O συγγραφέας του βιβλίου "Τομέας Δώδεκα" (εκδόσεις Διόπτρα) απαντά σε μερικές ερωτήσεις μέσω ηλεκτρονικής αλληλογραφίας. Τον ευχαριστώ βαθύτατα για το χρόνο που μου διέθεσε και την ανταπόκριση, και σας μεταφέρω τις απαντήσεις του αυτούσιες με παράλληλη μετάφραση σε ελληνική απόδοση.
Please, share a brief description of your latest novel.
W.R.: The Twelfth Department appears to be about a criminal investigation in 1937 Moscow which reveals details of dark and unscrupulous medical experimentation. What it’s really about, under the surface, is the relationship between a father and son. My own son is four years old and it seemed like a good idea to explore that relationship in the novel as Korolev has a son who is a little older, who he doesn’t see much. I think it adds a depth to the story that might not be there otherwise.
What motivates you to get inspired and write stories?
W.R.: It’s often something very simple – an old photograph or a piece of film. For The Twelfth Department it came from a BBC Television documentary called The Secret History of the Brain. There was some footage of some Soviet psychological experiments on young children and it thought “What if?” and before I knew it I had the idea for a novel. The story I’m writing at the moment comes out of some photographs taken at an SS rest hut for Auschwitz officers – some of the photographs were taken a matter of days before the Soviets arrived and they had a very distinct atmosphere about them. So I wanted to imagine what might have happened in those last few days.
Reading your website and by browsing its pages I noticed that you keep personal contact with your readers answering each one of their messages full of their impressions, thoughts and opinions about your books. How important is this communication for you?
W.R.: I think writing is like a conversation between a writer and a reader – I get to do most of the talking but I need the reader to listen, and to keep on listening until the book is finished. I’m very grateful to all my readers and the website was designed to be an extra chapter, with lots of photographs and explanations deigned to that help them visualise the books a little better than they might have otherwise. What’s been a pleasant surprise is how many people have got in touch – and whenever someone does that – I’m always delighted to respond.
Are there any books by other authors that you wish you had written?
W.R.: There are hundreds of books I’ve enjoyed reading – in fact, one of my favourites, My Family and Other Animals by Gerard Durrell is set on Corfu – but I couldn’t have written any of them. A book is a very personal experience, whether you’re reading it or writing it. We all probably read books in a different way to everyone else, based on how we see the world. When I read a book I feel the writer is telling me his story, which is how it should be. I can admire his work and enjoy it but it would be impossible to write it the same way he has.
Which one is most prefered? To be addored by critics or read by millions of book-lovers?
W.R.: I’ve been lucky to have had lots of good reviews and be shortlisted for a number of prizes but I’d rather be read and enjoyed than admired.
Anastasia Kalliontzi is a wonderful and lovely Greek writer who undertook to translate the novel. After its release, she said that really loved your hero. Who is Korolev?
W.R.: Korolev is an ordinary person in the extraordinary world that was the Soviet Union in the 1930s. He wants to do his best for his friends and his family, while at the same time trying to find out the truth about the crimes he investigates and then make sure the perpetrators are published. Unfortunately those aren’t always straightforward aims and sometimes he has to make compromises and take risks that he isn’t very happy with. It helps that he has a sense of humour and a certain open-minded optimism. Otherwise I don’t think the books would be very easy to read.
How many stories are expected with this character?
W.R.: At least two more are planned. The next one is set on an icebreaker that has been trapped in the polar icecap during the long Arctic night. It’s half a crime story and half a ghost story – I think it will be fun.
Please, describe the perfect day.
W.R.: Probably building a massive lego construction with my son. It would help if there it was warm and sunny so we could do it outside, perhaps with a pool so we could go swimming when we got bored and some delicious food of course. Then in the evening dinner with my wife and some friends. And no reason to get up early the next day. Perfect.
Share a positive thought.
W.R.: Humans are capable of extraordinary good – all of us.
Παρακαλώ, δώστε μια σύντομη περιγραφή του τελευταίου μυθιστορήματός σας.
W.R.: Ο "Τομέας Δώδεκα" αφορά μια εγκληματική έρευνα στη Μόσχα του 1937 που αποκαλύπτει λεπτομέρειες σκοτεινών και αδίστακτων ιατρικών πειραμάτων. Αυτό που βρίσκεται όμως κάτω από την επιφάνεια είναι η σχέση πατέρα γιού. Ο δικός μου γιος είναι τεσσάρων ετών και φαινόταν καλή ιδέα να εξερευνήσω αυτή τη σχέση στο μυθιστόρημα καθώς ο Κορολέβ έχει έναν γιο, λίγο μεγαλύτερο, τον οποίο δε βλέπει συχνά. Θεωρώ ότι προσθέτει ένα βάθος στην ιστορία που δε θα υπήρχε σε άλλη περίπτωση.
Τι σας εμπνέει;
W.R.: Ο "Τομέας Δώδεκα" αφορά μια εγκληματική έρευνα στη Μόσχα του 1937 που αποκαλύπτει λεπτομέρειες σκοτεινών και αδίστακτων ιατρικών πειραμάτων. Αυτό που βρίσκεται όμως κάτω από την επιφάνεια είναι η σχέση πατέρα γιού. Ο δικός μου γιος είναι τεσσάρων ετών και φαινόταν καλή ιδέα να εξερευνήσω αυτή τη σχέση στο μυθιστόρημα καθώς ο Κορολέβ έχει έναν γιο, λίγο μεγαλύτερο, τον οποίο δε βλέπει συχνά. Θεωρώ ότι προσθέτει ένα βάθος στην ιστορία που δε θα υπήρχε σε άλλη περίπτωση.
Τι σας εμπνέει;
W.R.: Συχνά πρόκειται για κάτι απλό -μια παλιά φωτογραφία ή μια σκηνή σε ταινία. Για τον Τομέα Δώδεκα, η έμπνευση προήλθε από ένα ντοκιμαντέρ του BBC με τίτλο The Secret History of the Brain. Υπήρχαν μερικά πλάνα από Σοβιετικά ψυχολογικά πειράματα σε μικρά παιδιά και σκέφτηκα: "Τι κι αν;", και πριν το συνειδητοποιήσω είχα την ιδέα για το μυθιστόρημα. Η ιστορία που γράφω τώρα προέκυψε από φωτογραφίες που τραβήχτηκαν σε μία καλύβα για αξιωματικούς SS του Άουσβιτς. Κάποιες από αυτές τραβήχτηκαν λίγο πριν φτάσουν οι Σοβιετικοί και είχαν μια ιδιαίτερη ατμόσφαιρα. Έτσι, λοιπόν, ήθελα να φανταστώ τι θα μπορούσε να είχε συμβεί εκείνες τις τελευταίες μέρες.
Διαβάζοντας την ιστοσελίδα σας και σερφάροντας στις σελίδες, παρατήρησα ότι διατηρείτε προσωπική επαφή με τους αναγνώστες σας απαντώντας σε κάθε ένα από τα μηνύματα με τις εντυπώσεις, τις σκέψεις και τις απόψεις τους για τα βιβλία σας. Πόσο σημαντική είναι αυτή η επικοινωνία για εσάς;
W.R.: Θεωρώ ότι η συγγραφή είναι μια συζήτηση ανάμεσα στον συγγραφέα και στον αναγνώστη. Μου αντιστοιχεί το μεγαλύτερο μέρος της κουβέντας αλλά χρειάζομαι έναν αναγνώστη που να ακούει και να συνεχίσει να ακούει μέχρι να τελειώσει το βιβλίο. Είμαι ευγνώμον στους αναγνώστες μου και η ιστοσελίδα σχεδιάστηκε σαν το έξτρα κεφάλαιο, με πολλές φωτογραφίες και επεξηγήσεις για να οραματιστούν τα βιβλία καλύτερα. Αυτό που αποτελεί πραγματική έκπληξη είναι το πόσοι άνθρωποι έρχονται σε επαφή και πάντα με χαροποιεί να απαντώ.
Υπάρχουν βιβλία άλλων συγγραφέων που εύχεστε να είχατε γράψει εσείς;
W.R.: Υπάρχουν εκατοντάδες βιβλία που λάτρεψα -ένα από τα αγαπημένα μου, το My Family and Other Animals του Gerard Durrell διαδραματίζεται στην Κέρκυρα- αλλά δε θα μπορούσα να είχα γράψει κανένα από αυτά. Το βιβλίο είναι μια πολύ προσωπική εμπειρία, είτε το γράφεις είτε το διαβάζεις. Πιθανότατα, όλοι μας διαβάζουμε με διαφορετικό τρόπο τα βιβλία που εξαρτάται από το πως βλέπουμε τον κόσμο. Όταν διαβάζω ένα βιβλίο αισθάνομαι ότι ο συγγραφέας λέει την ιστορία του σε μένα, και έτσι θα έπρεπε να είναι. Μπορώ να θαυμάσω τη δουλειά του και να την απολαύσω αλλά θα ήταν αδύνατο να γράψω με τον ίδιο τρόπο.
Τι προτιμάτε, να σας λατρεύουν οι κριτικοί ή να σας διαβάζουν εκατομμύρια βιβλιόφιλοι;
W.R.: Είχα την τύχη να συλλέξω πολλές καλές κριτικές και να τιμηθώ με αρκετά βραβεία αλλά προτιμώ να με διαβάζουν παρά να με θαυμάζουν.
Μοιραστείτε μια θετική σκέψη
W.R.: Οι άνθρωποι είναι ικανοί για τεράστιο καλό -όλοι μας.
Διαβάζοντας την ιστοσελίδα σας και σερφάροντας στις σελίδες, παρατήρησα ότι διατηρείτε προσωπική επαφή με τους αναγνώστες σας απαντώντας σε κάθε ένα από τα μηνύματα με τις εντυπώσεις, τις σκέψεις και τις απόψεις τους για τα βιβλία σας. Πόσο σημαντική είναι αυτή η επικοινωνία για εσάς;
W.R.: Θεωρώ ότι η συγγραφή είναι μια συζήτηση ανάμεσα στον συγγραφέα και στον αναγνώστη. Μου αντιστοιχεί το μεγαλύτερο μέρος της κουβέντας αλλά χρειάζομαι έναν αναγνώστη που να ακούει και να συνεχίσει να ακούει μέχρι να τελειώσει το βιβλίο. Είμαι ευγνώμον στους αναγνώστες μου και η ιστοσελίδα σχεδιάστηκε σαν το έξτρα κεφάλαιο, με πολλές φωτογραφίες και επεξηγήσεις για να οραματιστούν τα βιβλία καλύτερα. Αυτό που αποτελεί πραγματική έκπληξη είναι το πόσοι άνθρωποι έρχονται σε επαφή και πάντα με χαροποιεί να απαντώ.
Υπάρχουν βιβλία άλλων συγγραφέων που εύχεστε να είχατε γράψει εσείς;
W.R.: Υπάρχουν εκατοντάδες βιβλία που λάτρεψα -ένα από τα αγαπημένα μου, το My Family and Other Animals του Gerard Durrell διαδραματίζεται στην Κέρκυρα- αλλά δε θα μπορούσα να είχα γράψει κανένα από αυτά. Το βιβλίο είναι μια πολύ προσωπική εμπειρία, είτε το γράφεις είτε το διαβάζεις. Πιθανότατα, όλοι μας διαβάζουμε με διαφορετικό τρόπο τα βιβλία που εξαρτάται από το πως βλέπουμε τον κόσμο. Όταν διαβάζω ένα βιβλίο αισθάνομαι ότι ο συγγραφέας λέει την ιστορία του σε μένα, και έτσι θα έπρεπε να είναι. Μπορώ να θαυμάσω τη δουλειά του και να την απολαύσω αλλά θα ήταν αδύνατο να γράψω με τον ίδιο τρόπο.
