Πως σας ήρθε η ιδέα;
Α.Κ.: Μεγαλώνοντας σε οικογένεια Μικρασιατών έζησα από πολύ μικρή την θλίψη των παππούδων μου, όταν αναπολούσαν την γλυκιά, αξέχαστη πατρίδα τους, το Νεοχώρι Χηλής, του οποίου οι κάτοικοι, με την Μικρασιατική καταστροφή, κατέφυγαν σε διάφορα μέρη της Ελλάδας, χωρίς να μπορέσουν να σμίξουν ποτέ ξανά. Ρωτούσα και μου περιέγραφαν το αγαπημένο τους χωριό, την γεωγραφική του θέση, το παρομοίαζαν με παράδεισο στην αυλή της Κωνσταντινούπολης, διηγούνταν σχολαστικά τα ήθη κι έθιμα, τον πολιτισμό τους. Όμως μεγάλωναν και οι παππούδες κι έφευγαν από ανάμεσά μας και αραίωναν οι πυκνές αναφορές για το χωριό τους. Έτσι μου ήρθε η ιδέα να αναστήσω το Νεοχώρι από την αρχή, να βάλω τους κατοίκους να ζουν όλοι μαζί ξανά, να διασώσω ό,τι μπορεί να διασωθεί από την τότε ζωή τους προσδοκώντας πως οι ήρωες θα καταφέρουν να περάσουν στην αιωνιότητα. Επίσης, πέρα από την υλοποίηση της ιδέας, ήθελα να γίνει γνωστή η ιστορία του Νεοχωριού και στους νεώτερους, να μάθουν από πού κρατάει η σκούφια τους, αλλά και σε όλους τους Μικρασιάτες να γνωρίζουν τι συνέβη σε εκείνη την γωνιά της Μ.Ασίας.
Που γράψατε το βιβλίο σας;
Α.Κ.: Στο σπίτι μου, στην Θεσσαλονίκη.
Πόσο χρόνο σας πήρε η συγγραφή;
Α.Κ.: Αρκετό χρόνο, χρόνια θα έλεγα. Η συγκέντρωση στοιχείων από συλλόγους, βιβλιοθήκες και πολεμικά μουσεία Θεσ/νίκης και Αθηνών (βλέπε βιβλιογραφία), η καταγραφή και η επεξεργασία του υλικού, ήταν χρονοβόρα υπόθεση και έγινε στο περιθώριο της βιοπάλης, κλέβοντας χρόνο από την δουλειά μου, την οικογένειά μου, τις φίλες μου, τις ελεύθερες ώρες μου, τον ύπνο μου...
Πως θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας με δυο λόγια;
Α.Κ.: Είναι ένα οδοιπορικό στην ιστορία του Μικρασιατικού Ελληνισμού, ένα μυθιστόρημα μέσα από το οποίο μπορούμε να μάθουμε την ιστορία μας και να νιώσουμε την ανάσα των παππούδων μας σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής τους.
Θέλετε να μας δώσετε μια περιγραφή;
Α.Κ.: Στο πρόσωπο των ηρώων μου καθρεφτίζεται το πρόσωπο κάθε Μικρασιάτη που έχει υποστεί ατέλειωτες ταλαιπωρίες από τις εξαντλητικές πορείες και τις καταραμένες εξορίες στα κεντρικά της Τουρκίας, που έχει χάσει προσφιλή πρόσωπα από την χολέρα και τον εξανθηματικό τύφο, που είδε τον θάνατο να χτυπά δυο και τρεις φορές την πόρτα του. Παρ' όλα αυτά, με αναπτερωμένο το ηθικό, με την υπογραφή της ανακωχής, επιστρέφουν πίσω στο χωριό τους, να γιατρέψουν την πληγωμένη τους ζωή. Όμως, πριν κλείσει χρόνος, βιώνουν την καταστροφή του Νεοχωριού, όταν Τούρκοι οπλισμένοι και πληρωμένοι από κάποιον Αγά, ορκίζονται να κάψουν το χωριό τους. Φεύγουν στα παραθαλάσσια χωριά Βοσπόρου και Προποντίδας για να βρουν ομπρέλα προστασίας από τους Δυτικούς στρατιώτες. Η ζωή τους όμως, καθ' όλα μυθιστορηματική, σημαδεύεται από τα τραγικά για τον Ελληνισμό της Μικρασίας γεγονότα.
Τι αγαπήσατε περισσότερο σε αυτό το βιβλίο;
Α.Κ.: Τις τραγικές ζωές των ηρώων που οι περισσότεροι είναι υπαρκτά πρόσωπα με τα πραγματικά τους ονόματα. Ζωές που ευημερούν και τα αγαθά τους μετριούνται σε λίρες που κρύβονται στα σεντούκια, ζωές που, παρ' ότι στρωμένες από όνειρα, καταστρέφονται. Παρ' όλα αυτά, μέσα από τα ερείπια γεννιούνται ελπίδες, όταν φτιάχνονται προίκες από την αρχή και μοιράζονται κουφέτα γάμου.
Ποιος είναι ο πιο αγαπημένος σας ήρωας και γιατί;
Α.Κ.: Αγαπημένη μου ηρωίδα είναι η Κατερίνα, υπαρκτό πρόσωπο, αγωνίστρια της ζωής, δραστήρια, μαχητική, το στήριγμα όλων. Με το αγκάθι της ορφάνιας από νωρίς στην ζωή της, μεγαλώνει σε περιβάλλον που απαιτεί, για τα χρόνια της εποχής, σεμνότητα, ηθική και εργατικότητα. Μαζεύει κατάρες από μια πεθερά που δεν την θέλει, επειδή είναι ορφανή. Στέκεται βράχος όταν οι κατάρες πιάνουν τόπο. Όταν μεγαλώνει η "οικογένεια", σαν μάνα την κρατά σε συνοχή και παρά το ξένο αίμα που κυκλοφορεί στο σπίτι της, ο ρόλος της είναι ενωτικός και η αγάπη περισσεύει στην καρδιά της. Για όλα τα παραπάνω είναι η αγαπημένη ηρωίδα μου.
Τι προσφέρει αυτό το βιβλίο στον αναγνώστη, βιβλιόφιλο ή βιβλιοφάγο;
Α.Κ.: Μέσα από την ιστορία της οικογένειας της Κατερίνας και την πορεία των κατοίκων του Νεοχωριού, προσφέρει τη διαδρομή ολόκληρου του Ελληνισμού της Μ. Ασίας από τα τέλη του 19ου ως τα μέσα του 20ου.
Ποια είναι η μεγαλύτερη αγωνία σας;
Α.Κ.: Αγωνιώ για το μέλλον των παιδιών μου.
Φοβάστε...
Α.Κ.: Φοβάμαι τις κακές ασθένειες.
Αγαπάτε...
Α.Κ.: Αγαπώ την ομόνοια και την ηρεμία.
Ελπίζετε...
Α.Κ.: Ελπίζω σε ένα καλύτερο αύριο.
Θέλετε...
Α.Κ.: Θέλω να βλέπω πρόσωπα χαμογελαστά, ευτυχισμένα.
Ποιοι αναγνώστες θα λατρέψουν αυτό το βιβλίο;
Α.Κ.: Σίγουρα όλοι οι απόγονοι των Μικρασιατών, από όποιο μέρος της Μ.Ασίας, αλλά και όλοι όσοι θέλουν να μάθουν την εκεί ιστορία.
Γιατί πρέπει να το διαβάσουμε;
Α.Κ.: Για να γνωρίσετε τους κατοίκους από το Νεοχώρι Χηλής, να "ακούσετε" την ξεχωριστή ντοπιολαλιά τους, να μάθετε τα ήθη και τα έθιμά τους, να δείτε τον αγώνα τους για επιβίωση, να ανακαλύψετε τα συναισθήματά τους, τα όνειρα και τις επιθυμίες τους.
Γιατί δεν πρέπει;
Α.Κ.: Όλα τα βιβλία γράφονται για να διαβαστούν.
Που/πως μπορούμε να βρούμε το βιβλίο σας;
Α.Κ.: Στα βιβλιοπωλεία όλης της χώρας.
