Γράφει ο Θεόφιλος Γιαννόπουλος
Είναι από τούτα τα ταξίδια που ξεκινούν με βλέμματα που σιγοψιθυρίζουν έρωτα και υποσχέσεις παντοτινές, γράφοντας τη Μοίρα τους σε μια χούφτα θάλασσα που τις Ψυχές περίσσια ανταμώνει παρά χωρίζει.
Σαν αφεθείς από τις πρώτες ακόμη σελίδες στα νοερά μονοπάτια του έρωτα, τα βήματα θα σ’ οδηγήσουν στην ονειροπόλα Σμύρνη των αρχών του 20ου αιώνα. Πρώτη γνωριμία με την ηλιαχτίδα που της προικέψανε το όνομα Ζώγια.
Ποιο να’ ναι άραγε το ριζικό της και τι τραγωδία να υφαίνουν οι Μοίρες στο προσκεφάλι της;
Θαρρείς και το γνώριζαν από αρχής τα όσα της ήτανε γραφτό και κανόνισαν τα στοργικά μάτια των γονιών της και τ’ απαλά χέρια της πιστής της παραμάνας, της Βγενιώς, να της χαρίσουν τόση αγάπη όσο της πρέπει.
Άνθρωποι ριζωμένοι στη καρδιά της που τους παίρνει ο άνεμος και πίσω μονάχα τους φέρνει ο Χρόνος, όταν χαρακωμένο στην παλάμη τους το ‘χουν.
Φέρνει σιωπή όταν γλιστρά το γράμμα του αποχωρισμού από τα χέρια της αδερφικής της φίλης, της Αγγελικούλας καθώς ξεμακραίνει με το καράβι.
Θάνατο αργός ο ανομολόγητος πόθος του Παντελή που από παιδιά ανάσαιναν το ίδιο χαμόγελο.
Κι ανάμεσα στη βουή του πλήθους, μόνο το βλέμμα του Μάνου να την ηρεμεί και να την ταξιδεύει, χορεύοντας με τα μάτια κλειστά το βαλς της αγάπης.
Νηνεμία πριν την τρικυμία. Όμορφες εικόνες που ταράζουν την καρδιά, καθώς η καμπάνα του έρωτα χτυπά στο μικρό ξωκλήσι της πρώτης τους συνάντησης.
Πρώτο απρόσμενο ταξίδι στην Θεσσαλονίκη, με τον Μάνο υποχρεωμένο στον στερνό όρκο του πατέρα του, να θωρεί τον Θερμαϊκό και να νιώθει σώψυχα την αρμύρα της Σμύρνης…
Άραγε για πόσο να αψηφήσει την Ζώγια που καρτερά στο λιμάνι κάθε επόμενο καράβι μήπως και τον ξανασυναντήσει;
Μα η υπομονή είναι το μόνο βάλσαμο στις πληγές της αγάπης.
Κι όταν οι Ψυχές το αποφασίζουνε να ζήσουνε μαζί, υπακούουν σ’ αυτό το κάλεσμα ακόμη και οι εχθροί.
Ο δρόμος δύσβατος, με απρόσμενους χαμούς και κρυμμένα μυστικά που με πόνο ραίνουν το μέλλον.
Αφήνοντας οδυνηρά την αλήθεια να σπέρνει ονειρικούς εφιάλτες και να θερίζει δάκρυα στο πέρασμα του Χρόνου.
Κι όμως, οι αποκαλύψεις πολλές. Οι ανατροπές αναπάντεχες. Με τις ανεκπλήρωτες ευχές ν’ αποκαλύπτουν ελπίδα εκεί που η λογική ξαποσταίνει.
...όμως έτσι είναι η ζωή.
Από το βιβλίο...
Στην Σμύρνη, τη μεγάλη ερωμένη και πλανεύτρα, στις αρχές του 20ου αιώνα, ήταν γραφτό να συναντηθούν η Ζώγια και ο Μάνος. Εκείνη μοναχοκόρη αρχοντοπούλα. Εκείνος νέος επιστήμονας. Η πρώτη συνάντηση μοιραία. Ο έρωτας τους αναπόφευκτος. Όμως η μοίρα επεμβαίνει και ανατρέπει τα όνειρα τους.
Αγαπημένα πρόσωπα που φεύγουν από τη ζωή. Υποσχέσεις που πρέπει να τηρηθούν. Αναπάντητα ερωτήματα. Κρυμμένα μυστικά.
Μία ιστορία, γεμάτη ανατροπές, που σε καθηλώνει. Μία κατάληξη που ως την τελευταία σελίδα φαντάζει απρόβλεπτη.
Αγάπησε με όλη τη δύναμη της ψυχής σου. Μη φοβηθείς να έρθεις αντιμέτωπος με τη μοίρα. Ρίσκαρε, πάλεψε, κυνήγησε τα όνειρά σου.
Στο τέλος εσύ θα νικήσεις.
Για τη συγγραφέα Ζωή Οικονόμου...
Η Ζωή Οικονόμου γεννήθηκε στη Λάρισα και κατοικεί μόνιμα στη Θεσσαλονίκη. Είναι παντρεμένη και έχει τρία παιδιά. Συμμετείχε σε μαθητικούς διαγωνισμούς, όπου απέσπασε τιμητική διάκριση στο ιστορικό δοκίμιο "Αμπελάκια Λάρισας" και πρώτο πανελλήνιο βραβείο στο ποίημα "Ελλάδα μου αιμορραγείς" και στο διήγημα "Επιστροφή". Το βιβλίο "Στον αργαλειό της μοίρας" είναι το πρώτο της μυθιστόρημα.
Η Ζωή Οικονόμου στο facebook
Οι εκδόσεις Έξη στο facebook
Περισσότερα από τον Θεόφιλο Γιαννόπουλο:
