Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Μ.Λ.Μ.: Ειδικά σήμερα, αλλά και πάντα, είναι πολλές οι αφορμές για να γράψεις ένα βιβλίο που έχει να κάνει με τους αγώνες των λαών ενάντια στην απολυταρχία.
Αν θα έπρεπε να το περιγράψετε με μία μόνο λέξη ποια θα ήταν αυτή;
Μ.Λ.Μ.: Είναι δύσκολο κάτι τέτοιο… Αν ήθελα να μείνω πιστή στον τίτλο του θα δανειζόμουν μια λέξη από τον Όμηρο «Θαλασσοζωσμένη».
Τι θα συμβουλεύατε εκείνον που επρόκειτο να το διαβάσει;
Μ.Λ.Μ.: Να κλείσει τα τηλέφωνα… Αστειεύομαι. Δεν πρόκειται περί συμβουλών γιατί δεν είμαι σε θέση να δίνω συμβουλές… ο κάθε αναγνώστης δίνει τις δικές του ερμηνείες και αυτό είναι και το υπέροχο… μοιάζει να ξαναγράφεται το βιβλίο.
Αν το βιβλίο σας ήταν/γινόταν ένα κανονικό ταξίδι κάπου στο κόσμο Που θα πηγαίναμε και πόσες μέρες θα κρατούσε;
Μ.Λ.Μ.: Το ταξίδι θα άρχιζε στην Κύπρο και θα συνεχιζόταν στην Ιρλανδία και στη Μεγάλη Βρετανία. Δεν θα ήταν μόνο ένα ταξίδι στο χώρο αλλά και ένα ταξίδι στο χρόνο, καθώς θα έπρεπε να περνάμε από τη δεκαετία του 1970 στο σήμερα και αντίστροφα. Θα συναντούσαμε τους ίδιους ήρωες πολύ νέους αλλά και μεγαλύτερους κι ίσως να θέλαμε να τους ψιθυρίσουμε ή να τους φωνάξουμε τι να μην κάνουν, έτσι μήπως μπορέσουμε να αλλάξουμε την διαδρομή τους.
Κλείστε τη μίνι συνέντευξη με μια φράση/παράγραφο από το βιβλίο.
Μ.Λ.Μ.: Ας ταξιδέψουμε με λίγη θαλασσινή αύρα τότε...
«Μπράιτον, Ιούλιος 2012
Όσες φορές και να περπατήσεις στις αποβάθρες του Μπράιτον θα είναι πάντα λίγες. Τα υπέροχα κτήρια στο αριστερό σου χέρι και η γαλαζωπή-γκρίζα όλο ένταση θάλασσα στο δεξί σκορπίζουν μακριά κάθε αρνητική εικόνα. Αναπνέω ξανά και ξανά και όσες φορές προλάβω, έτσι για να παρηγορήσω τον εαυτό μου. Πάντως, καμιά ανάσα πια δεν συγκρίνεται με την καθαρή αύρα που φυσούσε το Αιγαίο μέσα μου όταν κολυμπούσα με τον Ανδρέα. Το ταξίδι για το Μπράιτον είχε άλλη γεύση αυτήν την φορά. Για την ακρίβεια δεν είχε γεύση. Τα ψαροπούλια με μαύρα φτερά διέσχιζαν τον ουρανό και τον έκοβαν στα δυο.
Ο καινούργιος χρόνος δεν είχε σε τίποτα να ζηλέψει τον παλιό. Στο Μπέλφαστ το 1976 μύριζε μπαρούτι χυμένο στην μέση του δρόμο και αθώο αίμα. Ένα περιστέρι είχε μόλις συλληφθεί από έναν ένστολο Βρετανό σε μια έγχρωμη τοιχογραφία στην βόρεια συνοικία που περπατούσε τώρα ο Τζώννυ.»
Οπισθόφυλλο
Αν χαράξεις έναν κύκλο από την Κύπρο μέχρι πάνω στον Βορρά, στα αγριεμένα κύματα της Μεγάλης Βρετανίας, αλλά και στα βαθιά ιρλανδέζικα νερά, θα κλείσεις μέσα του την ίδια θάλασσα.
Όταν η παρέα ξεκίνησε για διακοπές στην Κύπρο, τίποτα δεν είχε προαναγγείλει την εξαφάνιση του καλύτερού τους φίλου, του Άντι, στα βασανισμένα νερά της Αμμοχώστου. Ο Γρηγόρης και η Δήμητρα γυρίζουν πίσω στα μέρη που έζησε ο φίλος τους. Όσα συναντούν τούς φέρνουν πιο κοντά στο τέλος. Όσα μαθαίνουν τούς οδηγούν σε ασυνήθιστα μονοπάτια. Ο Άντι από την Κύπρο έχει μεγαλώσει στη Βόρεια Ιρλανδία. Έχει άραγε ξεχάσει;
Στον άγνωστο αέρα του Μπέλφαστ, στα φαντάσματα των εκρήξεων του ΙΡΑ, των αδικιών και των απεργών πείνας, υψώνονται γνώριμες φωνές που φυσάνε τον άνεμο της ελευθερίας στα τείχη της πόλης.
Έρωτας, επανάσταση, προδοσία. Τώρα. Τότε. Πάντα.
Τι καθορίζει τη διαδρομή μας περισσότερο; Ποιοι αναπάντεχοι δρόμοι οδηγούν από τη ζωή προς τον θάνατο και από τον θάνατο προς τη ζωή;
Ένα ταξίδι από την Κύπρο στη Βόρεια Ιρλανδία και τη Μεγάλη Βρετανία, βαδίζοντας στα ματωμένα χνάρια της Ιστορίας, λαχταρώντας τη δικαίωση για τους λαούς που, όσο μακριά κι αν είναι, όσο διαφορετικοί κι αν φαίνονται, είναι ίδιοι απέναντι στην αδικία. Μια διαδρομή στο εσωτερικό του ανθρώπου που έρχεται αντιμέτωπος με την προσωπική του χίμαιρα και την αποτυχία.
Η Μαρία Λιάσκα-Μαυράκη γεννήθηκε στην Αθήνα. Μεγάλωσε με την πεποίθηση πως θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία. Σπούδασε οικονομικά, ενώ από πολύ μικρή ασχολήθηκε με την τέχνη της συγγραφής. Έζησε στο εξωτερικό, στην Αγγλία και τη Γαλλία. Τα τελευταία χρόνια τολμάει να ζει με την οικογένειά της στο αγαπημένο της νησί του βορείου Αιγαίου, τη Λήμνο.
Από την Άνεμος εκδοτική, κυκλοφορεί το ιστορικό της μυθιστόρημα «Μη μου πεις το τέλος», 2014.
Επίσης στο koukidaki:
Η Μαρία Λιάσκα-Μαυράκη για το "Μη μου πεις το τέλος"
Επίσης στο koukidaki:
Η Μαρία Λιάσκα-Μαυράκη για το "Μη μου πεις το τέλος"
