Πώς σας ήρθε η ιδέα;
Σ.Μ.: H ιδέα ξεκίνησε από δύο βασικά στοιχεία, τα οποία σαν Ελληνίδα, απασχολούσαν το μυαλό μου ανέκαθεν. Το πρώτο είναι τα ξενιτεμένα μας -όπως τα ονομάζω και αυτό επειδή δεν μου αρέσει η λέξη κλεμμένα- αγάλματά μας, ένα εκ των οποίων είναι και η περίφημη Αφροδίτη της Μήλου, που κοσμεί σήμερα το μουσείο του Λούβρου αποφέροντας εκατομμύρια. Και το δεύτερο είναι η Μικρασιατική καταστροφή, στην οποία θεωρώ, πως δεν έχει δοθεί από την ιστορία το βάρος που της αναλογεί. Έχοντας λοιπόν, στα χέρια μου αυτά τα δύο στοιχεία και τρία θέματα, αφενός το στόρυ με τους ήρωες και αφετέρου το χώρο και το χρόνο μέσα στα οποίους θα έπρεπε να τοποθετηθούν, η επιλογή μου δεν ήταν σαφώς τυχαία. Οι ήρωές μου είναι μικρασιάτες πρόσφυγες, ο χώρος είναι το νησί της ξενιτεμένης θεάς, η οποία σημειωτέων είναι και θεά του έρωτα και ο χρόνος είναι δύο γενιές έπειτα από τον ερχομό στον Ελλαδικό χώρο, μία εποχή στην οποία ήθελα από πάντα να είχα ζήσει. Και με την επιθυμία αυτή, καταπατώντας τα όρια μπήκα μέσα της, περπάτησα και έζησα τις ανθρώπινες σχέσεις, που με παρέσυραν στο να γράψω το βιβλίο αυτό.
Που γράψατε το βιβλίο;
Σ.Μ.: To βιβλίο γράφτηκε στο σπίτι μου, τις λιγότερες φορές στο μικρό γραφειάκι μου και τις περισσότερες καθισμένη στον καναπέ δίπλα στο τζάκι, από τις πρώτες βραδινές, μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες.
Πόσο χρόνο σάς πήρε η συγγραφή;
Σ.Μ.: Η Αόρατη Κλωστή είναι ένα βιβλίο που ''κοιμόταν'' στο μυαλό μου για πάρα πολύ καιρό, αφού οι εικοσιτέσσερις αρχικές σελίδες περίμεναν υπομονετικά στο συρτάρι τους δέκα ολόκληρα χρόνια... Μέχρι να βρεθεί ο κατάλληλος χρόνος και το κατάλληλο ερέθισμα για να αναπτυχθούν και να γίνουν τριακόσιες εικοσιτέσσερις. Ο χρόνος αυτός ήταν συνολικά τρεις μήνες ολοκληρωτικής απομόνωσης και ακατάπαυστης συγγραφής τα χαράματα.
Πως θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας με δυο λόγια;
Σ.Μ.: Mία ρομαντική παλιομοδίτικη ιστορία.
Θέλετε να μας δώσετε μία περιγραφή;
Σ.Μ.: Είναι ένα βιβλίο σαν μια ρομαντική ταινία εποχής, μέσα στο οποίο εκτυλίσσεται μία παλιά ιστορία δεκατριών συνεχόμενων ημερών, όσα και τα κεφάλαια. Μία ιστορία βγαλμένη από τη ζωή την ίδια, με την αύρα, τα γλυκά αρώματα, τις γεύσεις και τις μουσικές ενός τόπου όπως της Μικρασίας, που όχι μόνο δεν πρόκειται ποτέ να χαθεί, αλλά μοιάζει μέσα από κάτι ιστορίες σαν και αυτή να ξαναγεννιέται.
Τι αγαπήσατε περισσότερο σε αυτό το βιβλίο;
Σ.Μ.: Περισσότερο από όλα αγάπησα το ποίημα που έγινε ένα τραγούδι το οποίο και απογείωσε το βιβλίο, μιας και ποτέ δεν μπόρεσα να διαχωρίσω τον πεζό λόγο από τον στίχο... Άλλωστε, ένας πεζός λόγος που περνάει μέσα από μία μελωδική γραμμή, δεν είναι σαν ένα ποίημα δίχως ομοιοκαταληξίες;
Ποιος είναι ο πιο αγαπημένος σας ήρωας και γιατί;
Σ.Μ.: Θέλοντας να μην αδικήσω κανέναν, θα πω, ότι αγαπημένοι μου είναι όλοι, ήρωες, αντι-ήρωες αλλά και σύνθετοι χαρακτήρες, διότι μαζί τους έζησα αμέτρητες πολύ έντονες στιγμές. Η Μυρσίνα όμως, είναι η ηρωίδα που έγινε η πιο αγαπημένη μου και αυτό επειδή στο πρόσωπό της αναγεννιέται η Μικρασιάτισσα μάνα, ο ρόλος της οποίας είναι στο βιβλίο αυτό καθοριστικός.
Τι προσφέρει αυτό το βιβλίο στον αναγνώστη, βιβλιόφιλο ή βιβλιοφάγο;
Σ.Μ.: Προσφέρει δύο πράγματα. Ένα στο μυαλό και ένα στην ψυχή. Η σημαντικότερη προσφορά του στην πνευματική καλλιέργεια, είναι ότι τον φέρνει σε επαφή με αξιομνημόνευτα γεγονότα του παρελθόντος, κάνοντάς τον να αποκτήσει μερικές πολύτιμες γνώσεις. Θέλοντας όμως από μέρους μου αυτό το βιβλίο να μη φτάσει μόνο στο μυαλό αλλά και στην ψυχή του, ο μόνος μου δρόμος ήταν η μουσική που έρχεται μέσα από όλους τους στίχους που εμπεριέχονται στο βιβλίο, αλλά πολύ περισσότερο από το ολοκληρωμένο τραγούδι που το συνοδεύει.
Ποια είναι η μεγαλύτερη αγωνία σας;
Σ.Μ.: Αυτό το βιβλίο έγινε γνωστό πολύ πριν εκδοθεί, μέσα από μία ομάδα που δημιούργησα με πολύ δισταχτικά βήματα στο facebook, η οποία είχε την τύχη να χαίρει μέχρι και σήμερα, τρεις μέρες πριν την κυκλοφορία του, πολύ μεγάλης αποδοχής. Εκείνο λοιπόν, που με κάνει εκεί που χαίρομαι και να αγωνιώ, εντείνοντας την ίδια στιγμή και το άγχος που έχω βιώσει όλο αυτόν τον καιρό, είναι να χαίρει της ίδιας εκτίμησης και μετά από την ανάγνωση.
Φοβάστε...
Σ.Μ.: Τα πράγματα που μπορούν να κλαπούν από κάποιον, δίχως τη θέλησή του... Η νιότη, η υγεία, τα λόγια, τα δικαιώματα, τα όνειρα και πάνω από όλα η ελευθερία...
Αγαπάτε...
Σ.Μ.: Τις στιγμές που περνώ με τα πρόσωπα που αγαπώ... Τους φίλους, την οικογένεια μου και περισσότερο από όλα τα παιδιά μου, επειδή σε ένα δευτερόλεπτο μπορούν να φύγουν όλα μακριά σου για πάντα...
Ελπίζετε...
Σ.Μ.: Να μην αλλάξω ποτέ, προσπαθώντας να εντυπωσιάσω κάποιον... Να αλλάξω σε κάτι που θα με κάνει καλύτερο άνθρωπο και θα με οδηγήσει σε ένα καλύτερο μέλλον.
Θέλετε...
Σ.Μ.: Και τον ήλιο και τη βροχή. Επειδή η ζωή είναι σαν ένα ουράνιο τόξο και χρειάζονται και τα δύο για να κάνουν τα χρώματα να εμφανιστούν...
Ποιοι αναγνώστες θα λατρέψουν αυτό το βιβλίο;
Σ.Μ.: Οι αναγνώστες που θα τους εμπνεύσει για κάθε καλλιτεχνική δημιουργία και ιδιαίτερα κάποιους επίδοξους συγγραφείς.
Γιατί πρέπει να το διαβάσουμε;
Σ.Μ.: Η αλήθεια είναι, ότι δεν ''πρέπει'' να διαβάσουμε κανένα βιβλίο. Έτσι θα πω ότι αυτό το βιβλίο ''αξίζει'' να το διαβάσετε, για να δώσει λίγο περισσότερη ''τροφή'' στη φαντασία σας, κάνοντας την πραγματικότητά σας λίγο πιο παραμυθένια και πιο ταξιδιάρικη...
Γιατί δεν πρέπει;
Σ.Μ.: Γιατί δεν θα θέλετε να επιστρέψετε! Σε καμία περίπτωση...
Που/πως μπορούμε να βρούμε το βιβλίο σας;
Σ.Μ.: Σε οποιοδήποτε βιβλιοπωλείο της Ελλάδας και αν σε κάποιο δεν υπάρχει, μπορείτε να το αποκτήσετε με παραγγελία, αναφέροντας το όνομα του εκδοτικού οίκου Διώνη. Μπορείτε όμως και επικοινωνώντας προσωπικά μαζί μου.
