Ο Διονύσης Μαρίνος μοιράζεται σκέψεις σε στίχους με τους ηλεκτρονικούς του φίλους στο facebook.
Ή
Όταν ο Διονύσης Μαρίνος μοιράζεται σκέψεις σε στίχους...
Όταν η ταστιέρα του Νιλ Γιάνγκ γαργάλισε ένα παχύ φα στο Like a Hurricane
Όταν ο Άκης Πάνου άφησε ένα άγιο δαχτυλίδι να πετάξει από το τσιγάρο του
Όταν ο Γιώργος Χειμωνάς είδε τι υπήρχε στην άλλη πλευρά
Όταν ο Άμλετ φώναζε τον εαυτό του με άλλο όνομα και η Δανία ήταν μια χώρα άγνωστη
Όταν ο Στίβεν Ντένταλους, γέρος πια, ενδιαφερόταν μόνο για το πότε σερβιριζόταν το τσάι
Όταν ο Τζάκσον Πόλοκ έκανε ντρίπινγκ με τον ιδρώτα των παραθύρων
Όταν ο Τζακ Κέρουακ ένιωσε μέσα στο στήθος του το γέρικο βουνό του Ντάρμα
Όταν ο Τάτζιου χαιρέτησε το νερό με τα ρόδα των δαχτύλων του
Μα, πάνω από όλα
όταν οι δρόμοι που περπατήσαμε
βράδιασαν
πριν ζήσουν
Copyright © All rights reserved Διονύσης Μαρίνος, Αθήνα 2014
¤
Για τον ζωγράφο...
Ο Παύλος Μαθιόπουλος γεννήθηκε το 1876 στην Αθήνα. Υπήρξε μαθητής του Νικηφόρου Λύτρα, σπουδάζοντας αρχικά στο Σχολείο των Καλών Τεχνών. Στη συνέχεια σπούδασε στο Παρίσι, στην Académie Julian, με δασκάλους τους B. Constant, J. P. Laurens και J. Lefebvre. Επιστρέφοντας από το Παρίσι το 1903, καθιερώθηκε ως ο ζωγράφος «της μόδας» και ο κατεξοχήν κοσμικός ζωγράφος της Αθήνας στις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα, αποτελώντας τον εκφραστή του πνεύματος της φιλόδοξης αθηναϊκής αστικής τάξης. Παράλληλα, το 1911 εργάστηκε για μερικούς μήνες ως καθηγητής της Σχολής Καλών Τεχνών, ενώ από το 1915 έως το 1949 διατέλεσε μόνιμος καθηγητής της, από το 1946 ως το 1949 διευθυντής της Σχολής και το 1949 εξελέγη ακαδημαϊκός.
Η τεχνική του βασίζεται στη χρήση του παστέλ (κρητιδογραφία) πάνω σε χρωματιστά χαρτιά, την οποία ακολούθησε σχεδόν σε όλη του τη θεματογραφία. Εφαρμόζει τα διδάγματα του ιμπρεσιονισμού με ιδιότυπο, προσωπικό τρόπο, όντας λαμπρός σχεδιαστής. Επίσης, αναγνωρίζονται στο έργο του χαρακτηριστικά της art nouveau, η οποία κυριαρχούσε στην ευρωπαϊκή τέχνη του τέλους του 19ου και των αρχών του 20ου αιώνα. Υπήρξε προσωπογράφος της Αυλής και της υψηλής κοινωνίας και διακρίθηκε στις γυναικείες προσωπογραφίες και τα γυμνά, έργα που χαρακτηρίζονται από μια ωραιοπάθεια και από τις εξεζητημένες εκφράσεις και στάσεις των μοντέλων τους. Στα ενδιαφέροντα αστικά τοπία του διακρίνουμε επιδράσεις του ιμπρεσιονισμού. Όσον αφορά στις πρώιμες αλληγορικές συνθέσεις του, είναι προφανές ότι κινούνται στις προεκτάσεις του γαλλικού συμβολισμού.
Εκτός από το αμιγώς ζωγραφικό έργο του, σημείωσε σημαντική επίδοση και στο σχεδιασμό αφισών, στο πλαίσιο της ατμόσφαιρας της γαλλικής Belle Époque. Παρουσίασε το έργο του σε ομαδικές εκθέσεις (Καλλιτεχνική Έκθεσις Αθηνών, 1896, 1898· «Εταιρεία Φιλοτέχνων», 1899· Société des Artistes Français, Παρίσι, 1899, 1908· Exposition Internationale Universelle, Παρίσι, 1900-Αργυρό μετάλλιο· Μπιενάλε Βενετίας, 1936· Πανελλήνιες 1940, 1948 κ.α.).
Έργα του βρίσκονται στην ΕΠΜΑΣ, στις Π.Δ. Αθηναίων, Ρόδου, στην Πινακοθήκη «Παρνασσού», στις Συλλ. Κουτλίδη, ΜΙΕΤ, Λεβέντη, Κατσίγρα κ.α. Υπήρξε μέλος του «ΣΕΚ» και του ΕΕΤΕ.
Πέθανε στην Αθήνα το 1956.
Για τον ποιητή...
Ο Διονύσης Μαρίνος γεννήθηκε το 1971 στην Αθήνα.
Είναι δημοσιογράφος στον έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο και έχει εκδώσει δύο μυθιστορήματα (Χαμένα Κορμιά, εκδ. Τετράγωνο, 2011 και Τελευταία Πόλη, εκδ. Γαβριηλίδης, 2012).
Eντός του φθινοπώρου κυκλοφόρησε και η πρώτη ποιητική συλλογή του "Anamneza", ενώ διηγήματά και ποιήματά του έχουν συμπεριληφθεί σε ομαδικές εκδόσεις, σε λογοτεχνικά περιοδικά και λογοτεχνικά site.
Είναι τακτικός συντάκτης των λογοτεχνικών ιστοσελίδων diavasame.gr, bookstand.gr και vakxikon.gr. Είναι καθηγητής δημοσιογραφίας στο ΙΙΕΚ Όμηρος, ενώ είναι και υπεύθυνος λογοτεχνικών εκδηλώσεων στον Πολυχώρο Αίτιον.
¤
Το βιογραφικό σημείωμα του Παύλου Μαθιόπουλου το είδα στο μπλογκ amvrakia ενώ του Διονύση Μαρίνου στον ιστότοπο Μικρό Πολυτεχνείο (δείτε τη σελίδα εδώ).
Την ανάρτηση κοσμεί λεπτομέρεια από πίνακα του Παύλου Μαθιόπουλου.
Δείτε κι αυτό:
