Στο οπισθόφυλλο γράφει μόνο: Ένα αγόρι. Ένα κορίτσι που ζωγραφίζει στο χιόνι. Ένας έρωτας που γεννιέται. Μια κοινωνία που κρύβεται. Ένα μαχαίρι που κόβει. Μια αγάπη πελώρια, που λάμπει. Και τίποτα άλλο. Μόνο εντυπώσεις από συγγραφείς και δημοσιογράφους που μίλησαν για την Κόκκινη Μαρία αφήνοντας το στίγμα τους για εκείνη με φράσεις όπως «διαβάζεται μονορούφι», «φτιαγμένο από παιδικά όνειρα... κι από ελπίδα», «φλερτάρει με φεγγάρια... δάκρυα και εφιάλτες», «πνευματώδες», «μικρό και ασύγκριτο θαύμα»...
Η Κόκκινη Μαρία είναι ένα Χριστουγεννιάτικο παραμύθι για μεγάλους -πρωταγωνιστούν, όμως, μόνο τα παιδιά. Ένα αστικό μυθιστόρημα για την αγάπη και μια ιστορία που συμβαίνει σήμερα, αλλά και πάντα. Είναι η μητέρα Γη και η μητέρα μάνα, με τη μεγάλη αγκαλιά που χωράει όλα τα παιδιά της. Είναι τα γιορτινά λαμπιόνια που σηματοδοτούν τα (πιο) παγωμένα Χριστούγεννα. Είναι τα παιδικά δάκρυα που κυλούν καυτά στα μάγουλα κάθε φορά που το πνεύμα των γιορτών αργεί να πραγματοποιήσει μια επιθυμία. Είναι μια ζωγραφιά με το χνώτο στο τζάμι καταδικασμένη να χαθεί γρήγορα και μια καρδιά μεγάλη που θα κρατήσει αιώνια την εικόνα στη μνήμη...
Σε κερδίζει από τις πρώτες αράδες. Και σε σφιχτοκρατάει παγιδευμένο στο νήμα του (της) μέχρι το τέλος ενώ σε κάνει να ζηλεύεις τον τρόπο που έχει ο συγγραφέας, το λατρεμένο ύφος του στις υπέροχες περιγραφές του. Μπορεί να είναι ποιητικό πεζογράφημα, πεζή ποίηση, ποιητικομυθιστορηματικό παραμύθι... παράλογα λογικό και μαγικό. Και κορυφαίο, ακριβώς επειδή δεν υπάρχει κορύφωση. Είναι όλο κορυφαίο.
Απίστευτα διεισδυτικό, συγκινητικό βαθιά, υπέροχα ανατρεπτικό...
Θέλω να υπογραμμίσω τις πιο όμορφες φράσεις και θέλω να το υπογραμμίσω όλο.
Ναι, πρόκειται για εξαιρετικό βιβλίο που διαβάζεται μια κι έξω -έτσι κι αλλιώς δε σε αφήνει να το αφήσεις. Εκεί κάπου στη μέση θα ξεκινήσει η μεγάλη περιπέτεια αλλά όπως τόσο σοφά προδικάζεται: «Κι έπειτα έγινε η μάχη κι όλοι θα έχαναν μέχρι να τελειώσει». Υπέροχα μηνύματα κρύβονται ανάμεσα στις σελίδες ντυμένα με τη χρυσόσκονη των εορτών χωρίς να γιορτάζει κανείς και ενδυναμώνουν από μεταφορές και παρομοιώσεις, όπως: «Προχωρούσε με την ατάραχη σπουδή ενός κομματιού μάρμαρο να απαλλαγεί από ό,τι περιττό για να γίνει άγαλμα». Με την παιδική ψυχή να κρατά τον πρώτο και μεγαλύτερο ρόλο.
«Ας πούμε μόνο πως τα Χριστούγεννα εκείνα, δηλαδή τα φετινά, έφυγαν, κύλησαν, πήδηξαν μες στο καλάθι του ξοδεμένου χρόνου, και γέννησαν τα επόμενά τους».
¤
Σημειώσεις:
Οι πλαγιογραμμένες φράσεις είναι αποσπάσματα από το βιβλίο ή/και το οπισθόφυλλο.
Ευχαριστώ πολύ τις εκδόσεις Διόπτρα και την Αλεξάνδρα Αυγερινού για την αποστολή του βιβλίου.
