koukidaki: Το ξενύχτι

Για πρώτη φορά στην Ελλάδα, το έργο του Νεοϋορκέζου συγγραφέα Wallace Shawn σε σκηνοθεσία Πέρη Μιχαηλίδη.

Στο δελτίο τύπου...

Ο Wallace Shawn είναι γνωστός ηθοποιός, θεατρικός συγγραφέας και δοκιμιογράφος. Έκανε το κινηματογραφικό του ντεμπούτο στην ταινία «Manhattan» του Woody Allen. Έχει παίξει σε πάμπολλες ταινίες και τηλεοπτικές σειρές και έχει γράψει το σενάριο της κινηματογραφικής ταινίας «My dinner with Andre», σε σκηνοθεσία του Louis Malle.

Τα έργα του Wallace Shawn, που ήταν αποκλεισμένα -εξαιτίας του περιεχομένου τους- για πολλά χρόνια από τις Αμερικάνικες θεατρικές σκηνές, κατατάσσονται στο θέατρο του παραλόγου και περιγράφουν συνήθως συναισθηματικές και σεξουαλικές συγκρούσεις.

Ο Wallace Shawn χρησιμοποιεί το λόγο με τρόπο λυρικό και ταυτόχρονα βίαιο και τα έργα του όπως δηλώνει ο ίδιος «εκφράζουν την εσωτερική ζωή του ως μαινόμενο κτήνος».

Είναι ένας από τους αγαπημένους συγγραφείς του Royal Court που έχει ανεβάσει τα περισσότερα έργα του και ειδικά το «Ξενύχτι» δύο φορές. Στο πρώτο ανέβασμα του έργου στο Λονδίνο, το 1977, το Τμήμα Ηθών εισέβαλε στο θέατρο και παρέπεμψε όλη την παραγωγή στο Αγγλικό Κοινοβούλιο με την κατηγορία της πορνογραφίας.

Το έργο ανέβηκε στη Νέα Υόρκη το 1975, κέρδισε το βραβείο Obie που δίνεται στην καλύτερη Off- Broadway παράσταση της χρονιάς.

Στην παράσταση...

Τίποτα δεν έχει χαθεί από το πνεύμα του συγγραφέα. Ήρωες που συγκρούονται συναισθηματικά, προσωπικά και σεξουαλικά, ήρωες που βιώνουν το παράλογο ως λογικό, τυπικό, συνηθισμένο και φυσιολογικό, και το λογικό ως παράλογο, μεγαλειώδες, πρωτότυπο και μοναδικό σε αντίστοιχες καταστάσεις. Ένα θέατρο του παραλόγου που δεν είναι ακριβώς παράλογο καθώς "φωνάζει" τη βία -λεκτική, σωματική, συναισθηματική- που φυλάει ο άνθρωπος μέσα του και την αλήθεια του. Σε αυτό το πλαίσιο, επιτρέπει στους χαρακτήρες του τα πάντα αλλά κυρίως επιθυμεί να τους ξεγυμνώσει -ψυχικά και σωματικά- με σκοπό να τους απελευθερώσει αλλά και να τους ξεμπροστιάσει.

Η υπόθεση...

Νέα Υόρκη στη δεκαετία του 70 όπου τρεις γυναίκες και δύο άντρες συναντιούνται σε ένα πάρτι. Όπως σε κάθε πάρτι που σέβεται τον εαυτό του -το θεωρούν δεδομένο- μπορούν να παρεκτραπούν, να αφεθούν, να φτιαχτούν και να πιουν μέχρι τελικής πτώσης. Και ανάμεσα στο μουσικό ξεφάντωμα και στους χορούς εξομολογούνται τις φαντασιώσεις και τις επιθυμίες τους... και όσο η ώρα προχωρά και οι αναστολές απομακρύνονται, εκείνοι λύνονται και οι φαντασιώσεις μπορούν να γίνουν πραγματικότητα. Μέσα από το ξενύχτι τους ξεπηδούν νευρώσεις, εξάρσεις, αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές και διαθέσεις, σαρκασμός και επιθυμίες... ό,τι κρατούν μέσα τους είναι παρών στο πάρτι τους. Ισοπέδωση και σουρεαλισμός. Απογύμνωση και απελευθέρωση.