koukidaki: Καίτη Οικονόμου

Είναι από τις σπάνιες φορές που μία ανάρτηση έχει για τίτλο της το όνομα ενός ανθρώπου και η πρώτη φορά που τόσοι άλλοι άνθρωποι γράφουν για μία δημιουργό σχολιάζοντας και κάνοντας κριτική στο έργο της ή περιγράφοντας θύμησες από εκείνη.

Η Καίτη Οικονόμου δε χρειάζεται περισσότερες συστάσεις για τους βιβλιόφιλους αναγνώστες του ιστότοπου. Οι περισσότεροι τη γνωρίζουν μέσα από τα βιβλία που έγραψε ή μετέφρασε, είτε επειδή διάβασαν κάτι δικό της, είτε επειδή κάποιος φίλος ή γνωστός τους έχει μεταφέρει τις εντυπώσεις του από τα έργα της.

Για το έργο της ας μιλήσουν όσοι τη διάβασαν (και θα τη διαβάσουν). Για εκείνη όσοι τη γνώρισαν και την αγάπησαν. Σε αυτή την παρέα θα συναντήσετε όλους εκείνους που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα και μόνο φίλους. Τους άλλους τους "αποφύγαμε" γιατί η Καίτη δεν είναι εδώ για να υπερασπίσει το δίκιο της.

Το πρώτο πόνημα της Καίτης Οικονόμου που έβαλα στη βιβλιοθήκη μου ήταν το «Φθινόπωρο της μάγισσας», ενώ η ίδια ήταν ήδη γνωστή συγγραφέας και μεταφράστρια… Δεν τη γνώριζα όμως, ούτε καν προσωπικά… Επέλεξα το εν λόγω βιβλίο από την περίληψη του οπισθόφυλλου και τον τίτλο: το “φθινόπωρο” είναι τα γενέθλιά μου και η λέξη “μάγισσα”, ανέκαθεν με κέντριζε, όπως καθετί μαγικό… Πληθώρα συναισθημάτων με κατέκλυσε κατά την ανάγνωση… μυρωδιές του φθινοπώρου… χρώματα… εικόνες από τη Μακεδονία μας… Η υπόθεση από τις πρώτες σελίδες ενδιαφέρουσα μέχρι και την τελευταία… Και φυσικά ήταν το έναυσμα να αναζητήσω και τα υπόλοιπα βιβλία της…

Είχα την ευκαιρία να τη συναντήσω σε Έκθεση Βιβλίου… δεν τα κατάφερα, αλλά είπα στον εαυτό μου ότι θα’χα κι άλλες ευκαιρίες… Δυστυχώς, μετά αρρώστησε και οι δημόσιες εμφανίσεις της κόπηκαν μαχαίρι… Η απουσία της από τα δρώμενα ήταν αισθητή και λίγους μήνες μετά τη μέρα που κέρδισε το βραβείο κοινού Public για το «Η καρδιά θυμάται», κατέληξε… Τελικά, ποτέ δε μπόρεσα να της εκφράσω από κοντά τι σήμαιναν τα βιβλία της για μένα… πόσα με έμαθαν… πόσα μου έδωσαν… Άκουγα απ’όλους, πόσο προσιτή και ευγενής είναι, μια “ψυχούλα” χαϊδευτικά… Μια κοινή μας φίλη-συγγραφέας μου είπε το εξής: «ίσως είναι καλύτερα που έμεινε απρόσωπη για σένα, ο πόνος είναι λιγότερος.»… Είχε δίκιο… Δε μπορώ να φανταστώ τον πόνο που προκάλεσε ο χαμός της σε δικούς της ανθρώπους, ή σε αναγνώστες της, που τη συνάντησαν κι είπαν δυο κουβέντες μαζί της… Ένιωσα λοιπόν, πως της οφείλω ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, γι’αυτό και θέλησα να μοιραστώ μαζί σας μια επιθυμία μου: να φτιάξουμε ένα αφιέρωμα προς τιμήν της, το οποίο θα δημοσιευόταν στις 40 ημέρες από τη μέρα που έφυγε…

Μας λείπει η Καίτη… τα βιβλία της όμως θα μας κρατάνε πάντα συντροφιά… και όσες φορές κι αν τα διαβάσεις, όλο και κάτι καινούργιο θα μαθαίνεις…

Λιάνα Τζ., αναγνώστρια

Καίτη Οικονόμου: η συγγραφέας που έφυγε τόσο γρήγορα από κοντά μας και μας έδωσε τεράστια λύπη. Τι να πω εγώ για το έργο της, μα τι να πω για το ήθος και την ταπεινότητα που τη διέκρινε!! Γνώρισα την τρυφερή ψυχή της μέσα από τα βιβλία της, ταξίδεψα με την ΛΕΥΚΗ ΟΡΧΙΔΕΑ ένα βιβλίο που λάτρεψα, με συγκίνησε και ξύπνησε κάθε κύτταρο της ψυχής μου. Έμαθα τι θα πει ΕΡΩΤΑΣ ΠΟΛΕΜΟΣ και αγάπησα περισσότερο το ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ ΤΗΣ ΜΑΓΙΣΣΑΣ. Κάθε βιβλίο της ξεχωριστό όπως εκείνη άλλωστε! Μα πάνω απ'όλα αγάπησα την ταπεινότητα του χαρακτήρα της που έμεινε αναλλοίωτος μετά από τόσες επιτυχίες! Διακριτική, σιωπηλή χωρίς τυμπανοκρουσίες πρόσφερε τα έργα της στους αναγνώστες ακόμα και την εποχή που πάλευε με την υγεία της. Για μένα αυτή η υπέροχη γυναίκα θα μείνει για πάντα παράδειγμα, μα θα μείνει και στην καρδιά μου η υπέροχη ψυχή της, που στα δύσκολα θα την αναζητώ στα βιβλία της, για να μην ξεχνώ πως η ΚΑΡΔΙΑ ΘΥΜΑΤΑΙ και ποτέ δεν ξεχνά ανθρώπους όπως εκείνη!

Μαρία Γαβριελάτου, συγγραφέας

«Από πάνω μου ταξιδεύουν δυο ουρανοί! Ο ένας φωτισμένος από τα πυροτεχνήματα των ματιών σου, ο άλλος βουτηγμένος στα σκοτάδια της ψυχής μου.

Απ´το απέναντι στενό η πρέζα μου κλείνει το μάτι κι ο Χρόνος σηκώνει λευκή σημαία. Άννα, μαγικό μου περιβόλι...»

Άρτια δομημένοι χαρακτήρες, υφαίνουν μια ιστορία γεμάτη από ένταση και πάθη. Ένας αγώνας αγάπης και απόγνωσης. Ζωής και θανάτου. Η κυρία Οικονόμου θίγει το θέμα των ναρκωτικών, καθόλου επιφανειακά, μέσα από τη σκληρή πραγματικότητα.

Από τα κείμενα πηγάζει η δύναμη της ψυχής και η επιστροφή ενός ανθρώπου από την απόλυτη κόλαση…

Ντόρα Κουτσούκου, αναγνώστρια

Το πρώτο βιβλίο που έπεσε στα χέρια μου, της συγγραφέως Καίτης Οικονόμου, είχε τίτλο «Δράκος στο χιόνι». Είχα μόλις επιστρέψει από ένα τριήμερο στα Γιάννενα και μια φίλη, γνωρίζοντας την αγάπη μου για την περιοχή, αλλά και για την εμμονή μου με τα βιβλία, μου πρότεινε να το αγοράσω.

Όσο διάβαζα το βιβλίο, παρατήρησα κάτι το οποίο ήταν κοινό χαρακτηριστικό για κάθε της βιβλίο που διάβαζα από εκεί κι έπειτα. Αισθάνθηκα ότι ήμουν κι εγώ ένα μέρος της κάθε ιστορίας της. Όχι μόνο πήρα τη θέση κάποιου ήρωα, αλλά έγινα κομμάτι του κάθε τόπου και της κάθε στιγμής. Οι ζωντανές περιγραφές των ανθρώπων, των τοπίων καθώς επίσης και των συναισθημάτων, μου προκάλεσαν ένα δέος για το ταλέντο της γραφής. Εικόνες, ήχοι, ευωδιές, συναισθήματα. Όλα τα ένιωσα! Μέσα από λέξεις που κυλούσαν αβίαστα στα χείλη μου και σελίδες που γυρνούσα δίχως σταματημό!

