Πως σας ήρθε η ιδέα;
Σ.Δ.: Η ιδέα για το βιβλίο ξεκίνησε όταν έφτασε στα χέρια μου ένας αρκετά μεγάλος όγκος οικογενειακής αλληλογραφίας που κέντρισε το συναίσθημά μου και το ενδιαφέρον μου. Μέσα από τα γράμματα αυτά ήρθα σε επαφή με μια εποχή που λίγα πράγματα ήξερα γι' αυτήν και που όπως διαπίστωσα, έχει πολλά κοινά στοιχεία με τη δική μας. Ασφαλώς όμως έπαιξαν ρόλο και οι μνήμες μου, οι εικόνες, η ντοπιολαλιά, οι ήχοι που είχα στο νου μου, που σχεδόν μου υπαγόρευσαν αυτή την ιστορία.
Πού γράψατε το βιβλίο σας;
Σ.Δ.: Το βιβλίο γράφτηκε όλο στην Αθήνα, στο γραφείο μου που γράφω πάντα, όμως χρειάστηκε να περπατήσω αρκετές φορές στην πόλη της Πάτρας και να ταξιδέψω στη Βιέννη, όπου διαδραματίζεται το τέλος αυτής της ιστορίας.
Πόσο χρόνο σας πήρε η συγγραφή;
Σ.Δ.: Χρειάστηκα περίπου δυόμισι χρόνια πολύ εντατικής δουλειάς και δεν εννοώ μόνο τη συγγραφή, αλλά και την έρευνα των ιστορικών στοιχείων. Ήταν μέρες που δούλευα και δέκα ώρες συνεχόμενες.
Πως θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας με δυο λόγια;
Σ.Δ.: Είναι ιστορικό μυθιστόρημα με άρωμα νοσταλγικό και πολλά συναισθήματα.
Θέλετε να μας δώσετε μια περιγραφή;
Σ.Δ.: Η ιστορία εξελίσσεται στην Αχαΐα στα τέλη του 19ου αιώνα. Πρόκειται για μια μυθοπλασία με έντονη πλοκή βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα που προσπάθησα να ζωντανέψω μέσα από τις γραπτές μαρτυρίες που είχα στα χέρια μου.
Το βιβλίο αναφέρεται στη ζωή δυο αδερφών που ζουν η μια στην Πάτρα και η άλλη σε ένα χωριό της Αχαΐας, χωρισμένες από χρόνια λόγω ενός νεανικού παραστρατήματος της μιας. Οι ζωές τους μπλέκονται χωρίς οι ίδιες να το γνωρίζουν, με απρόβλεπτες συνέπειες και για τις δυο. Στο φόντο η ιστορία της Πάτρας, ξεπεσμένης αριστοκράτισσας, της Αχαΐας, της Ελλάδας εκείνης της εποχής, που ζει μια οικονομική κρίση με πολλές ομοιότητες με την σύγχρονή μας.
Τι αγαπήσατε περισσότερο σε αυτό το βιβλίο;
Σ.Δ.: Την έρευνα που προηγήθηκε της συγγραφής. Έμαθα τόσα πολλά για την ιστορία του τόπου καταγωγής μου, αλλά και της Ελλάδας ολόκληρης, που και μόνο γι’ αυτό άξιζε τον κόπο αυτό το ταξίδι πίσω στο χρόνο.
Ποιος είναι ο πιο αγαπημένος σας ήρωας και γιατί;
Σ.Δ.: Αγαπημένος μου ήρωας, όσο κι αν αυτό φανεί περίεργο σε όποιον έχει διαβάσει το βιβλίο, είναι ο Γκούμας, το πρόσωπο κλειδί ανάμεσα στις δυο αδερφές και στους δυο κόσμους, του χωριού και της πόλης. Είναι ανθρώπινος, μας φανερώνει πότε την αγαθή και πότε την κακή του φύση, παραπαίει ανάμεσα στο συναίσθημα και τη λογική του και λίγο λίγο τα γεγονότα τον αλλάζουν. Ο χαρακτήρας του γλυκαίνει και παρ’ ότι έχει κάνει πολλά, φτάνουμε στο τέλος να τον συμπονούμε. Είναι ένας χαρακτήρας που δεν είναι στατικός, που ο χρόνος τον μεταβάλλει και αυτός αφήνεται σ’ αυτό.
Τι προσφέρει αυτό το βιβλίο στον αναγνώστη, βιβλιόφιλο ή βιβλιοφάγο;
Σ.Δ.: Έντονα συναισθήματα, γνώση για μια άγνωστη εποχή μα τόσο όμοια με τη δική μας και εντέλει, αισιοδοξία για το ότι οι άνθρωποι μπορούμε να είμαστε πιο δυνατοί απ’ ό,τι μας συμβαίνει.
