Πως σας ήρθε η ιδέα;
Κ.Γ.: Η κεντρική ιδέα του βιβλίου και το ομώνυμο ποίημα μου ήρθε ατενίζοντας μια βάρκα το ξημέρωμα μπροστά στη θάλασσα.
Που γράψατε το βιβλίο σας;
Κ.Γ.: Σε διάφορους χώρους και ταξίδια μέσα και έξω απ’ την Ελλάδα.
Πόσο χρόνο σας πήρε η συγγραφή;
Κ.Γ.: Υπάρχουν ποιήματα που έγραψα από τα 18 μου ως σήμερα.
Πως θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας με δυο λόγια;
Κ.Γ.: Τόποι, στοχασμοί και μνήμες.
Θέλετε να μας δώσετε μια περιγραφή;
Κ.Γ.: Η περιπλάνηση μου στη Γαλλία, τα ταξίδια μου στην Ευρώπη και ο διάλογος με το ελληνικό τοπίο και φως.
Τι αγαπήσατε περισσότερο σε αυτό το βιβλίο;
Κ.Γ.: Την ανακούφιση που μου προσέφερε η γραφή του.
Ποιος είναι ο πιο αγαπημένος σας ήρωας και γιατί;
Κ.Γ.: Κάθε ποίημα κρύβει έναν ήρωα και μια ιστορία. Η ταξιδιώτισσα στο πλοίο για τη Νίσυρο στο ομώνυμο poème en prose. Η Σίβυλλα στο ποίημα "Καπέλα Σιξτίνα".
Τι προσφέρει αυτό το βιβλίο στον αναγνώστη, βιβλιόφιλο ή βιβλιοφάγο;
Κ.Γ.: Αφορμές να συλλογιστεί τον κόσμο και την ομορφιά.
Ποια είναι η μεγαλύτερη αγωνία σας;
Κ.Γ.: Να πάψει να με ανακουφίζει η ομορφιά.
Φοβάστε...
Κ.Γ.: Το θάνατο και την αρρώστια. Το να πεθάνω χωρίς μητέρα που έλεγε ο Χρυσόστομος στο Νάρκισσο στο μυθιστόρημα του Έσε.
Αγαπάτε...
Κ.Γ.: Την ομορφιά και το λαβύρινθο την ανθρώπινης σκέψης.
Ελπίζετε...
Κ.Γ.: Ότι θα ζήσω να δω μια μεγάλη αλλαγή.
Θέλετε...
Κ.Γ.: Το διάλογο με κάθε τι ζωντανό.
Ποιοι αναγνώστες θα λατρέψουν αυτό το βιβλίο;
Κ.Γ.: Αυτοί που θέλουν να ανασάνουν για λίγα δευτερόλεπτα μπροστά στη ζωή.
Γιατί πρέπει να το διαβάσουμε;
Κ.Γ.: Όταν επικοινωνούμε με εικόνες και ποιήματα, μειώνεται η φθορά.
Γιατί δεν πρέπει;
Κ.Γ.: Δεν πρέπει αν κάποιος δεν μπορεί να διαθέσει χρόνο.
Που/πως μπορούμε να βρούμε το βιβλίο σας;
Κ.Γ.: Στα Public, στην Πολιτεία, στην Πρωτοπορία και στη σελίδα της Άνεμος εκδοτικής με έκπτωση.
Που μπορούμε να βρούμε εσάς;
Κ.Γ.: Στην προσωπική μου ηλεκτρονική διεύθυνση constantia.geronta@gmail.com και στο facebook.
Ποιο χρώμα του ταιριάζει;
Κ.Γ.: Το κόκκινο και το μαύρο.
Ποια μουσική;
Κ.Γ.: Η τζαζ.
Ποιο άρωμα;
Κ.Γ.: Μια ξεχασμένη μυρωδιά που επανέρχεται στη μνήμη.
Ποιο συναίσθημα;
Κ.Γ.: Της νοσταλγίας για την αθωότητα που χάθηκε.
Αν δεν ήταν βιβλίο, τι θα μπορούσε να είναι;
Κ.Γ.: Ένα άστρο στην άκρη ενός φάρου που λάμπει μέσα στη νύχτα.
Αν δεν ήσασταν συγγραφέας τι θα μπορούσατε να είστε;
Κ.Γ.: Ιστορικός τέχνης. Μου αρέσει πάρα πολύ να επισκέπτομαι εκθέσεις ζωγραφικής.
Ποιον συγγραφέα διαβάζετε ανελλιπώς;
Κ.Γ.: Το Γιώργο Σεφέρη.
Σας έχει επηρεάσει άλλος συγγραφέας στον τρόπο που γράφετε ή σκέφτεστε ή ζείτε; Ποιος/ποιο βιβλίο;
Κ.Γ.: Ο Υβ Μπονφουά και τα Ποιήματα του. Ασχολούμαι με αυτόν στη διατριβή μου.
Οι ήρωές σας μπορούν να σας κατευθύνουν ή εσείς και μόνο ορίζετε την συνέχεια και τις τύχες τους;
Κ.Γ.: Ήρωας μου είναι αυτό που βλέπω, η ανθρώπινη εμπειρία και μ’ αρέσει να αφήνομαι σ’ αυτήν.
Τι χρειάζεται κάποιος για να γράψει; Φαντασία ή εμπειρία;
Κ.Γ.: Και τα δύο. Και διάβασμα της ιστορίας της ποίησης.
Τι καθορίζει την επιτυχία σε ένα βιβλίο;
Κ.Γ.: Να έρθει ένας αναγνώστης και να σου πει ότι τον άγγιξε.
Τι την αποτυχία;
Κ.Γ.: Η αδυναμία να αγγίξει κάποιον άλλο το προσωπικό σου βίωμα.
Η βιβλιοφαγία είναι/μπορεί να γίνει κατάχρηση;
Κ.Γ.: Υπάρχουν τα βιβλία απ’ τη μια μεριά και απ’ την άλλη υπάρχει η ζωή. Ψηφίζω υπέρ της ζωής σε κάθε της έκφανση ακόμα και στην πιο ταπεινή και ασήμαντη.
Ποιον τίτλο βάζετε στο βιβλίο της ζωής σας;
Κ.Γ.: Έναν στίχο του Σεφέρη: «Είπες εδώ και χρόνια: Κατά βάθος είμαι ζήτημα φωτός».
Ήταν το ερωτηματολόγιο Ριντ Φερστ για τα νέα βιβλία.
Ή αλλιώς, όχι μόνο το ερωτηματολόγιο του Προυστ.
Διανέμεται αποκλειστικά από το koukidaki.
Αν σας άρεσε, δείτε περισσότερες απαντήσεις επιλέγοντας την ετικέτα Ριντ Φερστ.
Αν είστε συγγραφέας και θέλετε να απαντήσετε στο ερωτηματολόγιο ακολουθείστε τον σύνδεσμο.
Οπισθόφυλλο
Η ποίηση είναι μια διαλεκτική σύνθεση που ξεκινάει απ’ τον απόλυτο μηδενισμό και καταλήγει στην ακραία κατάφαση. Η συλλογή αυτή είναι η έκφραση μιας τέτοιας διαδρομής, που συμπεριλαμβάνει την περιπλάνησή μου στη Γαλλία, ταξίδια στην Ευρώπη και τον διάλογο με το ελληνικό τοπίο και φως. Η ομορφιά βρίσκεται μπροστά μας και το μόνο που χρειάζεται είναι ν’ απλώσουμε το χέρι για να την αγγίξουμε. Κι αν συνδιαλεγόμαστε καθημερινά με το παράλογο, είναι γιατί:
«Φύσηξε ένας άνεμος γαλήνιος, μειλίχιος
Δυο βάρκες
Εδώ
Γεννιέται και πεθαίνει η άνοιξη»
