Other Side

Τι είναι
Ίσως η καλύτερη φράση για να το χαρακτηρίσεις είναι ως χοροθεατρική αντιπολεμική ιστορία αγάπης.
Το έργο του Dejan Dukovski αφορά τον ανθρώπινο αγώνα για αγάπη. Την ανάγκη του ατόμου να αγαπήσει, ή να αγαπηθεί, ή -ιδανικά- και τα δύο μαζί. Αφορά τα όνειρα εκείνων που εγκλωβίστηκαν σε κατεστραμμένους τόπους και την αγωνία τους ώστε να βρει χαραμάδα το φως, να τρυπώσει.
Σε ένα φανταστικό μέλλον, ο Έρωτας αναμετριέται με τον Θάνατο και η αγάπη, επαναστατώντας, θα μεταμορφώσει τα συντρίμμια σε όνειρα και τους νεκρούς σε αγέννητα παιδιά. Τέσσερις άνθρωποι θα βρεθούν στα ερείπια μιας χώρας, επιβιώσαντες του θανάτου (τους) καθώς ο πόλεμος έχει χαράξει τις υπάρξεις τους. Σπεύδουν να προλάβουν τη ζωή που προσπερνά βίαια ενώ οι σειρήνες των περιπολικών τούς θυμίζουν συνεχώς ότι ο τόπος τους είναι πια ένα κράτος αστυνομικό. Όλοι οπλοφορούν και όλοι είναι έτοιμοι να σκοτώσουν προτού σκοτωθούν.

Το Χοροθέατρο Λυδία Λίθος παρουσιάζει την παράσταση “Other Side”, σε σκηνοθεσία της Φένιας Αποστόλου στον Πολυχώρο Vault.

Στην παράσταση

Ο έντονος ρυθμός ενεργοποιεί τις αισθήσεις ενώ οι κορυφώσεις υπογραμμίζονται ακόμη κι από τις παύσεις, ή τις σιωπές. Το κείμενο δοκιμάζει τις ικανότητες ηθοποιών και σκηνοθέτιδος μιας και υπολείπεται κλασικής αφηγηματικής δράσης ενώ στηρίζεται σε flashbacks και ασύνδετες σκηνές που κρατούν σαν κοινό παρονομαστή τους τέσσερις ήρωες. Τα μικρά αυτά κομμάτια του παζλ ενοποιούνται στο μυαλό του θεατή και μόνο όταν έχει συλλέξει αρκετά, ώστε να δομηθούν οι χαρακτήρες και οι καταστάσεις. Σαν αποτέλεσμα, τα επί σκηνής δρώμενα δε σου επιτρέπουν να αφεθείς στη ροή χαλαρώνοντας τις αισθήσεις. Τα ερεθίσματα είναι πολλά, τα βιώματα περιέχουν έρωτα και θάνατο, μυρίζουν φτηνό αλκοόλ ή βότκα, προσφέρουν κίνδυνο και οι σκηνές εμπλουτίζονται με βίντεο, χορογραφίες -free style αν και διακρίνονται και πιο κλασικές εκφράσεις- και μουσική. Η σκηνοθέτις και χορογράφος Φένια Αποστόλου καταφέρνει μια τόσο άρτια και γεμάτη απόδοση του κειμένου ενώ διατηρεί στην παραστασιοποίηση την αντισυμβατικότητα του συγγραφέα και το μέτρο. Προφανώς, έχει μεγάλη εμπειρία στο είδος και ευτυχώς δε φοβάται να αναμετρηθεί μαζί του. Το αφαιρετικό σκηνικό της Τόνιας Αβδεροπούλου -ταιριάζει ακόμα και η φράση "απουσία σκηνικού"- λειτουργεί συμπληρωματικά χωρίς να "βγαίνει" προς τα εμπρός. Έχει σαν ρόλο του να βοηθήσει οπτικά στις λεπτομέρειες ενώ έτσι όλο το ενδιαφέρον επικεντρώνεται στο έμψυχο υλικό και μόνο.

Οι χαρακτήρες

Ένας κατασκευαστής μαριονετών, ο Λάκι (lucky=τυχερός) εκφράζεται μέσω εκείνων. Κάπως φευγάτος, τον φαντάζομαι να προσγειώνεται απότομα από τα χαστούκια της ζωής ενώ ο Δημοσθένης Ελευθεριάδης δε θα μπορούσε να γίνει καλύτερος ακόμη κι αν το επιδίωκε. Αυτή η "τόσο-όσο" ερμηνεία κρατά όλες τις ισορροπίες και ανισορροπίες του ρόλου του. Ακόμα και το φισίκ του είναι απίθανα επιτυχημένο.

Η Λίλη είναι μια εκδιδόμενη μάνα που κατακλύζεται από επιθυμίες και στιγματίζεται από έρωτα. Η Βιργινία Ταμπαροπούλου αποτελεί εξαιρετική επιλογή για αυτήν την τύπισσα με τον εκρηκτικό και αλανιάρικο χαρακτήρα. Έχει πιάσει όλες τις αποχρώσεις της ηρωίδας της και εγκλωβίζει τα μάτια σου πάνω της όταν περιφέρεται στη σκηνή.

Ένας αποτυχημένος μάγος που αναζητά το μεγάλο "κόλπο", εκείνο που θα ακυρώσει κάθε προηγούμενο και θα του προσφέρει τη χαμένη του λάμψη. Κάπως αφελής αλλά και πονηρός, άλλοτε ευάλωτος και άλλοτε σκληρός... ονομάζεται Τρίκυ (tricky=δύσκολος, ζόρικος, απατηλός, κατεργάρικος, κολπατζίδικος) και είναι πολυσύνθετος, όπως και όλοι οι άλλοι. Ο Παναγιώτης Μπρατάκος ισάξια αναμετριέται μαζί του εκφράζοντας τον δύσκολο και απατηλό ήρωά του. Τολμά αλλά δικαιώνεται.

Η Μαρία Αποστολακέα αντικατοπτρίζει την ευαισθησία και τρυφεράδα της Μάλα, μιας κοπέλας, σχεδόν κοριτσιού, που περνά από την τρυφεράδα στην σκληρότητα με την ίδια ευκολία που γίνεται γλυκιά και πικρή μαζί αναζητώντας την αγάπη (της). Θα μπορούσε να είναι μια ανέγγιχτη έφηβη που πρωτογνωρίζει το μεγαλείο του έρωτα μέσα από το κράμα παιδικότητας και γυναίκας.

Ο Πικόνιο είναι μια μαριονέτα και σαν άριστος εκπρόσωπος του είδους του αντανακλά -όχι μόνο τις λέξεις- την ψυχοσύνθεση εκείνου που κρατά στα χέρια τα σχοινιά του. Όπως και η Μάλα, επίσης μαριονέτα. Ο Κωστής Τσιαμάγκας και η Ανδριανή Θεοδωροπούλου "φοράνε" τις κλωστές που τους ενώνουν με τα χέρια του δημιουργού τους και αφήνονται στις διαθέσεις του. Έχουν στην ευθύνη τους το μεγαλύτερο χορογραφημένο μερίδιο της παράστασης αλλά ανταποκρίνονται αψεγάδιαστα.

Γενικότερα, όλοι οι συντελεστές έχουν δουλέψει, και φαίνεται. Άπαντες κινήθηκαν προς όφελος του έργου ενώ ο άψογος συγχρονισμός γοητεύει απόλυτα το κοινό. Κι ενώ θα μπορούσαν να παρεκτραπούν λόγω των ιδιαιτεροτήτων των χαρακτήρων τους και της αντισυμβατικότητας του έργου που επιτρέπει ακρότητες, κράτησαν το μέτρο και δημιούργησαν την σκηνική χημεία μεταξύ τους. Τίποτα δεν αφέθηκε στην τύχη, στο τυχαίο ή το συμπτωματικό ενώ σκηνοθετικά έχει επεξεργαστεί η κάθε λεπτομέρεια -ή τουλάχιστον, έτσι δείχνει.

Λάτρεψα τη μουσική του Μάνου Αντωνιάδη και το τελικό βίντεο -γι' αυτό δε θα ήταν σοφό να αναφερθώ- που κλείνει την αυλαία με τον τελειότερο τρόπο.

Το έργο

Ο θεατρικός συγγραφέας καταγράφει σκηνές από τη ζωή τεσσάρων χαρακτήρων ανατρέποντας τη χρονική αλληλουχία. Έτσι, το έργο ξεκινά λίγο μετά τα μεσάνυχτα και καταλήγει λίγο πριν τα μεσάνυχτα. Όλα γίνονται αλλιώς, δηλαδή ανάποδα σε σχέση με την έννοια του χρόνου αλλά σωστά σύμφωνα με την οπτική εκείνου και αυτήν την "άλλη πλευρά" υπερασπίζεται. Η βία... του θανάτου, της απειλής, του πολέμου, του όπλου, των αρχών, των κοινωνικών συμβάσεων... αναδεικνύεται με την ίδια λογική που φιλοσοφούν οι ακαδημαϊκοί όταν αναφέρονται στο καλό και το κακό που συνυπάρχουν και αλληλοσυμπληρώνονται, ενώ ο άνθρωπος, που δε θα μπορούσε να εξαιρεθεί από την συμπαντική διάταξη, κρύβει μέσα του και τη μία αλλά και την άλλη πλευρά.

Κι όμως μέσα σε μια συμφορά τόσο βαριά που ακόμα και ο ίδιος ο χρόνος πάσχει από ακατάσχετη αιμορραγία, ένα λίγο πιο σκοτεινό παραμύθι ξετυλίγει το κουβάρι του, για να αποδείξει πως το ταξίδι του ανθρώπου προς το φως δεν μπορεί να σταματήσει ποτέ.

Ακατάλληλο για παιδιά κάτω των 16 ετών

Συντελούν

Μετάφραση: Γκάγκα Ρόσιτς

Σκηνοθεσία-Χορογραφία: Φένια Αποστόλου

Πρωτότυπη Μουσική: Μάνος Αντωνιάδης

Σκηνικά - Ειδικές κατασκευές: Τόνια Αβδελοπούλου

Κοστούμια: Ζωή Μολυβδά - Φαμέλη

Φωτισμοί: Τάσος Σκλαβούνος

Video Art - Photography -Trailer: Chris Tourlakis

Βοηθός Σκηνοθέτη: Σταύρος Ράγιας

Βοηθός Χορογράφου: Γαλήνη Γυρτάτου

Μακιγιάζ Φωτογράφισης: Διονυσία Τουμπαζή

Παραγωγή: Χοροθέατρο Λυδία Λίθος – σε συμπαραγωγή με Πολυχώρο Vault

Ερμηνεύουν

Λάκι: Δημοσθένης Ελευθεριάδης

Λίλυ: Βιργινία Ταμπαροπούλου

Τρίκυ: Παναγιώτης Μπρατάκος

Μάλα: Μαρία Αποστολακέα

Πικόνιο: Κωστής Τσιαμάγκας

Μάλα: Ανδριανή Θεοδωροπούλου

Για τη σκηνοθέτιδα

Η Φένια Αποστόλου σπούδασε στην Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης και στο Κέντρο Μελέτης Χορού Ντάνκαν. Συνεργάστηκε με την ομάδα χορού "Οκτάνα", το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, το Δήμο Αθηναίων, αποτέλεσε μέλος της χορογραφικής ομάδας των τελετών έναρξης και λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων το 2004.

Το 2003 βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ κινηματογράφου Θεσσαλονίκης με το βραβείο Project Exchange, για την χορογραφική δουλειά στην ταινία χορού "Nightmares". Η ταινία συμμετείχε σε διεθνή video dance φεστιβάλ όπως στοDance on Camera Festival (Νέα Υόρκη), στο Festival Internazionale di videodanza (Νάπολη), στο OXFORD INTERNATIONAL FESTIVAL OF FILMS , στο Dance Camera West Film Festival (Los Angeles), στο Festival de Videodanza de Buenos Aires και στο Film Festival of Cyprus.

Έργα που χορογράφησε και σκηνοθέτησε όπως τα Ενός Θεού βοσκή, No limits at all, chair's tragedy, Miss Julie του August Strindberg (επιχορηγούμενη από το υπουργείο Πολιτισμού), Ισόβια Ξανθιά, Τρεις Σωματοφύλακες, Ο Πελεκάνος του Αυγούστου Στρίντμπεργκ (υπό την Αιγίδα της Σουηδικής Πρεσβείας), Milady's Dinner παρουσιάστηκαν με επιτυχία σε διάφορα Φεστιβάλ σε Αθήνα και πολλές πόλεις της Ελλάδας (Θεσσαλονίκη, Χανιά, Σύρο, Λάρισα κλπ) αλλά και σε διεθνή φεστιβάλ (It's LIQUID International Art Show-Contemporary Venice at Pallazo Flangini. ΓΕΦΥΡΕΣ Αθήνα Βερολίνο, 15 Quinzena de Danca de Almada, Portugal 2007, 1st BALKAN PERFORMING ARTS MARKET, CINEDANS Dance on Screen Festival στο Άμστερνταμ, XI ProART Festival 2014 της Πράγας στην Τσεχία, κλπ).

Ο Πελεκάνος επιλέχθηκε να παρουσιαστεί στο Black Box International Theatre and Dance Festival στην Φιλιππούπολη της Βουλγαρίας στις 4 Ιουνίου του 2015. Επίσης, το video dance ''Pelican Dance'' παραγωγή του Χοροθεάτρου Λυδία Λίθος σε σκηνοθεσία Chris Tourlakis και χορογραφία της Φένιας Αποστόλου παίχτηκε στο festival breaking 8 στη Σαρδηνία της Ιταλίας στις 8/11/2014 και πρόκειται να παρουσιαστεί τον Μάρτιο του 2015 στο Loikka dance film festival στο Ελσίνκι της Φιλανδίας.

Που και πότε

Τετάρτη 21:00

Πέμπτη 21:00

VAULT THEATRE PLUS

Μελενίκου 26 Βοτανικός, Αθήνα

Επικοινωνία: 2130356472, 6945993870
Email: vaulttheatre.gr@gmail.com

(για τηλεφωνικές κρατήσεις 11:00-14:00 και 17:00-21:00)

Σημειώστε:
Trailer
Τα πλάγια κείμενα είναι αποσπάσματα από το δελτίο τύπου
Κλικάρετε πάνω στις εικόνες για να ανοίξουν