Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Θ.Κ.: Από πολύ μικρή βρέθηκα αντιμέτωπη με τις «ενοχές» που ένιωθαν κάποιοι άνθρωποι, όταν το μυαλό τους ξέφευγε από τα πλαίσια που έθετε η θρησκεία τους. Σίγουρα ο κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα να κάνει τις δικές του επιλογές όσον αφορά στο πού θα αποθέσει την πίστη του, όμως αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει να σταματήσει να… ερευνά. Χωρίς φυσικά να γίνεται υπόδουλος αυτής της έρευνας, σε βαθμό που να τον διαλύει, αλλά με τέτοιον τρόπο ώστε να χαίρεται τα δεδομένα του, χρησιμοποιώντας παράλληλα τις δυνατότητες που μπορεί να του προσφέρει η λογική του. Μέσα από την ιστορία του βιβλίου, λοιπόν, θέλησα να απενεχοποιήσω αυτούς που νιώθουν πως τα ερωτήματα που γεννιούνται στο κεφάλι τους είναι συνώνυμα με την αμαρτία. Μέσα από ποικιλόμορφους ήρωες προσπάθησα να κρατήσω την πάλη θρησκεία-επιστήμη σε μία ισορροπία. Άλλωστε στόχος μου, όπως έχω ήδη πει, δεν ήταν να κάνω κάποιον να ασπαστεί τις οποιεσδήποτε δικές μου απόψεις, αλλά διαβάζοντας αυτό το βιβλίο να νιώσει ένα είδος λύτρωσης.
Αν θα έπρεπε να το περιγράψετε με μία μόνο λέξη, ποια θα ήταν αυτή;
Θ.Κ.: Α-ληθινό!
Τι θα συμβουλεύατε εκείνον που επρόκειτο να το διαβάσει;
Θ.Κ.: Αν και ο συγγραφέας, λογικά, θα έπρεπε να μιλάει μόνο με το έργο του, μία συμβουλή που θα έδινα στον αναγνώστη θα ήταν να μην το τρέξει, αλλά να το διαβάσει με προσοχή.
Αν το βιβλίο σας ήταν/γινόταν ένα κανονικό ταξίδι κάπου στον κόσμο, που θα πηγαίναμε και πόσες μέρες θα κρατούσε;
Θ.Κ.: Μα είναι ένα ταξίδι. Κι ο καθένας μας θα το κάνει εκεί ακριβώς που θα νιώθει ευτυχισμένος…
Όσο για το πόσες μέρες θα κρατούσε… Δυστυχώς ο αφηγητής του βιβλίου δεν μου επιτρέπει να απαντήσω σ’ αυτή την ερώτηση για να μην προδώσω την ταυτότητά του.
Κλείστε τη μίνι συνέντευξη με μία φράση/παράγραφο από το βιβλίο.
Θ.Κ.: «...Θέλω να γίνω όλη μια αγκαλιά και να κλείσω μέσα της όλα τα παιδάκια του κόσμου που την έχουν ανάγκη και δεν την έχουν. Να γίνουμε μια σφιχτή σβούρα και να κυλιστούμε στην άμμο με γέλια και φωνές. Να μας ακούσει όλο το σύμπαν. Να μας προσέξει κι αυτός που το διαχειρίζεται. «Ε, είμαστε εδώ, μας βλέπεις;»
Κλείνω τα μάτια μου...
Είμαστε όλοι μια αγκαλιά! Παίζουμε με τα δελφίνια όταν στριφογυρίζουν μέσα στο νερό. Είμαστε χαρούμενοι, ευτυχισμένοι. Και είμαστε κολλημένοι ο ένας πάνω στον άλλον. Είπαμε, μια αγκαλιά! Δεν υπάρχει θυμός, δεν υπάρχουν γιατί, δεν υπάρχει το κακό, δεν υπάρχει κανείς να μας πειράξει!
Κανείς!
Θέλω να γίνω όλη μια αγκαλιά και να κλείσω μέσα της όλο τον πόνο που υπάρχει στις παιδικές ψυχούλες! Και τότε, μα τον Θεό που πιστεύεις, Θεοδώρα, σ’ τ’ ορκίζομαι κι ας μην υπολογίζεις τον όρκο μου, δε θα σου πω ξανά πως θα είναι ανούσια η αιωνιότητα.»
Περισσότερες μικρές συνεντεύξεις μεγάλων βιβλιοταξιδιών εδώ
Οπισθόφυλλο
Ο ήχος των δελφινιών… ήταν ό,τι πιο όμορφο είχε ακούσει στη ζωή της.
Από εκείνη τη μέρα η Θεοδώρα ήξερε! Από εκείνη τη στιγμή που πρόσεξε το βλέμμα μιας γυναίκας να τη σκεπάζει από ψηλά. Από την κορυφή του βράχου…
Λίγα χρόνια αργότερα, εκεί θα την οδηγούσαν τα βήματά της. Στο μοναστήρι της Παναγιάς της Ψυχοκρατούσας. Εκεί όπου θα έδινε μορφή στο μεγάλο της όραμα…
Τρεις χούφτες θάλασσα θα τη χώριζαν από την αμμουδιά που γέννησε τον θρύλο, από τους αμπελώνες της Νήσου όπου έζησε τα παιδικά της χρόνια, πλάι στα δύο πρόσωπα που αγάπησε τόσο πολύ.
Το αχώριστο τρίγωνο. Έτσι τους έλεγαν όλοι.
Φίλιππος, οπαδός της αμφιβολίας και της αναζήτησης. Σαπφώ, οπαδός της ζωής και του σήμερα. Εκείνη, οπαδός Του.
Μαζί γεύτηκαν τη ζεστασιά της φιλίας τους, τη δροσιά της αθωότητάς τους.
Μαζί έγιναν Θύματα Ενός Ονείρου Σιωπής και θα περνούσαν πολλά χρόνια μέχρι να αισθανθούν πως, τι κι αν κάποτε οι δρόμοι τους χώρισαν, οι πλευρές του τριγώνου που ζωγράφιζε η αγάπη τους θα ήταν για πάντα ενωμένες…
Η Θάλεια Κουνούνη-Πολυβίου γεννήθηκε στην Αθήνα. Ζει με τον σύζυγό της και τα τέσσερα παιδιά τους στην Κύπρο. Έχει σπουδάσει Ακουολογία στο Λονδίνο και σήμερα διευθύνει εταιρεία που έχει αντικείμενο τον έλεγχο και την ενίσχυση της ακοής.
Από τις εκδόσεις Λιβάνη κυκλοφορούν επίσης τα βιβλία της:
Το τέλος ήταν μόνο η αρχή
Κράτα με… Η Κιβωτός σαλπάρει
Όπου και να ‘σαι σ’ αγαπώ
Τα χρώματα της ζωής μου
Ευτυχία εδώ ή λίγο πιο πέρα
Δεν υπήρξα ποτέ: Παράλληλη Λογοτεχνία με το βιβλίο της Μαρίας Κωνσταντούρου, Χωρίς εσένα
Επικοινωνία με τη συγγραφέα: akoun@cytanet.com.cy
Επίσης:
