Οι Splish-Splash εμπνέονται από τον βωβό κινηματογράφο για να φτιάξουν μία παράσταση με χρώμα -ασπρόμαυρο, φυσικά-, αισθητική, έκφραση και μουσική επένδυση όπως συναντώνται στις πρώτες ταινίες τις μεγάλης οθόνης. Μελετώντας τον Κάφκα, διασκευάζουν τη γνωστή νουβέλα του δημιουργώντας μια παράσταση με την ανάλογη σωματική γλώσσα της παντομίμας και τις κινηματογραφικές καρτέλες για τις ατάκες των ηθοποιών, όπως έχουν χρησιμοποιηθεί και στον κινηματογράφο. Προσθέτουν μουσικές επιλογές για να περιγράψουν το συναίσθημα και καταφέρνουν μια παράσταση αξιώσεων.
Με δυο λόγια από το δελτίο τύπου...
Ένα αναπάντεχο γεγονός ανατρέπει την καθημερινότητα της οικογένειας Μπόργκ. Οι ισορροπίες διαταράσσονται, οι ρόλοι αλλάζουν μέσα στο ασφυκτικό οικογενειακό πλαίσιο και ο καθένας καλείται να διαμορφώσει μια νέα ταυτότητα. Ο Γκρέγκορ, ο γιός της οικογένειας και το κεντρικό πρόσωπο του έργου, βρίσκεται μπροστά σε μια μεγάλη πρόκληση όπως όλοι τους. Θα καταφέρει ν' αντεπεξέλθει στο νέο του ρόλο;
Η ατμόσφαιρα του βωβού σε πλημμυρίζει από το πρώτο λεπτό ενώ οι συντελεστές εισάγουν πολύ όμορφα τους θεατές στη δράση και αισθάνεσαι, όχι μόνο, ότι παρακολουθείς ταινία του 30 αλλά σα να έχεις διακτινιστεί μέσα σε μία τέτοια. Οι γρήγοροι ρυθμοί δε σε αφήνουν να χαλαρώσεις και όσο οι κωμικοτραγικές καταστάσεις διαδέχονται η μία την άλλη τόσο σε κερδίζει το εγχείρημα. Γελάς χωρίς να το θέλεις σε άκρως δραματικές στιγμές απολαμβάνοντας τα δρώμενα.
Αν σήμερα γυριζόταν μια ιστορία του Σαρλό έτσι θα γυριζόταν. Όλοι οι συντελεστές έχουν συνδράμει τα μέγιστα στο αποτέλεσμα ενός θεατρικού έργου που παίζεται σαν ταινία των πρώτων δεκαετιών του περασμένου αιώνα και που δε "λέει" τίποτα ενώ "λέει" τα πάντα. Και τώρα που το ξανασκέφτομαι, είναι μια καινοτομία το βουβό θέατρο, καθώς η σκηνή ήταν πάντα ομιλούσα -δεν υπήρχε κανένα τεχνικό ή τεχνολογικό πρόβλημα για να της στερήσει τον ήχο- εκτός κι αν υπήρχαν άλλοι λόγοι για την απουσία του ήχου, αλλά (θα) ήταν καθαρά από επιλογή και όχι από ανάγκη.
Οι ηθοποιοί σε έχουν κερδίσει τόσο με αυτό που κάνουν (ή που καλούνται να κάνουν) που δε μπορείς να φανταστείς άλλους στη θέση τους. Σκηνικά, μουσικές επιλογές και κοστούμια συνδράμουν τα μέγιστα στο αποτέλεσμα και το μόνο μείον που μπορώ να εντοπίσω είναι ότι τελειώνει και θέλεις κι άλλο.
Η ατμόσφαιρα του βωβού σε πλημμυρίζει από το πρώτο λεπτό ενώ οι συντελεστές εισάγουν πολύ όμορφα τους θεατές στη δράση και αισθάνεσαι, όχι μόνο, ότι παρακολουθείς ταινία του 30 αλλά σα να έχεις διακτινιστεί μέσα σε μία τέτοια. Οι γρήγοροι ρυθμοί δε σε αφήνουν να χαλαρώσεις και όσο οι κωμικοτραγικές καταστάσεις διαδέχονται η μία την άλλη τόσο σε κερδίζει το εγχείρημα. Γελάς χωρίς να το θέλεις σε άκρως δραματικές στιγμές απολαμβάνοντας τα δρώμενα.
