What remains
Η παράσταση χορού, από την ομάδα Soyuz, βασίζεται σε τρία έργα του Μπέκετ και συγκεκριμένα στα: Λίκνισμα (Rockaby), Όχι εγώ (Not I) και Ευτυχισμένες μέρες (Happy Days).
Η ομάδα Σογιούζ μελέτησε τους τρεις μονολόγους και κρατώντας τη δομή και το ύφος τους δόμησε μια κινητική αλφάβητο. Η κίνηση είναι το μόνο που μένει όταν όλες οι λέξεις έχουν αποτύχει ενώ διερευνάται η κανονικότητα σε μη κανονικές περιστάσεις.
Ό,τι απομένει είναι τα θραύσματα της ύπαρξης, εικόνες που μπερδεύονται στο μυαλό, ονειρικές παραστάσεις -ή μήπως όχι;-, η αέναη ρουτίνα που μας οδηγεί σε μια επαναλαμβανόμενη δράση χωρίς αποτέλεσμα... είναι απόηχοι, είναι ό,τι περισσεύει από μια εποχή, ό,τι έμεινε από τη ζωή.
Η ομάδα Σογιούζ μελέτησε τους τρεις μονολόγους και κρατώντας τη δομή και το ύφος τους δόμησε μια κινητική αλφάβητο. Η κίνηση είναι το μόνο που μένει όταν όλες οι λέξεις έχουν αποτύχει ενώ διερευνάται η κανονικότητα σε μη κανονικές περιστάσεις.
Ό,τι απομένει είναι τα θραύσματα της ύπαρξης, εικόνες που μπερδεύονται στο μυαλό, ονειρικές παραστάσεις -ή μήπως όχι;-, η αέναη ρουτίνα που μας οδηγεί σε μια επαναλαμβανόμενη δράση χωρίς αποτέλεσμα... είναι απόηχοι, είναι ό,τι περισσεύει από μια εποχή, ό,τι έμεινε από τη ζωή.
Η ομάδα Soyuz έχει ψυχή και δύναμη. Μελετά και αφουγκράζεται. Λαμβάνει τις δονήσεις του κόσμου, των συναισθημάτων, των έργων και τις ενσωματώνει στις δικές της δημιουργίες. Και η κινητήριος δύναμη των χορογραφιών, η Όλγα Σπυράκη, έχει πια καθιερωθεί καθώς απέδειξε ότι γνωρίζει καλά αυτό που κάνει και το κάνει με πίστη στην τέχνη. Συνεπιβάτες οι Χρύσα Καλλιάφα, Κατερίνα Μπέλλα και Στέλλα Σπύρου άντεξαν το ψυχικό σθένος των ρόλων τους, το παράλογο -το κοινωνικό, συναισθηματικό, ακόμη κι εκείνο του ίδιου του Μπέκετ-, έτρεξαν τη διαδρομή. Σωμάτινα όντα που τα ανακαλύπτουν όλα από την αρχή μετρώντας τα κομμάτια τους -ό,τι απέμεινε-, ανακαλύπτοντας πάλι τα δεδομένα. Κινούνται άχρονα, άρυθμα, άμετρα... αλλά και απόλυτα συγχρονισμένα και ρυθμικά. Σπασμοδικές κινήσεις, άλλοτε απαλές και ήπιες.
Την παράσταση αποθεώνουν τα εκπληκτικά φώτα από τον Σάκη Μπιρμπίλη και το σκηνικό του Δημήτρη Νασσιάκου.
«Υπάρχουν στιγμές που ακόμα και οι λέξεις σε εγκαταλείπουν...»
Samuel Beckett, Οι ευτυχισμένες Μέρες
Το συγγραφικό έργο του Μπέκετ έχει μια ροπή προς την ακινησία, τη στασιμότητα. Οι ήρωές του χάνουν σταδιακά τα σώματά τους, την υλική τους διάσταση και ως συνειδήσεις αγωνίζονται με την ανυπαρξία, την αγωνία, την ακινησία και τη σιωπή ενώ αντιλαμβάνεται την τέχνη ως μοναξιά και έλλειψη επικοινωνίας. Ο λόγος γίνεται εσωτερική μουσική, ανεξάρτητος χώρου και χρόνου, πηγαίος από τις βαθύτερες νότες του ανθρώπου και δεν χρειάζεται συγκεκριμένο χώρο και χρόνο ή κίνηση για να ειπωθεί, όμως η γλώσσα του περιέχει μουσικότητα, άρα και ρυθμό, άρα και κίνηση. Κάπως έτσι "μιλάει" ο Ιρλανδός συγγραφέας, το έργο του οποίου -Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1969- χρειάζεται πολλές ώρες αφοσίωσης για να κατανοηθεί πλήρως, περιέχει πλήθος κωδικοποιήσεων, συμβολισμών και νοημάτων, και οπωσδήποτε δεν είναι ο πιο "εύκολος" δημιουργός για να μελετήσεις. Μάλιστα, αν ο μεγάλος συγγραφέας ήταν εν ζωή τούτη η παράσταση μπορεί να μη συνέβαινε ποτέ, κι αυτό επειδή ήθελε να παρακολουθεί από την αρχή τις πρόβες ώστε να ελέγχει τα πάντα ενώ δεν επέτρεπε παρεκκλίσεις από το πρωτότυπο! Για τον παραπάνω λόγο και αφού έμαθε κάθε τεχνική μέθοδο, σκηνοθετούσε μόνος του αυτά που έγραφε.