Ποια είναι η μεγαλύτερη αγωνία σας;
Σ.Δ.: Να είναι τα παιδιά μου ευτυχισμένα έχοντας την ευκαιρία να είναι ο εαυτός τους.
Φοβάστε...
Σ.Δ.: Την έλλειψη αγάπης από τη ζωή μου.
Αγαπάτε...
Σ.Δ.: Τη ζωή και ό,τι την περικλείει.
Ελπίζετε...
Σ.Δ.: Πως θα εκτιμήσουμε εκ νέου τις απλές χαρές της ζωής. Νομίζω πως η κρίση βοηθάει σ’ αυτό.
Θέλετε...
Σ.Δ.: Να βλέπω χαμογελαστούς ανθρώπους. Χρειάζεται λίγο να εκπαιδευτούμε στη χαρά.
Ποιοι αναγνώστες θα λατρέψουν αυτό το βιβλίο;
Σ.Δ.: Όσοι αγαπούν τις ιστορίες με άρωμα παρελθόντος, με πλοκή και δυνατά συναισθήματα.
Γιατί πρέπει να το διαβάσουμε;
Σ.Δ.: Για να μάθουμε κομμάτια της ιστορίας μας που οι πιο πολλοί δεν ξέρουμε, για να συγκινηθούμε, και πάνω απ’ όλα για να πάρουμε δύναμη από τον τρόπο που κάποιοι άλλοι, πριν από εμάς, αντιμετώπισαν όχι μόνο μια αντίστοιχη οικονομική κρίση, αλλά και άλλα, πολύ χειρότερα δεινά.
Γιατί δεν πρέπει;
Σ.Δ.: Δεν πρέπει να το διαβάσει κάποιος που θέλει ένα απλό πεζογράφημα να περάσει την ώρα του, χωρίς προβληματισμό και χωρίς συναισθηματική εμπλοκή.
Που/πως μπορούμε να βρούμε το βιβλίο σας;
Σ.Δ.: Παντού. Υπάρχει σε όλα τα μεγάλα βιβλιοπωλεία, και στα ηλεκτρονικά, καθώς και στο διαδίκτυο ως e-book.
Που μπορούμε να βρούμε εσάς;
Σ.Δ.: Αυτό είναι πολύ εύκολο. Στο βιογραφικό μου, στο «αυτί» του βιβλίου υπάρχει η ηλεκτρονική μου διεύθυνση, όπου μπορεί να μου γράψει ο καθένας. Επίσης μπορεί να επικοινωνήσει μαζί μου και μέσω της ιστοσελίδας μου. Απαντώ πάντα σε όλους.
Ποιο χρώμα του ταιριάζει;
Σ.Δ.: Το καστανό της γης, το μπλε της θάλασσας και το πορτοκαλοκόκκινο της δύσης.
Ποια μουσική;
Σ.Δ.: Ένα βαλς.
Ποιο άρωμα;
Σ.Δ.: Του μούστου και του γλυκού κρασιού.
Ποιο συναίσθημα;
Σ.Δ.: Συγκίνηση, συμπόνια, νοσταλγία.
Αν δεν ήταν βιβλίο, τι θα μπορούσε να είναι;
Σ.Δ.: Κρασί μαυροδάφνη. Αρωματικό, κουβαλάει μια ιστορία έρωτα και μια νοσταλγία εποχής, είναι γλυκό και μαζί δυνατό.
Αν δεν ήσασταν συγγραφέας τι θα μπορούσατε να είστε;
Σ.Δ.: Ζωγράφος. Είναι ένα παλιό απωθημένο μου.
Ποιον συγγραφέα διαβάζετε ανελλιπώς;
Σ.Δ.: Ανελλιπώς κανέναν. Διαβάζω από τους αγαπημένους μου συγγραφείς ό,τι τραβήξει την προσοχή μου.
Σας έχει επηρεάσει άλλος συγγραφέας στον τρόπο που γράφετε ή σκέφτεστε ή ζείτε; Ποιος/ποιο βιβλίο;
Σ.Δ.: Ο Καζαντζάκης νομίζω, αλλά και ο Λουντέμης που διάβαζα στην εφηβεία μου. Έχω διαβάσει την «Ασκητική» του Καζαντζάκη πάρα πολλές φορές. Είναι ένα βιβλίο αναφοράς για μένα.
Οι ήρωές σας μπορούν να σας κατευθύνουν ή εσείς και μόνο ορίζετε την συνέχεια και τις τύχες τους;
Σ.Δ.: Ξεκινάω έχοντας χαράξει έναν δρόμο κι έχοντας διαμορφώσει τις προσωπικότητες των ηρώων μου από την αρχή. Όσο πιο ολοκληρωμένος είναι ο χαρακτήρας τους, τόσο πιο εύκολα με οδηγούν εκείνοι κάπου και η ιστορία μπορεί να πάρει άλλη τροπή.
