Πως σας ήρθε η ιδέα;
Ν.Ν.Π.: Η ιδέα να γράψω την ιστορία της Μαρίας, μιας γυναίκας που κατάφερε να επιβιώσει μέσα από μια πολύ σκληρή και αντίξοη πραγματικότητα, γεννήθηκε σχεδόν ταυτόχρονα με την αγάπη μου για γραφή. Ενισχύθηκε όταν ένιωσα έντονα την ανάγκη να μιλήσω για το κορίτσι-Μαρία, που γνώρισα, όταν πια η ζωή της είχε καταρρακωθεί, καθώς τα παιδικά της όνειρα για σπουδές και μόρφωση είχαν ποδοπατηθεί -απ' τους ίδιους τους γονείς της. Όταν με απασχόλησε η λαχτάρα της Μαρίας-γυναίκας πια, για αγάπη, στήριξη, ολοκλήρωση. Όταν την είδα να "πεθαίνει" ψυχικά, αβοήθητη απ τους δικούς της, αλλά και ν' ανασταίνεται αντλώντας δύναμη απ' το ταλέντο της, που η φροντίδα ενός προικισμένου ψυχιάτρου την ώθησε να βγάλει στην επιφάνεια. Και η ιδέα να ολοκληρώσω όσα υπήρχαν σε πολλά τετράδια, έγινε πιεστική όταν συνειδητοποίησα, ότι ο ψυχικός θάνατος -ο λήθαργος του εγκαταλελειμμένου, "έγκλειστου" κροκόδειλου- μπορούν να νικηθούν με μεγάλες δόσεις αγάπης!!
Που γράψατε το βιβλίο σας;
Ν.Ν.Π.: Στην Αθήνα στο πατρικό μου, στο τωρινό σπίτι μου, στα παγκάκια των πάρκων, στα τραίνα, στα ταξίδια μου, παντού -μέχρι να το ολοκληρώσω.
Πόσο χρόνο σας πήρε η συγγραφή;
Ν.Ν.Π.: Πάρα πολλά χρόνια, ίσως τριάντα, ίσως και πιο πολλά. Γιατί, ό,τι ξεκινούσα, ποτέ δεν το ένιωθα πλήρες. Γιατί η ιστορία αυτή "πονούσε" πολύ, μέχρι την τελική διαμόρφωση και τη λύση της.
Πως θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας με δυο λόγια;
Ν.Ν.Π.: Με ένα λόγο: Ελπιδοφόρο!
Θέλετε να μας δώσετε μια περιγραφή;
Ν.Ν.Π.: Η Μαρία, μαθήτρια Τρίτης δημοτικού, με απόφαση του πατέρα της -στα εννιά της χρόνια, ξεριζώνεται απ' την οικογένειά της και φεύγει μόνη για την πρωτεύουσα. Βρίσκεται στην Αθήνα πριν το 40, να δουλεύει υπηρέτρια , κάνοντας δουλειές βαριές, δυσανάλογες για την ηλικία της, να υφίσταται αμέτρητες προσβολές και ταπείνωση. Η ζωή της αμέτρητα κενά. Της λείπει η οικογένεια, το σχολείο, η αγάπη. Τα όνειρά της πεθαίνουν -το ένα μετά το άλλο. Μεγαλώνοντας αναζητά μάταια την αγάπη που της στέρησαν, στον άντρα που -αν και την παντρεύεται- την αγνοεί και την πληγώνει. Η Μαρία σύντομα ξεπερνά τα όρια των ψυχικών της δυνάμεων, τρελαίνεται. Αδυνατεί να δώσει αγάπη στο μικρό γιο της, συμπεριφέρεται παράλογα, οδηγείται σε εγκλεισμό σε ψυχιατρική κλινική. Αργότερα, ένας ψυχίατρος που πιστεύει πως πέρα απ τα φάρμακα και τον εγκλεισμό, υπάρχουν και πιο ανθρώπινες λύσεις για τον ψυχασθενή, τη βοηθά να πάρει τη ζωή απ την αρχή στα χέρια της, καθώς ανακαλύπτουν μαζί τα ταλέντα της. Η Μαρία βλέπει στο πρόσωπό του το μόνο άνθρωπο που την κατανοεί, τη στηρίζει, την εμπιστεύεται . Ίσως τον ερωτεύεται, ίσως απλά είναι η μεταβίβαση. Νιώθει για πρώτη της φορά πως δεν έχουν χαθεί τα πάντα. Νικά το θάνατο -ψυχικό και σωματικό, ξανακάνει όνειρα, παλεύει γι' αυτά. Η ζωή της αποκτά νόημα και… η Μαρία ξαναζεί.
Τι αγαπήσατε περισσότερο σε αυτό το βιβλίο;
Ν.Ν.Π.: Τον τρόπο που ο Βύρωνας -ο ψυχίατρος της Μαρίας- ασχολείται μαζί της, βοηθώντας την με τη διορατικότητά του, την ενσυναίσθηση και την αγάπη του να ανακαλύψει ότι μπορεί να ξανασταθεί στα πόδια της κι ότι δεν έχουν χαθεί "όλα"...
Ποιος είναι ο πιο αγαπημένος σας ήρωας και γιατί;
Ν.Ν.Π.: Ο ψυχίατρος και ο γιος της Μαρίας –ο Φαίδωνας. Ο ψυχίατρος γιατί την υποστηρίζει με τρόπο ανθρώπινο -ασυνήθιστο για την εποχή- όταν επικρατούσε η στεγνή αντίληψη της απομάκρυνσης του ψυχασθενή απ' την οικογένεια, η καταρράκωση της προσωπικότητάς του και η πλήρης απαξίωσή του μέσω του εγκλεισμού του -προσωρινά ή μόνιμα- σε κάποιο ψυχιατρικό ίδρυμα. Ο γιος της Μαρίας πάλι είναι αγαπημένος μου, γιατί περνά δίπλα της πολλά, ενώ κινδυνεύει και η δική του ψυχική ισορροπία.
Τι προσφέρει αυτό το βιβλίο στον αναγνώστη, βιβλιόφιλο ή βιβλιοφάγο;
Ν.Ν.Π.: Το βιβλίο φέρνει στον αναγνώστη πληροφορίες απ' την Ελλάδα της επαρχίας, της εποχής του 1930-1940. Πολλά ήταν τότε τα κορίτσια που ξεριζώθηκαν απ' τις πολυμελείς, φτωχές οικογένειές τους στην επαρχία -από τους ίδιους τους γονείς τους- και στάλθηκαν να γίνουν παραδουλεύτρες, σε πολύ νεαρή ηλικία. Ταξίδεψαν μόνα τους σε μεγαλουπόλεις και "δούλεψαν" σε άγνωστες γι' αυτά οικογένειες, ενώ πίστευαν πως θα πήγαιναν στα ξένα σπίτια σαν ψυχοκόρες. Πολλά απ' αυτά τα κορίτσια, καθώς δεν άντεξαν την υπερβολική καταπίεση, τις προσβολές και πολλές φορές τη βία, "χάθηκαν" κυριολεκτικά ή μεταφορικά. Πικρές ιστορίες από κρυφές πτυχές της Ελλάδας.
Ο αναγνώστης ακόμη, διαβάζοντας το βιβλίο, βρίσκεται αντιμέτωπος με το στίγμα της ψυχασθένειας. Ο ψυχασθενής, τις παλιότερες εποχές, αποτελούσε εμπόδιο και ντροπή για την οικογένεια, οι συγγενείς προσπαθούσαν για πολύ καιρό να κρύψουν την ψυχασθένεια , απ' την πρώτη στιγμή της εμφάνισής της. Έτσι, ο ασθενής με καθόλου ή με ελλιπή ιατρική φροντίδα, χειροτέρευε και κατέληγε σε εγκλεισμό -πολλές φορές μόνιμο. Αυτό, στην περίπτωση της ηρωίδας μας, αλλάζει!
Ποια είναι η μεγαλύτερη αγωνία σας;
Ν.Ν.Π.: Ζώντας κι εγώ στην εποχή της κρίσης, φοβάμαι μήπως το κράτος πρώτα και έπειτα η οικογένεια, στερήσουν από τα παιδιά το δικαίωμα στη μόρφωση, κάνοντας τάχα "αναγκαίες" περικοπές. Οι όποιες περικοπές στην παιδεία θα φέρουν -αργά ή γρήγορα- ολέθρια αποτελέσματα σε όλους τους τομείς!
Φοβάστε...
Ν.Ν.Π.: Φοβάμαι αυτούς που προσπαθούν να μας απαγορέψουν να ονειρευόμαστε και να παλεύουμε για τα όνειρά μας. Φοβάμαι όσους μετατρέπουν στα μέτρα τους το αυτονόητο.
Αγαπάτε...
Ν.Ν.Π.: Αγαπάω και θαυμάζω απεριόριστα εκείνους, τους χαρισματικούς, που δεν τσιγκουνεύονται το χρόνο τους και χαρίζουν αγάπη, ζωντανεύοντας όνειρα και δίνοντας ζωή σε συνανθρώπους τους που πια είχαν χάσει την ελπίδα.
Ελπίζετε...
Ν.Ν.Π.: Ελπίζω να βρουν όλοι οι άνθρωποι έναν στόχο που να τον λατρέψουν και να τους βοηθήσει να βγουν απ' τα αδιέξοδα και την κατάθλιψη.
Θέλετε...
Ν.Ν.Π.: Τα παιδιά όλου του κόσμου να κοιμούνται το βράδυ ήρεμα κι ευτυχισμένα στην αγκαλιά της οικογένειάς τους, και κανείς να μην τα πληγώσει ποτέ.
Ποιοι αναγνώστες θα λατρέψουν αυτό το βιβλίο;
Ν.Ν.Π.: Πιστεύω όλες οι ηλικίες. Αναγνώστες μεγάλης ηλικίας μου περιέγραψαν συγκινημένοι περιστατικά -αντίστοιχα με της Μαρίας- που τα συνάντησαν τις δεκαετίες 30-40-50, και που "τότε" δεν είχαν δώσει ιδιαίτερη σημασία. Νεότεροι, που τους απασχόλησε έντονα το θέμα "μητέρα ψυχασθενής παραμένει ή όχι στην οικογένεια". Και αρκετοί που ξανασκέφτηκαν ότι αν ασχοληθούν με κάτι που το αγαπούν, που το θέλουν πολύ οι ίδιοι, η ζωή τους θ' αποκτήσει καινούριο νόημα. Μια ιστορία παιδικής εκμετάλλευσης σε όλο της το μεγαλείο η ιστορία της Μαρίας, στην Ελλάδα -από Έλληνες, μεθοδευμένη από την ίδια την οικογένεια του παιδιού, ιστορία που δεν ήταν καθόλου μα καθόλου μεμονωμένη, δεν μπορεί παρά να ενδιαφέρει πολλούς.
Γιατί πρέπει να το διαβάσουμε;
Ν.Ν.Π.: Γιατί είναι ιστορία πέρα για πέρα αληθινή. Γιατί μας αφυπνίζει. Γιατί δίνει λύσεις.
Γιατί δεν πρέπει;
Ν.Ν.Π.: Δεν βλέπω κανένα λόγο για τον οποίο δε θα έπρεπε κανείς να διαβάσει το βιβλίο αυτό. Βοηθάει να σκεφτείς πως ακόμα και τις πιο δύσκολες στιγμές μας, τότε που μοιάζει να έχουν τελειώσει όλα, μπορεί κάτι να αλλάξει τα πάντα προς το καλύτερο.
Που/πως μπορούμε να βρούμε το βιβλίο σας;
Ν.Ν.Π.: Στις εκδόσεις Πολύτροπον, Διεύθυνση: Αραχώβης 35,. 106 81 Αθήνα. Τηλ: 210 3616343. 210 3634780.
Που μπορούμε να βρούμε εσάς;
Ν.Ν.Π.: Στο mail μου: dianasiopoulou@gmail.com, στο blog μου, στο FB: https://www.facebook.com/diana.nassiopoulou.
Ποιο χρώμα του ταιριάζει;
Ν.Ν.Π.: Χρώμα ίσως το πράσινο -χρώμα αναγέννησης κι ελπίδας, αν και περνούν όλα τα χρώματα απ' την παλέτα αυτής της ιστορίας.
Ποια μουσική;
Ν.Ν.Π.: Σταμάτη Σπανουδάκη.
Ποιο άρωμα;
Ν.Ν.Π.: Άρωμα βροχής. Άρωμα θάλασσας.
Ποιο συναίσθημα;
Ν.Ν.Π.: Συναισθήματα διαδέχονται πολλά, το ένα το άλλο. Πίκρα, απογοήτευση, απελπισία, απόγνωση, ελπίδα, απόγνωση, εγκατάλειψη.. Μένει πιο πολύ ο ενθουσιασμός -όταν η Μαρία καταφέρνει να βγει απ' το τέλμα.
Αν δεν ήταν βιβλίο, τι θα μπορούσε να είναι;
Ν.Ν.Π.: Σενάριο για τον κινηματογράφο!
Αν δεν ήσασταν συγγραφέας τι θα μπορούσατε να είστε;
Ν.Ν.Π.: Είμαι απ' τους τυχερούς. Όταν δεν είμαι συγγραφέας είμαι εκπαιδευτικός, είμαι ζωγράφος, είμαι εικονογράφος στα δικά μου έργα, είμαι πιλότος στα όνειρά μου.
Ποιον συγγραφέα διαβάζετε ανελλιπώς;
Ν.Ν.Π.: Αυτόν τον καιρό διαβάζω τη Νίκη του Χ.Α.Χωμενίδη και μ' έχει γοητεύσει. Μου αρέσει ο Χωμενίδης γιατί διεκδικεί την ελπίδα στα έργα του.
Σας έχει επηρεάσει άλλος συγγραφέας στον τρόπο που γράφετε ή σκέφτεστε ή ζείτε; Ποιος/ποιο βιβλίο;
Ν.Ν.Π.: Όλοι επηρεαζόμαστε από όλους, συγγραφείς, ζωγράφους, πολιτικές καταστάσεις, δεν έχω όμως στο μυαλό μου αυτή τη στιγμή συγκεκριμένο συγγραφέα που να με επηρεάζει. Ίσως όμως, ένας απ' τους λόγους που με έκαναν να ολοκληρώσω αυτό μου το μυθιστόρημα να ήταν η E-learning φοίτησή μου στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο, με θέμα: Ψυχοδυναμική Ψυχιατρική στην κλινική πράξη.
Οι ήρωές σας μπορούν να σας κατευθύνουν ή εσείς και μόνο ορίζετε την συνέχεια και τις τύχες τους;
Ν.Ν.Π.: Εφ' όσον η ιστορία είναι αληθινή, οι ήρωες είναι αυτοί που ξεκινούν να την κατευθύνουν, όμως αρκετές φορές διαμορφώνω εγώ καταστάσεις για να φτάνουν οι ήρωες σε αγώνα και να κερδίζουν λύσεις.
Τι χρειάζεται κάποιος για να γράψει; Φαντασία ή εμπειρία;
Ν.Ν.Π.: Χρειάζεται ευαισθησία, φαντασία, να έχει διαβάσει ο ίδιος πολύ, να αγαπάει αυτό που κάνει (το γράψιμο), να είναι γι' αυτόν τρόπος ζωής!
Τι καθορίζει την επιτυχία σε ένα βιβλίο;
Ν.Ν.Π.: Ίσως δεν είμαι η αρμόδια να απαντήσω σε κάτι τέτοιο -οι συγκυρίες είναι πολλές. Για μένα το να εκδοθεί ένα βιβλίο και να διαβαστεί κι από έναν έστω άνθρωπο -εκτός του συγγραφέα- είναι επιτυχία.
Τι την αποτυχία;
Ν.Ν.Π.: Το να μην πιστεύει ο συγγραφέας στην ιστορία του.
Η βιβλιοφαγία είναι/μπορεί να γίνει κατάχρηση;
Ν.Ν.Π.: Μακάρι να γινόταν! Απ' τις καλύτερες ίσως καταχρήσεις!!
Ποιον τίτλο βάζετε στο βιβλίο της ζωής σας;
Ν.Ν.Π.: Αδιέξοδο; Όλα απ' την αρχή!
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον εκδοτικό μου οίκο, στη Στέλλα Καραμπακάκη και στο koukidaki που μου δώσατε την ευκαιρία να επικοινωνήσουμε!
Ήταν το ερωτηματολόγιο Ριντ Φερστ για τα νέα βιβλία.
Ή αλλιώς, όχι μόνο το ερωτηματολόγιο του Προυστ.
Διανέμεται αποκλειστικά από το koukidaki.
Αν σας άρεσε, δείτε περισσότερες απαντήσεις επιλέγοντας την ετικέτα Ριντ Φερστ.
Αν είστε συγγραφέας και θέλετε να απαντήσετε στο ερωτηματολόγιο ακολουθείστε τον σύνδεσμο.