Γιώργος Αμπατζίδης, Πάτρα
Η φούξια ζέρμπερα
«Όχι, γαμώτο!» Γύρισε και κοίταξε το αυτοκίνητο που πέρασε από δίπλα του. Ήταν ένα μαύρο Κόρσα με πινακίδες ΑΚΒ και ένα «Ν» στο πίσω παράθυρο που συνέχισε ευθεία για λίγο ακόμα και έστριψε αριστερά. Σήκωσε το χέρι του σε γροθιά και πήγε να πει κάτι. Το νερό που του έριξε το αυτοκίνητο έκανε μούσκεμα το παντελόνι, τα παπούτσια και ένα μεγάλο μέρος από το σακάκι και το πουκάμισό του.
Δεν μπορούσε να πάει έτσι στη σύσκεψη και δεν είχε χρόνο να γυρίσει στο σπίτι. Εξετάζοντας τις επιλογές του, σκέφτηκε κάτι που, αφού το επεξεργάστηκε για μερικά δευτερόλεπτα, του άρεσε. Λίγα μέτρα μπροστά του, στην αριστερή πλευρά του δρόμου μπήκε σε μια μικρή καφετέρια που έβλεπε συνέχεια πηγαίνοντας στη δουλειά αλλά ποτέ δεν είχε σταματήσει.
Όλα τα τραπέζια ήταν άδεια, εκτός από ένα στο βάθος δεξιά στο οποίο καθόταν μια κοπέλα που κάτι έγραφε σε ένα μικρό λάπτοπ. Εντόπισε ένα τραπέζι κοντά στο καλοριφέρ και κάθισε. Κρέμασε στην πλάτη της καρέκλας το σακάκι και έστριψε το σώμα του ώστε τα πόδια του να είναι όσο πιο κοντά στο καλοριφέρ γινόταν. Παρήγγειλε έναν καπουτσίνο και άνοιξε το λάπτοπ του. Η ιδέα του φαινόταν να δουλεύει. Θα καθόταν 10-15 λεπτά στην καφετέρια και μετά θα πήγαινε στη δουλειά του όσο στεγνός έπρεπε να είναι σε μια ονλάιν σύσκεψη.
Η σερβιτόρα άφησε το ποτήρι πίσω από την ανοιχτή οθόνη του λάπτοπ. Άνοιξε την παρουσίαση και πέρασε γρήγορα μια τελευταία φορά τις διαφάνειες. Όλα φαίνονταν εντάξει. Απάντησε σε ένα μέιλ και είδε πως το περισσότερο νερό είχε φύγει από τα ρούχα του. Έχοντας περάσει ακριβώς 15 λεπτά, έκλεισε το λάπτοπ, άφησε τα χρήματα του καφέ στο τραπέζι, πήρε την ομπρέλα και σηκώθηκε να φύγει.
«Με συγχωρείτε!» Γύρισε προς το μέρος από όπου ακούστηκε η φωνή και είδε την κοπέλα που καθόταν στο βάθος δεξιά να τον πλησιάζει. «Με συγχωρείτε!» είπε ξανά όταν είδε πως την κοίταξε.
«Παρακαλώ».
«Πώς λέγεται αυτό το λουλούδι; Είμαι σίγουρη πως ξέρω το όνομά του, αλλά δεν μπορώ να το θυμηθώ με τίποτα και με βασανίζει εδώ και ένα τέταρτο» είπε χαμογελώντας.
«Ποιο λουλούδι;»
«Αυτό το λουλούδι που είναι στα τραπέζια. Ρώτησα την κοπέλα που σερβίρει αλλά δεν ήξερε να μου πει. Μήπως ξέρετε εσείς;»
Κοίταξε ξανά το τραπέζι που καθόταν. Στο κέντρο του υπήρχε ένα μικρό ανθοδοχείο με ένα λουλούδι που δεν είχε προσέξει καθόλου όση ώρα ήταν εκεί.
Κοίταξε και τα διπλανά τραπέζια, κοίταξε όλα τα τραπέζια του μαγαζιού. Σε κάθε τραπέζι υπήρχε ένα μικρό ανθοδοχείο με μέσα ένα μοναδικό λουλούδι, το ίδιο πάντα λουλούδι, σε δύο ή τρία διαφορετικά χρώματα.
«Λυπάμαι. Δεν γνωρίζω καθόλου».
«Δεν πειράζει. Με συγχωρείτε και πάλι, φαίνεστε πολύ βιαστικός. Καλή σας μέρα!» είπε χαμογελώντας και γύρισε στο τραπέζι της.
Κοντοστάθηκε για λίγο ακόμα. Έκανε δυο βήματα προς το τραπέζι της, σταμάτησε ξανά, έκανε άλλο ένα βήμα. Προσπάθησε να πει κάτι αλλά δεν βγήκε καμία λέξη από τα χείλη του. Εκείνη ήταν απορροφημένη στην οθόνη της και δεν μπορούσε να δει τις δειλές, σχεδόν τελετουργικές κινήσεις του. Έκανε δύο ακόμα βήματα προς το τραπέζι της. Τελικά, κοίταξε το ρολόι του και γύρισε απότομα προς την έξοδο.
Η βροχή συνέχιζε να πέφτει με την ίδια ένταση. Άνοιξε την ομπρέλα του και με μεγάλα βήματα κατευθύνθηκε προς την εταιρία. Σε 10 λεπτά έμπαινε στο κτίριο και πήγε κατευθείαν στην αίθουσα συσκέψεων. Όλες οι οθόνες ήταν ανοικτές και τα υπόλοιπα μέλη του συμβουλίου ήταν ήδη έτοιμοι πίσω από τις κάμερές τους.
Άνοιξε τον υπολογιστή του και συνδέθηκε και εκείνος στο δίκτυο.
«Αργήσατε».
Αν και κοιτούσε την οθόνη του αναγνώρισε αμέσως ποιος ήταν εκείνος που μίλησε.
«Με συγχωρείτε κύριε πρόεδρε, η κακοκαιρία βλέπετε».
«Καταλαβαίνετε πως σε μια ονλάιν σύσκεψη ο καιρός δεν αποτελεί σοβαρή δικαιολογία. Αργήσατε 10 ολόκληρα λεπτά».
Κοίταξε το ρολόι του. «11 λεπτά άργησα, σου την έφερα» σκέφτηκε και χαμογέλασε.
«Έχετε δίκιο. Απολογούμαι για την καθυστέρηση. Μου επιτρέπετε να ξεκινήσω την παρουσίαση;»
«Η καθυστέρησή σας είναι ανεπίτρεπτη. Αν σας έτυχε κάτι έκτακτο, παρακαλώ εξηγήστε μας. Ειδάλλως, θα διαμαρτυρηθώ στον προϊστάμενο σας».
Κάτι έκτακτο… Προσπαθώντας να βρει μια καλή δικαιολογία θυμήθηκε ξανά όλα τα γεγονότα από τη στιγμή που βγήκε από το σπίτι έως τη στιγμή που μπήκε στην αίθουσα συσκέψεων. Όσο σκεφτόταν, τα μάτια του κοιτούσαν αριστερά-δεξιά στην αίθουσα.
«Τι λουλούδια είναι εκείνα;» Έστρεψε την κάμερά του προς ένα ανθοδοχείο που βρισκόταν σε μια άκρη της αίθουσας και ο ίδιος έφυγε από την εικόνα.
«Μας κοροϊδεύετε; Σας ζητώ εξηγήσεις για την καθυστέρησή σας και εσάς σας απασχολεί το όνομα ενός λουλουδιού; Αν δεν έχετε να πείτε κάτι, ξεκινήστε την παρουσίασή σας αμέσως!»
«Πείτε μου σας παρακαλώ πως λέγονται αυτά τα λουλούδια, έχει μεγάλη σημασία!» επέμεινε στην ερώτησή του.
«Η συμπεριφορά σας είναι απαράδεκτη» είπε ο πρόεδρος και αποσυνδέθηκε.
«Πείτε μου πως λέγονται αυτά τα λουλούδια, ξέρει κάποιος;» Κοιτούσε μία-μία τις εικόνες των συνομιλητών του ψάχνοντας μια απάντηση. Εκείνοι δεν ήξεραν πώς να αντιδράσουν. Δύο ακόμα αποσυνδέθηκαν και οι υπόλοιποι κοίταζαν αμήχανα προσπαθώντας να καταλάβουν τι συνέβαινε. Πλησίασε το ανθοδοχείο και μπήκε ξανά στην εικόνα.
«Σας παρακαλώ, πώς λέγονται αυτά τα λουλούδια! Πείτε μου σας παρακαλώ!»
«Είναι ζέρμπερες! Είναι φούξια ζέρμπερες!» απάντησε η αντιπρόεδρος λίγο πριν αποσυνδεθεί και εκείνη.
Η ματιά του άστραψε. Έτρεξε γρήγορα προς την έξοδο αφήνοντας πίσω του όσους από τα μέλη του συμβουλίου παρέμεναν συνδεδεμένοι, την ομπρέλα, το λάπτοπ και την παρουσίασή του στη διαφάνεια του τίτλου: «Επιλογές και συνέπειες-πότε, πώς, με ποιο κόστος».
Μπαίνοντας στην καφετέρια και βλέποντας πως η κοπέλα που καθόταν στο βάθος δεξιά είχε φύγει, πλησίασε τη σερβιτόρα. «Η κοπέλα που καθόταν σε εκείνο το τραπέζι, που πήγε;» ρώτησε προσπαθώντας να ελέγξει την αναπνοή του.
«Έφυγε πριν λίγη ώρα».
«Πού πήγε; Πρέπει να της μιλήσω οπωσδήποτε» είπε με ένα βλέμμα άδειο, ικετευτικό, γυάλινο.
«Ίσως την προλάβετε στο πάρκινγκ, όπως βγαίνετε αριστερά. Έρχεται συχνά για καφέ πριν τη δουλειά και συνήθως έρχεται με αυτοκίνητο. Έχει ένα μαύρο Κόρσα».
Έτρεξε γρήγορα έξω από το μαγαζί και έψαξε το πάρκινγκ. Από ένα δρόμο λίγο πιο πέρα είδε ένα μαύρο Κόρσα να βγαίνει και να απομακρύνεται. Πρόλαβε να δει πως είχε πινακίδες ΑΚΒ και ένα «Ν» στο πίσω παράθυρο.
¤