Samuel Beckett, Οι ευτυχισμένες Μέρες
Το συγγραφικό έργο του Μπέκετ έχει μια ροπή προς την ακινησία, τη στασιμότητα. Οι ήρωές του χάνουν σταδιακά τα σώματά τους, την υλική τους διάσταση και ως συνειδήσεις αγωνίζονται με την ανυπαρξία, την αγωνία, την ακινησία και τη σιωπή ενώ αντιλαμβάνεται την τέχνη ως μοναξιά και έλλειψη επικοινωνίας. Ο λόγος γίνεται εσωτερική μουσική, ανεξάρτητος χώρου και χρόνου, πηγαίος από τις βαθύτερες νότες του ανθρώπου και δεν χρειάζεται συγκεκριμένο χώρο και χρόνο ή κίνηση για να ειπωθεί, όμως η γλώσσα του περιέχει μουσικότητα, άρα και ρυθμό, άρα και κίνηση. Κάπως έτσι "μιλάει" ο Ιρλανδός συγγραφέας, το έργο του οποίου -Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1969- χρειάζεται πολλές ώρες αφοσίωσης για να κατανοηθεί πλήρως, περιέχει πλήθος κωδικοποιήσεων, συμβολισμών και νοημάτων, και οπωσδήποτε δεν είναι ο πιο "εύκολος" δημιουργός για να μελετήσεις. Μάλιστα, αν ο μεγάλος συγγραφέας ήταν εν ζωή τούτη η παράσταση μπορεί να μη συνέβαινε ποτέ, κι αυτό επειδή ήθελε να παρακολουθεί από την αρχή τις πρόβες ώστε να ελέγχει τα πάντα ενώ δεν επέτρεπε παρεκκλίσεις από το πρωτότυπο! Για τον παραπάνω λόγο και αφού έμαθε κάθε τεχνική μέθοδο, σκηνοθετούσε μόνος του αυτά που έγραφε.
Ταυτότητα
Χορογραφία: Όλγα Σπυράκη (ομάδα χορού Soyuz)
Ερμηνευτές: Χρύσα Καλλιάφα, Κατερίνα Μπέλλα, Στέλλα Σπύρου
Δραματουργική επίβλεψη: Στεριανή Τσιντζιλώνη
Μουσική: Ανάργυρος Δενιόζος
Σχεδιασμός φωτισμού: Σάκης Μπιρμπίλης
Βοηθός χορογράφου: Σόνια Ράπτη
Σκηνογραφική επιμέλεια: Δημήτρης Νασσιάκος
Ενδυματολογία: Βασιλική Σύρμα
Σχεδιασμός/κατασκευή μάσκες: Χριστίνα Αναγνώστου
Μake up artist: Αντιγόνη Ακριτίδου
Κατασκευή καρδιάς: Προκόπης Βλασερός
Τrailer: Ζέτα Σπυράκη
Φωτογραφίες/αφίσα: Ολίβια Ανθοπούλου
Φφωτογραφίες: Παύλος Μαυρίδης
Λογότυπο ομάδας: Pan Pan (Παναγιώτης Πανταζής)
Τόπος και χρόνος
Θέατρο Τζένη Καρέζη, Ακαδημίας 3
Κρατήσεις: 2103636144, 2103644921
Πρόγραμμα παραστάσεων:
Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή 20, 21, 22 Μαΐου και
Πέμπτη, Παρασκευή 28 και 29 Μαΐου
Πέμπτη, Παρασκευή 28 και 29 Μαΐου
Ώρα έναρξης: 21:15
Διάρκεια: 60 λεπτά
Σημείωμα χορογράφου
«Βρισκόμαστε στο σημείο μηδέν -τη στιγμή μετά την έκρηξη και το απόλυτο σκοτάδι. Σαλεύουμε και πάλι, μέσα από ένα σωρό σκουπίδια, και μαζεύουμε τα κομμάτια μας. Επανα-συναρμολογούμε τις ψυχές μας. Καλύπτουμε τις πληγές μας με ό,τι έχει απομείνει. Παρασιτούμε για να επιβιώσουμε. Ανασυγκροτούμε ένα καλοκουρδισμένο χάος και βιαιοπραγούμε σαν να είναι αναπόφευκτο να διαφύγουμε από όποιο αναίτιο φόβο και μίσος χαρακτηρίζει την φύση μας.
Εκεί, σ’ αυτό το τρομακτικό σημείο μηδέν, εκεί θα μπορούσαμε να τα αλλάξουμε όλα. Ακόμα και τώρα, ακόμα και με όλα όσα ζούμε σε αυτούς τους απάνθρωπους καιρούς.
…νιώθω ότι αργεί τόσο πολύ να έρθει φέτος το καλοκαίρι, γιατί η γη μας θρηνεί ακόμα τους νεκρούς της, τα παιδιά που χάθηκαν σε πολέμους και σε θάλασσες, τα παιδιά που χάνονται μες την ίδια τους τη πόλη.
Κι όμως, σε αυτό το σημείο -σε αυτή την άνω τελεία, εμείς ορίζουμε το επόμενο βήμα. Καθαρίζουμε το βλέμμα με τα δάκρυά μας και προχωράμε.
Με ό,τι (μας) απομένει»
Όλγα Σπυράκη
Ομάδα SOYUZ СоюЗ (Σογιούζ):
Μανιφέστο
Να είμαστε παρόντες και σε επαγρύπνηση, για να συνεχίσουμε να πιστεύουμε, για να ζούμε μαζί με την κοινωνική μας πραγματικότητα, έχοντας επίγνωση της πραγματικότητάς μας, που θέλουμε να αλλάξουμε.
Η ομάδα με τα έργα της επιδιώκει μια συνομιλία με την πραγματικότητα, μια κριτική επανατοποθέτηση απέναντι στη σχέση χορού και κοινωνίας, μέσα από τις δυνατότητες που δίνουν οι θεατρικές συμβάσεις και η δύναμη της εμπειρίας ενός σκηνικού γεγονότος.
Έργα της Ομάδας SOYUZ СоюЗ (Σογιούζ):
- ΤΕΛΟΣ ΧΡΟΝΟΥ
Κινητήρας studio και θέατρο ΠΚ ΑΡΓΩ -στα πλαίσια του 9ου Φεστιβάλ Χορού του Σωματείου Ελλήνων Χορογράφων. Συμμετοχή στους ανεξάρτητους δημιουργούς (2010).
- ΣΕ ΠΟΙΟΝ ΑΝΗΚΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ
Συνεργασία της ομάδας Soyuz με την ομάδα Inside Noise. Έργο βασισμένο στις Γειτονιές του Κόσμου του Ρίτσου. Θέατρο ΑΡΓΩ -στα πλαίσια του 10ου Φεστιβάλ Χορού του Σωματείου Ελλήνων Χορογράφων. Συμμετοχή στους ανεξάρτητους δημιουργούς (2011).
- RADIO TRANSMISSION
Θέατρο ΟΛΒΙΟ -στα πλαίσια του 11ου Φεστιβάλ Χορού του Σωματείου Ελλήνων Χορογράφων (2012).
- ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΗΣ ΣΦΑΓΗΣ
Θέατρο ΟΛΒΙΟ, στα πλαίσια του 11ου Φεστιβάλ Χορού του Σωματείου Ελλήνων Χορογράφων, (2012) και Θεατρο ΑΛΚΜΗΝΗ (2013).
Συνεργασία μεταξύ της ομάδας Soyuz και της ομάδας Circle Team. Έργο που βασίζεται στο ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΗΣ ΣΦΑΓΗΣ του Ε. Ionesko
- Ο ΤΥΦΛΟΣ/περί πουλιών και άλλων ζώων
Πολιτιστικό χώρος Camp / Φεστιβάλ P31, (Μάιος 2014) και Κεντρική σκηνή του Ιδρύματος Κακογιάννης, στα πλαίσια του 13ου Φεστιβάλ του Σωματείου Ελλήνων Χορογράφων (Ιούνιος 2014).
- BEAUTY AND THE BEAST
Θέατρο Beton7, Beton7 Dance Festival (Οκτώβριος 2014)
Στοιχεία Επικοινωνίας ομάδας
Εmail: soyuzdance@gmail.com
