Έχετε γράψει κάποιο βιβλίο που να το ξεχωρίζετε από τα υπόλοιπα, να του έχετε αδυναμία ή να το αγαπάτε περισσότερο;
Β.Π.: Δεν θα χρησιμοποιήσω τη φράση «αγαπώ περισσότερο» αλλά, ναι, ξεχωρίζω κάποιο κι αυτό είναι το "ΕΞΙ ΜΗΝΕΣ στο Β. ΙΡΑΚ". Είναι ένα βιβλίο κομμάτι του εαυτού μου, αφού δεν είναι μια ιστορία που μου διηγήθηκαν ή μια φανταστική περιπλάνηση του μυαλού. Αυτό το βιβλίο, ως αληθινή μαρτυρία, καταγράφει τον εαυτό μου, τα συναισθήματά μου… και παράλληλα μεταφέρει τον αναγνώστη στην αγωνία και την ένταση του παράλογου πολέμου. Δικαιωματικά λοιπόν ξεχωρίζει για μένα, αφού κάθε φορά που το διαβάζω κι εγώ, σαν απλός αναγνώστης, με λυτρώνει, με συγκινεί και με προβληματίζει.
Γνωρίζουμε ότι επικοινωνείτε με τους αναγνώστες σας μέσα τις σελίδες των βιβλίων σας. Πως βλέπετε τα κοινωνικά δίκτυα σαν μέσο προώθησης της τέχνης;
Β.Π.: Ωραία ερώτηση! Αρχικά θα απαντήσω πως… ναι, επικοινωνώ με τους αναγνώστες μου μέσα από τα βιβλία μου και ελπίζω αυτή η επικοινωνία να είναι αμφίδρομη. Δίνω χωρίς να παίρνω, εννοώντας πως ο συγγραφέας απλά καταθέτει συναισθήματα και σκέψεις, αλλά πάντα ελπίζει να αγγίξει, να μεταφέρει και να ταυτίσει τον αναγνώστη με τον ήρωά του κάθε φορά. Αυτή είναι η δικαίωση και η ανταμοιβή του! Τώρα όσον αφορά τα κοινωνικά δίκτυα έχω να πω και καλά και άσχημα. Το θετικό είναι πως ναι… ο αναγνώστης προσεγγίζει εύκολα πια τον συγγραφέα, τον γνωρίζει (αρκεί να μην τον παραγνωρίζει) και τον αναγνωρίζει ταυτόχρονα. Όμως από την άλλη πλευρά νομίζω πως μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα ζούμε την εποχή της υπερβολής συναισθημάτων και της λάθος επικοινωνιακής τακτικής. Είναι λυπηρό να βλέπεις τον συγγραφέα-δημιουργό να μετατρέπεται σε ψυχρό πωλητή, και από την άλλη τον έμπορο εκδότη να συλλέγει δόξα και να αντικατοπτρίζει την τέχνη. Κάποτε ένας εκδότης είπε «εσείς κάνετε το ψώνιο σας, αλλά εμείς είμαστε επαγγελματίες»… Όπως καταλαβαίνεις ο ξιπασμός του συγγραφέα και η λανθασμένη έκθεσή του κάποιους βολεύει… Λέγοντας αυτά εννοώ φυσικά τον συγγραφέα και όχι εκείνον ή εκείνη που ξημεροβραδιάζεται στύβοντας το μυαλό τους για να παρουσιάσουν πέντε αράδες κουλτούρας ή τρεις δήθεν στίχους ποιητικούς. Έχουμε περάσει από την εποχή του «αγαπημένο μου ημερολόγιο…» στην εποχή του tag και του check-in… Ζούμε στην εποχή του «λάικ» θα μου πεις… κι αυτό τα λέει όλα.
Αυτόν τον καιρό γράφετε κάτι; Να περιμένουμε κάποιο νέο βιβλίο και ποιο θα είναι αυτό; Θέλετε να μας πείτε μερικές σκέψεις σχετικά;
Β.Π.: Ναι, ετοιμάζω κάτι που μου αρέσει πολύ για να πω την αλήθεια. Δεν μπορώ να πω λεπτομέρειες, πάντως θα είναι ένα βιβλίο, ένα μυθιστόρημα, προχωρημένο σαν σκέψη που θα προβληματίσει και θα γεννήσει αμφισβήτηση.
