koukidaki: Η Μαίρη Τσίλη και οι "Αλκυονίδες ψυχές"

Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;

Μ.Τ.: Τις Αλκυονίδες ψυχές τις έγραψα, προσπαθώντας να ξεπεράσω τον φόβο μου για τον θάνατο προσώπων που αγαπώ και γενικότερα για την ανασφάλεια που με πιάνει όταν υπάρχει απουσία και σιωπή. Επίσης θέλησα να δείξω πως η αγάπη και ο έρωτας κάποιες φορές καθορίζονται από την μοίρα και κάποιες άλλες φορές την καθοδηγούν και την κατακτούν. Και βέβαια ναι, υπάρχουν άνθρωποι που αντέχουν και ξεπερνούν τους χειμώνες της ζωής τους και ανθίζουν ξανά σαν αλκυονίδες ψυχές μέσα σε κάθε παγερό Γενάρη όσο κι αν έχουν χαραχτεί με κρύες αναπνοές.

Αν θα έπρεπε να το περιγράψετε με μία μόνο λέξη, ποια θα ήταν αυτή;

Μ.Τ.: Γλυκαπαντοχή!

Τι θα συμβουλεύατε εκείνον που επρόκειτο να το διαβάσει;

Μ.Τ.: Να αφεθεί στις σελίδες και στις λέξεις, να νιώσει τις μουσικές, τις αλήθειες, και τότε ίσως πίσω και πέρα από όλα αυτά να δει εμένα και στιγμές της ζωής μου και ανάσες της ψυχής μου.

Αν το βιβλίο σας ήταν/γινόταν ένα κανονικό ταξίδι κάπου στον κόσμο, που θα πηγαίναμε και πόσες μέρες θα κρατούσε;

Μ.Τ.: Θα ξεκινούσαμε από την Τοσκάνη και την Κάτω Ιταλία, θα περνάγαμε από Αλεξανδρούπολη, Κωνσταντινούπολη και θα καταλήγαμε στην Πρίγκηπο παρέα με αλμύρα στα χείλη από κάποιο ατίθασο κι ευεργετικό κυματάκι και κοιτώντας τα γλαροπούλια να πετούν με φόντο το πράσινο και το θαλασσί. Πόσες μέρες θα κρατούσε; Τόσες όσες θα άντεχε και θα ήθελε η ψυχή.

Κλείστε τη μίνι συνέντευξη με μία φράση/παράγραφο από το βιβλίο

Μ.Τ.: «Η Αλκυόνη κι ο Μάρκος γέλασαν κι οι δυο μαζί και ταυτόχρονα είπαν:

«Δεν έτυχε!»

Τότε μίλησε η Αντιγόνη που είχε αποτελειώσει τις δουλειές της, στην κουζίνα και είχε έρθει κι είχε καθίσει μαζί τους.

«Αυτό που ξέρω εγώ κι έχω να πω σε όλους σας, είναι πως αυτά τα «έτυχε» ή τα «δεν έτυχε», δεν τα καταλαβαίνω και δεν είναι και τόσο σωστά πράγματα. Ναι υπάρχουν στη ζωή μας συμπτώσεις οι οποίες δεν είναι και τόσο άσχετες και τυχαίες όσο φαίνονται αλλά υπάρχει λόγος συγκεκριμένος για τον οποίον συμβαίνουν. Για να μας δείξουν ένα δρόμο και να πάμε λίγο πιο πέρα, ακολουθώντας και κάποιο άλλο μονοπάτι και να ανοίξουμε τα μάτια μας και το μυαλό μας για να δούμε και άλλα τοπία και άλλα χρώματα. Άμα ο άνθρωπος κάνει συνέχεια την ίδια διαδρομή ακόμα κι ο ίδιος ο Θεός τον βαριέται. Γεννηθήκαμε για να ταξιδεύουμε κι όχι για να πηγαίνουμε μόνο από το σπίτι μας μέχρι το πεζοδρόμιο και την πρώτη γωνία και το αντίστροφο και να κλεινόμαστε στο καβούκι μας σαν τις χελώνες. Ακόμα και τα σαλιγκάρια μετά τη βροχή βγαίνουν βόλτα και δεν κρύβονται».

Μαίρη Τσίλη, Αλκυονίδες ψυχές, Νοέμβριος 2014

Περισσότερες μικρές συνεντεύξεις μεγάλων βιβλιοταξιδιών εδώ

Κερδίστε το!

Οι εκδόσεις Όστρια προσφέρουν το βιβλίο της Μαίρης Τσίλη σε έναν τυχερό αναγνώστη. Για να στείλετε τη συμμετοχή σας και το μήνυμά σας στην ίδια κλικάρετε το παρακάτω k και συμπληρώστε τη φόρμα. Παρακαλώ, σημειώστε τα ακόλουθα:

Διαβάστε τους όρους και άλλες πληροφορίες για τα δώρα και τους τυχερούς εδώ. Η κλήρωση θα γίνει στις 22 Δεκεμβρίου 2016 και το βιβλίο θα αποσταλεί ταχυδρομικά.