φαντασία ή εμπειρία;

Θ.Κ.: Φυσικά και τα δυο.

Τι καθορίζει την επιτυχία σε ένα βιβλίο;

Θ.Κ.: Η απλότητα, η πλοκή, οι καλοί διάλογοι, το καλό σενάριο.

Τι την αποτυχία;

Θ.Κ.: Οι ατέλειωτοι μονόλογοι, οι κουραστικές τεράστιες περιγραφές, το αδιάφορο τέλος, τα πολλά πρόσωπα.

Η βιβλιοφαγία είναι/μπορεί να γίνει κατάχρηση;

Θ.Κ.: Ποτέ, αρκεί να γνωρίζει κανείς να επιλέγει.

Ποιον τίτλο βάζετε στο βιβλίο της ζωής σας;

Θ.Κ.: Με υπομονή, λογική κι αγάπη ξεπερνιούνται οι δυσκολίες και τα δεινά.

Ήταν το ερωτηματολόγιο Ριντ Φερστ για τα νέα βιβλία.

Ή αλλιώς, όχι μόνο το ερωτηματολόγιο του Προυστ.

Αν σας άρεσε, δείτε περισσότερες απαντήσεις επιλέγοντας την ετικέτα Ριντ Φερστ.

Αν είστε συγγραφέας και θέλετε να απαντήσετε στο ερωτηματολόγιο ακολουθείστε τον σύνδεσμο.

Δυο λόγια
Πέντε άνθρωποι βρέθηκαν αντιμέτωποι με αντιπάλους τους κοντά στο ποτάμι. Στη μάχη που ακολούθησε σκοτώθηκαν τρεις από αυτούς. Τον Στέλιο τον βρήκε η σφαίρα στο πόδι και έπεσε στα ορμητικά νερά. Κάποιοι αντίπαλοι έσπευσαν στην όχθη να τον αποτελειώσουν και μια τους σφαίρα ξύνει το κεφάλι του με αποτέλεσμα να χάσει τις αισθήσεις του. Το σώμα του αφήνεται έρμαιο στα νερά του ποταμού, χτυπιέται στα καλάμια και πλέει χωρίς βουλή. Εκεί που το ποτάμι πλαταίνει και τα νερά ηρεμούν ξαναβρήκε τις αισθήσεις του και προσέγγισε μια όχθη. Τελευταία έμεινε η Λένα και όταν τους είδε να την πλησιάζουν γύρισε το όπλο καταπάνω της αρνούμενη να πέσει στα χέρια τους. Τώρα ο Στέλιος είναι γδαρμένος, πρησμένος, ματωμένος και αδύναμος. Προτού ξαναχάσει τις αισθήσεις του ακούει ένα γάβγισμα.
Πρόκειται για την αληθινή ιστορία μιας οικογένειας.

ΜΑΡΘΑ[1]

Η αγάπη της Μάρθας σαν αστέρι,

φώτιζε τον δρόμο του Λευτέρη.

Μ’ οδηγό την αλήθεια, την ανθρωπιά,

ξεπέρασαν κινδύνους και δεινά.

Φτώχεια, κακία, συμφορές

δεν τους φοβίσανε ποτές.

Με ψέμα, κολακεία, πονηριά

δεν τάχανε ποτέ καλά.

Οι γερμανικοί βασανισμοί

και η εκτέλεση η εικονική,

δεν τη λυγίσανε ποτές,

κι έσωσε φίλους αγωνιστές.

Στη φωτιά και στο σκοτάδι,

κάθε μέρα, κάθε βράδυ,

η αγάπη δεν άργησε ποτέ,

στο σπίτι, το χωράφι, τον μπαχτσέ.

Δεν ξέχασε, μα μπόρεσε,

και τους κακούς συγχώρησε.

Με όλη της την καρδιά,

τη ζωή αγάπησε δυνατά.

Και στις δύσκολες τις εποχές,

με τις εξορίες και τις φυλακές,

ο αγώνας για το δίκιο δεν σταμάτησε,

την αλήθεια σαν σημαία κράτησε.

[1]Το ποίημα είναι αφιερωμένο σε ένα από τα βασικά πρόσωπα του βιβλίου. Δημοσιεύθηκε από τον συγγραφέα στη σελίδα του στο facebook.