Αν δεν ήσασταν συγγραφέας, κι αν δεν εκφραζόσασταν με τη γραφή... τι θα ήσασταν; Πως θα εκτονώνατε τη δημιουργικότητά σας;
Β.Π.: Νομίζω πως δεν πάσχω από εκτόνωση αλλά από χρόνο! Δυστυχώς είναι πολλές οι φορές που δεν μου φτάνει πια το 24ωρο για να ασχοληθώ με όσα θέλω και όσα έχω αναλάβει. Παράλληλα με την συγγραφή βιβλίων ασχολούμαι με το περιοδικό ΘΕΜΑΤΟΛΟΓΙΟ, ένα ηλεκτρονικό μηνιαίο περιοδικό που ασχολείται με τις Τέχνες και τον Πολιτισμό, ως εκδότης και αρχισυντάκτης. Η ζωγραφική, που είναι η άλλη μεγάλη αγάπη μου, δυστυχώς έχει μείνει πιο πίσω τα τελευταία χρόνια, λόγω έλλειψης χρόνου κι αυτή. Αλλά για να απαντήσω ξεκάθαρα στην απάντησή σου, αν δεν ήμουν συγγραφέας θα ήθελα να είμαι αναγνώστης! Αναγνώστης που να έχει χρόνο να απολαμβάνει και να ονειρεύεται! Κι αυτό είναι η ομορφότερη πτυχή της τέχνης… ο τελικός αποδέκτης.
Πότε ένα βιβλίο θεωρείται επιτυχημένο;
Β.Π.: Δύσκολη ερώτηση. Τώρα που το σκέφτομαι όμως θα ξεκινήσω αντίστροφα. Η επιτυχία ενός βιβλίου πρέπει να αποσυνδεθεί από τον αριθμό πωλήσεων, εισπράξεων, και αναγνωρισιμότητας. Άλλωστε αυτό δεν κάνει πετυχημένο τον συγγραφέα απαραίτητα, αλλά προπαντός τον διαφημιστή ή τον εκδότη. Και αν η μία συνιστώσα είναι τα ποσά που σπαταλούνται για προώθηση συγκεκριμένων τίτλων, η άλλη είναι η κλίκα, ο κύκλος και οι συμπάθειες ή …οι εξαρτήσεις και ισορροπίες κάθε εκδότη. Επιτυχημένο όμως, πέρα από τις ίντριγκες και το μάρκετινγκ, είναι ένα βιβλίο όταν ο αναγνώστης νιώσει ότι κέρδισε από αυτό. Όταν κλείνοντας το στο τέλος της ανάγνωσης, συνεχίζει να ταξιδεύει στον κόσμο των ηρώων του βιβλίου γεμάτος συναισθήματα και σκέψεις…
Και λόγω των ημερών... Μια ευχή για τον κόσμο.
Β.Π.: Θέλω να σε ευχαριστήσω πρώτα απ΄ όλα για τη συνέντευξη και τη φιλοξενία σου και να ευχηθώ σε σένα και σε όλο τον κόσμο Αγάπη και όμορφη Επικοινωνία. Αυτά τα δύο, η αληθινή αγάπη και η ειλικρινής επικοινωνία κάνουν τη ζωή μας να λάμπει μέσα από μικρές αλλά αληθινές στιγμές. Χρόνια Πολλά γεμάτα υγεία, εμπνεύσεις και όνειρα!
Β.Π.: Δεν θα χρησιμοποιήσω τη φράση «αγαπώ περισσότερο» αλλά, ναι, ξεχωρίζω κάποιο κι αυτό είναι το "ΕΞΙ ΜΗΝΕΣ στο Β. ΙΡΑΚ". Είναι ένα βιβλίο κομμάτι του εαυτού μου, αφού δεν είναι μια ιστορία που μου διηγήθηκαν ή μια φανταστική περιπλάνηση του μυαλού. Αυτό το βιβλίο, ως αληθινή μαρτυρία, καταγράφει τον εαυτό μου, τα συναισθήματά μου… και παράλληλα μεταφέρει τον αναγνώστη στην αγωνία και την ένταση του παράλογου πολέμου. Δικαιωματικά λοιπόν ξεχωρίζει για μένα, αφού κάθε φορά που το διαβάζω κι εγώ, σαν απλός αναγνώστης, με λυτρώνει, με συγκινεί και με προβληματίζει.
Γνωρίζουμε ότι επικοινωνείτε με τους αναγνώστες σας μέσα τις σελίδες των βιβλίων σας. Πως βλέπετε τα κοινωνικά δίκτυα σαν μέσο προώθησης της τέχνης;
Β.Π.: Ωραία ερώτηση! Αρχικά θα απαντήσω πως… ναι, επικοινωνώ με τους αναγνώστες μου μέσα από τα βιβλία μου και ελπίζω αυτή η επικοινωνία να είναι αμφίδρομη. Δίνω χωρίς να παίρνω, εννοώντας πως ο συγγραφέας απλά καταθέτει συναισθήματα και σκέψεις, αλλά πάντα ελπίζει να αγγίξει, να μεταφέρει και να ταυτίσει τον αναγνώστη με τον ήρωά του κάθε φορά. Αυτή είναι η δικαίωση και η ανταμοιβή του! Τώρα όσον αφορά τα κοινωνικά δίκτυα έχω να πω και καλά και άσχημα. Το θετικό είναι πως ναι… ο αναγνώστης προσεγγίζει εύκολα πια τον συγγραφέα, τον γνωρίζει (αρκεί να μην τον παραγνωρίζει) και τον αναγνωρίζει ταυτόχρονα. Όμως από την άλλη πλευρά νομίζω πως μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα ζούμε την εποχή της υπερβολής συναισθημάτων και της λάθος επικοινωνιακής τακτικής. Είναι λυπηρό να βλέπεις τον συγγραφέα-δημιουργό να μετατρέπεται σε ψυχρό πωλητή, και από την άλλη τον έμπορο εκδότη να συλλέγει δόξα και να αντικατοπτρίζει την τέχνη. Κάποτε ένας εκδότης είπε «εσείς κάνετε το ψώνιο σας, αλλά εμείς είμαστε επαγγελματίες»… Όπως καταλαβαίνεις ο ξιπασμός του συγγραφέα και η λανθασμένη έκθεσή του κάποιους βολεύει… Λέγοντας αυτά εννοώ φυσικά τον συγγραφέα και όχι εκείνον ή εκείνη που ξημεροβραδιάζεται στύβοντας το μυαλό τους για να παρουσιάσουν πέντε αράδες κουλτούρας ή τρεις δήθεν στίχους ποιητικούς. Έχουμε περάσει από την εποχή του «αγαπημένο μου ημερολόγιο…» στην εποχή του tag και του check-in… Ζούμε στην εποχή του «λάικ» θα μου πεις… κι αυτό τα λέει όλα.
Αυτόν τον καιρό γράφετε κάτι; Να περιμένουμε κάποιο νέο βιβλίο και ποιο θα είναι αυτό; Θέλετε να μας πείτε μερικές σκέψεις σχετικά;
Β.Π.: Ναι, ετοιμάζω κάτι που μου αρέσει πολύ για να πω την αλήθεια. Δεν μπορώ να πω λεπτομέρειες, πάντως θα είναι ένα βιβλίο, ένα μυθιστόρημα, προχωρημένο σαν σκέψη που θα προβληματίσει και θα γεννήσει αμφισβήτηση.
Αν δεν ήσασταν συγγραφέας, κι αν δεν εκφραζόσασταν με τη γραφή... τι θα ήσασταν; Πως θα εκτονώνατε τη δημιουργικότητά σας;
Β.Π.: Νομίζω πως δεν πάσχω από εκτόνωση αλλά από χρόνο! Δυστυχώς είναι πολλές οι φορές που δεν μου φτάνει πια το 24ωρο για να ασχοληθώ με όσα θέλω και όσα έχω αναλάβει. Παράλληλα με την συγγραφή βιβλίων ασχολούμαι με το περιοδικό ΘΕΜΑΤΟΛΟΓΙΟ, ένα ηλεκτρονικό μηνιαίο περιοδικό που ασχολείται με τις Τέχνες και τον Πολιτισμό, ως εκδότης και αρχισυντάκτης. Η ζωγραφική, που είναι η άλλη μεγάλη αγάπη μου, δυστυχώς έχει μείνει πιο πίσω τα τελευταία χρόνια, λόγω έλλειψης χρόνου κι αυτή. Αλλά για να απαντήσω ξεκάθαρα στην απάντησή σου, αν δεν ήμουν συγγραφέας θα ήθελα να είμαι αναγνώστης! Αναγνώστης που να έχει χρόνο να απολαμβάνει και να ονειρεύεται! Κι αυτό είναι η ομορφότερη πτυχή της τέχνης… ο τελικός αποδέκτης.
Πότε ένα βιβλίο θεωρείται επιτυχημένο;
Β.Π.: Δύσκολη ερώτηση. Τώρα που το σκέφτομαι όμως θα ξεκινήσω αντίστροφα. Η επιτυχία ενός βιβλίου πρέπει να αποσυνδεθεί από τον αριθμό πωλήσεων, εισπράξεων, και αναγνωρισιμότητας. Άλλωστε αυτό δεν κάνει πετυχημένο τον συγγραφέα απαραίτητα, αλλά προπαντός τον διαφημιστή ή τον εκδότη. Και αν η μία συνιστώσα είναι τα ποσά που σπαταλούνται για προώθηση συγκεκριμένων τίτλων, η άλλη είναι η κλίκα, ο κύκλος και οι συμπάθειες ή …οι εξαρτήσεις και ισορροπίες κάθε εκδότη. Επιτυχημένο όμως, πέρα από τις ίντριγκες και το μάρκετινγκ, είναι ένα βιβλίο όταν ο αναγνώστης νιώσει ότι κέρδισε από αυτό. Όταν κλείνοντας το στο τέλος της ανάγνωσης, συνεχίζει να ταξιδεύει στον κόσμο των ηρώων του βιβλίου γεμάτος συναισθήματα και σκέψεις…
Και λόγω των ημερών... Μια ευχή για τον κόσμο.
Β.Π.: Θέλω να σε ευχαριστήσω πρώτα απ΄ όλα για τη συνέντευξη και τη φιλοξενία σου και να ευχηθώ σε σένα και σε όλο τον κόσμο Αγάπη και όμορφη Επικοινωνία. Αυτά τα δύο, η αληθινή αγάπη και η ειλικρινής επικοινωνία κάνουν τη ζωή μας να λάμπει μέσα από μικρές αλλά αληθινές στιγμές. Χρόνια Πολλά γεμάτα υγεία, εμπνεύσεις και όνειρα!
 |
| Εξώφυλλα των βιβλίων του Βασίλη Πέρρου και φωτογραφίες του ίδιου από το προσωπικό του αρχείο. |
Ο Βασίλης Πέρρος απάντησε σε πέντε ερωτήσεις που δεν του έκανα ποτέ.
Αυτές ήταν οι απαντήσεις. Για τις ερωτήσεις δε παίρνω όρκο.
Δείτε περισσότερες συνεντεύξεις Στις5.
*
Κερδίστε τα!
Ο Βασίλης Πέρρος προσφέρει τα βιβλία του "Ο κουμπάρος με τα οκτώ παιδιά" και "Έξι μήνες στο Βόρειο Ιράκ" σε δύο τυχερούς αναγνώστες του ιστότοπου. Για να στείλετε τη συμμετοχή σας στην κλήρωση και το μήνυμά σας προς τον συγγραφέα κλικάρετε το k που ακολουθεί την περιγραφή του βιβλίου που σας αρέσει και συμπληρώστε τη φόρμα. Παρακαλώ, σημειώστε τα ακόλουθα:
Οι κληρώσεις θα γίνουν στις 20 Ιανουαρίου και τα βιβλία, που θα φέρουν ιδιόχειρη αφιέρωση, θα αποσταλούν από τον Βασίλη Πέρρο στους τυχερούς. Διαβάστε του όρους και πληροφορίες για τις κληρώσεις, τα δώρα και τους τυχερούς εδώ.
Καλή τύχη!
«Μέσα στην τσέπη της στολής μάχης που φορούσα, υπήρχε πάντα ένα μικρό χαρτί, μισή σελίδα περίπου. Στην μία του μεριά ήταν γραμμένο το «πάτερ ημών» και στην άλλη το «πιστεύω». Όσες φορές βρισκόμουν κρυμμένος και καλυμμένος κάπου και ο εχθρός πυροβολούσε από παντού και ασταμάτητα, έβγαζα το μικρό χαρτί και διάβαζα τις άγιες προσευχές. Τις είχα γραμμένες πάντα μαζί μου, γιατί σε τέτοιες καταστάσεις ξεχνάς ακόμη και τ’ όνομά σου. Το μυαλό σταματάει και όσο και να προσπαθείς, η λογική δε βοηθάει. Το μόνο αίσθημα που λειτουργεί, είναι το άγριο ένστικτο της επιβίωσης που τρέφεται ασταμάτητα με το χείμαρρο της αδρεναλίνης.
Προς το τέλος της αποστολής, το ευλογημένο χαρτάκι είχε σχεδόν λιώσει και με πολλή προσπάθεια αναγνώριζα τα γράμματα. Είχε τριφτεί από την πολλή χρήση και τα ιδρωμένα πάντα χέρια, που έτρεμαν και προσπαθούσαν να το σφίξουν σαν άγιο φυλαχτό…»
Το διήγημα έχει σκοπό να τονίσει το ρίσκο μιας απόφασης. Μιας απόφασης που σε οδηγεί μακριά από τη σιγουριά της καθημερινής ζωής, σ’ έναν κόσμο άγνωστο. Σ’ ένα λαό ξένο προς εμάς και τις συνήθειές μας, με μια κουλτούρα ακατανόητη, με ήθη και έθιμα που φαίνονται αστεία κάποιες φορές, μ’ έναν πολιτισμό Ανατολίτικο, γεμάτο μυστικισμό και σκοτεινές πλευρές. Σε κάποια σημεία ο αναγνώστης προβληματίζεται, ανακαλύπτοντας το λάθος του παρορμητισμού, ειδικά σε καταστάσεις ρευστές και επικίνδυνες, σε χώρες με κρυφά συμφέροντα και στημένους νικητές και ηττημένους.
Το βιβλίο Έξι μήνες στο Β. Ιράκ είναι μια ευκαιρία για τον αναγνώστη να ζήσει μέσα από τον κεντρικό ήρωα του βιβλίου, συναισθήματα, που όσο κι αν παραδοσιακά "ντροπιάζουν" τον άντρα και τις αρχές του, τον βοηθούν να γίνει καλύτερος και ωριμότερος...
Συμμετοχή εδώ ⇛ k
Το διήγημα Ο κουμπάρος με τα οκτώ παιδιά είναι βασισμένο σε αληθινή ιστορία. Είναι η συγκινητική αφήγηση της περιπέτειας και του στιγματισμού μιας ελληνικής οικογένειας, σε εποχές δύσκολες για την κοινωνική τάξη των βιοπαλαιστών και κάτω από συνθήκες καταπίεσης και στέρησης της αξιοπρέπειας και της προσωπικής ελευθερίας.
Ένα απ΄τα οκτώ παιδιά του μπάρμπα Βαγγέλη, του κεντρικού ήρωα του βιβλίου, σε ρόλο αφηγητή, αναδύει από τη μνήμη περιστατικά και αποκαλύπτει στοιχεία πολύ σημαντικά, για ανθρώπους και πράξεις που επηρέασαν τη νεώτερη ιστορία της Ελλάδας.
Μέσα στις γεμάτες ένταση και συγκίνηση σελίδες του βιβλίου, ο αναγνώστης ζει εικόνες μοναδικές, συμμετέχει στον πόνο και την αγωνία και συμπάσχει σε κάθε παράλογο διασυρμό και εξευτελισμό του ανθρώπου. Λαμπερές ηλιαχτίδες στη μαύρη καταχνιά της φτώχειας, της αδικίας και της απάνθρωπης μεταχείρισης, η αγάπη, η αξιοπρέπεια και η ενότητα της οικογένειας, που παραμένει ζωντανή μέχρι σήμερα, τιμώντας ευλαβικά τη μνήμη του...
Συμμετοχή εδώ ⇛ k
Δείτε κι αυτό:
