Πως σας ήρθε η ιδέα;
Σ.Π.: Η ιδέα τριγύριζε χρόνια μέσα στο μυαλό μου, αφού την ιστορία, μου την είχε εξομολογηθεί η ίδια μου η γιαγιά. Σε εκείνην άλλωστε έχω αφιερώσει το βιβλίο αυτό. Φυσικά υπάρχει και η απαραίτητη μυθοπλασία ώστε η ιστορία να μπορεί να ντυθεί με περιπέτεια, συναίσθημα, ίντριγκα και άλλα πολλά στοιχεία που συνθέτουν κάποιο μυθιστόρημα. Μύθος και ιστορία όταν παντρεύονται βγάζουν τα πιο όμορφα παιδιά.
Που γράψατε το βιβλίο σας;
Σ.Π.: Παντού. Μου αρέσει να γράφω στα πιο απίθανα μέρη. Στο Μετρό, το καράβι, στη φύση, ολούθε. Οπουδήποτε βρίσκομαι ανά πάσα στιγμή μπορώ και μου αρέσει να γράφω.
Πόσο χρόνο σας πήρε η συγγραφή;
Σ.Π.: Υπερβάλλοντας θα έλεγα ότι το βιβλίο αυτό το γράφω, από την πρώτη στιγμή που η Ελένη, το κορίτσι της ιστορίας μου, η γιαγιά μου, άρχισε να μου μιλάει για τη ζωή της.
Πως θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας με δυο λόγια;
Σ.Π.: Αυτό που το χαρακτηρίζει είναι ο καταιγισμός εικόνων και εναλλασσόμενων καταστάσεων που δεν θα αφήσουν τον αναγνώστη να το παρατήσει από τα χέρια του. Πιστεύω ότι δεν θα κουράσει κανέναν, αφού δεν στηρίζεται σε άσκοπες επαναλήψεις που σκοπό έχουν το φόρτωμα των σελίδων.
Θέλετε να μας δώσετε μια περιγραφή;
Σ.Π.: Η γερόντισσα Μαρκέλλα διανύοντας τις τελευταίες στιγμές του βίου της καλεί στο μοναστήρι της Παναγιάς Βρεφοκρατούσας τον πατέρα Θεόφιλο. Η εξομολόγηση θα είναι η τελευταία πράξη της ζωής της. Όμως μέσα από αυτήν, διηγούμενη την ιστορία της Ελένης θα βάλει σε τάξη μια σειρά από ερωτηματικά που έμεναν αναπάντητα εδώ και έναν αιώνα. Ο αναγνώστης καλείται να δώσει λύσεις και να συμμετάσχει ενεργά στην ιστορία.
Τι αγαπήσατε περισσότερο σε αυτό το βιβλίο;
Σ.Π.: Τα πάθη της ηρωίδας μου.
Ποιος είναι ο πιο αγαπημένος σας ήρωας και γιατί;
Σ.Π.: Είναι ο Μανούσος. Ένας πραγματικός άντρας που κρατάει το λόγο του και παρόλη τη σκληρότητα της καταγωγής και της παιδείας του αποδεικνύει περίτρανα ότι οι άντρες γνωρίζουν τι θα πει πίστη, έρωτας και παντοτινή αγάπη.
Τι προσφέρει αυτό το βιβλίο στον αναγνώστη, βιβλιόφιλο ή βιβλιοφάγο;
Σ.Π.: Το βιβλίο μου δεν περιγράφει κάποιο πολυφορεμένο στόρι, με τα αδιέξοδα του έρωτα και τις συμπληγάδες που πρέπει να περάσουν οι πρωταγωνιστές για να βρεθούν και στο τέλος όλοι να φύγουν χαρούμενοι και γελαστοί. Ο αναγνώστης εδώ θα κληθεί να δικαιώσει ή να καταδικάσει στην αιώνια πυρά την έταιρη ηρωίδα μου, την Ελένη. Να γίνει ο ίδιος κριτής κι έτσι μέσα από αυτή την συμμετοχή του να πάρει εκείνος την κατάσταση στα χέρια του. Έτσι στο τέλος αποφασίζει ο ίδιος αν θα δώσει συγχωροχάρτι. Κατά κάποιο τρόπο τον κάνω συνένοχο.
Ποια είναι η μεγαλύτερη αγωνία σας;
Σ.Π.: Η μεγαλύτερη αγωνία ενός γονιού είναι να είναι καλά τα παιδιά του.
Φοβάστε...
Σ.Π.: Ο φόβος είναι ένα συναίσθημα παραπάνω από τις δυνάμεις του ανθρώπου. Με φοβίζει η απραξία και η επανάπαυση. Αν έρθουν αυτά τότε θα είμαι νεκρός.
Αγαπάτε...
Σ.Π.: Αγαπώ κάθε ήρωα μου που με προτρέπει να τον μάθω, να τον ανακαλύψω και να προβλέψω ποια θα είναι η επόμενη κίνηση του.
Ελπίζετε...
Σ.Π.: Στην «πάταξη» της κακίας, της ζήλιας και της μικροπρέπειας.
Θέλετε...
Σ.Π.: Υγεία για εμένα και τους αγαπημένους μου ανθρώπους. Μετά για όλους τους άλλους. Θέλω χαμόγελα γύρω μου. Χαμόγελα και αγάπη.
Ποιοι αναγνώστες θα λατρέψουν αυτό το βιβλίο;
Σ.Π.: Όσοι διάβασαν «Το παράθυρο της Νεφέλης» και υιοθέτησαν την ηρωίδα μου. Εκείνοι που την πήραν στο δικό τους σπίτι, στην αγκαλιά τους, στη σκέψη, στην καρδιά. Θα το λατρέψουν οι γυναίκες που μέσα τους κυριαρχεί το μητρικό ένστικτο. Εκείνες που έχουν ζήσει τον έρωτα με δύναμη και αλήθεια. Θα το λατρέψουν άντρες και γυναίκες που γνωρίζουν τη δύναμη της πίστης και όσοι ψάχνουν να βρουν τα ανθρώπινα όρια. Επίσης οι βιβλιοφάγοι που έχουν κουραστεί από τη μη πρωτοτυπία θα το λατρέψουν.
Γιατί πρέπει να το διαβάσουμε;
Σ.Π.: Για όλα τα παραπάνω.
Γιατί δεν πρέπει;
Σ.Π.: Γιατί έχει μέσα κάποιες σκληρές περιγραφές.
Που/πως μπορούμε να βρούμε το βιβλίο σας;
Σ.Π.: Από τέλη του Απρίλη 2015 θα ξεκινήσει η διανομή του σε όλα τα βιβλιοπωλεία. Άλλωστε οι εκδόσεις ΜΙΝΩΑΣ φημίζονται για το δίκτυο τους.
Που μπορούμε να βρούμε εσάς;
Σ.Π.: Στη σελίδα μου στο Facebook και στο petroulakis.spiros@gmail.com
Ποιο χρώμα του ταιριάζει;
Σ.Π.: Τα χρώματα της φύσης. Γαλάζιο, πράσινο, γκρι.
Ποια μουσική;
Σ.Π.: Το κελάρυσμα του ποταμού μέσα στον Αύγουστο. Το πρώτο πρωινό κελάιδισμα.
Ποιο άρωμα;
Σ.Π.: Δυόσμος, βασιλικός.
Ποιο συναίσθημα;
Σ.Π.: Λύτρωση.
Αν δεν ήταν βιβλίο, τι θα μπορούσε να είναι;
Σ.Π.: Η ιστορία της Ελένης.
Αν δεν ήσασταν συγγραφέας τι θα μπορούσατε να είστε;
Σ.Π.: Τραγουδοποιός, και το αντίθετο.
Ποιον συγγραφέα διαβάζετε ανελλιπώς;
Σ.Π.: Ανελλιπώς κανέναν. Αγαπημένος είναι ο Νίκος Καζαντζάκης.
Σας έχει επηρεάσει άλλος συγγραφέας στον τρόπο που γράφετε ή σκέφτεστε ή ζείτε;
Σ.Π.: Όχι. Μακάρι να μπορούσε να με είχε επηρεάσει όμως.
Ποιος/ποιο βιβλίο;
Σ.Π.: Νίκος Καζαντζάκης, μα δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο. Ασκητική ίσως.
Οι ήρωές σας μπορούν να σας κατευθύνουν ή εσείς και μόνο ορίζετε την συνέχεια και τις τύχες τους;
Σ.Π.: Σαν παιδάκι με παίρνουν από το χέρι και με πηγαίνουν όπου βάζει ο νους. Άλλωστε όλοι οι ήρωές μου είναι πραγματικοί, ζούνε παντού. Γύρω μας, δίπλα μας, μέσα μας.
Τι χρειάζεται κάποιος για να γράψει; Φαντασία ή εμπειρία;
Σ.Π.: Αν δεν έχεις την φαντασία, πως θα αποκτήσεις την εμπειρία;
Τι καθορίζει την επιτυχία σε ένα βιβλίο;
Σ.Π.: Αυτή η ερώτηση μπορεί να με κάνει να φανώ κακός αν την απαντήσω όπως σκέφτομαι.
Τι την αποτυχία;
Σ.Π.: Η μεγαλύτερη αποτυχία για ένα βιβλίο είναι να μείνει στη μέση. Αδιάβαστο. Οπότε ο συγγραφέας και ο εκδοτικός οίκος που το πρότεινε έχουν αποκλειστικά την ευθύνη.
Η βιβλιοφαγία είναι/μπορεί να γίνει κατάχρηση;
Σ.Π.: Όχι. Ως κατάχρηση έχουμε συνηθίσει να αποκαλούμε καταστάσεις που συνήθως μας κάνουν κακό. Η ανάγνωση μόνο θετικά έχει να μας δώσει. Το μόνο που ζητά είναι χρόνος.
Ποιον τίτλο βάζετε στο βιβλίο της ζωής σας;
Σ.Π.: Ωχ. Τώρα μου έβαλες δύσκολα.
 |
| Εξώφυλλα βιβλίων του Σπύρου Πετρουλάκη και φωτογραφίες του ίδιου από το προσωπικό του αρχείο. Στις έγχρωμες εικόνες το εξώφυλλο του νέου του μυθιστορήματος "Η εξομολόγηση". |
Ήταν το ερωτηματολόγιο Ριντ Φερστ για τα νέα βιβλία.
Ή αλλιώς, όχι μόνο το ερωτηματολόγιο του Προυστ.
Διανέμεται αποκλειστικά από το koukidaki.
Αν σας άρεσε, δείτε περισσότερες απαντήσεις επιλέγοντας την ετικέτα Ριντ Φερστ.
¤
Η ιστορία της ιστορίας
Η γιαγιά μου, από τη μεριά της μάνας μου, η κυρά-Λένη όπως τη φώναζε ο παππούς μου και κατόπιν όλοι, ήταν ένας πολύ δυναμικός άνθρωπος. Τη σέβονταν στον Πειραιά όπου πέρασε τα μετεφηβικά της χρόνια και κατόπιν στο χωριό που μετακόμισε, το Χαϊδάρι. «Δέκα με δεκαπέντε σπιτάκια είχε το Χαϊδάρι τότε, κι όλα μαζεμένα κοντά κοντά εκεί στο ρέμα, στο Παλατάκι. Χτισμένα μέσα στα Πεύκα στη σκιά του προφήτη Ηλία. Ούτε ηλεκτρικό είχαμε, ούτε δρόμους, τίποτα. Όμως και τίποτα δεν μας έλειπε».
Έτσι ήταν η κυρά-Λένη. Έκανε το σταυρό της και έλεγε Δόξα τω Θεώ, ακόμα και κάτι κακό να συνέβαινε. Στα μάτια μου, όταν ήμουν παιδί, η γιαγιά μου φάνταζε σαν κάτι πολύ μεγάλο. Ένα μέγεθος σπουδαίο, τεράστιο. Που να ήξερα ότι τότε μπορούσα να βλέπω τις ψυχές των ανθρώπων όπως όλα τα παιδιά κι όχι την ύλη; Μου άρεσε να την ακούω, όπως της άρεσε κι εκείνης να λέει ιστορίες. Ιστορίες και τραγούδια. Αμανέδες από την Πόλη και ρεμπέτικα του Μπαγιαντέρα που αγαπούσε τόσο.
Είχε ωραία φωνή η κυρά-Λένη και δυνατή. Όλο το Χαιδάρι την άκουγε όταν έβγαινε στην αυλή και φώναζε: «Σπύροοοο, θα σε σκοτώσω κακομοίρη μου» κι εγώ την άκουγα από την πέρα γειτονιά και μαζευόμουν στο σπίτι σαν τη βρεγμένη γάτα. Πάντα μου τη χάριζε, πάντα τη γλύτωνα με κάποιον μαγικό τρόπο. Και δεν ήταν μόνο αυτό. Η επιστροφή στο σπίτι είχε και τα τυχερά της. Όλο και κάποιο ρυζόγαλο μου ξετρύπωνε ή ακόμα καλύτερα κανένα κομμάτι μπακλαβά. Στη χειρότερη, γλυκό νεραντζάκι από τη νεραντζιά της αυλής. Τα απογεύματα ήταν η καλύτερη μου, αφού περιμένοντας τον παππού να γυρίσει από το καφενείο καθόταν στο καρεκλάκι της και άρχιζε τις ιστορίες. Τότε θα ήταν η πρώτη φορά που παρακαλούσα το χρόνο να μην περάσει.
Το δεύτερο μυθιστόρημα μου, «Η Εξομολόγηση», βασίζεται σε ένα κομμάτι της δικής της ζωής και σε γεγονότα που εκείνη μου εξιστόρησε. Ακόμα με συνταράζει η θύμηση για το πώς «έφυγαν» οι γονείς της, για το πώς έζησε μακριά από τον αδελφό της και το δράμα που πέρασε στα χέρια της μητριάς της. Ακόμα με συγκλονίζει η δυστυχία που βίωσε σαν μικρό κορίτσι, δώδεκα μόλις χρονών, αφού αναγκάστηκε να ξεριζωθεί από το σπίτι και τον τόπο της. Η Εξομολόγηση βασισμένη σε πραγματικά και φανταστικά γεγονότα αποτελεί για μένα ένα φόρο τιμής στη γυναίκα εκείνη που με μεγάλωσε και με δίδαξε.
Η Ελένη της ιστορίας μου, είναι το κορίτσι, η γυναίκα, η μάνα και η γιαγιά με τα πολλά εγγόνια και τα ακόμα περισσότερα δισέγγονα. Η δική μου γιαγιά. Εκείνη με ενέπνευσε και γράφοντας τα κομμάτια της ιστορία της σαν να την ένιωθα να με καθοδηγεί, άλλοτε να με συμβουλεύει κι άλλοτε να με μαλώνει. Πότε πιπέρι, πότε κανέλα. Πήρα τις κουβέντες της και τις ταίριαξα στο χαρτί. Εκείνο που προσπάθησα περισσότερο να μεταφέρω ήταν το συναίσθημα της, ο πόνος στα μελιά της μάτια. Θαρρώ πως αν κοιτάξω το βιβλίο μου από την αρχή, εκεί σε κάποιο μέρος, χωμένα μέσα στις σελίδες κάπου θα υπάρχουν οι ρυτίδες της, οι ζάρες του χρόνου, η προσφυγιά, τα αναπάντητα γιατί της, και σίγουρα το φωτεινό της χαμόγελο. Εκείνο που φώτιζε όλους μας.
Πριν από πολλά χρόνια και έχοντας μετοικίσει πια στην Κρήτη, μακριά από το πατρικό μου σπίτι, μια Κυριακή πρωί, το μαντάτο του θανάτου της με βρήκε μέσα σε ένα Ρεθυμνιώτικο φαράγγι. Κι εκεί πάνω στον άγριο και σκληρό βράχο έσταξαν τα πρώτα μου δάκρυα για το χαμό της.
Σπύρος Πετρουλάκης
¤
Αντί βιογραφικού
Γεννήθηκα στην Αθήνα, έζησα στο Ρέθυμνο και τα Χανιά όπου είναι και ο τόπος καταγωγής μου. Έχω δύο παιδιά, την Ειρήνη και τον Κωνσταντίνο. Είμαι συνθέτης και στιχουργός, ενώ έχω συμμετάσχει σε μουσικές παραστάσεις και συναυλίες σε όλη την Ελλάδα. Τραγούδια μου υπάρχουν σε CD πολλών καλλιτεχνών, ενώ έχω γράψει μουσική και τραγούδια για ντοκιμαντέρ και θεατρικές παραστάσεις. Έχω διατελέσει διευθυντής στο διαφημιστικό τμήμα, καθώς και ραδιοφωνικός παραγωγός, στο Δίκτυο fm 91,5 στα Χανιά. Είμαι αφηγητής παραμυθιών, προπονητής και Πανελληνιονίκης στο άθλημα του Taekwondo, όπου κατέχω 6 Dan. Ασχολούμαι με τη φωτογραφία (φωτογραφίες μου έχουν δημοσιευτεί σε περιοδικά στην Ευρώπη ενώ άλλες έχουν βραβευτεί).
Η αναρρίχηση και οι καταδύσεις είναι τα χόμπι μου.
Πηγή/πρώτη δημοσίευση του κειμένου "Η ιστορία της ιστορίας" και του βιογραφικού σημειώματος: Η εξομολόγηση