Που μπορούμε να βρούμε εσάς;
Α.Κ.: Στο τηλέφωνο 6942994849, e-mail kilaroglou.anas@yahoo.gr, facebook: Αναστασία Κιλάρογλου.
Ποιο χρώμα του ταιριάζει;
Α.Κ.: Του κόκκινου τριαντάφυλλου.
Ποια μουσική;
Α.Κ.: Κάποια ανατολίτικη μουσική, με ήχους από σαντούρι και βιολί. Ίσως και το "στο' πα και στο ξαναλέγω στον γιαλό μην κατεβείς".
Ποιο άρωμα;
Α.Κ.: Άρωμα πασχαλιάς, κρίνου και τριαντάφυλλου.
Ποιο συναίσθημα;
Α.Κ.: Διαβάζοντας τα "Ματωμένα τριαντάφυλλα" θα πλημμυρίσει η καρδιά του αναγνώστη από όλα τα συναισθήματα του κόσμου, που παλεύουν μεταξύ τους, ποιό να επικρατήσει. Θα νιώσει χαρά άραγε που θα γνωρίσει τον τόπο των ηρώων ή λύπη που θα πάψει να είναι τόπος τους; Θα νιώσει πόνο όταν τους δει να φεύγουν στις εξορίες; Θα χαρεί μαζί τους όταν θα επιστρέψουν; Τι θα νιώσει όταν τα κουφέτα αντικατασταθούν από τα μνημονοχάρτια;
Αν δεν ήταν βιβλίο, τι θα μπορούσε να είναι;
Α.Κ.: Τώρα θα το χαρούμε ως βιβλίο γιατί υπήρξε αληθινή ιστορία. Παίχτηκε σε δρόμους αληθινούς, με τους περισσότερους ήρωες υπαρκτά πρόσωπα, με τα πραγματικά τους ονόματα, εκτός μερικών φανταστικών ηρώων που επινοήθηκαν για να ενώσουν πρόσωπα και καταστάσεις. Η ερώτηση μπορεί να μετατραπεί: Ήταν αληθινή ιστορία πριν γίνει βιβλίο;
Αν δεν ήσασταν συγγραφέας τι θα μπορούσατε να είστε;
Α.Κ.: Μου αρέσει πολύ η ζωγραφική (ζωγράφος;) και η ανθοκομία (κηπουρός;).
Ποιον συγγραφέα διαβάζετε ανελλιπώς;
Α.Κ.: Όλους. Ό,τι βιβλίο πέφτει στα χέρια μου το διαβάζω.
Σας έχει επηρεάσει άλλος συγγραφέας στον τρόπο που γράφετε ή σκέφτεστε ή ζείτε; Ποιος/ποιο βιβλίο;
Α.Κ.: Όχι, δεν νομίζω. Ζω και κινούμαι στον μικρόκοσμό μου και επηρεάζομαι από τον κύκλο μου.
Οι ήρωές σας μπορούν να σας κατευθύνουν ή εσείς και μόνο ορίζετε την συνέχεια και τις τύχες τους;
Α.Κ.: Τους έχω σκιαγραφήσει στο μυαλό μου, με προτερήματα ή ελαττώματα, μερικές φορές όμως με οδηγούν σε μονοπάτια όπου δίνουν ρεσιτάλ ερμηνείας, οπότε η γνώμη μου γι' αυτούς αλλάζει με αποτέλεσμα να με απομακρύνουν από εκεί, απ' όπου αρχικά θα κατέληγα.
Τι χρειάζεται κάποιος για να γράψει; Φαντασία ή εμπειρία;
Α.Κ.: Και τα δύο. Όταν στερεύει το ένα, παίρνει το τιμόνι το άλλο.
Τι καθορίζει την επιτυχία σε ένα βιβλίο;
Α.Κ.: Η καλή ιστορία του και ο καλός των άλλων λόγος, γραπτός και προφορικός.
Τι την αποτυχία;
Α.Κ.: Η δυσφήμηση.
