Θα μπορούσε η προγιαγιά να συνομιλήσει με την δισέγγονή της; Κι αν μπορούσε, πως θα ήταν η σχέση τους δεδομένου ότι ανήκουν σε διαφορετικές γενιές με σημαντική χρονική απόκλιση, άρα και κοινωνικές τοποθετήσεις; Υπάρχει χάσμα γενεών;
Στο ομότιτλο διήγημα της Αμάντας Μιχαλοπούλου, η Τασία -προγιαγιά- κουβεντιάζει με την Αλεξία -δισέγγονη- για την αναστάτωση του πρώτου έρωτα. Η ίδια κουβαλάει έναν αποτυχημένο γάμο και όταν παρακινεί την δισέγγονή της να βρει τον πρώτο της έρωτα, εκείνη τον αναζητά στην πρώτη της αγάπη στο δημοτικό. Εκμυστηρεύσεις με φόντο την ιστορική μπλε πολυκατοικία των Εξαρχείων και η σχέση μας με την ιστορία μας.
Με μοναδικό τρόπο ψυχογραφεί τη γυναικεία φύση σε κάθε ηλικία ή σταθμό ζωής της γυναίκας και αναδεικνύει τον τρόπο επικοινωνίας μιας γυναίκας με μια άλλη. Γεφυρώνει με αμεσότητα την ηλικιακή απόσταση αναφερόμενη σε σταθερές αξίες όπως ο έρωτας θίγοντας μεγάλα κεφάλαια αυτού: την πρώτη αγάπη, την προσδοκία -ή την ανάγκη- μιας νέας αρχής, την αποτυχία, την συντριβή.
Στο ομότιτλο διήγημα της Αμάντας Μιχαλοπούλου, η Τασία -προγιαγιά- κουβεντιάζει με την Αλεξία -δισέγγονη- για την αναστάτωση του πρώτου έρωτα. Η ίδια κουβαλάει έναν αποτυχημένο γάμο και όταν παρακινεί την δισέγγονή της να βρει τον πρώτο της έρωτα, εκείνη τον αναζητά στην πρώτη της αγάπη στο δημοτικό. Εκμυστηρεύσεις με φόντο την ιστορική μπλε πολυκατοικία των Εξαρχείων και η σχέση μας με την ιστορία μας.
Με μοναδικό τρόπο ψυχογραφεί τη γυναικεία φύση σε κάθε ηλικία ή σταθμό ζωής της γυναίκας και αναδεικνύει τον τρόπο επικοινωνίας μιας γυναίκας με μια άλλη. Γεφυρώνει με αμεσότητα την ηλικιακή απόσταση αναφερόμενη σε σταθερές αξίες όπως ο έρωτας θίγοντας μεγάλα κεφάλαια αυτού: την πρώτη αγάπη, την προσδοκία -ή την ανάγκη- μιας νέας αρχής, την αποτυχία, την συντριβή.
Η Αμάντα Μιχαλοπούλου έχει τιμηθεί πολλές φορές για το συγγραφικό της έργο. Για τη συλλογή διηγημάτων "Έξω η ζωή είναι πολύχρωμη" έλαβε το Βραβείο Διηγήματος από το περιοδικό Ρεύματα (1994), για το μυθιστόρημα "Γιάντες" το Βραβείο Μυθιστορήματος του περιοδικού Διαβάζω και για τη συλλογή διηγημάτων "Λαμπερή μέρα", από όπου και το "Βρες τον", βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών (2013). Τα βιβλία της μεταφράζονται σε πολλές γλώσσες όμως το "Θα ήθελα" έλαβε το Βραβείο Διεθνούς Λογοτεχνίας του Αμερικανικού Ομοσπονδιακού Ιδρύματος Τεχνών (2008)!
Στην σκηνή ανεβαίνει η Μαρία Κουμπάνη, σκηνοθετημένη από τον Κώστα Αριστόπουλο, και στην πενηντάλεπτη παρουσία της εκεί "αφήνεται" στη ροή του λόγου τής νεαρής Αλεξίας επιτρέποντας στην ηρωίδα να μιλήσει μέσα από εκείνη. Η ευρηματική απόδοση του διηγήματος επί σκηνής και η λειτουργική απλότητα επιτρέπουν στον λόγο να υπερισχύσει πάντων. Η ίδια η ενσαρκώτρια κρατάει τις ισορροπίες αποβάλλοντας άσκοπες υπερβολές και ταυτόχρονα περνά το συναίσθημα αγγίζοντας το κοινό.
Απόδειξη των παραπάνω ότι ενώ ο χώρος, με την bar theatre ταυτότητα, επιτρέπει την κατανάλωση καφέ ή ποτού κατά τη διάρκεια της παράστασης, το κοινό απορροφημένο από τα δρώμενα παρέμεινε επιδεικτικά σιωπηλό.
Σκηνοθεσία: Κώστας Αριστόπουλος
Ερμηνεία: Μαρία Κουμπάνη
Τσάι στη Σαχάρα, Λαοδικείας 18, Ιλίσια
Κάθε Πέμπτη & Παρασκευή στις 21:30 έως την Παρασκευή 03.04
Έξτρα παραστάσεις στις 23, 24 και 30 Απριλίου και 1 Μαΐου
Έξτρα παραστάσεις στις 23, 24 και 30 Απριλίου και 1 Μαΐου
Διάρκεια παράστασης: 50 λεπτά
Τηλέφωνο: 2110120936