Αν σήμερα γυριζόταν μια ιστορία του Σαρλό έτσι θα γυριζόταν. Όλοι οι συντελεστές έχουν συνδράμει τα μέγιστα στο αποτέλεσμα ενός θεατρικού έργου που παίζεται σαν ταινία των πρώτων δεκαετιών του περασμένου αιώνα και που δε "λέει" τίποτα ενώ "λέει" τα πάντα. Και τώρα που το ξανασκέφτομαι, είναι μια καινοτομία το βουβό θέατρο, καθώς η σκηνή ήταν πάντα ομιλούσα -δεν υπήρχε κανένα τεχνικό ή τεχνολογικό πρόβλημα για να της στερήσει τον ήχο- εκτός κι αν υπήρχαν άλλοι λόγοι για την απουσία του ήχου, αλλά (θα) ήταν καθαρά από επιλογή και όχι από ανάγκη.
Οι ηθοποιοί σε έχουν κερδίσει τόσο με αυτό που κάνουν (ή που καλούνται να κάνουν) που δε μπορείς να φανταστείς άλλους στη θέση τους. Σκηνικά, μουσικές επιλογές και κοστούμια συνδράμουν τα μέγιστα στο αποτέλεσμα και το μόνο μείον που μπορώ να εντοπίσω είναι ότι τελειώνει και θέλεις κι άλλο.
Με την ευκαιρία...
Η νουβέλα, Η Μεταμόρφωση, καθιέρωσε τον Franz Kafka στο κοινό της εποχής του. Κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1915 (ή το 1916;) και μέχρι σήμερα απασχολεί παραμένοντας ένα επίκαιρο έργο ενώ θεωρείται προπομπός της σύγχρονης πεζογραφίας.
Ο Κάφκα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί συγγραφέας ιστοριών τρόμου αν και τα έργα του δεν έχουν ομοιότητες με το δημοφιλές λογοτεχνικό είδος. Υπάρχει η ατμόσφαιρα, αλλά δε θα βρεις πουθενά να εισβάλλει το υπερφυσικό. Ο Κάφκα ασχολείται με την πραγματικότητα, αυτή καθαυτή, για να καταλήξει μέσα από αυτήν σε εκείνο το ανοίκειο που μας τρομάζει. Οι ήρωές του είναι συνηθισμένοι, απλοί, συμβατικοί πολίτες που φτάνουν να αγγίξουν το εξωπραγματικό ενώ ο συγγραφέας μάς καθιστά συμμέτοχους του αδιεξόδου που βιώνουν, της ψυχολογίας και της αγωνίας τους. Επί της ουσίας, ο τρόμος του Κάφκα είναι πιο τρομακτικός από τον τρόμο της πλειοψηφίας των ιστοριών τρόμου, κι αυτό επειδή αφορά την καθημερινή ζωή, καθημερινών ανθρώπων που μας μοιάζουν φρικτά -αν δε θέλουμε να τρομάξουμε περισσότερο λέγοντας ότι είναι εμείς οι ίδιοι.
Η Μεταμόρφωση είναι ένα από τα ελάχιστα έργα του που εκδόθηκαν εν ζωή και αποτελεί μια αλληγορία για τη θέση του ατόμου στην κοινωνία. Και, εννοείται, δεν αφορά (μόνο) την εξωτερική μεταμόρφωση. Αφορά ένα σωρό πράγματα, όπως τον εγκλεισμό του ατόμου σε μια κοινωνία, ή στο σπίτι του, και την σκλαβιά του για να ακολουθήσει κανόνες που του επιβάλλονται καταπνίγοντας έτσι τις όποιες δικές του ανάγκες... Αφορά τις νέες πραγματικότητες που ξεπροβάλλουν για να αλλάξουν τα δεδομένα στη ζωή, την καθημερινότητά μας και τη θέση μας στην κοινωνία ή στην οικογένεια... Και πολλά άλλα.
Ο Κάφκα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί συγγραφέας ιστοριών τρόμου αν και τα έργα του δεν έχουν ομοιότητες με το δημοφιλές λογοτεχνικό είδος. Υπάρχει η ατμόσφαιρα, αλλά δε θα βρεις πουθενά να εισβάλλει το υπερφυσικό. Ο Κάφκα ασχολείται με την πραγματικότητα, αυτή καθαυτή, για να καταλήξει μέσα από αυτήν σε εκείνο το ανοίκειο που μας τρομάζει. Οι ήρωές του είναι συνηθισμένοι, απλοί, συμβατικοί πολίτες που φτάνουν να αγγίξουν το εξωπραγματικό ενώ ο συγγραφέας μάς καθιστά συμμέτοχους του αδιεξόδου που βιώνουν, της ψυχολογίας και της αγωνίας τους. Επί της ουσίας, ο τρόμος του Κάφκα είναι πιο τρομακτικός από τον τρόμο της πλειοψηφίας των ιστοριών τρόμου, κι αυτό επειδή αφορά την καθημερινή ζωή, καθημερινών ανθρώπων που μας μοιάζουν φρικτά -αν δε θέλουμε να τρομάξουμε περισσότερο λέγοντας ότι είναι εμείς οι ίδιοι.
