Το έργο
Ο Χένρικ Ίψεν στην Αγριόπαπια αναπτύσσει πληρέστερα το δραματικό είδος που τον απασχόλησε στο Κουκλόσπιτο και τους Βρικόλακες αναλύοντας το παρελθόν με σκοπό να φωτίσει τους χαρακτήρες στο παρόν. Μια σοφίτα, που έχει μετατραπεί σε τεχνητό δάσος με κότες, λαγούς, περιστέρια και μια πληγωμένη πάπια, χρησιμοποιείται από τον συγγραφέα ως "τμήμα του σκηνικού" όπου θα διαδραματιστούν οι πράξεις συμβολίζοντας το "μέσα" και τη σχέση του με το "έξω" ή το "ψεύτικο" και τη σχέση του με το "αληθινό".
Στη σοφίτα, δηλαδή σε ένα εσωτερικό χώρο του σπιτιού, έχει δημιουργηθεί ένας τόπος για κυνήγι, κάτι που παραδοσιακά μπορεί να γίνει μόνο έξω στο δάσος. Η αγριόπαπια αναδεικνύει περισσότερο αυτήν την αντίθεση ενώ η μικρή Έντβιγκ είναι καταγοητευμένη από το μέρος, και ουσιαστικά, από μια τεχνητή προσομοίωση της πραγματικής ζωής, εξιδανικευμένης και απόλυτα ελεγχόμενης. Ο παππούς Έκνταλ μπορεί να κυνηγά σημειώνοντας επιτυχίες, όπως και ο πατέρας Γιαλμάρ ενώ, σαν υπέρτατη ειρωνεία, η άγρια πάπια βρίσκεται εκεί για να νοσηλευτεί από τα τραύματά της. Και ο Ίψεν, μέσα σε αυτήν την κατασκευασμένη πραγματικότητα, διατυπώνει το αίτημά του για το τι είναι ιδανικό.
Συμβολικά, η αγριόπαπια υποδηλώνει πολλά και διαφορετικά πράγματα ανάλογα με τον κάθε χαρακτήρα, μεταξύ των οποίων και τη ζωτική ανάγκη για προστασία μέσα στο σπίτι εκείνου που έχει εκτεθεί έξω από αυτό, την ψευδαίσθηση της επίπλαστης πραγματικότητας, την πρόκληση, το εμπόδιο που αν απομακρυνθεί θα χτιστεί μια ειλικρινής σχέση ανάμεσα στους ανθρώπους, την θεραπεία του ανθυγιεινού ψεύδους κατά τον Βέρλε -αλλά το ζωτικό ψεύδος κατά τον γιατρό-, την κάθαρση της αλήθειας...
Ο Χένρικ Ίψεν στην Αγριόπαπια αναπτύσσει πληρέστερα το δραματικό είδος που τον απασχόλησε στο Κουκλόσπιτο και τους Βρικόλακες αναλύοντας το παρελθόν με σκοπό να φωτίσει τους χαρακτήρες στο παρόν. Μια σοφίτα, που έχει μετατραπεί σε τεχνητό δάσος με κότες, λαγούς, περιστέρια και μια πληγωμένη πάπια, χρησιμοποιείται από τον συγγραφέα ως "τμήμα του σκηνικού" όπου θα διαδραματιστούν οι πράξεις συμβολίζοντας το "μέσα" και τη σχέση του με το "έξω" ή το "ψεύτικο" και τη σχέση του με το "αληθινό".
Στη σοφίτα, δηλαδή σε ένα εσωτερικό χώρο του σπιτιού, έχει δημιουργηθεί ένας τόπος για κυνήγι, κάτι που παραδοσιακά μπορεί να γίνει μόνο έξω στο δάσος. Η αγριόπαπια αναδεικνύει περισσότερο αυτήν την αντίθεση ενώ η μικρή Έντβιγκ είναι καταγοητευμένη από το μέρος, και ουσιαστικά, από μια τεχνητή προσομοίωση της πραγματικής ζωής, εξιδανικευμένης και απόλυτα ελεγχόμενης. Ο παππούς Έκνταλ μπορεί να κυνηγά σημειώνοντας επιτυχίες, όπως και ο πατέρας Γιαλμάρ ενώ, σαν υπέρτατη ειρωνεία, η άγρια πάπια βρίσκεται εκεί για να νοσηλευτεί από τα τραύματά της. Και ο Ίψεν, μέσα σε αυτήν την κατασκευασμένη πραγματικότητα, διατυπώνει το αίτημά του για το τι είναι ιδανικό.
Συμβολικά, η αγριόπαπια υποδηλώνει πολλά και διαφορετικά πράγματα ανάλογα με τον κάθε χαρακτήρα, μεταξύ των οποίων και τη ζωτική ανάγκη για προστασία μέσα στο σπίτι εκείνου που έχει εκτεθεί έξω από αυτό, την ψευδαίσθηση της επίπλαστης πραγματικότητας, την πρόκληση, το εμπόδιο που αν απομακρυνθεί θα χτιστεί μια ειλικρινής σχέση ανάμεσα στους ανθρώπους, την θεραπεία του ανθυγιεινού ψεύδους κατά τον Βέρλε -αλλά το ζωτικό ψεύδος κατά τον γιατρό-, την κάθαρση της αλήθειας...
Το δελτίο τύπου
Δράμα μεγάλης δραματικής δύναμης και αρίφνητου πόνου. Κανένα άλλο έργο του Ίψεν δεν συγκεντρώνει τόσο σπαραγμό και συμπόνια. Οι ήρωες έχουν τρυφερότητα, οίκτο, εγωισμό και σκληρότητα. Δυνάστης η φτώχεια με επενδύτη τα όνειρα. Το έργο παρουσιάζει την ψυχική καταράκωση μιας οικογένειας που συντηρείται με αυταπάτες που τις συμβολίζει μια σακατεμένη αγριόπαπια που την φυλάνε στην σοφίτα τους, και την φροντίζουν η εγγονή Έντβιγκ και παππούς Έκνταλ. Η αγριόπαπια, είναι το τραγικότερο σύμβολο του ζωτικού ψεύδους. Ο παραμικρός φθόγγος αλήθειας αποκαλύπτει την ψυχική τους διάλυση και συντρίβει το κίβδηλο κόσμο τους...
Το δράμα παίζεται στο σπίτι ενός αποτυχημένου φωτογράφου του Γιάλμαρ Έκνταλ που έχει μια επίφαση ευτυχισμένης ζωής που την καλύπτει η στίλβη των ψευδαισθήσεων και της αυταπάτης. Καταρρέουν τα πάντα, όταν εισβάλει ένας ιδεαλιστής ο Γκρέγκερς Βέρλε και φανερώνει την αλήθεια που τους εξοντώνει.
Το δράμα παίζεται στο σπίτι ενός αποτυχημένου φωτογράφου του Γιάλμαρ Έκνταλ που έχει μια επίφαση ευτυχισμένης ζωής που την καλύπτει η στίλβη των ψευδαισθήσεων και της αυταπάτης. Καταρρέουν τα πάντα, όταν εισβάλει ένας ιδεαλιστής ο Γκρέγκερς Βέρλε και φανερώνει την αλήθεια που τους εξοντώνει.
Επάξια στέκονται απέναντι στο ιψενικό δράμα και όλοι οι ηθοποιοί. Όταν πέσει η αυλαία έχεις φορτιστεί από την αντανάκλαση της ψυχοσύνθεσης των χαρακτήρων, έχεις κατανοήσει απόλυτα τη θέση και στάση του καθενός και έχεις απολαύσει έναν Ίψεν με επάρκεια και πληρότητα.
Μετάφραση Βάσος Δασκαλάκης
Σκηνοθεσία - Διασκευή: Βαλεντίνη Λουρμπά
Σκηνοθεσία - Διασκευή: Βαλεντίνη Λουρμπά
Μουσική επιμέλεια: Ουρανία Αργυροπούλου
Ηχοληψία: Ευρυδίκη Γεωργίου
Φωτογραφία: Σταυρούλα παναγοπούλου
Ενδυματολόγος - Σκηνογράφος: Σώση Πάλου
Φωτογραφία: Σταυρούλα παναγοπούλου
Ενδυματολόγος - Σκηνογράφος: Σώση Πάλου
Παίζουν οι ηθοποιοί (αλφαβητικά):
Δέσποινα Αποστολίδη [Γκίνα]
Ηλίας Μαζιώτης [Γκρέγκερς]
Αλεξάνδρα Μαρθαλαμάκη [Έντβιγκ]
Ξενοφών Χαντζής [Έκνταλ, Ρέλλιγκ]
Μάνος Χατζηγεωργίου [Γιάλμαρ]
Δέσποινα Αποστολίδη [Γκίνα]
Ηλίας Μαζιώτης [Γκρέγκερς]
Αλεξάνδρα Μαρθαλαμάκη [Έντβιγκ]
Ξενοφών Χαντζής [Έκνταλ, Ρέλλιγκ]
Μάνος Χατζηγεωργίου [Γιάλμαρ]
Παραστάσεις
Παρασκευή & Σάββατο στις 21:00
Κυριακή στις 19:00
Θέατρο Εκάτη
Υακύνθου & Εκάτης 11, Κυψέλη, 2106401931