Η βιβλιοφαγία είναι/μπορεί να γίνει κατάχρηση;
Α.Κ.: Βιβλίο ανοιχτό παράθυρο στον κόσμο. Ποιος δεν θέλει να δει απ' τις σελίδες του χαρούμενα κορίτσια, πόλεις που αναπτύσσονται, οικογένειες που πασχίζουν, έναν φονιά που συλλαμβάνεται, έναν φυγά που κρύβεται, μια χήρα που διεκδικεί ξανά την ζωή, ένα ορφανό που βρίσκει στέγη; Κλείνεις το παράθυρο, όταν κουράζεσαι.
Ποιον τίτλο βάζετε στο βιβλίο της ζωής σας;
Α.Κ.: "Μη μου λες φοβάμαι".
 |
| Από το εξώφυλλο του μυθιστορήματος της Αναστασίας Κιλάρογλου "Ματωμένα τριαντάφυλλα" και φωτογραφία πορτραίτο από το προσωπικό της αρχείο. |
Ήταν το ερωτηματολόγιο Ριντ Φερστ για τα νέα βιβλία.
Ή αλλιώς, όχι μόνο το ερωτηματολόγιο του Προυστ.
Διανέμεται αποκλειστικά από το koukidaki.
Αν σας άρεσε, δείτε περισσότερες απαντήσεις επιλέγοντας την ετικέτα Ριντ Φερστ.
Αν είστε συγγραφέας και θέλετε να απαντήσετε στο ερωτηματολόγιο ακολουθείστε τον σύνδεσμο.
¤
Οπισθόφυλλο
Όλη η ζωή της Κατερίνας ήταν στρωμένη με ματωμένα τριαντάφυλλα. Έτσι είχε προστάξει η μοίρα.
Ήταν άνοιξη του 1893 όταν την ερωτεύτηκε ο Ανέστης. Οι δικοί του ανένδοτοι∙ δεν την ήθελαν γιατί ήταν ορφανή. Τα λόγια που ειπώθηκαν έγιναν βαριές κατάρες. Έμεινε μόνη, με τη μυρωδιά του νυφικού ακόμα νωπή, να κλαίει για την απόρριψη και την εγκατάλειψη.
Και ύστερα ήρθε ο Μεγάλος Πόλεμος. Απρίλιος του 1917. Οι Τούρκοι είχαν στενέψει τον κλοιό γύρω από τους Έλληνες και η Ιστορία έδειχνε το σκληρό της πρόσωπο. Η οικογένεια της Κατερίνας εγκατέλειψε το Νεοχώρι και μαζί με χιλιάδες άλλους Μικρασιάτες εξορίστηκε στα βάθη της Τουρκίας. Οι απώλειες τραγικές, τα δάκρυα αστείρευτα.
Μετά την ανακωχή, η Κατερίνα επέστρεψε στο σπίτι της. Όταν έφτασαν τα νέα για την αποβίβαση του Ελληνικού Στρατού στη Σμύρνη, όλοι ρίγησαν, ελπίζοντας για ένα καλύτερο αύριο. Όμως για άλλη μια φορά η Ιστορία τους πλήγωσε. Η εξορία, ο θάνατος και ο πόνος θα τους έβρισκαν και πάλι.
Χρόνια δύσκολα, όπου η χαρά που ξεχειλίζει μπερδεύεται με τη λύπη που τρελαίνει. Τα όνειρα των ανθρώπων, μπουμπούκια έτοιμα να ανθίσουν, καταλήγουν ματωμένα τριαντάφυλλα, με την οσμή του αίματος να πλανάται και στις επόμενες γενιές.
Η Αναστασία Κιλάρογλου γεννήθηκε στο χωριό Φιλώτεια Αλμωπίας του Νομού Πέλλας. Σπούδασε με υποτροφία στην Ανωτέρα Σχολή Στελεχών Επιχειρήσεων, τμήμα Λογιστών, του ΚΑΤΕΕ Λάρισας και εργάστηκε ως λογίστρια. Στα γυμνασιακά της χρόνια δημοσίευσε ποιήματα στην τοπική εφημερίδα Ηχώ της Αλμωπίας. Από τις εκδόσεις Πέλλα κυκλοφόρησε το μυθιστόρημά της ΓΕΝΕΘΛΙΑ ΓΗ.