Τι χρειάζεται κάποιος για να γράψει; Φαντασία ή εμπειρία;
Σ.Δ.: Και τα δυο χρειάζονται, μα πάνω απ’ όλα χρειάζεται πολλή δουλειά και καλή γνώση της γλώσσας. Συγγραφέας γίνεται κανείς μέσα από ατέλειωτο σβήσε-γράψε.
Τι καθορίζει την επιτυχία σε ένα βιβλίο;
Σ.Δ.: Να επικοινωνεί με τον κόσμο, να μπορεί να μεταδώσει τα συναισθήματα και τις ιδέες του δημιουργού του. Η εισπρακτική επιτυχία έρχεται σε δεύτερη μοίρα.
Τι την αποτυχία;
Σ.Δ.: Το να θεωρήσουν οι αναγνώστες πως δεν τους άγγιξε, πως ένιωσαν πως δεν τους αφορά.
Η βιβλιοφαγία είναι/μπορεί να γίνει κατάχρηση;
Σ.Δ.: Η λέξη εμπεριέχει από μόνη της την έννοια της κατάχρησης. Και επιπλέον μαρτυρά μια επιπόλαιη σχέση με το βιβλίο, δίχως την εμβάθυνση που χαρίζει μια προσεκτική ανάγνωση. Προτιμώ την βιβλιοφιλία.
Ποιον τίτλο βάζετε στο βιβλίο της ζωής σας;
Σ.Δ.: «Τρεις ζωές σε μία».
 |
| Από το εξώφυλλο του βιβλίου της Σοφίας Δημοπούλου "Σε σωστή ώρα νυχτώνει" και φωτογραφίες πορτραίτο από το προσωπικό της αρχείο. |
Ήταν το ερωτηματολόγιο Ριντ Φερστ για τα νέα βιβλία.
Ή αλλιώς, όχι μόνο το ερωτηματολόγιο του Προυστ.
Ή αλλιώς, όχι μόνο το ερωτηματολόγιο του Προυστ.
Διανέμεται αποκλειστικά από το koukidaki.
Αν σας άρεσε, δείτε περισσότερες απαντήσεις επιλέγοντας την ετικέτα Ριντ Φερστ.
Αν είστε συγγραφέας και θέλετε να απαντήσετε στο ερωτηματολόγιο ακολουθείστε τον σύνδεσμο.
¤
Οπισθόφυλλο
Πάτρα, 1889. Δύο οικογένειες, δύο γυναίκες αντιμέτωπες με τη Μοίρα τους και την Ιστορία.
Η οικογένεια του σταφιδέμπορου Καραμάνου υποδέχεται με χαρά το νέο, υιοθετημένο μέλος της. Η όμορφη Χρυσάνθη Καραμάνου και η παραμάνα φροντίζουν το μωρό με λατρεία. Οι καλές εποχές όμως γρήγορα τελειώνουν· το εμπόριο της σταφίδας παρακμάζει· τα πριμαρόλια μένουν δεμένα στο λιμάνι· οι ταραχές δεν έχουν τέλος· ο θάνατος της Χρυσάνθης βυθίζει τους αγαπημένους της στο πένθος...
Σ’ ένα χωριό έξω από την Πάτρα, η Μυγδαλιά και η οικογένειά της πασχίζουν να επιβιώσουν, καθώς η σταφίδα στην οποία στηρίζονται μένει στα αζήτητα. Θα δανειστούν από έναν τοκογλύφο, μα δεν θα μπορέσουν να ξεπληρώσουν το δάνειο, κι η ζωή τους θα αλλάξει ριζικά. Ενώ η αδελφή της Μυγδαλιάς, αποκομμένη από την οικογένεια, θα παντρευτεί έναν άνθρωπο σκοτεινό κι αμφιλεγόμενο, και θα μπει σε έναν άλλο κόσμο, με τον οποίο η Μυγδαλιά έχει ήδη συγκρουστεί.
Οι δύο οικογένειες, στον ανελέητο χορό της μοίρας, άλλοτε συγκλίνουν κι άλλοτε αποκλίνουν. Την τελική έκβαση της ιστορίας τους θα αποφασίσει η ζωή, έτσι όπως μόνο εκείνη ξέρει να αποφασίζει — και πάντα στη σωστή ώρα, ούτε λεπτό νωρίτερα.
H Σοφία Δημοπούλου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα, η καταγωγή της όμως είναι από τα Λουσικά, ένα χωριό λίγα χιλιόμετρα έξω από την Πάτρα. Σπούδασε στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, στη Σχολή Πολιτικών Μηχανικών, και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στον περιβαλλοντικό σχεδιασμό. Εργάστηκε ως μηχανικός στον δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα. Έχει γράψει τα μυθιστορήματα: Lapis lazuli, η πέτρα που λείπει (2012) και Άλμα θα πει ψυχή (2013) το οποίο βρέθηκε στη βραχεία λίστα των βραβείων Public 2014.