Η Μεταμόρφωση είναι ένα από τα ελάχιστα έργα του που εκδόθηκαν εν ζωή και αποτελεί μια αλληγορία για τη θέση του ατόμου στην κοινωνία. Και, εννοείται, δεν αφορά (μόνο) την εξωτερική μεταμόρφωση. Αφορά ένα σωρό πράγματα, όπως τον εγκλεισμό του ατόμου σε μια κοινωνία, ή στο σπίτι του, και την σκλαβιά του για να ακολουθήσει κανόνες που του επιβάλλονται καταπνίγοντας έτσι τις όποιες δικές του ανάγκες... Αφορά τις νέες πραγματικότητες που ξεπροβάλλουν για να αλλάξουν τα δεδομένα στη ζωή, την καθημερινότητά μας και τη θέση μας στην κοινωνία ή στην οικογένεια... Και πολλά άλλα.
 |
| Εξώφυλλο της πρώτης έκδοσης |
Συντελούν:
Σκηνοθεσία, διασκευή ιστορίας: Johnny O.
Επιμέλεια κίνησης: Ιωάννα Καμπυλαυκά
Βοηθός σκηνοθέτη: Άντζη Βαλσαμή
Μουσική επιμέλεια: Αντώνης Μοσχούτης, Johnny O.
Πρωτότυπη μουσική, programming: Αντώνης Μοσχούτης
Σκηνικά: Έφη Λιαροκάπη
Εικόνες προβολής: Θοδωρής Μαστρογιάννης
Κοστούμια: Βίκυ Αδάμου
Φωτισμοί: Αποστόλης Τσατσάκος
Μακιγιάζ: Γιώργος Βάλβης
Παίζουν:
Johnny O, Βίκυ Αδάμου, Γιώργος Νικολαϊδης, Χριστίνα Σαμπανίκου
Για τους Splish-Splash
Η θεατρική ομάδα Splish-Splash ιδρύθηκε το 2003 από τον ηθοποιό και σκηνοθέτη Γιάννη Οικονομίδη (Johnny O.) και ξεκίνησε την καλλιτεχνική της δράση διασκευάζοντας κλασικά κινηματογραφικά έργα, βασιζόμενη περισσότερο στην κίνηση και την έκφραση των ηθοποιών, τη μουσική και το γρήγορο ρυθμό.
Η αισθητική του ασπρόμαυρου και η έλλειψη λόγου στα χνάρια του βωβού κινηματογράφου προσδίδουν στην ομάδα τον ιδιαίτερό της χαρακτήρα. Ο συνδυασμός του κωμικού στοιχείου με το τραγικό, η απομυθοποίηση των ηρώων και η ανατροπή αποτελούν υλικά δημιουργίας τους.
Η ομάδα έχει ανεβάσει ήδη τις ακόλουθες παραστάσεις: 'Nomsferatu' 2003-4, 'Nemfertiti' 2004-5 , 'Jack the Rimper' 2005-6, 'Jam Dark' 2006-7, 'Framkenstein' 2007-8, 'The Scarmface' 2008-9, 'The phantom of the ompera' 2009-10, 'M for little Man' 2010-11, 'Draculam' 2012-13
Η ομάδα έχει ανεβάσει ήδη τις ακόλουθες παραστάσεις: 'Nomsferatu' 2003-4, 'Nemfertiti' 2004-5 , 'Jack the Rimper' 2005-6, 'Jam Dark' 2006-7, 'Framkenstein' 2007-8, 'The Scarmface' 2008-9, 'The phantom of the ompera' 2009-10, 'M for little Man' 2010-11, 'Draculam' 2012-13
Δείτε το
Πολυχώρος VAULT, Μελενίκου 26, Γκάζι, Βοτανικός (σταθμός μετρό Κεραμεικός)
Κυριακή 21:15
Τηλέφωνα: 213 0356472 / 6945 993870
(για τηλεφωνικές κρατήσεις 11:00 – 14:00 και 17:00 -21:00)
