Οι χωρισμένοι δε γιορτάζανε προχθές

Απολαυστικότατο ανάγνωσμα από την πρώτη ως την τελευταία σελίδα που ενδείκνυται για κουρασμένους και ταλαιπωρημένους στον έρωτα, για καταθλιπτικούς ώστε να βρουν χαρά και για όλες τις ηλικίες. Οι ξεκαρδιστικές του σκηνές φέρνουν μόνο γέλια και έναν ελάχιστο θυμό για το βάσανο που λέγεται Νίνα αλλά κρατάει τόσο λίγο και δυο σελίδες μετά ξαναβάζεις τα γέλια. Αν θέλεις να το χαρείς με την άνεσή σου ή αν σε πειράζει το ρεζιλίκι, κάτσε σπίτι σου. Αν το πάρεις μαζί στις διακοπές θα σου φτιάχνει τα κέφια όλη την ώρα και θα τραβάει τα βλέμματα των γύρω. Επειδή πάντα είναι θέαμα ένας άνθρωπος που χαχανίζει μόνος του.

Η Βίκυ είναι μια μορφωμένη, καλλιεργημένη νέα γυναίκα, στο άνθος της ηλικίας της για την ακρίβεια, με πτυχία και αξιοσέβαστη αξιοπρεπέστατη εργασία, με δικό της σπίτι -τι, έτσι θα την άφηνε ο μπαμπάς;- και το μόνο που χρειάζεται για να ολοκληρωθεί η τέλεια ζωή της είναι ένας σύντροφος-εραστής-σύζυγος-πατέρας των παιδιών της. Κι αν είσαι κουκλάρα όπως εκείνη και με όοοολα τα παραπάνω προσόντα, σιγά το δύσκολο! Ναααααααα οι γαμπροί. Έλα, όμως, που η Βίκυ, με ύψιλον, θέλει τον Ζουμπά και μόνο; Όχι, όχι, δεν έχει κάποιο βίτσιο με τους κοντούς. Ο Ζουμπάς διαθέτει μια εξίσου ενδιαφέρουσα εξωτερική εμφάνιση και δύο μέτρα μπόι... αλλά του λείπουν όοοολα τα άλλα. Επιπλέον, είναι ζωντοχήρος με παιδί. Κι αυτό δε θα ήταν στα αρνητικά αν η πρώην του -εδώ μπαίνει η Νίνα- δεν ήταν τόσο δίπλα του σε βαθμό να τον επηρεάζει καθόλα, να τον "τρέχει", να τον "ενοχλεί" συνέχεια και γενικότερα να μπαίνει σφήνα όλες τις ώρες και όλες τις μέρες ανάμεσα στο ζευγάρι... ούτε θα ήταν θέμα αν το παιδί του δεν ήταν η Ρίκα, δηλαδή ο διάβολος μεταμορφωμένος σε παιδική φατσούλα λίγων Μαΐων! Επιπλέον δεν κάνει σεξ, αλλά γι' αυτό υπάρχει λογική εξήγηση.

Εκτός του ντουέτου μάνας Νίνας και κόρης Ρίκας υπάρχουν και οι λοιποί παρατρεχάμενοι, συγγενείς και φίλοι που αλληλεπιδρούν στην ιστορία. Και πέρα των σκηνών σχέσης Βίκυς-Αλέξανδρου που παρακολουθούμε με κομμένη την ανάσα -από τα γέλια- βλέπουμε την ηρωίδα και στην εργασία της, στο πατρικό της με μαμά, μπαμπά, δύο αδερφές, τη γιαγιά από το νησί, κ.α.

(Κατα-)καημένη Βίκυ... αλλά πόσο τυχεροί οι αναγνώστες σου!

Το αστείρευτο χιούμορ της Βιολέττας Κουμπή μπλέκει και μπλέκεται με τις ασπρόμαυρες ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου (με γνωστές σκηνές και ατάκες), με την Ιλιάδα, την Οδύσσεια και με νεότερα βιβλία σύγχρονων συγγραφέων, με αρχαία ελληνικά και διάφορα άσματα και ρήσεις. Τα τραγούδια δε, χωρίς να το επιδιώκεις, ανήμπορος να τους αντισταθείς για πολύ, πιάνεσαι να τα σιγοτραγουδάς που και που -άλλος ένας λόγος να διαβάσεις το βιβλίο στο σπίτι. Ειδικά αν είσαι φάλτσος. Έλεος!

Σαρκάζει, αυτοσαρκάζεται και σατιρίζει αυτοσατιριζόμενη ακόμα και τα "ελαφρά" ρομαντζοβιβλιομυθιστορήματα τύπου Άρλεκιν, πλάθει θεοπάλαβους ήρωες με την ίδια άνεση που ανάβει ένα τσιγάρο, χρησιμοποιεί όλα τα ερεθίσματα του κόσμου γύρω της προς ανεύρεση και δημιουργία χιουμοριστικών καταστάσεων, βάζει ανατροπές, προσθέτει εκπλήξεις, διαθέτει νεύρο.

Αν ήταν θεατρική παράσταση θα έπαιζε ο Χάρης Ρώμας (σε νεότερη ηλικία) κι αν ήταν ταινία θα την έκαναν οι Ρέππας-Παπαθανασίου οι οποίοι θα υπέγραφαν και το σενάριο.

Ευχαριστώ την Μαρία Κουκουβίνου και τις εκδόσεις Λιβάνη για την προσφορά του βιβλίου.
Δείτε κι αυτό:
Η Βιολέττα Κουμπή και "Οι χωρισμένοι δε γιορτάζανε προχθές"
«Δεν έχω εχθρούς, μόνο...», Βιολέττα Κουμπή