Που μπορούμε να βρούμε εσάς;
Σ.Μ.: Μπορείτε να με βρείτε στέλνοντάς μου email στο sofia727272@gmail.com ή ακόμη και στο προσωπικό μου προφίλ στο facebook.
Ποιο χρώμα του ταιριάζει;
Σ.Μ.: Ένα παθιασμένο κόκκινο!
Ποια μουσική;
Σ.Μ.: Αυτή που έχει και το τραγούδι που το συνοδεύει και ανήκει στον Άκη Δείξιμο, σε ενορχήστρωση του Θανάση Βήχου και παραγωγή Γιάννη Δουλάμη.
Ποιο άρωμα;
Σ.Μ.: Το απόλυτο σύμβολο τής θηλυκότητας, που όλες οι γυναίκες επιθυμούν να αποκτήσουν. Σανέλ Νούμερο 5. Ένα ποθητό πολύ έντονο άρωμα με αισθησιακή μυρωδιά, που θέλει κάθε ζωντανή γυναίκα. Με βάση γιασεμί και τριαντάφυλλο, αναμεμιγμένο με αλδεΰδες, που του δίνει μια αίσθηση χειμωνιάτικης καθαρότητας και αισθησιασμού.
Ποιο συναίσθημα;
Σ.Μ.: Το κυρίαρχο συναίσθημα που καθοδηγεί τη ζωή μου, τις αποφάσεις μου και το μέλλον μου... Η αγάπη! Σε όλες τις μορφές της!
Αν δεν ήταν βιβλίο, τι θα μπορούσε να είναι;
Σ.Μ.: Ένα ημερολόγιο ή ένα τραγούδι.
Αν δεν ήσασταν συγγραφέας τι θα μπορούσατε να είστε;
Σ.Μ.: Θα ήμουν σίγουρα στιχουργός.
Ποιον συγγραφέα διαβάζετε ανελλιπώς;
Σ.Μ.: Την Ιωάννα Καρυστιάνη.
Σας έχει επηρεάσει άλλος συγγραφέας στον τρόπο που γράφετε ή σκέφτεστε ή ζείτε; Ποιος/ποιο βιβλίο;
Σ.Μ.: Στην πρώτη μου συγγραφική απόπειρα, μου είχε ελκύσει το ενδιαφέρον ως συγγραφέας η Ζυράννα Ζατέλη. Από τότε οι αλλαγές είναι ραγδαίες και αυτό γιατί στη συνέχεια μου φαίνονταν οι προτάσεις μου πολύ μεγάλες, σε σημείο να κουράζουν τα μάτια... Και έτσι επέλεξα για τη συνέχεια έναν δρόμο, τον οποίο υπερασπίστηκα σθεναρά και με πάθος. Τον δικό μου δρόμο!
Οι ήρωές σας μπορούν να σας κατευθύνουν ή εσείς και μόνο ορίζετε την συνέχεια και τις τύχες τους;
Σ.Μ.: Ξεκινώντας από μία γενική ιδέα, μπορεί στην πορεία της ιστορίας οι ήρωές μου να με κατευθύνουν από μόνοι τους, σίγουρα όμως το τέλος της ιστορίας καθώς και την τύχη του καθενός τους, εγώ είμαι αυτή, η οποία τα καθορίζει.
Τι χρειάζεται κάποιος για να γράψει; Φαντασία ή εμπειρία;
Σ.Μ.: Η συγγραφή, όπως και όλες -άλλωστε- οι τέχνες, χρειάζονται τη φαντασία φτιάχνοντας κόσμους που να ταιριάζουν και στην αισθητική του συγγραφέα, αλλά και στην αισθητική των περισσοτέρων, ώστε διαβάζοντας το βιβλίο να μην νιώσουν πως είναι μόνοι... Στη δική μου γραφή χρειάστηκε οπωσδήποτε και η εμπειρία, χρησιμοποιώντας πράγματα δικά μου, σκέψεις αποτυπωμένες στο προσωπικό μου ημερολόγιο, συναισθήματα, στίχοι που έχω γράψει, μουσικές που έχω ακούσει, φράσεις που μου έχουνε πει, χαρές και λύπες που έχω περάσει, ακόμη και εμμονές που έχω νιώσει. Είμαι όμως σίγουρη, πως ο κάθε συγγραφέας βάζει έστω και ένα μικρό κομματάκι του εαυτού του σε όλα αυτά που γράφει. Οπότε χρειάζεται και η φαντασία και η εμπειρία.
Τι καθορίζει την επιτυχία σε ένα βιβλίο;
Σ.Μ.: Δεν γνωρίζω ποιο είναι ακριβώς εκείνο το οποίο καθορίζει την επιτυχία σε ένα βιβλίο... Αν μιλήσω μόνο για το δικό μου, επιτυχία θα είναι να βρει έδαφος στο πιο βαθύ σημείο στις ψυχές των αναγνωστών.
Τι την αποτυχία;
Σ.Μ.: Και εδώ επίσης θα πω, ότι δεν ξέρω ποιες είναι ακριβώς οι μεταβλητές που καθορίζουν όπως την επιτυχία έτσι και την αποτυχία. Και θα συμπληρώσω, πως αν τους γνωρίζαμε, θα κάναμε κάθε τι για να τους αποφύγουμε. Είναι σαν να ξέραμε, τι καθορίζει τη μοίρα... Κάτι, που είναι ανέφικτο.
Η βιβλιοφαγία είναι/μπορεί να γίνει κατάχρηση;
Σ.Μ.: Ξετυλίγοντας τη σκέψη μου, έχω την αίσθηση ότι όταν τα βιβλία και περισσότερο από όλα τα λογοτεχνικά βιβλία έχουν κάποια αξία χειροπιαστή και μετρήσιμη, μετρώντας τα όσα μας προσφέρουν, σε πόσα πράγματα μας βοηθούν και τι μπορούμε από αυτά να αποκομίσουμε, τότε σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να πούμε ότι είναι καταχρηστική.
Ποιον τίτλο βάζετε στο βιβλίο της ζωής σας;
Σ.Μ.: Θα έβαζα αυτόν που έχω ήδη βάλει, μιας και τη ζωή μου την έχω κάνει βιβλίο... ''Μικροί, χαμένοι παράδεισοι''. Πρόκειται για ένα αυτοβιογραφικό βιβλίο-απολογισμό, στο οποίο μέσα από μία αναδρομή στις πιο όμορφες και νοσταλγικές παιδικές στιγμές, έχω να αντιμετωπίσω από την αρχή κατά πρόσωπο, ένα τραγικό γεγονός, όπως ο θάνατος του αδερφού μου, κάτι που δεκατρία ολόκληρα χρόνια νιώθω να καταδυναστεύει κατά κάποιον τρόπο τη ζωή μου. Οπότε, από ότι καταλαβαίνετε, η Αόρατη Κλωστή δεν είναι το πρώτο βιβλίο μου, είναι όμως το πρώτο που έχει εκδοθεί.
Ήταν το ερωτηματολόγιο Ριντ Φερστ για τα νέα βιβλία.
Ή αλλιώς, όχι μόνο το ερωτηματολόγιο του Προυστ.
Διανέμεται αποκλειστικά από το koukidaki.
Αν σας άρεσε, δείτε περισσότερες απαντήσεις επιλέγοντας την ετικέτα Ριντ Φερστ.
Αν είστε συγγραφέας και θέλετε να απαντήσετε στο ερωτηματολόγιο ακολουθείστε τον σύνδεσμο.
¤
Μία μικρή στιγμή στο χρόνο περιμένει
σαν ακροβάτης, στο σκοινί που προχωρά
εκεί που οι σκιές βαραίνουν ότι μένει
πριν της αγάπης να δεχτείς τη μαχαιριά.
Σε ένα παραμύθι
που έφτιαξα για σένα
εκεί που θα ’ναι πάντα
ο έρωτας γιορτή...
Όλα τα όνειρά σου
θα βρίσκονται κρυμμένα
όταν θα μας χωρίζει
μια αόρατη κλωστή.
Σε ένα όνειρο, η ματιά σου επιμένει
κι αν κάποια νήματα κοπήκανε ξανά
βαθιά στου χρόνου τη ρωγμή, σφιχτά δεμένη
μία αόρατη κλωστή θα σε κρατά.
Είπαν
«Ένα εξαιρετικό και καλογραμμένο βιβλίο, που με συγκίνησε και με μάγεψε με την έντονη λυρικότητα της γραφής και με ταξίδεψε πίσω στο χρόνο. Σε αλλοτινές εποχές, με τα χρώματα και τις μυρωδιές της Ανατολής. Με την άμεση παρουσίαση των ολοζώντανων ηρώων, την όμορφη γλώσσα, την εξαιρετική πλοκή, τα έντονα συναισθήματα, την κορύφωση της ιστορίας και το πολύ δυνατό τέλος. Και όλα αυτά με μόνο μάρτυρα τη θάλασσα, τη μυρωδιά της και το αεράκι του Αιγαίου.»
Ευγενία Κάππου
