Πως σας ήρθε η ιδέα;
Β.Π.: Μία ιδέα μπορεί να έρθει από οτιδήποτε, από τον τρόπο που κάποιος περπατάει στον δρόμο, τον τρόπο που μιλάει, μία συζήτηση, ένα κτήριο. Πάντα υπάρχει κάτι που μπορεί να γεννήσει μία ιδέα. Στη συγκεκριμένη περίπτωση ήταν διάφορες σκόρπιες εικόνες. Ένα ρετιρέ στην απέναντι από το διαμέρισμά μας πολυκατοικία, που επειδή δεν έχει ενοίκους ρημάζει. Κάθε πρωί συναντώ μία όψη διαφορετική, πότε ένα παντζούρι έχει πέσει λίγο παραπάνω, κάποιος τοίχος είναι περισσότερο ξεφλουδισμένος, μικρές αλλά εμφανείς αλλαγές. Μία εκταφή σε ένα κοιμητήρι. Οι ονομασίες των δρόμων. Όλες αυτές οι εικόνες αποτέλεσαν τον σκελετό για το μυθιστόρημα.
Που γράψατε το βιβλίο σας;
Β.Π.: Έγραφα στο τετράδιο που κουβαλάω πάντα μαζί μου, σε καφέ, σε παγκάκια, οπουδήποτε. Ο σκελετός του μύθου ήταν έτοιμος. Υπήρχαν διάσπαρτες σημειώσεις που περίμεναν υπομονετικά τη σειρά τους για να γίνουν εικόνες και να αποτελέσουν τμήμα του συνόλου. Κάποια στιγμή ήρθε η ώρα και άρχισαν όλα να αποκτούν σειρά. Οι ώρες που είναι πραγματικά δημιουργικές για μένα, είναι τα ξημερώματα, 5.00 με 8.00. Για μήνες ξυπνούσα, έφτιαχνα τον καφέ μου και καθόμουν μπροστά στην οθόνη, γράφοντας, σβήνοντας, κυρίως το δεύτερο και παρακολουθώντας το φως της αυγής να αλλάζει.
Πόσο χρόνο σας πήρε η συγγραφή;
Β.Π.: Περίπου ένα χρόνο, έφτιαχνα εικόνες, διαλόγους και χρειάσθηκα, γύρω στους δέκα μήνες αξημέρωτης έγερσης, για να μπούνε όλα στη θέση τους. Συνολικά σχεδόν δύο χρόνια.
Πως θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας με δυο λόγια;
Θέλετε να μας δώσετε μια περιγραφή;
Β.Π.: Όλα συμβαίνουν σε μία γειτονιά, σε μία αστική συνοικία. Θα μπορούσε να είναι οποιαδήποτε περιοχή της Αθήνας ή κάποιας μεγάλης πόλης, αν εξαιρέσεις την πλατεία Συντάγματος ή τον Παρθενώνα, που αναφέρονται, αλλά αυτά εύκολα θα μπορούσαν να αντικατασταθούν από μία άλλη πλατεία και ένα μνημείο. Μία αντρική παρέα μεσηλίκων, γείτονες, φίλοι, συμμαθητές εξακολουθούν να αλληλοϋποστηρίζονται, να συναντιόνται, ευλαβικά να τηρούν την συνήθεια της μηνιαίας συνάντησης της τάξης τους. Ανάμεσά τους κυρίαρχη θέση έχει ο ψιλικατζής, ο Ανάργυρος, που δεν κατάφερε να αλλάξει τον τρόπο της ζωής του. Δε ξέφυγε ποτέ από τον οικογενειακό και γειτονικό ιστό, δεν απέκτησε σύζυγο και παιδιά.
Κάποιοι ύποπτοι θάνατοι αναστατώνουν την συντροφιά. Η ανάμειξη της αστυνομίας θα δώσει την αφορμή να ανοίξουν τα στόματα και να βγουν στην επιφάνεια μυστικά, πάθη, ίντριγκες. Θα δούμε μία άλλη πλευρά των ηρώων, την πραγματική και σιγά σιγά θα φτάσουμε στη λύση του γρίφου.
Κάποιοι ύποπτοι θάνατοι αναστατώνουν την συντροφιά. Η ανάμειξη της αστυνομίας θα δώσει την αφορμή να ανοίξουν τα στόματα και να βγουν στην επιφάνεια μυστικά, πάθη, ίντριγκες. Θα δούμε μία άλλη πλευρά των ηρώων, την πραγματική και σιγά σιγά θα φτάσουμε στη λύση του γρίφου.
Τι αγαπήσατε περισσότερο σε αυτό το βιβλίο;
Β.Π.: Αυτό το βιβλίο με ανάγκασε να περπατήσω στη γειτονιά μου, να παρατηρήσω τις πολυκατοικίες, να ξαναδιαβάσω τα ονόματα των δρόμων. Μπήκα σε πολλά μαγαζιά, καθυστερούσα προσέχοντας τις αντιδράσεις των ανθρώπων, τον τρόπο που ψώνιζαν, που συζητούσαν, τις καλημέρες που αντάλλασσαν, τα χαμόγελα, την ένταση, τις εκφράσεις τους. Μίλησα με αρκετούς μαγαζάτορες για τη πελατεία τους, πέρασα ώρες στο μπαλκόνι μας, καταγράφοντας την κίνηση. Αγάπησα ξανά την περιοχή μου και αυτό το οφείλω σε αυτό το μυθιστόρημα, τη δυνατότητα να ξανασυστηθώ με γνώριμους χώρους που κινούμαι.
Ποιος είναι ο πιο αγαπημένος σας ήρωας και γιατί;
Β.Π.: Οι αγαπημένοι μου ήρωες είναι δύο. Μία ηλικιωμένη κυρία και ένας εξίσου μεγάλος σε χρόνια κύριος. Κανένας από τους δύο δεν είναι κεντρικό πρόσωπο, όμως κρύβουν μία σοφία και κυρίως μία φιλοσοφία ζωής που μόνο το κύλισμα του χρόνου μπορεί να δώσει στον άνθρωπο. Ο κεντρικός ήρωας μου ήταν αντιπαθής από την ώρα που δημιουργήθηκε η εικόνα του στο μυαλό μου.
Τι προσφέρει αυτό το βιβλίο στον αναγνώστη, βιβλιόφιλο ή βιβλιοφάγο;
Β.Π.: Στον αναγνώστη προσφέρει ένα καλό ταξίδι, σε γνωστά μεν μονοπάτια αλλά με μία διαφορετική ματιά. Μία αφήγηση μυστηριώδη που θα τον οδηγήσει να κοιτάζει γύρω του με διαφορετικό τρόπο. Στον βιβλιόφιλο ένα βιβλίο έντιμο, συνεπές που έχει να του δώσει μία άλλη διάσταση για το αστυνομικό μυθιστόρημα όπου όλα συμβαίνουν κάτω από το φως του ήλιου. Στον βιβλιοφάγο τη δυνατότητα να δει μία άποψη λίγο διαφοροποιημένη από αυτά που έχει συνηθίσει.
Ποια είναι η μεγαλύτερη αγωνία σας;
Β.Π.: Η μεγαλύτερη αγωνία μου σχετικά με το βιβλίο είναι να διαβαστεί από τον κόσμο και να μάθω την άποψη τους. Επιδιώκω, θέλω τις απόψεις όλων. Γράφω με ειλικρίνεια, δεν προσποιούμαι και αυτό ακριβώς θέλω να εισπράττει ο αναγνώστης. Οι υπόλοιπες αγωνίες μου δε διαφέρουν καθόλου από αυτές που ακολουθούν όλο τον κόσμο. Ανησυχώ ελπίζοντας σε κάτι καλύτερο από αυτό που βιώνουμε.
Φοβάστε...
Β.Π.: Ποιος δε φοβάται; Φοβάμαι μη χάσω τους αγαπημένους μου, φοβάμαι την απώλεια της μνήμης με το πέρασμα του χρόνου, φοβάμαι την αποξένωση, φοβάμαι...
Αγαπάτε...
Β.Π.: Αγαπώ την οικογένεια μου, τους φίλους μου, αγαπώ τη ζωή, αγαπώ να παρακολουθώ την αλλαγή του φωτός όταν ξημερώνει ή όταν βραδιάζει, αγαπώ τα βιβλία, αγαπώ τη μουσική, τα χρώματα, τις μαζώξεις. Αγαπώ και τι δεν αγαπώ. Αγαπώ τα πάντα.
Ελπίζετε...
Β.Π.: Πάντα ελπίζω. Θα ελπίζω ακόμα και νεκρή πως οι άνθρωποι που θα αφήσω πίσω μου θα ζούνε ευτυχισμένοι.
Θέλετε...
Β.Π.: Θέλω υγεία, αγάπη, ηρεμία, ευδαιμονία για όλους. Θέλω πολλά μικρά πράγματα. Θέλω καλή παρέα, όμορφες συζητήσεις, ταξίδια, εκδρομές. Θέλω να μοιράζομαι, μυρωδιές, γεύσεις, εικόνες αναγνώσεις...
Ποιοι αναγνώστες θα λατρέψουν αυτό το βιβλίο;
Β.Π.: Θα το λατρέψουν όσοι αγαπούν τις αστυνομικές ιστορίες. Θα το αγαπήσουν όσοι θέλουν να ταξιδέψουν στην ‘εξωτική επαρχία της πρωτεύουσας’, όσοι πιστεύουν πως υπάρχουν διαφορετικοί τρόποι να βλέπεις το ίδιο πράγμα καθημερινά.
Γιατί πρέπει να το διαβάσουμε;
Β.Π.: Πρέπει να το διαβάσετε πρώτα επειδή πρόκειται για ένα όμορφο μυστήριο που θα σας ταξιδέψει και δεύτερο για να γνωρίσετε το δικό μου τρόπο σκέψης και γιατί όχι, να συναντηθούμε για να μάθω την άποψή σας, να ακούσω την κριτική σας.
Γιατί δεν πρέπει;
Β.Π.: Επειδή δε γνωρίζετε ανάγνωση, αλλά νομίζω πως δεν υπάρχουν πλέον αναλφάβητοι σε αυτό τον τόπο.
Που/πως μπορούμε να βρούμε το βιβλίο σας;
Β.Π.: Το βιβλίο βρίσκεται πλέον σε όλα τα βιβλιοπωλεία. Αν κάπου δεν υπάρχει τότε μία τηλεφωνική παραγγελία στον εκδοτικό οίκο και το πρόβλημα θα λυθεί.
Που μπορούμε να βρούμε εσάς;
Β.Π.: Στη συνοικία που περιγράφω. Κάπου ανάμεσα σε αυτά τα λίγα τετράγωνα θα με βρείτε, να ψωνίζω από τον φούρνο, τον ψιλικατζή, να συζητώ με την εκ Ρωσίας κυρία που πουλάει αλλαντικά ή να απασχολώ τον φαρμακοποιό με χιλιάδες απορίες.
Ποιο χρώμα του ταιριάζει;
Β.Π.: Το χρώμα του ουρανού λίγο πριν από την ανατολή του ήλιου.
Ποια μουσική;
Β.Π.: Το ‘Μπολερό’ του Ραβέλ επειδή η ένταση ανεβαίνει σιγά σιγά.
Ποιο άρωμα;
Β.Π.: Αυτό του νυχτολούλουδου ανακατεμένο με τη μυρωδιά του καυσαερίου.
Ποιο συναίσθημα;
Β.Π.: Της ανολοκλήρωτης επιθυμίας, αγάπης, ζωής.
Αν δεν ήταν βιβλίο, τι θα μπορούσε να είναι;
Β.Π.: Η ιστορία της ζωής πολλών ανθρώπων, δίχως τους φόνους.
Αν δεν ήσασταν συγγραφέας τι θα μπορούσατε να είστε;
Β.Π.: Αυτό που είμαι, μία απλή σύζυγος, μαμά, φίλη, αναγνώστρια, γειτόνισσα, γνωστή.
Ποιον συγγραφέα διαβάζετε ανελλιπώς;
Β.Π.: Πολλούς και είναι όλοι αγαπημένοι. Τον Γιάννη Ξανθούλη που λατρεύω την ζωντάνια των ηρώων του. Τη Ζυράννα Ζατέλη για τα υπέροχα ταξίδια που μου χαρίζει. Τον Κώστα Ακρίβο, τον Κωνσταντίνο Τζαμιώτη, τον Αύγουστο Κορτώ, ξεχωρίζω τον Πέτρο Μάρκαρη, τον Θεόδωρο Καλλιφατίδη, τον υπέροχο Γιώργο Ιωάννου για τα πεζογραφήματά του, τον Στρατή Τσίρκα, την Ιωάννα Μπουραζοπούλου για την ξεχωριστή φαντασία της, και ένα σωρό άλλους για διαφορετικούς λόγους τον κάθε ένα. Ατελείωτος ο κατάλογος και δεν έχω αναφερθεί καθόλου σε ξένους συγγραφείς που επίσης υπάρχει μία τεράστια λίστα.
Σας έχει επηρεάσει άλλος συγγραφέας στον τρόπο που γράφετε ή σκέφτεστε ή ζείτε; Ποιος/ποιο βιβλίο;
Β.Π.: Με έχουν επηρεάσει πολλοί συγγραφείς στον τρόπο σκέψης και αντιμετώπισης της ζωής. Η γραφή είναι κάτι αλλιώτικο. Όταν γράφουμε άθελά μας εμφανίζεται κάποιο τμήμα των εμπειριών μας, των ιδεών, των απόψεών μας. Κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός, το ίδιο και η γραφή. Με έχουν επηρεάσει και θα με επηρεάσουν πολλοί συγγραφείς και ακόμα περισσότερα βιβλία.
Οι ήρωές σας μπορούν να σας κατευθύνουν ή εσείς και μόνο ορίζετε την συνέχεια και τις τύχες τους;
Β.Π.: Θα ήθελα να απαντήσω πως εγώ κάνω κουμάντο στις τύχες τους, όμως θα έλεγα ψέματα. Αυτονομούνται και δύσκολα μου επιτρέπουν να τους κατευθύνω.
Τι χρειάζεται κάποιος για να γράψει; Φαντασία ή εμπειρία;
Β.Π.: Χρειάζεται φαντασία, εμπειρία, διάθεση, μεγάλο στομάχι, χαμόγελο και συμπαράσταση από τον περίγυρο.
Τι καθορίζει την επιτυχία σε ένα βιβλίο;
Β.Π.: Η αποδοχή από τους αναγνώστες. Νιώθεις περήφανος, ικανοποιημένος, ακούς καλά πράγματα...
Τι την αποτυχία;
Β.Π.: Η μη αποδοχή από τους αναγνώστες.
Η βιβλιοφαγία είναι/μπορεί να γίνει κατάχρηση;
Β.Π.: Δυστυχώς μπορεί να γίνει κατάχρηση στη βιβλιοφαγία. Υπάρχουν άνθρωποι που ζούνε μόνο μέσα από τις σελίδες των βιβλίων. Δεν επιτρέπουν στον εαυτό τους την έκθεση και τον πόνο, που πολλές φορές, προκαλεί η συναναστροφή με τους συνανθρώπους μας.
Ποιον τίτλο βάζετε στο βιβλίο της ζωής σας;
Β.Π.: Νοιώθω καλά με τον εαυτό μου.
 |
| Εξώφυλλα βιβλίων της Βάσως Παπαδοπούλου και φωτογραφίες πορτραίτο από το προσωπικό της αρχείο, Στις έγχρωμες εικόνες το εξώφυλλο του νέου της μυθιστορήματος "Θανάσιμα σταυροδρόμια". |
Ήταν το ερωτηματολόγιο Ριντ Φερστ για τα νέα βιβλία.
Ή αλλιώς, όχι μόνο το ερωτηματολόγιο του Προυστ.
Διανέμεται αποκλειστικά από το koukidaki.
Αν σας άρεσε, δείτε περισσότερες απαντήσεις επιλέγοντας την ετικέτα Ριντ Φερστ.
Αν είστε συγγραφέας και θέλετε να απαντήσετε στο ερωτηματολόγιο ακολουθείστε τον σύνδεσμο.
Οπισθόφυλλο
Μια παρέα αντρών, παλαιών συμμαθητών, στα 53 χρόνια τους πια, συνεχίζουν ευλαβικά τις μηνιαίες συναντήσεις τους.
Ο μοναχικός Ανάργυρος, που δεν εγκατέλειψε ποτέ τη μητρική εστία, αποτελεί τον συνδετικό κρίκο, κυρίως λόγω επαγγέλματος – είναι ο ψιλικατζής της γειτονιάς.
Όλοι παρακολουθούν περίεργοι στην αρχή, ανήσυχοι στη συνέχεια και αποσβολωμένοι στο τέλος, τους πολλαπλούς συνεχόμενους θανάτους που αποδεκατίζουν την παρέα. «Σαν να καλεί ο Άγιος Πέτρος την κλάση μας», λένε μεταξύ τους.
Η αστυνομική έρευνα μοιραία φέρνει στην επιφάνεια παλιά, καλά κρυμμένα μυστικά. Φιλίες χρόνων αποδεικνύονται ψεύτικες, σταθερές οικογενειακές σχέσεις καταρρέουν.
Όσο οι φόνοι συνεχίζονται, όλο και περισσότερο αποκαλύπτονται μίση, πάθη, πρόσωπα και καταστάσεις ενός όχι και τόσο μακρινού παρελθόντος
που κάποιοι δεν θέλησαν ή δεν μπόρεσαν να ξεχάσουν...
Η Βάσω Παπαδοπούλου...
Γενέθλια πόλη της είναι η Θεσσαλονίκη, πόλη διαμονής της είναι η Αθήνα.
Από την Άνεμος Εκδοτική κυκλοφορεί και το πρώτο της μυθιστόρημα, Αλμυρά ευλογημένα βλέμματα, 2012.