Τι προτιμάτε, να σας λατρεύουν οι κριτικοί ή να σας διαβάζουν εκατομμύρια βιβλιόφιλοι;
W.R.: Είχα την τύχη να συλλέξω πολλές καλές κριτικές και να τιμηθώ με αρκετά βραβεία αλλά προτιμώ να με διαβάζουν παρά να με θαυμάζουν.
Η Αναστασία Καλλιοντζή είναι μια θαυμάσια και αξιαγάπητη Ελληνίδα συγγραφέας η οποία ανέλαβε την μετάφραση του μυθιστορήματος. Μετά την κυκλοφορία του είπε ότι λάτρεψε τον ήρωά σας. Ποιος είναι ο Korolev;
W.R.: Ο Korolev είναι ένας συνηθισμένος άνθρωπος στον εξαιρετικό κόσμο της Σοβιετικής Ένωσης την δεκαετία του 30. Επιθυμεί να κάνει το καλύτερο για τους φίλους του και την οικογένειά του ενώ ταυτόχρονα προσπαθεί να ανακαλύψει την αλήθεια σχετικά με τα εγκλήματα που ερευνά και εν συνεχεία να βεβαιωθεί ότι θα δημοσιευθούν οι δράστες. Δυστυχώς, αυτοί δεν είναι πάντα εύκολοι στόχοι και κάποιες φορές πρέπει να συμβιβαστεί και να πάρει ρίσκα με τα οποία δεν είναι και πολύ χαρούμενος. Βοηθά η αίσθηση του χιούμορ και η αισιοδοξία του. Διαφορετικά, δε νομίζω ότι τα βιβλία θα ήταν πολύ εύκολο να διαβαστούν.
W.R.: Ο Korolev είναι ένας συνηθισμένος άνθρωπος στον εξαιρετικό κόσμο της Σοβιετικής Ένωσης την δεκαετία του 30. Επιθυμεί να κάνει το καλύτερο για τους φίλους του και την οικογένειά του ενώ ταυτόχρονα προσπαθεί να ανακαλύψει την αλήθεια σχετικά με τα εγκλήματα που ερευνά και εν συνεχεία να βεβαιωθεί ότι θα δημοσιευθούν οι δράστες. Δυστυχώς, αυτοί δεν είναι πάντα εύκολοι στόχοι και κάποιες φορές πρέπει να συμβιβαστεί και να πάρει ρίσκα με τα οποία δεν είναι και πολύ χαρούμενος. Βοηθά η αίσθηση του χιούμορ και η αισιοδοξία του. Διαφορετικά, δε νομίζω ότι τα βιβλία θα ήταν πολύ εύκολο να διαβαστούν.
Πόσες ιστορίες να περιμένουμε με αυτόν τον χαρακτήρα;
W.R.: Τουλάχιστον δύο ακόμα είναι προγραμματισμένες. Η επόμενη διαδραματίζεται σε ένα παγοθραυστικό εγκλωβισμένο στους πολικούς πάγους κατά τη διάρκεια την Αρκτικής νύχτας και είναι κατά το ήμισυ αστυνομικό και το άλλο μισό ιστορία φαντασμάτων -νομίζω θα είναι διασκεδαστικό.
W.R.: Τουλάχιστον δύο ακόμα είναι προγραμματισμένες. Η επόμενη διαδραματίζεται σε ένα παγοθραυστικό εγκλωβισμένο στους πολικούς πάγους κατά τη διάρκεια την Αρκτικής νύχτας και είναι κατά το ήμισυ αστυνομικό και το άλλο μισό ιστορία φαντασμάτων -νομίζω θα είναι διασκεδαστικό.
Περιγράψτε την τέλεια μέρα.
W.R.: Πιθανότατα χτίζοντας μια κατασκευή lego με τον γιο μου. Θα βοηθούμε αν έκανε ζέστη με ηλιοφάνεια και μπορούσαμε να βγούμε έξω, ίσως κάπου με πισίνα για να κολυμπήσουμε όταν βαρεθούμε και μερικά λαχταριστά φαγητά, επίσης. Αργότερα, δείπνο με τη σύζυγό μου και κάποιους φίλους και να μην υπάρχει λόγος να ξυπνήσω νωρίς την επομένη.
W.R.: Πιθανότατα χτίζοντας μια κατασκευή lego με τον γιο μου. Θα βοηθούμε αν έκανε ζέστη με ηλιοφάνεια και μπορούσαμε να βγούμε έξω, ίσως κάπου με πισίνα για να κολυμπήσουμε όταν βαρεθούμε και μερικά λαχταριστά φαγητά, επίσης. Αργότερα, δείπνο με τη σύζυγό μου και κάποιους φίλους και να μην υπάρχει λόγος να ξυπνήσω νωρίς την επομένη.
Μοιραστείτε μια θετική σκέψη
W.R.: Οι άνθρωποι είναι ικανοί για τεράστιο καλό -όλοι μας.
Σημειώσεις:
Η μετάφραση στα ελληνικά έγινε λέξη προς λέξη με κριτήριο να διατηρηθούν όσο πιο πιστά οι εκφράσεις του συγγραφέα.
Το βιβλίο που αναφέρεται στη συνέντευξη (My family and other animals) είναι αυτοβιογραφικό έργο του Gerald Durrell όπου περιγράφει μέρος της παιδικής του ηλικίας στην Κέρκυρα μεταξύ των ετών 1935 και 1939. Η ζωή της οικογένειας Durrell περιγράφεται με χιουμοριστικό τρόπο και ταυτόχρονα αναφέρεται στην πλούσια πανίδα του νησιού. Η κωμική του υπερβολή σχετικά με τα κουσούρια της οικογένειάς του και η εκτίμησή του για τον φυσικό κόσμο έφεραν μεγάλη επιτυχία στο βιβλίο του. Το βιβλίο μεταφέρθηκε σε σειρά δέκα επεισοδίων για το BBC το 1987, ενώ αναδιασκευάστηκε το 2005 σε ταινία (επίσης για το BBC).
Ευχαριστώ πολύ τον Wulliam Ryan για την επικοινωνία και ανταπόκριση, καθώς και για το χρόνο που μου διέθεσε τόσο απλόχερα, και τις εκδόσεις Διόπτρα για την προσφορά του βιβλίου.
Η μετάφραση στα ελληνικά έγινε λέξη προς λέξη με κριτήριο να διατηρηθούν όσο πιο πιστά οι εκφράσεις του συγγραφέα.
Το βιβλίο που αναφέρεται στη συνέντευξη (My family and other animals) είναι αυτοβιογραφικό έργο του Gerald Durrell όπου περιγράφει μέρος της παιδικής του ηλικίας στην Κέρκυρα μεταξύ των ετών 1935 και 1939. Η ζωή της οικογένειας Durrell περιγράφεται με χιουμοριστικό τρόπο και ταυτόχρονα αναφέρεται στην πλούσια πανίδα του νησιού. Η κωμική του υπερβολή σχετικά με τα κουσούρια της οικογένειάς του και η εκτίμησή του για τον φυσικό κόσμο έφεραν μεγάλη επιτυχία στο βιβλίο του. Το βιβλίο μεταφέρθηκε σε σειρά δέκα επεισοδίων για το BBC το 1987, ενώ αναδιασκευάστηκε το 2005 σε ταινία (επίσης για το BBC).
Ευχαριστώ πολύ τον Wulliam Ryan για την επικοινωνία και ανταπόκριση, καθώς και για το χρόνο που μου διέθεσε τόσο απλόχερα, και τις εκδόσεις Διόπτρα για την προσφορά του βιβλίου.
Δείτε κι αυτό:
