Ο Κώστας Πυξαράς για το "Κρασί, έρωτας και χιλιόμετρα"

Πως σας ήρθε η ιδέα;

Κ.Π.: Δεν έχω σαφή απάντηση για να είμαι ειλικρινής. Απλά, συνέβη. Φυσικά, περνάνε δεκάδες κλισέ απαντήσεις μπροστά απ' τα μάτια μου -ανάγκη για έκφραση, αυτοψυχανάλυση μέσω του γραψίματος κλπ, αλλά προτιμώ να τις αποφύγω. Μέχρι και η ιδέα να απευθυνθώ σε κάποιον εκδοτικό οίκο, κι αυτή ενστικτώδης απόφαση ήταν. Χωρίς κάποια σπουδαία ιστορία από πίσω να την ακολουθεί. Όπως όλα τα καταπληκτικά πράγματα του κόσμου, έτσι και τα ποιήματα μου. Απλά γράφτηκαν.

Που γράψατε το βιβλίο σας;

Κ.Π.: Αν η ερώτηση είναι γεωγραφικού χαρακτήρα, η απάντηση βρίσκεται στο Ρέθυμνο, το Λονδίνο, την Καβάλα και την Αγία Πελαγία Ηρακλείου. Τώρα, για τα ποιήματα που γεννήθηκαν σε κάποιο κατάστρωμα, ή σε κάποιο τραίνο, θα σας απογοητεύσω, μιας και αμέλησα να κρατήσω συντεταγμένες.

Πόσο χρόνο σας πήρε η συγγραφή;

Κ.Π.: Όχι λιγότερο από ένα χρόνο, όχι περισσότερο από ενάμισι. Συμπεριλαμβάνοντας και το χρόνο που χρειάστηκα ώστε να καταλήξω στα ποιήματα που τελικά εκδόθηκαν.

Πως θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας με δυο λόγια;

Κ.Π.: Βρώμικο & δρόμικο. Με δυο λόγια είπες!

Θέλετε να μας δώσετε μια περιγραφή;

Κ.Π.: Έχω ξαναπεί, παρότι δε μου ανήκει το trademark της φράσης, πως το Κρασί, έρωτας & χιλιόμετρα, είναι ένα βιβλίο ποίησης για ανθρώπους που, παραδοσιακά, δεν είναι λάτρεις της ποίησης. Πρόκειται για μια καταγραφή πολλών χιλιομέτρων, έντονων καταχρήσεων, βαθύτατων συναισθημάτων, δεκάδων εικόνων, κι όλων εκείνων που δε μ' αφήνουν να κοιμηθώ τα βράδια. Είναι αλκοόλ, είναι έρωτας, είναι χιλιόμετρα.

Τι αγαπήσατε περισσότερο σε αυτό το βιβλίο;

Κ.Π.: Το γεγονός ότι πήρε σάρκα και οστά, καθώς επίσης και το ότι υπήρξαν άνθρωποι που είδαν την ομορφιά που προσπαθούσα να αποτυπώσω ακόμη και μέσα από σκληρές, ενδεχομένως, παραστάσεις κι εικόνες. Αναφέρομαι φυσικά, στις εκδόσεις Πολύτροπον.

Ποιος είναι ο πιο αγαπημένος σας ήρωας και γιατί;

Κ.Π.: Αν πω τον Jack Keruac θα γίνω πολύ παρωχημένος; Να σου πω και την αλήθεια, δεν διεκδικώ δάφνες πρωτοτυπίας, οπότε ναι, ο Jack Keruac. Όσο αφορά το γιατί τώρα, τί να σου πω; Όλα είναι δρόμος.

Τι προσφέρει αυτό το βιβλίο στον αναγνώστη, βιβλιόφιλο ή βιβλιοφάγο;

Κ.Π.: Θεωρώ αρκετά motivational το περιεχόμενο του. Είμαι παθιασμένος με τα ανθρώπινα συναισθήματα, την αναζήτηση του εαυτού μας, την αμφισβήτηση κάθε σταθεράς. Αντιθέτως είμαι τσακωμένος με οτιδήποτε με κρατά στάσιμο, στο ίδιο σημείο, στον ίδιο τρόπο σκέψης, περιτριγυρισμένο από τις ίδιες εικόνες. Υποθέτω πως το συγκεκριμένο βιβλίο προτρέπει τον αναγνώστη να μοιραστεί τα πάθη και τις αναζητήσεις μου.

Ποια είναι η μεγαλύτερη αγωνία σας;

Κ.Π.: Ξέρω γω; Μην πεθάνω με απωθημένα; Δεν ξέρω, δεν αγωνιώ για κάτι σε υπερβολικό βαθμό.

Φοβάστε...

Κ.Π.: Μην και με πείσουν ότι ξοδεύω τη ζωή μου άσκοπα. Μην και βρω λιμάνι, ξαφνικά, επειδή κοντεύω τα τριάντα, ή επειδή πρέπει να σοβαρευτώ, ή επειδή έτσι κάνουν όλοι.

Αγαπάτε...

Κ.Π.: Τους ανθρώπους και τους ανθρώπους μου, τα πάθη μου, τα λάθη μου, τα όνειρα μου, τις πανωλεθρίες μου, την καλή ρακή, την Κρήτη, το Λονδίνο, το Παρίσι, τις εμμονές μου, τα βιβλία, τα ταξίδια, τα γήπεδα, τα λιμάνια, τα τραίνα, τη βροχή, τη μουσική, την επιπολαιότητα και την παρορμητικότητα μου που αν δεν είχα κι αυτές μάλλον θα ήμουν κενός. Αγαπώ το ίδιο το προνόμιο που έχω να μπορώ να αγαπώ.

Ελπίζετε...

Κ.Π.: Μπα. Όχι. Δεν ελπίζω. Δεν οδηγεί πουθενά.

Θέλετε...

Κ.Π.: Να είμαι υγιής, να αγαπώ, να αγαπιέμαι και να γράφω. Άντε καλά, και να ταξιδεύω.

Ποιοι αναγνώστες θα λατρέψουν αυτό το βιβλίο;

Κ.Π.: Σύσσωμο το λούμπεν προλεταριάτο! Αστειεύομαι! Βασικά, δεν αστειεύομαι απαραίτητα. Δεν ξέρω ποιοι θα λατρέψουν το βιβλίο μου. Είναι και βαρύ το ρήμα που χρησιμοποίησες, βλέπεις. Μάλλον οι άνθρωποι που έχουμε την ίδια άποψη κι αισθητική για τη ζωή. Δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι καλύτερο.

Γιατί πρέπει να το διαβάσουμε;

Κ.Π.: Για να παρατήσετε τα πάντα και να ξεκινήσετε να βρείτε μια ζωή που ενδεχομένως δε σκεφτήκατε ποτέ ότι υπάρχει εκεί έξω και σας περιμένει.

Γιατί δεν πρέπει;

Κ.Π.: Γιατί θα παρατήσετε τα πάντα και θα ξεκινήσετε να βρείτε μια ζωή που ενδεχομένως δε σκεφτήκατε ποτέ ότι υπάρχει εκεί έξω και σας περιμένει.

Που/πως μπορούμε να βρούμε το βιβλίο σας;

Κ.Π.: Σε όλα τα βιβλιοπωλεία της χώρας.

Που μπορούμε να βρούμε εσάς;

Κ.Π.: Δεν μπορώ να σας πω με σιγουριά. Στο mail μου μάλλον. Κι αυτό είναι σοβαρή απάντηση. Πάντως, για την ώρα, και μέχρι τον επόμενο προορισμό, βρίσκομαι στην Αθήνα.

Ποιο χρώμα του ταιριάζει;

Κ.Π.: Αυτό του ουρανού λίγο πριν βρέξει.

Ποια μουσική;

Κ.Π.: Το punkrock, το Oi!, η ιρλανδική folk.

Ποιο άρωμα;

Κ.Π.: Άρωμα ε; Προτιμώ τη λέξη μυρωδιά. Το άρωμα με παραπέμπει σε κάτι καθάριο με την έννοια του αψεγάδιαστου, του άνεγγιχτου. Το Κρασί, έρωτας & χιλιόμετρα μυρίζει. Μυρίζει σαν την ανησυχία της πόλης, των Εξαρχείων, αλλά και σαν την ηρεμία της επαρχίας. Μυρίζει αλμυρισμένα καταστρώματα, κουρασμένα βαγόνια, ιδρώτα, λάντζα, αποθήκες, κούραση και κουράγιο, πίστη και πείσμα.

Ποιο συναίσθημα;

Κ.Π.: Του οργασμού, της ευθυμίας που προκαλεί το κρασί, του παραλογισμού που φέρνει ο έρωτας, κι εκείνο της στιγμής που μόλις έχεις κάπου επιβιβαστεί για κάποιο ταξίδι.

Αν δεν ήταν βιβλίο, τι θα μπορούσε να είναι;

Κ.Π.: Νύχτα αξημέρωτη στο Ρέθυμνο με ρακή απ' την Ασή Γωνιά.

Αν δεν ήσασταν συγγραφέας τι θα μπορούσατε να είστε;

Κ.Π.: Ρεαλιστικά, δε θεωρώ ότι είμαι συγγραφέας. Ένας τυχοδιώκτης είμαι που γράφει ποιήματα. Ένας άνθρωπος λίγο μποέμ, λίγο όπου φυσάει ο άνεμος, βαθύτατα ρομαντικός με μια κάποια κλίση, ας πούμε, στη συγγραφή. Ομολογουμένως δεν ξέρω αν θα χωρούσα σε κάποιο άλλο κοστούμι πλην αυτού που φορώ τώρα. Ίσως ήμουν ναυτικός.

Ποιον συγγραφέα διαβάζετε ανελλιπώς;

Κ.Π.: Ανελλιπώς δε διαβάζω κανέναν. Προσπαθώ να μην κολλάω σε έναν συγγραφέα. Παρότι το καταφέρνω, σε γενικές γραμμές, όποτε με ρωτάνε τι διαβάζω με πιάνω να μνημονεύω κλασσικά ονόματα, παρόλα αυτά. Μ' αρέσει αρκετά ο Χρόνης Μίσσιος, ο Λένος Χρηστίδης, ο Ε.Α. Poe, ο George Orwell, ο Νίκος Καββαδίας, ο Τάσος Λειβαδίτης, ο E. Hemingway και φυσικά οτιδήποτε έχει να κάνει με τους beatniks. Παλιότερα, ίσως συμπεριελάμβανα και τους C. Baudelaire και C. Bukowski στη λίστα μου.

Σας έχει επηρεάσει άλλος συγγραφέας στον τρόπο που γράφετε ή σκέφτεστε ή ζείτε; Ποιος/ποιο βιβλίο;

Κ.Π.: Αλήθεια τώρα, πρέπει να πω ονόματα; Νομίζω είναι οφθαλμοφανές το τι ρόλο έχουν παίξει στη ζωή μου το On the Road του Keruac και τα ποιήματα του Καββαδία.

Τι χρειάζεται κάποιος για να γράψει; Φαντασία ή εμπειρία;

Κ.Π.: Αφοσίωση και καύλα.

Τι καθορίζει την επιτυχία σε ένα βιβλίο;

Κ.Π.: Ρωτάς, σίγουρα, τον λάθος άνθρωπο.

Τι την αποτυχία;

Κ.Π.: Θα μπορούσα να απαντήσω ως άνωθι, αλλά για κάποιο λόγο μου μοιάζει πιο εύκολο. Θα έλεγα πως ένα βιβλίο που ξεκινά να γράφεται με σκοπό να πουλήσει είναι καταδικασμένο να αποτύχει. Απ' την άλλη, με μια γρήγορη ματιά στα ράφια των βιβλιοπωλείων μάλλον θα πρέπει να ανακαλέσω το συντομότερο. Ένα απ' τα αγαπημένα μου ποιήματα είναι το Ώστε θες να γίνεις συγγραφέας, του Charles Bukowski. Νομίζω η απάντηση στο τί μπορεί να κάνει κάποιο βιβλίο να αποτύχει βρίσκεται εκεί μέσα.

Η βιβλιοφαγία είναι/μπορεί να γίνει κατάχρηση;

Κ.Π.: Στηρίζουμε τις καταχρήσεις απ' όπου κι αν προέρχονται.

Ποιον τίτλο βάζετε στο βιβλίο της ζωής σας;

Κ.Π.: Προφανώς αναφέρεσαι στη ζωή που έχω προλάβει να ζήσω, έτσι; Πιστεύω πως το κρασί, έρωτας & χιλιόμετρα είναι ένας κατατοπίστικότατος τίτλος για το πώς είναι η ζωή μου την τελευταία δεκαετία.

Το εξώφυλλο της ποιητικής συλλογής του Κώστα Πυξαρά
και φωτογραφία του ίδιου από το προσωπικό του αρχείο.

Ήταν το ερωτηματολόγιο Ριντ Φερστ για τα νέα βιβλία.

Ή αλλιώς, όχι μόνο το ερωτηματολόγιο του Προυστ.

Διανέμεται αποκλειστικά από το koukidaki.

Αν σας άρεσε, δείτε περισσότερες απαντήσεις επιλέγοντας την ετικέτα Ριντ Φερστ.

Αν είστε συγγραφέας και θέλετε να απαντήσετε στο ερωτηματολόγιο ακολουθείστε τον σύνδεσμο.