Πώς σας ήρθε η ιδέα;
Μ.Χ.: Ήταν περισσότερο επιθυμία, τάση. Δεν το σκέφτεσαι, έρχεται από μόνο του. Μένει για ένα διάστημα σε λανθάνουσα κατάσταση κι όταν πια κατασταλάξει μέσα σου αρχίζει να παίρνει μορφή σε κείμενο.
Πού γράψατε το βιβλίο σας;
Μ.Χ.: Κατά κύριο λόγο σπίτι μου, αργά το βράδυ είτε τα σαββατοκύριακα. Αλλά πολλές φορές μέσα στην υπόλοιπη μέρα μου έρχονταν ιδέες που σημείωνα σε σκονάκια για να μην τις ξεχάσω κι επεξεργαζόμουν αργότερα.
Πόσο χρόνο σας πήρε η συγγραφή;
Πώς θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας με δυο λόγια;
Μ.Χ.: Κρίνω προτιμότερο να παραθέσω το απόσπασμα μιας κριτικής: «Ένας καλογραμμένος και ολοζώντανος ογκόλιθος 892 σελίδων που καταφέρνει ένα δυνατό χαστούκι στη στημένη πραγματικότητα των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης και στην οικονομική εκμετάλλευση της αφέλειας των πιστών από επιτήδειους εκπροσώπους θρησκευτικών οργανώσεων».
Θέλετε να μας δώσετε μια περιγραφή;
Μ.Χ.: Ο Σωκράτης Χαρίτος δεν καταφέρνει ν’ ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της ασφαλιστικής εταιρείας για την οποία εργάζεται και απολύεται. Σχεδόν ταυτόχρονα γνωρίζει την Ελένη, μια γυναίκα που αλλάζει την καθημερινότητά του και τον βοηθά να ορθοποδήσει ώσπου ένα τροχαίο ατύχημα τους χωρίζει για πάντα. Απελπισμένος, ο Σωκράτης ασυναίσθητα στρέφεται σε μια τηλεοπτική εκπομπή να πει τον πόνο του κι αυτό είναι η αρχή μιας ανατρεπτικής, κλιμακούμενης και τραγικά αληθινής ιστορίας με χιλιάδες πρωταγωνιστές και κομπάρσους, με πάρα πολλά μηνύματα και υπαινιγμούς για τη σημερινή κατάσταση στην Ελλάδα, με εκατομμύρια αφορμές για σκέψη και προβληματισμό.
Τι αγαπήσατε περισσότερο σε αυτό το βιβλίο;
Μ.Χ.: Την αλληγορική περιγραφή σκηνών της πεζής -ενίοτε σκληρής- καθημερινότητας. Την ακτινογράφηση των κινήτρων είτε πρόκειται για πρόσωπα, είτε για θεσμούς. Τον ρυθμό του.
Ποιος είναι ο πιο αγαπημένος σας ήρωας και γιατί;
Μ.Χ.: Ο στόχος μου είναι να φτιάχνω αληθοφανείς, χειροπιαστούς χαρακτήρες, είτε είναι καλοί είτε αρνητικοί -αν και προτιμώ οι χαρακτήρες μου να είναι «ανθρώπινοι», δηλαδή σύνθετοι και όχι απλουστευτικά καλοί με την ηθική έννοια του όρου. Όποιος χαρακτήρας είναι στέρεος κι επιτελεί τον ρόλο του στο κείμενο με επιτυχία, μου είναι εξίσου απαραίτητος ανεξάρτητα από τα επιμέρους ηθικά χαρακτηριστικά του.
Τι προσφέρει αυτό το βιβλίο στον αναγνώστη, βιβλιόφιλο ή βιβλιοφάγο;
Μ.Χ.: Πολλά σημεία για να σταθεί, να σκεφτεί κι ίσως να ξανακοιτάξει διερευνητικά τις σταθερές του κόσμου γύρω του.
Ποια είναι η μεγαλύτερη αγωνία σας;
Μ.Χ.: Η αγωνία μήπως δεν κατάφερνα να εκδώσω το βιβλίο μου, κάτι που με ωθούσε να προσπαθώ να το βελτιώνω ολοένα. Τελικά τα κατάφερα.
Φοβάστε...
Μ.Χ.: Την δύναμη της υποκρισίας.
Αγαπάτε...
Μ.Χ.: Την δύναμη του αυθορμητισμού.
Ελπίζετε...
Μ.Χ.: Σε έναν κόσμο που θα επιβραβεύεται η αξία και όχι οι δημόσιες σχέσεις (ή η κομματική αφοσίωση). Γνωρίζω ότι πρόκειται περί ουτοπίας.
Θέλετε...
Μ.Χ.: Την ικανοποίηση που εκδηλώνει ένας ικανοποιημένος αναγνώστης.
Ποιοι αναγνώστες θα λατρέψουν αυτό το βιβλίο;
Μ.Χ.: Αυτοί που αναζητούν πραγματικότητα, βάθος και ουσία κι όχι εύκολους ρομαντικούς ερεθισμούς πριν την κατάκλιση.
Γιατί πρέπει να το διαβάσουμε;
Μ.Χ.: Αν ο αναγνώστης έχει προβληματισμούς σχετικά με την θέματα κρίσιμα (όπως π.χ. η θρησκεία είτε η διείσδυση των ΜΜΕ στις ζωές μας), αλλά κρίνει ότι η σύγχρονη νεοελληνική λογοτεχνία δεν καταπιάνεται επαρκώς μαζί τους, τότε ίσως "ΟΙ ΘΕΟΜΠΑΙΧΤΕΣ" να είναι ένα βιβλίο που θα έπρεπε να διαβάσει.
Γιατί δεν πρέπει;
Μ.Χ.: Αν ο αναγνώστης ενοχλείται από την εμβάθυνση στις σκοτεινές πτυχές της ανθρώπινης ύπαρξης τότε ίσως θα έπρεπε να το αποφύγει.
Πού/πώς μπορούμε να βρούμε το βιβλίο σας;
Μ.Χ.: Σε όλα τα ενημερωμένα βιβλιοπωλεία.
Πού μπορούμε να βρούμε εσάς;
Μ.Χ.: Άμεσα στο Facebook και φυσικά μέσω της "Ωκεανίδας".
Ποιο χρώμα του ταιριάζει;
Μ.Χ.: Δεν νομίζω ότι μπορώ να ταιριάξω ένα χρώμα με ένα βιβλίο σαν το δικό μου.
Ποια μουσική;
Μ.Χ.: Ομοίως με το παραπάνω.
Ποιο άρωμα;
Μ.Χ.: Ομοίως με το παραπάνω.
Ποιο συναίσθημα;
Μ.Χ.: Σκοπός μου ήταν να δημιουργήσω ένα έργο στο οποίο ένα πλήθος από συναισθήματα κάθε είδους το διατρέχουν σαν σύστημα από φλέβες δίνοντας του ανάσα και παλμό. Δεν μπορώ να απομονώσω συγκεκριμένο συναίσθημα.
Αν δεν ήταν βιβλίο, τι θα μπορούσε να είναι;
Μ.Χ.: Το όνειρο ενός επίδοξου συγγραφέα που εγκαταλείφθηκε.
Αν δεν ήσασταν συγγραφέας τι θα μπορούσατε να είστε;
Μ.Χ.: Το επάγγελμα μου σχετίζεται με τις ναυτιλιακές μεταφορές. Όμως ανεξάρτητα από αυτό, στον ελεύθερο χρόνο μου θέλω να γράφω (το κάνω από 17-18 χρονών) και είναι τόσο ισχυρή αυτή η ανάγκη που δεν νομίζω ότι θα μπορούσα να την αντικαταστήσω με κάτι άλλο.
Ποιον συγγραφέα διαβάζετε ανελλιπώς;
Μ.Χ.: Έχω διαβάσει σχεδόν όλα τα μυθιστορήματα του Καζαντζάκη. Επίσης μου αρέσει πολύ ο Μάριο Βάργκας Λιόσα κι έχω διαβάσει αρκετά από τα βιβλία του.
Σας έχει επηρεάσει άλλος συγγραφέας στον τρόπο που γράφετε ή σκέφτεστε ή ζείτε; Ποιος/ποιο βιβλίο;
Μ.Χ.: Υπάρχουν πολλοί συγγραφείς που μου αρέσουν και από τους οποίους έχω αντλήσει τεχνικά στοιχεία. Ενδεικτικά αναφέρω την Γιορτή του Τράγου του Μάριο Βάργκας Λιόσα -κατά την γνώμη μου το κορυφαίο μυθιστόρημα που έχω διαβάσει-, το Χαστούκι του Χρήστου Τσιόλκα, Την Πιανίστρια της Γέλινεκ, το 1984 του Όργουελ, τον Πειρασμό του Καζατζάκη, το Κιβώτιο του Αλεξάνδρου. Επίσης αξίζει ν΄αναφέρω τον Ίψεν, τον Ελύτη και τον Ρίτσο, τον Γκορ Βιντάλ. Όλοι οι προαναφερθέντες με έχουν επηρεάσει συγγραφικά με άμεσο ή έμμεσο τρόπο. Ωστόσο ο τρόπος που ζω καθορίζεται από εμένα, τις επιθυμίες μου, τις αντιλήψεις μου και τις καταβολές μου.
Οι ήρωες σας μπορούν να σας κατευθύνουν ή εσείς και μόνο ορίζετε την συνέχεια και τις τύχες τους;
Μ.Χ.: Οι χαρακτήρες καθορίζονται από τις ανάγκες της ιστορίας. Όταν ο ήρωας αποκτά δυναμική που δεν εξυπηρετεί την λειτουργικότητα του έργου τότε αναδιαμορφώνεται.
Τι χρειάζεται κάποιος για να γράψει; Φαντασία ή εμπειρία;
Μ.Χ.: Είναι πολλά τα απαραίτητα συστατικά. Καταρχήν φαντασία και συναισθηματισμό από όπου απορρέει η άμεση έμπνευση, αλλά ταυτόχρονα είναι απαραίτητη η εμπειρία και μια άτεγκτη λογική που θα επέμβουν για να πετάξουν τα περιττά και να προσδώσουν στο κείμενο αληθοφάνεια. Επίσης χρειάζεται ψυχοσυναισθηματική ωριμότητα ώστε τα βιώματα του συγγραφέα να μην λάβουν υπερβολική βαρύτητα επισκιάζοντας το υπόλοιπο κείμενο. Τα προσωπικά βιώματα πρέπει να εισάγονται στην πρέπουσα αναλογία ώστε να αναδεικνύουν την ιστορία και όχι να την χρησιμοποιούν ως πρόσχημα για αυτοανάλυση και αυτοθεραπεία. Μια συνηθισμένη παγίδα είναι να γράφεις για τα τραύματα και τις νευρώσεις σου. Το ζητούμενο είναι να ξεκινάς από τα προσωπικά βιώματα για να φτάσεις σε πανανθρώπινες αλήθειες.
Τι καθορίζει την επιτυχία σε ένα βιβλίο;
Μ.Χ.: Για την εμπορική δεν μπορώ να απαντήσω διότι δεν την έχω κατακτήσει. Αν εννοούμε επιτυχία το να σου αρέσει πραγματικά αυτό που έφτιαξες και να νιώθεις ότι έχεις πιάσει σχεδόν το απόλυτο της ικανότητας σου, τότε χρειάζεται μια υποσυνείδητη διαρκής ενασχόληση. Όσο περίμενα στην ουρά κάποιας δημόσιας υπηρεσίας σκεφτόμουν το βιβλίο και τι θα μπορούσα να βελτιώσω. Στην διαδρομή για την δουλειά, το ίδιο. Μόλις ξυπνούσα σκεφτόμουν τι είχα γράψει το προηγούμενο βράδυ. Κομμάτια από διαλόγους της καθημερινότητας που μου έκαναν εντύπωση -μια φράση αρκούσε- τους συγκρατούσα και τους προσάρμοζα πάνω του. Ευχάριστες ή δυσάρεστες εμπειρίες, τις περνούσα από κόσκινο μήπως κάτι θα μπορούσε να ταιριάξει σε κάποιο σημείο. Κοντολογίς πρέπει να είσαι ερωτευμένος μαζί του. Και για να ερωτευθείς το κείμενο σου πρέπει να είσαι σίγουρος για την θεματολογία σου και τους προβληματισμούς που επεξεργάζεσαι. Πρέπει να σε καίνε.
Τι την αποτυχία;
Μ.Χ.: Η αίσθηση της γραφής από υποχρέωση. Το να φτάσεις στο σημείο που η συγγραφή γίνεται διεκπεραίωση.
Η βιβλιοφαγία είναι/μπορεί να γίνει κατάχρηση;
Μ.Χ.: Μόνο όταν λειτουργεί ως υποκατάστατο της πραγματικής ζωής και της πραγματικής εμπειρίας. Μόνο όταν διαβάζουμε για ξένες ζωές επειδή φοβόμαστε να ζήσουμε την δική μας.
Ποιον τίτλο βάζετε στο βιβλίο της ζωής σας;
Μ.Χ.: Παρών.
