 |
| By Francoise Nielly |
Είμαι η συγκίνηση που φοβάσαι
Γιατί θα ανατρέψει τη ρουτίνα σου
Γιατί θ’ αφυπνίσει τον ακέραιο εαυτό σου
Που για χρόνια τώρα θάβεις και ναρκώνεις
Κάτω από αλκοόλ και νικοτίνη, ύπνους χωρίς όνειρα
Ήρθες να με βρεις
Λίγο πριν πεθάνεις
Πόδια πήλινα δεν ευνοούν το βήμα πλάι – πλάι
Ούτε ν’ ακολουθείς
Μόνο αρπάζεις διψασμένα ένα χέρι που προσφέρεται
Ανίκανος να δώσεις το δικό σου
Ανίκανος να ζήσεις
Την αλήθεια τη δική σου
Το ίδιο κι εγώ
Που ταξιδεύω μέσα από αιώνες μνήμης
Σε σκοτεινά κανάλια μοναξιάς
Σ’ εφιαλτικά άνυδρα τοπία
Κι ορίζοντες κλειστούς
Και
«πάντα στο νου μου έχω την Ιθάκη
Το φτάσιμο εκεί είν’ ο προορισμός μου»
Χαμογελώ στα ξέφωτά μου
Σ’ υποδέχτηκα
Σύνδεση με την ακεραιότητα μιας κατά τ’ άλλα ματωμένης εφηβείας
Αλήθεια που δείχνει, δε μιλάει
Κι αυτά που μου ‘μαθες, πολύχρωμα αναρχικά τοπία
Στα σπασμένα πεζοδρόμια των Εξαρχείων
Χειμερινοί κολυμβητές και αιματηροί στίχοι, λαογραφία του περιθωρίου
και ερωτικό χάδι
Unfolding you
Και προχωρώ
Τατιάνα Κατερίνα Θωμαΐδη
¤
Copyright © Τατιάνα Κατερίνα Θωμαΐδη All rights reserved
Της ίδιας:
Ήρθαν οι μάγισσες
Ράγες οδηγούν εκτός
Τα ημερολόγια της μέσα ζωής
Μια μέρα αλκυονίς
Πίνακας με μαχαίρι και σπάτουλα της Francoise Nielly (ιστότοπος)
¤
Copyright © Τατιάνα Κατερίνα Θωμαΐδη All rights reserved
Της ίδιας:
Ήρθαν οι μάγισσες
Ράγες οδηγούν εκτός
Τα ημερολόγια της μέσα ζωής
Μια μέρα αλκυονίς
Πίνακας με μαχαίρι και σπάτουλα της Francoise Nielly (ιστότοπος)
