Είναι η πρώτη φορά που στο koukidaki φιλοξενείται όλη η εργογραφία ενός συγγραφέα με παράλληλη δωροθεσία της στους αναγνώστες! Η ιδέα ανήκει στον ίδιο τον συγγραφέα Γιώργο Γιαντά αλλά η τεράστια χαρά μοιράζεται με όλους τους φίλους-αναγνώστες-βιβλιολάτρεις του ιστότοπου. Παρακάτω βλέπετε τα βιβλία του και πληροφορίες σχετικά με το καθένα ενώ θα "τρέχουν" και οι διαδοχικές κληρώσεις τους, που σημαίνει ότι αν θέλετε να συμμετέχετε σε όλες πρέπει να επιστρέφετε στην ανάρτηση κάθε φορά που "ανοίγει" μία από αυτές.
Ως την τελευταία πνοή
Τέλη του 1916 ήτανε που έφτασα στη Σμύρνη να βρω μια καλύτερη τύχη. Όσα ακολούθησαν από κει κι ύστερα δύσκολα τα χωρά ο νους. Λέω, τα ’ζησα; Kι όμως τα ’ζησα… Το τέλος του Μεγάλου Πολέμου της Ευρώπης, το όραμα του Βενιζέλου, τις εθνικές μας προσδοκίες, αλλά και τα συμφέροντα, τις ψεύτικες υποσχέσεις, τον άσβεστο διχασμό και την καταστροφή. Πολέμησα, έζησα τον έρωτα, πλήγωσα, αγάπησα. Το ριζικό σου όμως θα το διαβαίνει πάντα η τύχη; Κι η αγάπη; Θα σε περιμένει για πάντα; Δεν είναι γραμμένα εδώ μέσα μονάχα όσα είδα, μα είναι κρυμμένη κι η ζεστή αγκαλιά Εκείνης. Γι’ αυτήν έτρεξα να προλάβω τη φωτιά. Αυτή είναι η ιστορία μου…
Γράφτηκε...
«Ένα έργο βαθιά αντιπολεμικό.
Τολμώ να πω πως πρόκειται για ένα από τα καλύτερα και πιο ‘δυνατά’ βιβλία που έχω διαβάσει τα τελευταία χρόνια.»
Νατάσα Γκουτζικίδου
Mindland
«Αφήστε να σας αφηγηθώ πώς έγιναν όλα. Χώρισαν την κοινωνία σε δύο όχθες, μία για την ελίτ και μία για τους φτωχούς και εξαθλιωμένους. Το όπιο αυτού του λαού υπήρξε η Mindland, μια απέραντη διαδικτυακή πολιτεία. Όχι σαν εκείνες που γνωρίζετε εσείς. Ξεχάστε το Facebook και τις ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης. Σ’ αυτήν, καθένας από μας, κρυμμένος πίσω από ένα προφίλ, μπορούσε με τον εξοπλισμό του να τρέξει, να περπατήσει, να συναναστραφεί, να διασκεδάσει, να συνευρεθεί μέσα στον εικονικό της παράδεισο, ανάμεσα σε άλλα προφίλ χρηστών, που ποτέ δεν αντίκρισε τα πραγματικά τους πρόσωπα. Κλεισμένος καθένας στην κατοικία του, δίχως ανάγκη για μετακίνηση, μπορούσε να ζήσει όπως παλιά, να συνάψει εικονικές σχέσεις, εικονικούς γάμους, να νοικιάσει φίλους, να αμπαρωθεί ολότελα στην ιδιωτική μοναξιά της προσομοίωσης. Η γενιά μου, δυστυχώς, μεγάλωσε αγνοώντας τη ζεστασιά της αγάπης, της ευαισθησίας, της αληθινής φιλίας, μιας ζεστής χειρονομίας, της απλής αγκαλιάς!
Δε φταίξαμε εμείς όμως. Αφήσαμε να μας οδηγήσουν σ’ αυτό. Εκείνοι που με την απληστία και την απανθρωπιά τους έφτασαν τον πλανήτη στον πυρηνικό όλεθρο και στις “πόλεις-γυάλες”. Εξακολουθούν να παρακολουθούν, να ελέγχουν, συνεχίζουν τα κρυφά πειράματα. Κρύβουν ασύλληπτο σχέδιο για τη σωτηρία της ανθρωπότητας, Πιθανόν ανάμεσά σας να υπάρχουν ήδη κάμποσοι από αυτούς. Μην επαναπαύεστε. Εσείς προλαβαίνετε. Έχετε τουλάχιστον ακόμη ουρανό! Η εποχή μου ίσως είναι μακριά από τη δική σας. Ίσως και όχι…»
Μπρεντ
Έγραψαν...
«Σίγουρα είναι μεγάλο τόλμημα για έναν Έλληνα συγγραφέα να προσεγγίσει τα μονοπάτια της δυστοπικής λογοτεχνίας όμως ο Γιώργος Γιαντάς, τα καταφέρνει αρκετά καλά, δίνοντάς μας ένα μυθιστόρημα που, για τα ελληνικά ειδικά δεδομένα, διαφέρει σε μεγάλο βαθμό από όλα εκείνα που έχουμε συνηθίσει..»
Γιώτα Παπαδημακοπούλου
«Δεν ιστορούνται γεγονότα γνωστά στον αναγνώστη, ώστε να βαδίζει σε οικεία μονοπάτια και να αναμένει εξελίξεις προορατικές. Αντίθετα, το «περιβάλλον» του μυθιστορήματος μετακινείται από το ρεαλισμό στη φαντασία, από το πιθανό στο απίθανο, από το ενδεχόμενο στο νοητικά απρόσιτο..»
Ηλίας Παπαγεωργίου
Ο θίασος της Μαριάννας Μαλτέ
Μα µου φαίνεται θέλεις να σου πω για την κατοχή...
Ξέρεις πώς ήτανε για µας τις γυναίκες τότε; Ένα κακό όνειρο, µια εποχή που δεν άφηνε ούτε ένα ξεροκόµµατο ευτυχίας να περισσέψει. Άµα αρπάξεις από τα χέρια του ανθρώπου τα χρειαζούµενα για να ζει, τότε τον κάνεις δυστυχισµένο.
Μονάχα που κι η δυστυχία έχει τα όριά της, µια αρχή κι ένα τέλος. Μπορεί όχι για όλους, θα µου πεις. Ναι, κάποιοι δε βγαίνουνε ποτέ από αυτήν. Μα είναι τέτοιο πλάσµα ο άνθρωπος, που και σε µια τρύπα στη γης να τον παραχώσουνε, θα βρει, άµα το θέλει, το άνοιγµα που αχτιδοβολά ο ήλιος. Κι από κει θα ξεµυτίσει και πάλι, όπως ο µέρµηγκας. Καµιά κατοχή, καµιά σκλαβιά δε µας αποτελειώνει, γιατί τούτες τις φτιάχνουνε οι άνθρωποι και τις προορίζουνε για τους ανθρώπους. Μα η ελευθερία και το δικαίωµα για µια ζωή µε αξιοπρέπεια είναι αγαθά που µονάχα ο Θεός ο ίδιος µπορεί να τα στερήσει...
Τούτα µου τα δίδαξε η ζωή. Τα χρόνια που γείρανε στη ράχη µου. Μη νοµίζεις, λοιπόν, πως εγώ δεν αναζήτησα κατά πού έπεφτε ο ήλιος εκείνα τα χρόνια. Τον αναζήτησα. Λοιπόν, το δικό µου το λαµπερό αχτιδοβόληµα ήτανε το θέατρο του Ζαµπάκη.
Από αυτό πήρα κουράγιο και ζωή. Μα µη νοµίζεις πως ήταν εύκολο για µένα. Για κανέναν δεν ήτανε. Με κυνήγησε ο χρόνος. Έπαιξε παιχνίδια στη ράχη µου, από κείνα που άλλοτε θαρρείς κρατάνε αιώνια κι άλλοτε ζητούν να αποφασίσεις, να πάρεις γενναίες αποφάσεις σε µονάχα µια στιγµή.
Ξεφυλλίστε το!
Ο θίασος την Μαριάννας Μαλτέ (review)
Ο Γιώργος Γιαντάς για το "Ο θίασος της Μαριάννας Μαλτέ (συνέντευξη)
Ο θίασος την Μαριάννας Μαλτέ (review)
Ο Γιώργος Γιαντάς για το "Ο θίασος της Μαριάννας Μαλτέ (συνέντευξη)
Δείτε κι αυτό:
