Ποιος είναι
Σε ηλικία 15 χρονών απέκτησε την πρώτη του ηλεκτρική κιθάρα και ξεκίνησε να εκφράζεται με ροκ κομμάτια. Οι ερμηνείες του αποτέλεσαν ένα σοκ για την καλλιτεχνική του οικογένεια και τον περίγυρό του. Μερικές μπάντες αργότερα και μια σύντομη διαμονή στην Αγγλία, βρέθηκε να αναζητά το αμερικανικό όνειρο στο Λος Άντζελες. Το ψηφιακό άλμπουμ του "John Sarhianakis, Mia Poli Pou Ehei Sopasei" κυκλοφορεί τον Δεκέμβριο του 2011 από τη Warner Music Greece (iTunes, Amazon, Virgin, κ.α.). Το άλμπουμ μπήκε και στο ψηφιακό κατάστημα της Cosmote «Cosmote Music Zone Charts» όπου έμεινε Νο1 Top Album για δύο μήνες!
Το 2012 έκανε πολλές συναυλίες ενώ συμμετείχε και στο διεθνές φεστιβάλ "MATALA FESTIVAL Hippies Reunion".
Την επομένη χρονιά τον περιμένουν ακόμη καλύτερα πράγματα καθώς ψηφίζεται ως ένας από τους κορυφαίους 50 καλλιτέχνες ανάμεσα σε 6000 (!) συμμετέχοντες από όλα τα είδη: rock, pop, country, urban... στο Fiat USA Band Prix 2013. Στην τελική κατάταξη το τραγούδι του The Hippie κατακτά την 3η θέση στο είδος Alternative! Ο κρητικής καταγωγής καλλιτέχνης το καλοκαίρι του ίδιου έτους συμμετέχει στο Φεστιβάλ Νέων Ολύμπου.
Ο δρόμος έχει ανοίξει, το μέλλον διαφαίνεται λαμπρό και δημιουργικότατο για τον Γιάννη Σαρχιανάκη.
Το καλοκαίρι του 2014 λαμβάνει πρόσκληση για περιοδεία στις ΗΠΑ στα πλαίσια του Extreme Tour 2014 και για συμμετοχή σε τηλεοπτικό σόου στο Holywood. Ακολουθεί μια συνέντευξη στο Indie Rock Magazine της Αμερικής και πολλές προτάσεις για lives στην Καλιφόρνια και σε ιστορικά clubs του Λος Άντζελες: Viper Room, House Of Blues, Lucky Strike, HoB Foundation Room, Moly Malone's, Dragonfly, κ.λ.π.
Τον Νοέμβριο αυτής της χρονιάς λαμβάνει και τη μεγαλύτερη διάκριση και αναγνώριση από την συνομοσπονδία μουσικών των Ηνωμένων Πολιτειών και του Καναδά (American Federation Of Musicians) η οποία του παραχωρεί την άδεια για την έγκριση της τιμητικής visa O-1, η οποία δίνεται σε καλλιτέχνες με εξαιρετική ικανότητα. Την ίδια Visa έχουν λάβει διάσημοι καλλιτέχνες όπως οι Beatles, Ozzy, U2, κ.α. Το American Federation Of Musicians ορίζει ότι ο Γιάννης είναι ένας τραγουδιστής με εξαιρετική ικανότητα η οποία διαθέτει διεθνής αναγνώρισης.
Το φθινόπωρο του 2014 τον βρίσκει στο στούντιο για την ηχογράφηση του δίσκου του California Lover.
Μου είπε...
Ποια είναι η σχέση σας με το τραγούδι; Γράφετε στίχο, μουσική ή και τα δύο;
Γ.Σ.: Η σχέση μου με το τραγούδι ξεκινά περίπου στην ηλικία των 5 ετών. Ο πατέρας μου με έχει ηχογραφήσει σε κασέτα να τραγουδώ ένα κρητικό παραδοσιακό τραγούδι παίζοντας αυτός λαούτο. Το τραγούδι για μένα εκτός ότι είναι ένας τρόπος έκφρασης των συναισθημάτων μου και όλων αυτών των μηνυμάτων που θέλω να περάσω μέσω των στίχων μου, είναι ακόμα το πέρασμα σε έναν άλλον κόσμο που κάνει κάθε κύτταρό μου να νιώθει την απόλυτη ευχαρίστηση και ηδονή όταν βρίσκομαι πάνω στην σκηνή.
Δεν ανταλλάσσω με τίποτα αυτήν την επικοινωνία που έχω με το κοινό, όταν είμαι πάνω στην σκηνή.
Γράφω εκτός από στίχο και μουσική, νιώθω περισσότερο μουσικός από ότι ποιητής
Γιατί ροκ;
Γ.Σ.: Έχοντας πολλά ακούσματα, αφού γεννήθηκα σε καλλιτεχνική οικογένεια, ακούγοντας κρητικά από τον πατέρα μου, όταν με έπαιρνε από μικρο παιδί στα γλέντια, από τον αδερφό μου ρεμπέτικα και λαϊκά, διάλεξα ότι με εκφράζει περισσότερο το ροκ. Ίσως η εφηβεία, οι παρέες αλλά μάλλον ο δυναμικός χαραχτήρας της μουσικής αυτής.
Αυτό που εννοούμε όταν αναφερόμαστε στη ροκ είναι ίδιο για όλο τον κόσμο ή διαφοροποιείται από τόπο σε τόπο;
Γ.Σ.: Ακούγεται συχνά ότι το ροκ δεν είναι μόνο η μουσική αλλά ένας τρόπος ζωής.
Διαφέρει από χώρα σε χώρα, είναι διαφορετικός ανάλογα με τις συνθήκες ζωής σε κάθε τόπο.
Είναι μεγάλη κουβέντα όμως για να την αναλύσουμε μέσα από μια συνέντευξη.
Συμμετείχατε σε διάφορες μουσικές μπάντες κατά τα πρώτα έτη τής ενασχόλησής σας με τη μουσική. Ποιες ήταν αυτές και τι θυμάστε εντονότερα από εκείνες τις μέρες;
Γ.Σ.: Η πρώτη μπάντα λεγόταν "No Name", η πρώτη σχολική μπάντα. Θυμάμαι στην πρώτη ζωντανή εμφάνιση στο 3ο σχολείο Ηρακλείου, όταν παίζαμε το "Paranoid" από "Black Sabbath" είχε γίνει καυγάς ανάμεσα σε Πανκάδες & Χεβιμεταλλάδες ,επειδή είχαν σηκωθεί και χόρευαν οι πρώτοι.
Η δεύτερη μπάντα λεγόταν "ONAR" (δεν έχει σχέση με την γνωστή τα τελευταία χρόνια).
Δημιουργήθηκε μετά το στρατό, όταν βρεθήκαμε κάποια μέλη από τους "No Name" και είπαμε να κάνουμε κάτι σοβαρό. Είχαμε καλές κριτικές από ένα DEMO που στείλαμε στην NEAT RECORDS στην Αγγλία. Να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στην Αδερφή μου που σπούδαζε τότε εκεί και διέσχισε όλη την Αγγλία για να δώσει το DEMO.
Η τρίτη μπάντα λεγόταν "Infrared". Δημιουργήθηκε μετά από την επιστροφή μου από την Αγγλία, στα πρότυπα των αντίστοιχων βρετανικών. Κυκλοφόρησε ένα CD Single: "Ligh The Flame", ήταν ένα τραγούδι που είχα γράψει για τους Ολυμπιακούς Αγώνες όταν τις είχε αναλάβει η Αθήνα.
Την τελευταία στιγμή δεν συμπεριλήφθηκε στις τελετές έναρξης & λήξης των Ολυμπιακών αγώνων, λόγω του ότι δεν προλάβαμε την προθεσμία.
Με αυτή την μπάντα κάναμε μεγάλες ανοιχτές συναυλίες.
Τα κομμάτια σας έχουν αγγλικό στίχο. Θα γράφατε ροκ τραγούδι με ελληνικό στίχο;
Γ.Σ.: Είχα πειραματιστεί στο πρώτο μου Άλμπουμ μου "Μια πόλη που έχει σωπάσει..." από την WARNER, που είχε εμπορική επιτυχία (Νο 1 ΤΟΠ Άλμπουμ για δυο μήνες στο Δικτυακό κατάστημα της COSMOTE) με Ελληνικό στίχο. Νομίζω όμως ότι με εκφράζει περισσότερο ο Αγγλικός στίχος.
Ποιο είναι το μεγαλύτερό σας όνειρο;
Γ.Σ.: Ο καλλιτέχνης επιβιώνει και έχει λόγο ύπαρξης μέσα από την συνεχή αναζήτηση. Έτσι είναι δύσκολο να σταματήσεις να ονειρεύεσαι να πας ψηλότερα ακόμα και αν κερδίσεις ένα βραβείο Grammy!
