koukidaki: Έξι ποιητές για τα "Αποστάγματα ψυχής"

Η Μαρία Στυλιανού έγινε η "μαέστρος" σε αυτό το εγχείρημα εκδίδοντας το ανθολόγιο "Αποστάγματα ψυχής" με έργα 22 ποιητών. Κάποιοι από αυτούς απάντησαν με χαρά τούτη τη μικρή συνέντευξη μεγάλων βιβλιοταξιδιών και το αποτέλεσμα είναι ένα κολάζ συναισθημάτων και αντικατοπτρισμών προσωπικών σκέψεων για τα έργα τους και για τα έργα των άλλων συνοδοιπόρων. Η σειρά παρουσίασης είναι τυχαία και έχει εξαρτηθεί από τη σειρά που έφτασαν οι ανταποκρίσεις στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο. Οι σκέψεις, οι αναζητήσεις, οι εμπνεύσεις, τα συναισθήματα και ό,τι άλλο εκφράζουν οι εικοσιδύο ποιητές είναι αυθεντικά ενώ οι απαντήσεις εκείνων που συμμετέχουν σε τούτη την ανάρτηση μάς βοηθούν να ρίξουμε μια ματιά από την κλειδαρότρυπα.

***

Τι σας ώθησε να συμμετέχετε σε αυτή τη συλλογή ή να γράψετε το έργο με το οποίο συμμετέχετε;

Ν.Ζ.: Ποιος θα πει όχι σε ένα ταξίδι ψυχής και με 21 ακόμα αναγνωρισμένους ποιητές… και φυσικά το όνομα μαγνήτης: Μαρία Στυλιανού.

Αν θα έπρεπε να το περιγράψετε με μία μόνο λέξη, ποια θα ήταν αυτή;

Ν.Ζ.: Δροσοσταλιά!

Τι θα συμβουλεύατε εκείνον που επρόκειτο να το διαβάσει;

Ν.Ζ.: Να είναι έτοιμος για ένα μαγικό ταξίδι.

Αν το βιβλίο σας ήταν/γινόταν ένα κανονικό ταξίδι κάπου στον κόσμο, που θα πηγαίναμε και πόσες μέρες θα κρατούσε;

Ν.Ζ.: Μα ήδη το βιβλίο αυτό σε ταξιδεύει στην Ελπίδα, στο όνειρο, στη φαντασία, στην τέχνη, στην δημιουργία. Παρίσι για πάντα!

Κλείστε τη μίνι συνέντευξη με μία φράση/παράγραφο από το βιβλίο.
Ν.Ζ.: Εγώ είμαι εδώ, μη φοβάσαι φίλε και αδελφέ.

Από τον Νίκο Ζαβόλα

Τι σας ώθησε να συμμετέχετε σε αυτή τη συλλογή ή να γράψετε το έργο με το οποίο συμμετέχετε;

Ν.Κ.: Πάντα είναι κάτι εσωτερικό. Δεν έχει όνομα. Μάλλον κάτι σαν μια δεξαμενή που γεμίζει και μια στο τόσο φωνάζει να την αδειάσουμε…

Αν θα έπρεπε να το περιγράψετε με μία μόνο λέξη, ποια θα ήταν αυτή;

Ν.Κ.: Αυτοπραγμάτωση.

Τι θα συμβουλεύατε εκείνον που επρόκειτο να το διαβάσει;

Ν.Κ.: Ό,τι συμβουλεύω (αν μπορώ να χρησιμοποιήσω αυτή την λέξη) όλους όσους πιάνουν στα χέρια τους κάποιο ανάγνωσμα: «Φρόντισε να το ευχαριστηθείς ότι κι αν σημαίνει για σένα η λέξη. Το βιβλίο εξακολουθεί να είναι το πλέον τίμιο μέσο «διασκέδαση». Σου προσφέρει ό,τι σου υπόσχεται.

Ν.Κ.: Δεν θα ήταν μέρος. Θα ήταν πορεία. Ταξίδι με πολύ δρόμο και μικρές στάσεις σε ανύποπτα μέρη. Όχι σε πόλεις και σταθμούς ανεφοδιασμού, σε λουλουδάτες πίσω αυλές και μικρά καφενεδάκια. Να κρατήσει όσο να μην γενεί αγγαρεία.

Κλείστε τη μίνι συνέντευξη με μία φράση/παράγραφο από το βιβλίο.

Ν.Κ.: Θα επιλέξω ένα απόσπασμα από το «Φωτόδεντρο» του Χρήστου Τσαγκάρη. Περισσότερο επειδή πρόκειται για ένα παιδί 18 ετών που με βοηθάει να έχω ελπίδα ζωντανή για το αύριο.

«Τι είναι στ’ αλήθεια ένα δέντρο φωτεινό; Τι είναι Θεός, τι μη Θεός και τι τ’ ανάμεσο τους;»

Νίκος Κατσαρός,10/07/15

Τι σας ώθησε να συμμετέχετε σε αυτή τη συλλογή ή να γράψετε το έργο με το οποίο συμμετέχετε;

Κ.Π.: Όλα όσα ένιωσα και αφουγκράστηκα στις ψυχές που αντάμωσα.

Αν θα έπρεπε να το περιγράψετε με μία μόνο λέξη, ποια θα ήταν αυτή;

Κ.Π.: Θρόισμα.

Τι θα συμβουλεύατε εκείνον που επρόκειτο να το διαβάσει;

Κ.Π.: Να το διαβάσουν με τα μάτια της ψυχής τους.

Κ.Π.: Σε όλη την Ελλάδα και θα κρατούσε για μια ζωή!

Κλείστε τη μίνι συνέντευξη με μία φράση/παράγραφο από το βιβλίο

Κ.Π.: Δώσμου την καρδιά σου να μάθω ν΄αγαπώ μου ψιθυρίζεις μαγεμένο των ματιών μου το βλέμμα σε αγκαλιάζει και βρεθήκαμε συνταξιδιώτες στων ψυχών μας τις σιωπές χάραξε της καρδιάς η Ροδαυγή.

Από την Κρίστια Παντελή

Τι σας ώθησε να συμμετέχετε σε αυτή τη συλλογή ή να γράψετε το έργο με το οποίο συμμετέχετε;

Κ.Π.: Η σκέψη πως η ομορφιά όσο μοιράζεται τόσο περισσότερη γίνεται.

Αν θα έπρεπε να το περιγράψετε με μία λέξη, ποια θα ήταν αυτή;

Κ.Π.: Ελπίδα.

Τι θα συμβουλεύατε εκείνον που πρόκειται να το διαβάσει;

Κ.Π.: Δεν συμβουλεύω μόνον προτρέπω. Να το διαβάσει με αγάπη.

Κ.Π.: Στη χώρα του ονείρου. Για πάντα.

Κλείστε τη μίνι συνέντευξη με μία φράση/παράγραφο από το βιβλίο.

Κ.Π.: «Μη φοβάσαι. Μπόρα είναι θα περάσει. Έχω ουρανό και για τους δυό, μήτρα είμαι για σένα που ξημερώνει φως. Εγώ είμαι εδώ, μη φοβάσαι, φίλε και αδελφέ...»

Από το υπέροχο ποίημα ''Φίλε'' του Γιάννου Λαμπή.

Από την Κατερίνα Παπουτσή

***

Τι σας ώθησε να συμμετέχετε σε αυτή τη συλλογή ή να γράψετε το έργο με το οποίο συμμετέχετε;

Ε.Π.Λ.: Οι βιβλιοεκδόσεις Αναζητήσεις μετά από διαγωνισμό που προκήρυξαν συγκέντρωσαν 22 ποιήματα από Ελλάδα και Κύπρο. Η παρούσα ανθολογία είναι αφιερωμένη στο μεγάλο ποιητή της μεταπολεμικής γενιάς, τον Μανώλη Αναγνωστάκη. Το έτος 2015 καθιερώθηκε ως έτος Μανώλη Αναγνωστάκη και το παρόν βιβλίο θα μπορούσε να θεωρηθεί κι ως ένας φόρος τιμής. Όπως ο ποιητής με τον ίδιο αγώνα και την αλήθεια περιέκλειε στους στίχους του, τις εικόνες όλης της ζωής του, πόλεμος, εμφύλιος, πείνα, κατοχή και θάνατος. Είμαι και εγώ μια από τις 22 ποιητές που έστειλαν το απόσταγμα της ψυχής τους και ενώθηκα με τους άλλους 21 από Ελλάδα και Κύπρο. Αν και γνωστή ως παραμυθού, ασχολούμαι από το 2006 με το παιδικό βιβλίο, θεωρώ την ποίηση ένα μυστικό κήπο, όπου τα αληθινά συναισθήματα μπορούν να ξεδιπλωθούν και να αγγίξουν τον αναγνώστη. Ήταν μια πράξη αυθόρμητη αλλά και ένδειξη φιλίας προς την εκδότρια και φίλη των Βιβλιοεκδόσεων Αναζητήσεις, που πάντα διακρίνεται από τις πρωτοπόρες ιδέες της, αλλά και την ευαισθησία της. Την ευχαριστώ δημόσια για άλλη μια φορά που επέλεξε το ποίημά μου.

Αν θα έπρεπε να το περιγράψετε με μία λέξη, ποια θα ήταν αυτή;

Ε.Π.Λ.: Μια λέξη; Αν και μοιάζει δύσκολο θα διάλεγα τη λέξη ΕΝΟΤΗΤΑ.

Ε.Π.Λ.: Εάν θα ήταν ταξίδι; Μα θα κρατούσε 22 μέρες και ελπίζω να μπορούσαμε να πάμε μέχρι την Αυστραλία ή την Αμερική, για να συναντήσουμε και τους άλλους ποιητές που έλαβαν μέρος.

Τι θα συμβουλεύατε εκείνον που πρόκειται να το διαβάσει;

Ε.Π.Λ.: Όποιος το διαβάσει θα ανακαλύψει την ευαισθησία και την αλήθεια μας. Πραγματικά ψήγματα ψυχής, οπότε ας είναι κι αυτός στη ζωή του αληθινός.

Κλείστε τη μίνι συνέντευξη με μία φράση/παράγραφο από το βιβλίο.

Ε.Π.Λ.: Εάν μου επιτρέπεται, θα ήθελα να κλείσω με ένα απόσπασμα από το ποίημά μου.

Ο ήλιος του καλοκαιριού

Ήλιος μ ΄αγάπησε

Με πήρε για δική του

Αστραφτερός, ολόγιομος από φωτιάς ζέστη

Ήλιος καλοκαιριού αναπνοή

Νους ψυχή

Παιδιού προσκέφαλο

Γέρου όνειρο κι ελπίδα

Από την Εύα Πετροπούλου Λιανού

Τι σας ώθησε να συμμετέχετε σε αυτή τη συλλογή ή να γράψετε το έργο με το οποίο συμμετέχετε;

Σ.Α.Λ.: Η ανάγκη έκφρασης μου σ’ αυτούς τους δύσκολους καιρούς όπου διανύουμε όλοι, ήταν αυτή που με ώθησε να στείλω το ποίημά μου «Στις μέρες της κρίσης» και να συμμετάσχω με αυτό στην ποιητική ανθολογία των Αναζητήσεων.

Αν θα έπρεπε να το περιγράψετε με μία μόνο λέξη, ποια θα ήταν αυτή;

Σ.Α.Λ.: Δύσκολο να περιγράψεις ένα ποιητικό βιβλίο με μία μόνο λέξη γιατί είναι γεμάτο διαφορετικά συναισθήματα. Θα το περιέγραφα «πλουραλιστικό» γιατί φιλοξενεί 22 διαφορετικές φωνές ποιητών.

Τι θα συμβουλεύατε εκείνον που επρόκειτο να το διαβάσει;

Σ.Α.Λ.: Να αφήσει τον εαυτό του ελεύθερο να τον παρασύρει το κάθε ποίημα.

Σ.Α.Λ.: Ένα ποιητικό ταξίδι δεν έχει ποτέ τελειωμό γιατί είναι πάντα διαχρονικό και δεν έχει ποτέ προορισμό γιατί βρίσκει πάντα ανταπόκριση σε κάθε γωνιά της γης.

Κλείστε τη μίνι συνέντευξη με μία φράση/παράγραφο από το βιβλίο

Σ.Α.Λ.: Από το ποίημά μου «Στις μέρες της κρίσης»: «[...]η αισιοδοξία κάπου ξεμυτίζει όταν βλέπει έστω και αμυδρό φως!»

Από την Σύλβια Α. Λουκά