Ήταν το ερωτηματολόγιο Ριντ Φερστ για τα νέα βιβλία.
Ή αλλιώς, όχι μόνο το ερωτηματολόγιο του Προυστ.
Διανέμεται αποκλειστικά από το koukidaki.
Αν σας άρεσε, δείτε περισσότερες απαντήσεις επιλέγοντας την ετικέτα Ριντ Φερστ.
Αν είστε συγγραφέας και θέλετε να απαντήσετε στο ερωτηματολόγιο ακολουθείστε τον σύνδεσμο.
Οπισθόφυλλο
Ο Σωκράτης Χαρίτος, άνεργος πρώην ασφαλιστής, θα ξεκινήσει την τηλεοπτική του καριέρα από trash εκπομπή ως ιδεαλιστής άθεος που μάχεται για την απελευθέρωση των μαζών από τη θρησκευτική πλάνη. Όταν ο ρόλος του ιδεαλιστή πάψει να φέρνει τηλεθέαση, δεν θα διστάσει να μεταπηδήσει στο απέναντι στρατόπεδο μετατρέποντας σε αγία τη νεκρή ερωμένη του, εκμεταλλευόμενος τη δύναμη της τηλεόρασης και την ανάγκη του κοινού για θαύματα και μυστήριο. Παράλληλα, μαζί με τον ιερομόναχο Τιμόθεο, θα δημιουργήσουν μια θρησκευτική κοινοβιακή οργάνωση από υπερχρεωμένους δανειολήπτες, τους οποίους θα μετατρέψουν σε ένα είδος σκλάβων απόλυτα ελεγχόμενων από τα ληγμένα τους δάνεια. Το κοινόβιο της αγίας μεγεθύνεται ολοένα μέχρι που σκάει η κρίση, οι τραπεζικές χορηγήσεις παύουν και τότε έρχεται αντιμέτωπο με το ίδιο του το μέγεθος.
Με τα μνημόνια να διαδέχονται το ένα το άλλο, η θρησκευτική οργάνωση του Χαρίτου από άσυλο καταχρεωμένων δανειοληπτών μεταλλάσσεται βαθμιαία σε έναν μικρόκοσμο όπου κυριαρχεί η απόγνωση και η παράνοια. Ταυτόχρονα, ο Εκλεκτός της αγίας Ελένης της Νεαπολίτισσας, Σωκράτης Χαρίτος, έρχεται αντιμέτωπος με κατηγορίες για συστηματικούς βιασμούς νεαρών γυναικών του Κοινοβίου. Μπροστά στον κίνδυνο διάλυσης της οργάνωσης και κατάρρευσης της εξουσίας τους, στο φόντο μιας κοινωνίας που συνθλίβεται, με το φάσμα της πείνας ορατό για τα τρεις χιλιάδες μέλη, ο Τιμόθεος αρχίζει να τους προετοιμάζει για τη «μεγάλη έξοδο» από τη φρίκη της ζωής στην εποχή του Μνημονίου. Ο Χαρίτος διαφωνεί, μα έπειτα από τις κατηγορίες για τους βιασμούς το κύρος του έχει υποστεί βαρύ πλήγμα. Θα καταφέρει να αποτρέψει τη μαζική αυτοκτονία τριών χιλιάδων ανθρώπων; Πώς μπορεί να διασώσει τη μιντιακή του περσόνα από τις κατηγορίες για τους βιασμούς; Τι επιλογές έχουν σε μια οικονομικά κατεστραμμένη κοινωνία όπου η διάχυτη απελπισία οδηγεί τους ανθρώπους στον παραλογισμό; Σε μια χώρα εξουθενωμένη η οποία αναζητά εναγωνίως έναν σωτήρα που θα της δώσει ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο;
Ο συγγραφέας
Ο Μπάμπης Χαραλαμπούλιας γεννήθηκε το 1974 στους Αμπελόκηπους Θεσσαλονίκης. Αρχικά, για ένα διάστημα δούλεψε ως ασφαλιστής, για πολλά χρόνια εργάστηκε ως υπεύθυνος ποιότητας σε εταιρία με αντικείμενο το τεξτίλ ταξιδεύοντας σε χώρες των Βαλκανίων και τα τελευταία χρόνια εργάζεται στο τμήμα πωλήσεων διαμεταφορικής εταιρίας με ειδίκευση στις ναυτιλιακές μεταφορές. Οι θεομπαίχτες είναι το πρώτο του μυθιστόρημα.