Αν δεν υπήρχε στη ζωή σας η μουσική με τι θα είχατε ασχοληθεί; Ή αν χρειαζόταν να αλλάξετε μορφή έκφρασης, ποια θα ήταν αυτή;
Γ.Σ.: Στο γυμνάσιο είχα κερδίσει πρώτο βραβείο στην ζωγραφική! Μάλλον με αυτή θα ασχολούμουν. Μέσα στην τέχνη πάντα όμως.
Θα συνεχίζατε τη μουσική σας πορεία ακόμη κι αν η δουλειά σας δεν είχε θετική ανταπόκριση από το κοινό;
Γ.Σ.: Είναι μια υποθετική ερώτηση, αλλά θα απαντήσω. Λίγο πριν κυκλοφορήσει το Άλμπουμ "Μια πόλη που έχει σωπάσει..." είχα ανεβάσει ένα βίντεο κλιπ σε διάφορες μουσικές ομάδες και είχα ακούσει πολλά αρνητικά σχόλια μέχρι και βρίσιμο!!! Με πείραξε στην αρχή, βέβαια μετά αναρωτήθηκα γιατί ασχολούνται μαζί μου τόσο πολύ αν αυτό που έχω κάνει δεν αξίζει; Τελικά είχε μεγάλη επιτυχία.
Τι σας εμπνέει; Τι ξυπνάει τη δημιουργική σας φύση;
Γ.Σ.: Μια ροκ μπαλάντα που έγραψα το "Λάθος", ένας που δεν ξέρει νομίζει ότι είναι ερωτική μπαλάντα.
"...ήταν μεγάλο λάθος, για σένα ζω μονάχος". Όμως το έγραψα για ένα "εγκαταλελειμμένο" κορίτσι περίπου 9-10 ετών που καθόταν μπροστά στα σκαλιά ενός ιδρύματος, με χαμένο το βλέμμα κοιτάζοντας τον ουρανό ένα καλοκαιρινό δειλινό. Ήταν σαν να έλεγε τους παραπάνω στίχους... Περνούσα με το αυτοκίνητο μπροστά του και σοκαρίστηκα. Μόλις πήγα σπίτι έγραψα το "Λάθος".
Περιγράψτε μια τυπική σας μέρα. Υπάρχουν κάποιες ρουτίνες που ακολουθείτε καθημερινά λόγω δουλειάς;
Γ.Σ.: Μια συνηθισμένη μέρα στο Λος Άντζελες ξεκινά με καφέ φραπέ και ελληνικό γιαούρτι με μέλι.
Μετά ασχολούμαι με την ηχογράφηση και επεξεργασία των τραγουδιών μου στο Home Studio.
Ανάλογα τις υποχρεώσεις θα πάω για καμιά μπύρα με φίλους το βραδάκι και ξανά πίσω στο Home Studio.
Σχεδιάζετε για το μέλλον ή αφήνεστε στη ροή των πραγμάτων; Έχετε στόχους;
Γ.Σ.: Πάντα σχεδιάζω το μέλλον, αλλά τολμώ πολλά πράγματα που για άλλους φαίνονται τρελά! Όπως να τα παρατήσω όλα και να πάω Αμερική, όμως η τύχη βοηθάει τους τολμηρούς.
Ο στόχος μου για την ώρα είναι να κυκλοφορήσω το νέο μου Άλμπουμ και να κάνω μια περιοδεία στην Αμερική.
Πως θα θέλατε να κλείσουμε αυτή τη συνέντευξη; Μια ευχή για το μέλλον, μια βαθιά σας επιθυμία...
Γ.Σ.: Θα ήθελα να πω ότι ο λόγος που έφυγα από την Ελλάδα δεν είναι η οικονομική κρίση (παρόλο που φαίνεται λογικό να μην μπορεί να ζήσει ένας ροκ τραγουδιστής), αλλά επειδή κυνηγώ τα όνειρα μου! Αυτά με οδήγησαν στην Αμερική.
"Πράττω κατά τον δαίμονα εαυτού" έτσι ακολουθώ τον δρόμο μου...
Εύχομαι να έχω περισσότερο χρόνο με όλους αυτούς που αγαπώ.
Σημειώσεις
Οι φωτογραφίες του Γιάννη Σαρχιανάκη προέρχονται από το προσωπικό του αρχείο.