Όποιο βιβλίο της Καίτης Οικονόμου κι αν διάβασα, νόμιζα πως είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με κάποιο από τα προηγούμενα της ιδίας που είχα διαβάσει κι όμως ήταν μια αυτοτελής ιστορία, με ήρωες που αγάπησα, μίσησα, πόνεσα, απαρνήθηκα, συγχώρεσα και δοκιμάστηκα μαζί τους, σκεπτόμενη πολλές φορές τα δικά μου όρια και τις δικές μου αντοχές ως άνθρωπος.

Κάθε της βιβλίο και μια διαφορετική ιστορία ανθρώπων, πλεγμένη σ’ ένα γαϊτανάκι από μυριάδες συναισθήματα. Αυτά τα αληθινά και ειλικρινή συναισθήματα που όλοι μας κρύβουμε μέσα μας βαθιά και πολλές φορές ο φόβος, μας κρατά και δεν τα φέρνουμε στην επιφάνεια, με τον κίνδυνο να χάσουμε την ευκαιρία της απόλυτης ευτυχίας…

Καλό ταξίδι στη γειτονιά των αγγέλων Καίτη Οικονόμου!

Δήμητρα Τράκα, συγγραφέας

Δυο κόσμοι σε πλήρη σύγκρουση και σύγχυση. Η μάχη της απλής καθημερινής γυναίκας με της μαγίστρας που παλεύει να θαφτεί στο ίδιο σώμα... Η Μυρσίνη παλεύει με το διπλό εγώ της παρασέρνοντας σ' αυτή τη μάχη δυο άντρες εντελώς, μα εντελώς, διαφορετικούς. Μια εποχή μαγική το φθινόπωρο, ζωγραφισμένη σε λευκό καμβά απ' την υπέροχη Κ. Οικονόμου. Ταξιδέψτε μαζί του...

Χρύσα Βορδώνη, αναγνώστρια

Ρωτήθηκα εάν θα μπορούσα να γράψω κάτι, οτιδήποτε ήθελα για την Καίτη Οικονόμου και αμέσως απάντησα «Ναι!!!» Πως θα μπορούσα να πω όχι για έναν άνθρωπο που δεν γνώρισα ποτέ αλλά λάτρεψα μέσα από την γραφή του!

Όλοι οι συνάδελφοι συγγραφείς και γνωστοί μίλησαν με τα καλύτερα λόγια για τον άνθρωπο Καίτη Οικονόμου και εγώ δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω, γνωρίζοντας πως κάθε συγγραφέας, κάθε φορά που αποτυπώνει τις σκέψεις του σε μια ιστορία, ανοίγει την καρδιά, το μυαλό και την ψυχή του και τα μοιράζεται με όλους!

Οι αναγνώστες το καταλαβαίνουν, γι’ αυτό άλλωστε έχουν αγαπημένους συγγραφείς και τους ακολουθούν! Λένε, πως είναι η πένα τους, ο τρόπος γραφής τους, οι ιστορίες τους... αλλά εγώ πιστεύω πως είναι το αποτύπωμα της ψυχής τους. Και οι ψυχές έχουν το χάρισμα να επικοινωνούν καλύτερα απ’ ότι το μυαλό κι η λογική! Έτσι λοιπόν μίλησε και σε μένα η συγγραφέας –μάγισσα του φθινοπώρου αλλά και των υπολοίπων εποχών...

Θυμάμαι ένα φίλο να μου είπε κάποτε πως η Καίτη Οικονόμου του θύμιζε εμφανισιακά την ‘Κάθι Μπέιτς’, μια άλλη φίλη πως ξετρελάθηκε με το βιβλίο της ‘Ο κήπος με τις μουριές’, ενώ πρόσφατα μια κοπέλα που δεν γνωρίζω προσωπικά μου ζήτησε να της δανείσω το βιβλίο ‘Μου το είπε ένας άγγελος’ και το οποίο έκανα με κίνδυνο να μην το ξαναδώ!

Τόσες και τόσες μεταφράσεις βιβλίων, με πιο γνωστή την σειρά του Χάρι Πότερ όπου και την γνώρισα για πρώτη φορά μέσα από τις υπέροχες λέξεις, που σαν μικρά διαμάντια άστραφταν ανάμεσα στις ασπρόμαυρες σελίδες! Το δικό μου αγαπημένο είναι ‘Το φθινόπωρο της μάγισσας’, αλλά όλα της τα βιβλία έχουν ξεχωριστή θέση στην βιβλιοθήκη μου, γιατί οι ήρωές της είναι πλασμένοι από γη και ουρανό και έχουν όλα τα θετικά και τα αρνητικά θεών κι ανθρώπων, όπως τους γνωρίσαμε από τις απαρχές της ιστορίας...

Πέρασαν σαράντα μέρες από τότε που ξεκίνησε το δικό της ταξίδι στον ατλαζένιο ουρανό των αστεριών και είμαι σίγουρος πως από εκείνη την στιγμή θα μας φωτίζει από μια εξαίρετη θέση!

Κυρία Καίτη Οικονόμου, σ’ ευχαριστώ για ό,τι μου πρόσφερες και για ό,τι θα εξακολουθείς να μου προσφέρεις!

Χρήστος Αναστασόπουλος, συγγραφέας

Οι άνθρωποι που αγαπάμε πραγματικά δεν πεθαίνουν ποτέ. Ζουν στις καρδιές μας για πάντα. Εξάλλου η ανθρώπινη ψυχή είναι αθάνατη.

Θα μου επιτρέψετε να αναφέρομαι σε παροντικό χρόνο, όταν αναφέρομαι σε οτιδήποτε αφορά την Καίτη Οικονόμου. Είναι κάτι στιγμές που δεν μπορώ να περιγράψω το μέγεθος των συναισθημάτων που νιώθω, όταν διαβάζω κάθε καινούριο της βιβλίο. Η συγγραφική της πένα αγγίζει την ψυχή μου και με ταξιδεύει σε μονοπάτια πρωτόγνωρα, μαγευτικά! Όλες οι αισθήσεις μου χτυπούν «κόκκινο». Νιώθω, αφουγκράζομαι, μυρίζω, γεύομαι. Ταξιδεύω σε περασμένες δεκαετίες, μετέχω στο δράμα του ήρωα, αγωνιώ μαζί του, φτάνω στην κορύφωση και τέλος λυτρώνομαι μαζί του.

Σημείο αναφοράς σε όλα τα βιβλία της Καίτης Οικονόμου είναι η αγάπη σε όλες τις μορφές της. Η ερωτική, η μητρική, η αδελφική, η φιλική. Αναρωτηθείτε λοιπόν. Έχει όρια η αγάπη; Μέχρι πού μπορεί να φτάσει κάποιος υπερασπίζοντας την αγάπη του; Κάθε της βιβλίο είναι διαφορετικό από το προηγούμενο, γεγονός που αποδεικνύει το ταλέντο της. Χειρίζεται άρτια την ελληνική γλώσσα, χωρίς πομπώδεις εκφράσεις και υπερβολές. Σκιαγραφεί ζωντανά τους χαρακτήρες που μιλούν κατευθείαν στην καρδιά του αναγνώστη και τολμά να ξεγυμνώσει τα συναισθήματα των ηρώων της. Με το «Φθινόπωρο της μάγισσας» γέμισα το μυαλό μου φθινοπωρινές εικόνες, από την αγαπημένη μου Μακεδονία, γεύτηκα περγαμόντο, μύρισα το νοτισμένο χώμα από τη φθινοπωρινή βροχή και άγγιξα τα κίτρινα φύλλα του Φθινοπώρου. Κυρίως όμως έμαθα να εμπιστεύομαι το ένστικτό μου. Με τη «Λευκή ορχιδέα» απλά έμαθα να αγαπάω χωρίς όρια. «Ο κήπος με τις μουριές» ξύπνησε τα πρώτα μου εφηβικά σκιρτήματα. Διαβάζοντας τον «Έρωτα πόλεμο» έμαθα να αγωνίζομαι και να μην παραδίνομαι αμαχητί. Τέλος, αισθάνομαι κάθε φορά μια γλύκα στην ψυχή, μαθαίνω να αγαπώ τη ζωή, τα απλά καθημερινά πράγματα που μου χαρίζουν την ευτυχία, αλλά κυρίως πίστεψα στη δύναμη της ελπίδας!

Καίτη, τα βιβλία σου είναι η κληρονομιά που μας άφησες! Σε ευχαριστούμε!

Άννα Μητσοπούλου, συγγραφέας

Η καρδιά θυμάται είναι ένα βιβλίο που διαβάζοντάς το σου βγάζει ευαίσθητα, ανθρώπινα συναισθήματα!!! Στην αρχή σαν παραμύθι αλλά όσο προχωράει γίνεται έντονο και περιπετειώδη!! Με τη μαγευτική της πένα η συγγραφέας μάς πηγαίνει ένα ταξίδι πίσω στο χρόνο γεμάτο ένταση, αγωνία και περιπέτεια Σε κερδίζει από την πρώτη μέχρι την τελευταία σελίδα! Αναμιγνύει την Αγάπη με την Προδοσία και την Τρέλα... με αριστοτεχνικό τρόπο δημιουργείται ένα βιβλίο που δεν το χορταίνεις. Ο καταιγισμός των ανατροπών κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη μέχρι το τέλος. Καλογραμμένο, συγκινητικό, απλό στη γραφή και τόσο τραγικά αληθινό. Τα συναισθήματα έντονα όπως και οι χαρακτήρες του. Η πένα της σκιαγράφησε με επιτυχία θα έλεγα όλα τα συναισθήματα που έχουν οι ήρωες του βιβλίου. Μια ιστορία ζωής, γεμάτη πόνο και συγκίνηση που παρουσιάζει ενδιαφέρον και ταρακουνά με την αλήθεια της. Απόλαυση, αγωνία και λύτρωση γίνονται ένα! Η Καίτη Οικονόμου ήταν ένας άνθρωπος που με το μολύβι της δεν γράφει απλώς, αλλά ζωγραφίζει εικόνες στις ψυχές μας. Συγχαρητήρια, μακάρι να μπορούσαν να γράψουν και να μιλήσουν μέσα μας όλοι έτσι!

Γιούλη Γεωργία Τσακάλου, αναγνώστρια

Ένα υπέροχο, βαθύτατα συναισθηματικό και συγκινητικό βιβλίο, με θέμα τον έρωτα, τον ανθρώπινο πόνο, τη στάση ζωής και τις απαντοχές για προβλήματα και καταστάσεις που ξεπερνούν την καθημερινότητα. Τολμώ να πω, ένα από τα καλύτερα και πιο δυνατά βιβλία της Καίτης Οικονόμου, γραμμένο με μεγάλη ευαισθησία και τρυφερότητα. Δύο άνθρωποι που μοιάζουν αποξενωμένοι, αντίθετα με ότι θα περίμενε κανείς, αφού η ζωή τους έχει συγκλονισθεί από μία οδυνηρή απώλεια, προσπαθούν ο καθένας με τον τρόπο του να παλέψει με τα συναισθήματά του, να τα αναγνωρίσει, να τα εκφράσει και να ισορροπήσει. Τα λάθη σε μία ανθρώπινη σχέση, η οποία όσο στέρεη και να είναι, κλονίζεται, αλλοιώνεται, μοιάζει να καταρρέει, και πόση δύναμη ψυχής χρειάζεται τελικά για να ξεπερασθούν οι ενοχές, οι αμφιβολίες, οι επιφυλάξεις, και η αληθινή αγάπη να βρει το δρόμο της. Ο τίτλος του βιβλίου «Η καρδιά θυμάται», δεν είναι απλά συμβολικός, αλλά ανταποκρίνεται απόλυτα στην ιστορία που επέλεξε να μας χαρίσει η συγγραφέας για την ανθρώπινη ζωή, την πορεία της, για τις αποφάσεις που καλούμαστε πολλές φορές να λάβουμε όταν οι καταστάσεις μας ξεπερνούν, ακόμα δε, και για την αναθεώρηση των απόψεων μας και της στάσης ζωής μας απέναντι στους δικούς μας ανθρώπους μας. Ένα εξαιρετικό βιβλίο, με όμορφες περιγραφές, γραμμένο με το οικείο και αγαπημένο ύφος της Καίτης Οικονόμου, γλυκό και πικρό ταυτόχρονα, με μηνύματα και προβληματισμούς, που φθάνουν και αγγίζουν βαθιά την ψυχή του αναγνώστη.

Ευδοξία Κολυδάκη, αναγνώστρια

Η Καίτη Οικονόμου μου πρόσφερε μέσα από τα βιβλία της στιγμές ανεπανάληπτες. Με ταξίδεψε, με προβλημάτισε, με έκανε ν' αναθεωρήσω κάποιες απόψεις μου. Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που είχα την τιμή να συνομιλήσω μαζί της διαδικτυακά. Αφορμή της γνωριμίας μας στάθηκε το γεγονός του ότι με τον άντρα της είμαστε από το ίδιο χωριό και έτσι ξεκίνησε μια συζήτηση αρχικά για το χωριό, το πόσο το αγαπούσε και γενικά την Ήπειρο που επίσης της άρεσε η ομορφιά που αναδύει. Θα κρατήσω σαν φυλαχτό την συμβουλή που μου έδωσε σε μια συνομιλία μας: "Νεφέλη να συνεχίσεις να γράφεις έχοντας όμως μεγάλη υπομονή, επιμονή και προπάντων να είσαι ήρεμη". Τότε -τρία, τέσσερα περίπου χρόνια πριν- δεν πολυκατάλαβα τα λόγια της όντας στο ξεκίνημά μου. Σήμερα, έχοντας πια μπει στο χώρο της συγγραφής, όχι μόνο τα κατάλαβα αλλά και θα την ευγνωμονώ μνημονεύοντας την για την σοφή και γεμάτη αγάπη συμβουλή της που μου έδωσε, καθώς δεν ήταν λίγες οι φορές που πληγώθηκα σε αυτό το ταξίδι. Με ηρεμούσε απίστευτα ο τρόπος που συμπεριφερότανε και παράλληλα μου μετέδιδε μια δύναμη που με έκανε να πιστεύω πως όλα είναι δυνατά να συμβούν. Η Καίτη Οικονόμου θα συνεχίσει να ζει μέσα από τα βιβλία της και εγώ θα συνεχίσω να την ευγνωμονώ για το Θεάρεστο έργο που μας προσέφερε.

Ευχαριστούμε Καίτη... Καλή αντάμωση...

Νεφέλη Πόπη Ζάνη, αρθρογράφος, συγγραφέας

Η Καίτη Οικονόμου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Έγραψε οκτώ μυθιστορήματα και εργάστηκε πολλά χρόνια ως μεταφράστρια δεκάδων έργων αναγνωρισμένων συγγραφέων για ενήλικες αλλά και για παιδιά, αφήνοντας σημαντικό μεταφραστικό έργο. Μεταξύ αυτών ιδιαίτερη θέση κατέχει η κοσμαγάπητη σειρά βιβλίων Χάρυ Πότερ της Τζ. Ρόουλινγκ.

Το τελευταίο μυθιστόρημά της, «Η καρδιά θυμάται» (2012), τιμήθηκε πρόσφατα με το βραβείο Κοινού Public στην κατηγορία των Μεγάλων Συγκινήσεων. Η Καίτη Οικονόμου συνεργάστηκε με πολλούς εκδοτικούς οίκους (Mεταίχμιο, Ψυχογιός, Διόπτρα, Μίνωας κ.α.) Πέθανε από καρκίνο σε ηλικία 59 ετών, τον Ιούνιο του 2014.

Την Καίτη Οικονόμου δεν είχα την τύχη να τη γνωρίσω και λυπάμαι γι' αυτό, γιατί ήταν ένας πραγματικά ξεχωριστός άνθρωπος. Την γνωρίζω όμως μέσα από τα βιβλία της. Ο χαρακτήρας ενός συγγραφέα όπως είναι γνωστό, διαγράφεται μέσα από τα βιβλία του, αφού στους ήρωές του εμφυσά πνοή δική του, μεταδίδει ένα κομμάτι του, για να ζωντανέψουν εκείνοι, να μιλήσουν, να δράσουν, να βγουν στο φως...

Αλλά και μέσα από δημοσιεύματα και από τις σπάνιες συνεντεύξεις που η πρόωρα χαμένη Καίτη Οικονόμου είχε δώσει, είναι φανερό ότι την χαρακτήριζε η χαρά και το πείσμα για τη ζωή, ο αλτρουισμός, η ευγένεια, η λατρεία και η αφοσίωση για τη δημιουργία, τη συγγραφή αλλά και την μετάφραση. Συνεπής, εργατική, πειθαρχημένη, χαμηλών τόνων άτομο, έδινε στοργή κι αγάπη στους δικούς της και τους φίλους της. Ήταν ταγμένη στη γραφή αλλά και στη μελέτη, αφιερώνοντας ώρες ατέλειωτες σ’ αυτά τα τόσο δημιουργικά πάθη που οριοθέτησαν και σφράγισαν τη σύντομη ζωή της. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα μια αξιοθαύμαστη σωρεία μεταφράσεων αλλά και τον διόλου ευκαταφρόνητο αριθμό των οκτώ μυθιστορημάτων, έργων αξίας που θα μείνουν, κρατώντας ζωντανή την μνήμη μιας χαρισματικής συγγραφέως, μιας πραγματικά σπουδαίας γυναίκας που θα συνεχίσει να ζει άφθαρτη μέσα στις καρδιές των δικών της ανθρώπων, όλων όσων την είχαν γνωρίσει και αγαπήσει, αλλά ταυτόχρονα και χιλιάδων αναγνωστών που θα την ανακαλύπτουν ξανά και ξανά μέσα από τα βιβλία της.

Ας είναι ελαφρύ το χώμα που την σκεπάζει...

Ρένα Πετροπούλου Κουντούρη, συγγραφέας

Τι να πρωτογράψει κανείς για την γλυκιά Καίτη; Πόσα ταξίδια μας χάρισε μέσα από τα βιβλία της; Πόσες φορές δεν προβληματιστήκαμε με τις ιστορίες της; Πόσες φορές δεν βρεθήκαμε κι εμείς στη θέση των ηρώων της; Δεν αποτελώ εξαίρεση. Όσα βιβλία της έχω διαβάσει τα κρατώ στο ράφι της βιβλιοθήκης μου, μα και στην καρδιά μου σαν μικρούς θησαυρούς. “Το φθινόπωρο της Μάγισσας”, “Λευκή Ορχιδέα”, “Έρωτας Πόλεμος”, “Ο κήπος με τις μουριές”. Όλα της τα βιβλία αναφέρονται στον έρωτα –φυσικά!– αλλά αγγίζοντας και θέματα της εποχής μας. Στο βιβλίο “Έρωτας Πόλεμος” θίγει το θέμα των ναρκωτικών, ενώ στο “Ο κήπος με τις μουριές” το θέμα της απόκτησης παιδιού εκτός γάμου.

Θα αναφερθώ στο τελευταίο της, μιας και το τέλειωσα πριν μερικές μέρες. Όμορφη ρομαντική ιστορία. Ένας έρωτας δυνατός αλλά ανειλικρινής. Δύο ερωτευμένα παιδιά που δε μπόρεσαν, στην αρχή τουλάχιστον, να πουν την αλήθεια στους εαυτούς τους πρώτα, και μετά ο ένας στον άλλον. Ο Νίκος για μένα, εγωιστής και δειλός, η Λίνα δυναμική και με αξιοπρέπεια. Η συγγραφέας θίγει το ευαίσθητο θέμα –ακόμα και στην εποχή μας– αυτό, της ανύπαντρης μητέρας, τα προβλήματα που προκύπτουν και οι κοινωνικο-θρησκευτικές απόψεις.

Πολλά συναισθήματα γεννήθηκαν καθώς γυρνούσα τις σελίδες. Άλλοτε χαμογελούσα με τα κατορθώματα της Λίνας να πηδάει τη μάντρα και να πασαλείβεται με τα ζουμιά από τις μουριές, άλλοτε εκνευριζόμουν με την ανωριμότητα της (δικαιολογημένα βέβαια, λόγω ηλικίας), ύστερα πάλι νεύρα με το Νίκο και την αδιαφορία του, τη δειλία του, την εύκολη λύση να δώσει χρήματα και φυσικά να τραπεί ο ίδιος στη φυγή. Το τέλος με στεναχώρησε. Ήθελα άλλο τέλος. Για τα δικά μου γούστα. Όσοι το διάβασαν και ξέρουν, μπορεί να διαφωνήσουν μαζί μου. Δεν αμφιβάλλω. Είναι από ποια σκοπιά το βλέπει ο καθένας.

Δεν θέλω να σας κουράσω άλλο με τη γνώμη μου για το βιβλίο. Θα σταθώ στην ίδια και το συνολικό της έργο. Τα βιβλία της πάντα καλογραμμένα, σε κατανοητή γλώσσα, σε οδηγούν σε μονοπάτια αναζήτησης και προβληματισμού, σου γεννούν συναισθήματα αγάπης αλλά και θυμού, ανάλογα την υπόθεση, ταξιδεύουν το νου σου σε έρωτες, συναντάς αλήθειες και δυσκολίες και πολλές φορές βλέπεις τον εαυτό σου στη θέση ενός ήρωα! Γνώρισα την Καίτη από κοντά πριν 2 χρόνια όταν ήρθε στο Βόλο για κοινή παρουσίαση με τη Λένα Μαντά. Από το λίγο που την είδα, την αγάπησα! Γιατί μερικοί άνθρωποι έχουν τη δύναμη και καταφέρνουν αυτό μόνο με ένα χαμόγελο και δυο λιτές λέξεις. Το ήθος και η αξιοπρέπεια φαίνεται και χωρίς λόγια. Θα μου λείψει η γραφή της. Πιστεύω πως είχε πολλά ακόμα στο βάθος του μυαλού της να μας δώσει. Ο Θεός ας αναπαύσει την ψυχή της και δύναμη και κουράγιο στους οικείους της.

Καίτη Οικονόμου σε αγαπάμε....

Έλενα Δάγκα-Σαρρή, αναγνώστρια

Συλλεκτική έκδοση του Αστρολόγου (Ιανουάριος 2011) που προτείνει το βιβλίο της Κωνσταντίνας Σανδάλη "Άγγελοι με γαλήνεψαν" μαζί με την "Λευκή ορχιδέα" της Καίτης Οικονόμου. Σταλμένο από την Κωνσταντίνα Σανδάλη, που έσπευσε να ανοίξει αρχεία για να το ξετρυπώσει.

Σε μια δαντελένια ακρογιαλιά ανθίζουν το καλοκαίρι οι λευκές ορχιδέες της άμμου. Με τις ρίζες τους βαθιές και στέρεες μέσα στην άμμο, αψηφούν την καταστροφική μανία της φύσης και τα ίχνη των ανθρώπων που πέρασαν από πάνω τους και ανθίζουν αγέρωχες ξανά με το πρώτο καλωσόρισμα της Άνοιξης. Σ’ ένα εύφορο κτήμα δίπλα στην ακρογιαλιά μεγαλώνουν τέσσερις αχώριστοι φίλοι: ο Νικηφόρος και η Έλλη, δίδυμα αδέλφια, παιδιά του κτηματία· η Φιλιώ, κόρη του θυρωρού του κτήματος· κι ο Αντώνης, γιος ενός φτωχού ψαρά. Οι άρρηκτοι δεσμοί μιας παιδικής και δυνατής φιλίας που τους συνδέουν σε κάθε στιγμή της ζωής τους, δοκιμάζονται και κλονίζονται από τα αδέκαστα παιχνίδια της μοίρας και την σκοτεινή δάκτυλο ραδιούργων και αμείλικτων ανθρώπων, οδηγώντας τους τέσσερις πρωταγωνιστές σε χωρισμούς, προδοσίες και αναπάντεχα γεγονότα με τραγικές συνέπειες. Η γραφή της Καίτης Οικονόμου είναι γλαφυρή, διεισδυτική και άκρως αναλυτική. Η τριτοπρόσωπη αφήγηση περιγράφει, διηγείται αλλά δεν κρίνει ούτε και προδικάζει, αφήνοντας τους πρωταγωνιστές να οδηγηθούν στην εξιλεωτική κάθαρση μέσα από τους περιπετειώδεις χειρισμούς των γεγονότων της ζωής τους.

Άρια Σωκράτους, συγγραφέας

Η Λευκή Ορχιδέα μου άρεσε πάρα πολύ γιατί σου δίνει μια νότα ρομαντισμού και αθωότητας. Μια αίσθηση πως ό,τι αρχίζει στη ζωή δεν τελειώνει τόσο εύκολα, είτε το θέλουμε είτε όχι κάνουμε τις επιλογές μας και η ζωή μας οδηγεί εκεί που θέλει. Είτε σε ανεκπλήρωτους έρωτες είτε στην απόλυτη ευτυχία είτε σε μια ζωή στην οποία συμβιβάζεσαι και στο τέλος, αποδέχεσαι και αγαπάς! Γοητευτικότατη γραφή και πλοκή –ένα εξαιρετικό δημιούργημα με πολύ κλάμα θα ομολογήσω!! Το μόνο που λυπάμαι είναι ότι έφυγε νωρίς από κοντά μας και μας άφησε ορφανούς από πολλά αριστουργήματα! Θα τη θυμάμαι με αγάπη διαβάζοντας και ξαναδιαβάζοντας τα βιβλία της!

Χρύσα Παπατσούνη, αναγνώστρια

Όταν ξεκίνησα να διαβάζω το βιβλίο της Καίτης Οικονόμου “Λευκή Ορχιδέα”, τολμώ να πω ότι το έκανα με μεγάλη επιφύλαξη. Ήταν τόσα πολλά τα θετικά σχόλια που είχα ακούσει από φίλους και γνωστούς με αποτέλεσμα να έχω πολύ υψηλές προσδοκίες.

Θα πρέπει να σας πω ότι πρόκειται για ένα βιβλίο όπου με το που το ξεκινάς παύεις αστραπιαία να σκέφτεσαι τα δικά σου, προσωπικά θέματα. Βουτάς κατευθείαν στα βαθιά και θέλεις να μάθεις ποια θα είναι η συνέχεια, που θα οδηγήσουν τους ήρωες τα μονοπάτια που θέλησαν να ακολουθήσουν.

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η ιστορία δεν είναι πρωτότυπη αλλά ο τρόπος με τον οποίο τη χειρίζεται η Καίτη Οικονόμου την απογειώνει, την εξυψώνει στα μάτια του αναγνώστη, γεμάτη από συναισθήματα αγγίζει τις ευαίσθητες καρδιές αλλά κι εκείνες που συνήθως αντιστέκονται δεν θ’ αργήσουν να λυγίσουν.

Η αγάπη εκφράζεται από κάθε άποψη και με κάθε τρόπο σε τούτο το βιβλίο. Αγάπη αδελφική, μητρική και συντροφική που μετατρέπεται σ’ ένα ψυχογράφημα για τον κάθε ήρωα ξεχωριστά έως ότου να εισπράξουμε απόλυτα το συναίσθημα, να ταυτιστούμε, να πονέσουμε και ν’ αγαπήσουμε κι εμείς μαζί τους.

Κι υπήρξαν στιγμές που δεν ήταν λίγες όπου δεν κατάφερα να συγκρατήσω τα δάκρυα μου από τη συγκίνηση. Ξενύχτησα για να ολοκληρώσω την ανάγνωση και όταν γύρισα την τελευταία σελίδα ένα χαμόγελο ικανοποίησης σκέπασε τα χείλη μου.

Είναι βέβαιο πως οι προσδοκίες μου εκπληρώθηκαν και η Καίτη Οικονόμου συγκαταλέγεται πλέον ανάμεσα στους αγαπημένους μου συγγραφείς.

Μαρία Στεφάνου, συγγραφέας.

Λευκή ορχιδέα:

«Ήθελα να σου πάρω ένα ρολόι για να θυμάσαι κάθε ώρα και λεπτό πόσο σ'αγαπώ. Στο ρολόι αυτό βρίσκεται όλη η αγάπη μου - όλη, ακούς;»

Μια αγάπη που αψηφά όλα τα χτυπήματα της μοίρας όπως αψηφούν οι λευκές ορχιδέες τα τεράστια κύματα του χειμώνα που σαρώνουν την αμμουδιά, για να ξανανθίσουν θριαμβευτικά με τον ερχομό της άνοιξης.

Τέσσερις νέοι με άρρηκτους δεσμούς φιλίας και ανιδιοτελούς αγάπης ενηλικιώνονται, ερωτεύονται, προδίδονται, απογοητεύονται και ζουν πάντοτε μαζί και χωριστά. Ένα βιβλίο με εξαιρετικές περιγραφές και δυνατά συναισθήματα, πολλούς διαλόγους και έντονο το αίσθημα της απόλυτης αγάπης... Εξαιρετικό.

Ντόρα Κουτσούκου, αναγνώστρια

Η πρώτη μου γνωριμία με την Καίτη Οικονόμου έγινε μέσα από το βιβλίο της «Δράκος στο χιόνι». Οι υπέροχες περιγραφές, η άριστη χρήση της γλώσσας, η έκταση και η ένταση των συναισθημάτων, η εκπληκτική ανάλυση του ψυχισμού των ηρώων και η ολοζώντανη παρέλαση των εκπληκτικών εικόνων σελίδα με τη σελίδα, την κατέταξαν αμέσως στη νοερή λίστα με τους αγαπημένους μου συγγραφείς. Σύντομα πραγματοποιήθηκε και η προσωπική επαφή μέσω αυτού του πολυσχιδούς εργαλείου που λέγεται facebook, το οποίο εγώ δε μπορούσα να χειριστώ, κι εκείνη, χωρίς να έχει καμία υποχρέωση, μου έδωσε όλες τις σοφές και πολύτιμες συμβουλές ώστε να το κάνω εργαλείο αντί να γίνω εγώ εργαλείο του. Μου έκανε εντύπωση η ευγένειά της, η αμεσότητά της, η έλλειψη κόμπλεξ και ανταγωνισμού, η δοτικότητά της γενικότερα. Έγινε αμέσως φίλη μου και παρόλο που δεν διατηρούσαμε το είδος της επικοινωνίας που διέπει συνήθως έναν φιλικό δεσμό, κατόρθωσε να παραμείνει στο ψηλότερο σκαλί της καρδιάς μου και της σκέψης μου. Δεν θα την ξεχάσω ποτέ. Μα ακόμη κι αν ο πανδαμάτωρ χρόνος ρίξει πέπλα σ' αυτό το παλλόμενο κουκούλι που λέγεται Αναμνήσεις, τα βιβλία της θα υπάρχουν εκεί... σε περίοπτη θέση στα ράφια της βιβλιοθήκης μου... για να μου θυμίζουν πως απ' τη ζωή μου πέρασε για λίγο ένα αληθινό αστέρι, που τώρα απλώνει τη λάμψη του στον ουρανό.

Καίτη, σ' ευχαριστώ για όσα μου χάρισες...

Ευαγγελία Ευσταθίου, συγγραφέας

Αγαπητή μου Τζένη, δεν γνώριζα προσωπικά την προσφιλή μας συγγραφέα Καίτη Οικονόμου, παρά μόνο από τα βιβλία της γι' αυτό το μόνο που θα μπορούσα να εκφράσω είναι την λύπη μου για αυτή την πανάξια συγγραφέα και τόσο αγαπητή στο αναγνωστικό κοινό που πραγματικά είναι κρίμα που ο συγγραφικός κόσμος έχασε μια τέτοια προσωπικότητα. Αιωνία της η μνήμη κι ας είναι ελαφρύ το χώμα που την σκεπάζει!!!

Στέλιος Στυλιανού, συγγραφέας

Ήταν αρχές του 2000 όταν ανακάλυψα για πρώτη φορά τον πολυαγαπημένο μου ήρωα «Harry» και την επίσης πολυαγαπημένη μου Joan Rowling. Πάντα με ενδιέφεραν αυτά που διάβαζαν οι μαθητές μου για λόγους παιδαγωγικούς πρωτίστως και αυτός ήταν και βασικός ο λόγος για τον οποίο ξεκίνησα να διαβάζω το πρώτο βιβλίο της σειράς. Κι έπειτα φυσικά διάβασα και το δεύτερο. Κι αν στο πρώτο βιβλίο ανακάλυψα τη μαγεία του κόσμου που δημιούργησε αυτή η αξιόλογη γυναίκα και συγγραφέας, στο δεύτερο βιβλίο της σειράς «Ο Χάρι Πότερ και η κάμαρα με τα μυστικά» ανακάλυψα κάτι άλλο: τη μαγεία της γραφής της Καίτης Οικονόμου…

Διαβάζω ξένη λογοτεχνία από την παιδική μου ηλικία. Θα έλεγα ότι είμαι ένα παιδί γαλουχημένο με την ξένη λογοτεχνία. Ταξίδευα με τις εικόνες του Jules Verne, έκλαιγα με τις περιπέτειες των ηρώων του Charles Dickens και ξενυχτούσα με τις αδερφές Bronte πριν μυηθώ στον δικό μας κόσμο της Άλκης Ζέη ή της Πηνελόπης Δέλτα. Κι όμως όλα αυτά τα χρόνια που εντρυφούσα στην ξένη λογοτεχνία δεν είχα ψάξει ποτέ να βρω το όνομα του μεταφραστή. Ποτέ! Ούτε καν όταν παρακολούθησα όλα αυτά τα μαθήματα μετάφρασης, κατά τη διάρκεια των σπουδών μου! Ήταν, λοιπόν, η πρώτη φορά που έψαξα να βρω «ποιος αποδίδει τόσο συγκλονιστικά τη γραφή της Rowling», όταν είδα το όνομά της Καίτης Οικονόμου…

Κι έπειτα … έπειτα την ανακάλυψα ως συγγραφέα…

Όλα τα βιβλία της τα αγάπησα. Όλα, ένα προς ένα. Μα εκείνο που με άγγιξε πιο βαθιά, αυτό που ξεχώρισα και το κρατώ σαν πολύτιμο θησαυρό στη βιβλιοθήκη μου είναι το «Φθινόπωρο της Μάγισσας».

Ένα βιβλίο μαγικό όπως καταδεικνύει και ο τίτλος του. Ένα βιβλίο που πραγματεύεται την αφύπνιση μιας κοπέλας, ενός πλάσματος ξεχωριστού, που δε φαντάζεται τι της επιφυλάσσει η ζωή, αλλά πολύ περισσότερο δε φαντάζεται την κληρονομιά που κουβαλάει μέσα της, στο DNA της, προίκα από την τσιγγάνα μητέρα της, μια κληρονομιά, που η νεαρή ηρωίδα έχει απαρνηθεί συνειδητά από την παιδική της ηλικία. Όμως η επιστροφή της Μυρσίνης στις ρίζες της, τη φέρνει αντιμέτωπη με το χάρισμά της, με την καταγωγή της και με το παρελθόν. Όχι μόνο το δικό της, αλλά και το παρελθόν μιας ολόκληρης κοινότητας, της οποίας τα πάθη και τα θαμμένα μυστικά υποβόσκουν, περιμένοντας να βγουν στην επιφάνεια και να ταράξουν τα λιμνάζοντα ύδατα μιας φαινομενικά ήρεμης και ανέφελης ζωής στην ελληνική περιφέρεια…

Η σκιαγράφηση των χαρακτήρων είναι αριστοτεχνική. Η περιγραφή της κοινότητας των τσιγγάνων, αλλά και της ελληνικής κοινωνίας στη Μακεδονία, τη γη των προγόνων της ηρωίδας, στερείται –ευτυχώς– ωραιοποιήσεων και κλισέ. Με άγγιξε ιδιαίτερα η ευαισθησία της συγγραφέως σχετικά με τα παιδιά και το πώς οφείλουμε να τα αντιμετωπίζουμε καθώς και ο κεντρικός αντρικός χαρακτήρας, ο Στέφανος Βρεττός αλλά και η με πόση αληθοφάνεια απόδοση του αντίποδά του, του Αθηναίου μνηστήρα της Μυρσίνης…

Κλείνοντας, επιτρέψτε μου μια πιο προσωπική εξομολόγηση. Η Καίτη Οικονόμου ήταν η πρώτη και αν δεν κάνω λάθος, η μοναδική Ελληνίδα συγγραφέας με την οποία επικοινώνησα ιδιωτικά, χωρίς να μας έχουν συστήσει ποτέ επισήμως και χωρίς -φυσικά– να μιλήσω για την ιδιότητά μου. Επικοινώνησα ως αναγνώστρια και μόνο, η οποία επιθυμούσε να εκφράσει τον θαυμασμό της! Η απάντησή της, όπως και ένα άλλο μήνυμά της που ακολούθησε, είναι απλά μηνύματα στο inbox, όπως τόσα και τόσα άλλα. Όμως, με ένα περίεργο τρόπο έχουν μία άλλη αίσθηση, μια άλλη αύρα. Ίσως και να μυρίζουν… περγαμόντο…

Βίβιαν Φόρτη-Στεφάνου, συγγραφέας

Γνώριζα την Καίτη από τα είκοσιπέντε της χρόνια. Υπήρξαμε συνεργάτες σε μια εκδοτική εταιρία όπου εργαζόταν εκείνη σαν μεταφράστρια κι εγώ σαν διευθυντής σύνταξης. Λιγόλογη και συγκροτημένη η Καίτη υπήρξε μια από τις καλύτερες μεταφράστριες με τις οποίες συνεργάστηκα. Στη συνέχεια γνωριστήκαμε και εκτός του χώρου της δουλειάς κι είχα την ευκαιρία να δω κι άλλες πτυχές της προσωπικότητάς της. Γνώρισα μια γυναίκα δυναμική και ευχάριστη στην παρέα. Κι όταν αργότερα άρχισε να γράφει δικά της βιβλία, ήξερα από πριν πως θα γινόταν καλή συγγραφέας. Κι αποδείχθηκε πως δεν ήταν απλά καλή, ήταν από τις καλύτερες σύγχρονες συγγραφείς, μια μυθιστοριογράφος με λόγο μεστό και δομή μυθιστορήματος τέλεια.

Τη χάσαμε γρήγορα, κι ο χώρος του μυθιστορήματος έχασε μια εκλεκτή δημιουργό. Όλοι όσοι την γνωρίσαμε από κοντά και τη ζήσαμε θα τη θυμόμαστε για πάντα.

Αιωνία σου η μνήμη, Καίτη, αγαπητή φίλη.

Όμηρος Αβραμίδης, συγγραφέας

Μια συγγραφέας με ατόφια πένα. Μια λογοτεχνική σφραγίδα που θα μείνει ανεξίτηλη στο χρόνο αφού μας άφησε μια τόσο πολύτιμη κληρονομιά. Μου ζητήθηκε να σχολιάσω ένα από τα βιβλία της. Επέλεξα «Το σκουλαρίκι της τύχης». Γραμμένο ρεαλιστικά χωρίς όμως να του λείπει η τρυφερότητα. Ένα βιβλίο που από την αρχή μέχρι το τέλος σε κρατάει στις σελίδες του αφού οι λέξεις του γίνονται δεσμά που σε καθηλώνουν. Οι ήρωες γίνονται ένα με τον αναγνώστη χάριν στη μαγευτική γραφή της συγγραφέως. Δεν συνηθίζω να σχολιάζω τη θεματολογία των βιβλίων φοβούμενη μην αποκαλύψω πράγματα και καταστάσεις χωρίς να το θέλω. Όποιος έχει διαβάσει Καίτη Οικονόμου σίγουρα καταλαβαίνει τι θέλω να πω, όποιος όχι… είναι ευκαιρία να ξεκινήσει!

Ειρήνη Φραγκάκη, συγγραφέας

Δύσκολο το ερώτημα σου. Πώς να χαρακτηρίσεις με λίγες λέξεις μια ζωή, έναν άνθρωπο; Η Καίτη όπως τη γνώρισα σαν φίλη ήταν ένα ήρεμο άτομο, με αυτογνωσία, πράο χαρακτήρα -εκτός αν της πατούσες τον κάλο- πολύ δίκαιη και με ένα ήρεμο χιούμορ. Όταν χαμογελούσε ήξερες ότι το ένιωθε, δεν ανεχόταν την υποκρισία και ποτέ δεν επεδίωξε ή προκάλεσε την προσοχή. Είχε μια έμφυτη συστολή, αφοσιωμένη στους αγαπημένους της, και δεν επεδίωξε με κανέναν τρόπο τη δημοσιότητα. Η δημοσιότητα της κτύπησε την πόρτα με τα εξαιρετικά βιβλία που έγραψε και λατρεύτηκε από αναγνώστες. Ήταν πιστή φίλη, δοτική και δεν είπε ποτέ άσχημη κουβέντα, ακόμα και για άτομα που μπορεί να την κακολόγησαν. Ήξερε την αξία της ευτυχίας κοντά στην οικογένεια της και αυτό τη γέμιζε. Η ζωή της χρωστούσε πολλά και της τα στέρησε με άδικο τρόπο. Και όμως ποτέ δεν ακούστηκε παράπονο από το στόμα της ούτε στις πιο δύσκολες στιγμές. Πέρασε τον γολγοθά της σιωπηλά, με αξιοπρέπεια και την αμέριστη αγάπη και συμπαράσταση αυτών που αγαπούσε κοντά της. Ένας σπάνιος άνθρωπος με ήθος.

Νικόλ Άννα Μανιάτη, συγγραφέας

Καθόμασταν με την Καίτη στο μικρο καφενείο της πλατείας και της ζήτησα να μου περιγράψει το βιβλίο. Την κοιτούσα με αγωνία όση ώρα μιλούσε, περίμενα να ακούσω τη συνέχεια. Ήταν το πρώτο της βιβλίο και συνεχώς ρωτούσα «και μετά;». Εκείνη έλαμπε καθώς μου το έλεγε, θυμάμαι χαρακτηριστικά που μου λέει «είχα σκεφτεί για τίτλο να βάλω η Γκαντέμω, αλλά δεν ακουγόταν όμορφα…»

Την Καιτούλα (την συγγραφέα) την ξέρω από πάντα, την ξέρω πριν ακόμα γεννηθώ, παιδική φίλη της μαμάς και πάντα έπαιρνα δύναμη από εκείνη. Έχει τον τρόπο της. Ξέρει να σε ανακουφίζει, να σε μαλώνει, να σε εμψυχώνει!

Το έχω διαβάσει καιρό το συγκεκριμένο βιβλίο και μόλις σήμερα σκέφτηκα να γράψω για αυτό… Ένα βιβλίο σαν ταινία.

Να το διαβάσετε.

Ευδοκία Παντελάτου, αναδημοσίευση από το blog της για το βιβλίο "Ο κήπος με τις μουριές"

Απόψε δέχτηκα να κάνω κάτι δύσκολο. Η αγαπημένη Τζένη Κουκίδου θέλοντας να κάνει αφιέρωμα στη πρόσφατα -αδικοχαμένη- συγγραφέα Καίτη Οικονόμου με προσκάλεσε να γράψω κάτι για εκείνη... Θα μιλήσω σαν αναγνώστης μιας και δεν είχα την τύχη να την γνωρίζω προσωπικά παρά το γεγονός ότι την έχω συναντήσει αρκετές φορές. Πρόσφατα χάθηκα στις σελίδες του βιβλίου της ''Το φθινόπωρο της μάγισσας''. Η γραφή της υπέροχη, ταξιδιάρικη, δίχως να κουράζει. Το βιβλίο της το βρήκα συναρπαστικό και σαν συγγραφέας πήρα ένα καλό μάθημα-παράδειγμα για τον τρόπο που έπλεκε την υπόθεση δίχως να σε κάνει να γυρίσεις σελίδες ίσα για να πας παρακάτω. Είναι ιδιαίτερα λυπηρό να φεύγει τόσο άδοξα ένας άνθρωπος, πόσο μάλλον όταν έχει να δώσει. Γνωρίζω πολύ καλά πως πολλοί αναγνώστες έχασαν την δική τους Καίτη που τους κρατούσε συντροφιά με τα βιβλία της. Άφησε όμως πίσω της μεγάλη κληρονομιά και μιλώ για τα βιβλία της που πάντα θα υπάρχουν να μας ταξιδεύουν να την γνωρίσουμε μέσα από την γραφή της, άλλωστε αυτή δεν είναι η ψυχή του συγγραφέα; Δεν θα πάψει ποτέ να βρίσκεται ανάμεσα μας. Κάθε βιβλίο της είναι ένα κομμάτι της, κάθε ιστορία της είναι ένα ταξίδι μαζί της. Εγώ θα θυμάμαι πάντα την χαμογελαστή γλυκιά κυρία που συνάντησα κάποτε στην έκθεση βιβλίου και διαβάζοντας τα βιβλία της πάντα αυτό το χαμόγελο θα με συντροφεύει...

Κατερίνα Σωπύλη, συγγραφέας

Αν με ρωτούσε κάποιος, λίγα χρόνια πριν, ποιο από όλα τα βιβλία που έγραψε η Καίτη Οικονόμου είναι το αγαπημένο μου, θα του απαντούσα χωρίς κανένα δισταγμό το υπέροχο «Μου το είπε ένας άγγελος». Όσο κι αν ερωτεύτηκα το Στέφανο στο «Φθινόπωρο της Μάγισσας», όσο κι αν πόνεσα με την Άννα στο «Έρωτας Πόλεμος», όση αδυναμία κι αν έχω στη Φιλιώ και τη «Λευκή Ορχιδέα» πάντα, για τους δικούς μου λόγους, το «Μου το είπε ένας άγγελος» είχε –και έχει- ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου.

Όταν, όμως, διάβασα το «Η Καρδιά Θυμάται» τα συναισθήματα που μου γεννήθηκαν με βρήκαν απροετοίμαστη. Πάντα λάτρευα την πένα της Καίτης Οικονόμου. Έχω διαβάσει όλα της τα βιβλία, αρκετές φορές το καθένα. Τα ξεχωρίζω ένα προς ένα. Όμως με την «Καρδιά» η Καίτη Οικονόμου ξεπέρασε τον ίδιο της τον εαυτό. Το ότι ήταν –είναι- μια εξαιρετική συγγραφέας, είναι δεδομένο. Το πώς όμως καταφέρνει να κάνει την υπέρβαση, το αποδεικνύει στο «Η Καρδία Θυμάται».

Η ιστορία, στην αρχή, τοποθετείται στο Ναύπλιο όπου η Ειρήνη ανακαλύπτει έναν άντρα, τον οποίο έχει ξεβράσει η θάλασσα. Όταν εκείνος συνέρχεται, διαπιστώνεται πως πάσχει από αμνησία. Ο καιρός περνάει και ενώ ο γοητευτικός άγνωστος προσπαθεί να ξαναχτίσει τη ζωή του, την καινούρια του ζωή, χτυπά η πόρτα. Εμφανίζεται εκείνη, η Χριστίνα, με το συγκρατημένο χαρακτήρα και τα όμορφα μάτια. Ισχυρίζεται πως είναι η σύζυγός του και του ζητά να γυρίσει πίσω. Εκείνος δεν τη θυμάται. Το μυαλό του αρνείται πως την ξέρει. Η καρδιά του όμως τη γνωρίζει, τη θυμάται.

Πρόκειται για ένα υπέροχο βιβλίο, γεμάτο λυρισμό, χρώματα, συναισθήματα. Με συνεχείς χρονικές αναδρομές, αλλά και εναλλαγή στους ομοδιηγητικούς χαρακτήρες, η συγγραφέας ξετυλίγει μία υπέροχη ιστορία. Μπορεί, εκ πρώτης όψεως, να φαίνεται χιλιοειπωμένη, όμως όποιος διαβάσει το βιβλίο θα καταλάβει πως πρόκειται για κάτι μοναδικό.

Δεν είναι μια απλή ιστορία αγάπης, αλλά μια ιστορία για τις σχέσεις, την οικογένεια σε όλες τις εκφάνσεις της, τον έρωτα και τον πόνο. Άραγε ένας άνθρωπος που έχει χάσει τα πάντα, που έχει φτάσει στο μηδέν, μπορεί να ξανασηκωθεί; Κι όταν η λογική δεν είναι σύμμαχός του, η καρδιά του θα τον βοηθήσει;

Και η δική σου καρδιά; Η καρδιά του αναγνώστη που διαλύεται λίγο-λίγο, μαζί με την καρδιά των ηρώων, πόσα μπορεί να χωρέσει;

Η συγγραφέας καταφέρνει, σε αυτό της το βιβλίο, να εξελίξει το συνηθισμένο μοτίβο ιστοριών της. Αυτή τη φορά τα πάντα αφορούν, μόνο, τους δύο πρωταγωνιστές. Εμβαθύνει με μοναδικό τρόπο στις διαπροσωπικές σχέσεις και υφαίνει το ψυχογράφημα των ηρώων αριστοτεχνικά. Όλα αυτά, πέραν του ίδιου του βιβλίου, με κάνουν να θεωρώ το «Η Καρδιά Θυμάται» το καλύτερο βιβλίο της Καίτης Οικονόμου.

Λατρεύω τους συγγραφείς που εξελίσσονται και η Οικονόμου, σε αυτό το συγκεκριμένο λογοτεχνικό της έργο, παραδίδει συγγραφικά μαθήματα. Διαφοροποιείται από όλα τα προηγούμενα έργα της και γράφει μια απλή, φαινομενικά, ιστορία θέλοντας να μας διηγηθεί σπουδαία πράγματα.

Η Καίτη Οικονόμου άφησε πίσω της σπουδαίο έργο. Υπήρξε πολυγραφότατη, άριστη μεταφράστρια, δραστήρια, με υπέροχη πένα και βιβλία που μπορεί να πει κάποιος πως του άλλαξαν τη ζωή. Εμένα το «Η Καρδιά Θυμάται» μου την άλλαξε. Με έβαλε στη διαδικασία να σκεφτώ και να αισθανθώ μέσα από ρόλους και ταυτότητες που δεν έχω κατακτήσει ακόμα. Με έφερε αντιμέτωπη με συναισθήματα που μου ήταν άγνωστα. Ιδιαιτέρως η σκηνή όπου ο πρωταγωνιστής συνειδητοποιεί την αλήθεια, θεωρώ πως είναι αριστουργηματική.

Η Καίτη Οικονόμου μπορεί να έφυγε νωρίς, όμως στην πραγματικότητα κανείς δε φεύγει όσο τον θυμόμαστε. Κι όπως μας δίδαξε κι εκείνη «Η Καρδιά Θυμάται», πάντα!

Μαρία Μπακάρα, συντάκτρια στο Arts and the city

Η Καιτούλα υπήρξε ένα πλάσμα σπάνιας ποιότητας, από τους ανθρώπους που γεμίζουν και ομορφαίνουν τις ζωές των άλλων, όσων έχουν την τύχη να τους γνωρίσουν από κοντά. Από πολύ μικρή έδωσε δείγματα του λαμπερού της μυαλού εντυπωσιάζοντας νηπιαγωγούς, δασκάλους και καθηγητές. Εκτός από ταλέντο στο γράψιμο, είχε ταλέντο και στη ζωγραφική. Ήταν όμως πολύ σεμνή και δεν το έγραφε στο βιογραφικό της. Πολλά έργα της κοσμούν σπίτια Αθηναίων και, φυσικά το δικό της, το δικό μου και αρκετών φίλων της. Εκτός από τη σεμνότητα, τα πιο χαρακτηριστικά της γνωρίσματα ήταν η τεράστια καλλιέργεια, η ευαισθησία και η αλληλεγγύη. Βοηθούσε τους άλλους πριν καν της το ζητήσουν. Η Καιτούλα υπήρξε το πολυτιμότερο δώρο που θα μπορούσαν να μου κάνουν οι γονείς μας. Ήμουν πολύ τυχερή και θα μου λείπει όσο ζω.

Φανή Πανταζή, συγγραφέας και αδερφή της Καίτης

Πόσο να αντέξει μια ανθρώπινη καρδιά να δώσει για δεύτερη φορά τόσο συναίσθημα, τόσους τρελαμένους χτύπους, τόση αφοσίωση και λαχτάρα για μιαν άλλη; Δε νομίζω ότι υπάρχει άνθρωπος τόσο κυνικός, που στα νεανικά του τουλάχιστον χρόνια να μην πίστεψε έστω για μια στιγμή, ότι η πρώτη μεγάλη του αγάπη θα είναι μοναδική. Μέσα στη ζωή ανακαλύπτουμε ότι η πεποίθηση αυτή είναι εσφαλμένη, και με το ερώτημα αυτό σαν χαλί ακολουθούμε την ιστορία της Μαριάννας, ηρωίδας του βιβλίου, της συγγραφέως Καίτης Οικονόμου.

«Πόσες φορές μπορεί ν' αγαπήσει μια καρδιά, δυνατά, αληθινά, απόλυτα;»

Το «Μου το είπε ένας Άγγελος» είναι από τα βιβλία που απόλαυσα. Ιδιαίτερο, με συγκίνησε βαθύτατα, με έφερε αντιμέτωπη με κάποιες δικές μου αλήθειες, το δικό μου σκοτάδι. Είναι ένα μήνυμα αισιοδοξίας το οποίο δεν μπορείς παρά να εισπράξεις λυτρωτικά. Η ιστορία της Μαριάννας με καθήλωσε από την πρώτη στιγμή. Δεν μπορούσα να αφήσω το βιβλίο μέχρι να το τελειώσω, κι αυτό όχι για λόγους αγωνίας. Η πλοκή μπορεί να χαρακτηριστεί ως ένα βαθμό προβλέψιμη, αλλά εισέπραξα την σκοπιμότητα της συγγραφέως σε αυτό:

Δεν ήταν οι ανατροπές η ουσία του βιβλίου, αλλά τα ψυχογραφήματα των ηρώων. Μου προκάλεσε πολύ έντονα συναισθήματα, και γι’ αυτό με τράβηξε μέχρι το τέλος. Με εξέπληξε το πως κατάφερε η συγγραφέας να σχηματίσει την ψευδαίσθηση δυϊσμού στην ιστορία. Η Μαριάννα με τον Δημήτρη, και η μετέπειτα του χαμού του ζωή της. Με τρυφερότητα και προσοχή προσεγγίστηκε το ζήτημα του πένθους, όπου αναδύθηκε η αλήθεια ότι η ζωή συνεχίζεται κι ο άνθρωπος επιβιώνει κουβαλώντας πολύτιμες συναισθηματικές αποσκευές. Ήταν καθαρτική η πορεία μαζί με την πρωταγωνίστρια έως την απελευθέρωση από το σκοτάδι που βυθίστηκε. Ο έρωτας, η προσμονή, η αγάπη, ο πόνος, η αναγέννηση... συναισθήματα και καταστάσεις εκφέρονται με εξαιρετική μεταδοτικότητα. Δεν ταυτίστηκα, αλλά σίγουρα συνέπασχα με την Μαριάννα καθώς παρασύρθηκα από την εξέλιξη της ιστορίας, κι απλά δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς.

Από την άποψη γραφής και λόγου, δεν περίμενα τίποτε λιγότερο από την δεξιοτέχνη κ. Οικονόμου. Σε όλη την αναγνωστική μου πορεία αναγνώριζα με ευκολία την δική της μετάφραση σε ένα βιβλίο. Η αγάπη της και η αφοσίωσή της στην ποιοτική λογοτεχνική μεταγραφή ήταν πρωτοφανής, και η πένα της έφερε χαρακτηριστική υπογραφή. Έκανε κτήμα της το κάθε βιβλίο, εμπέδωνε τον χρόνο, τον τόπο, τις ιδιαιτερότητες και τις προσωπικότητες των ηρώων και προσέφερε στον αναγνώστη την δυνατότητα να διαβάσει ένα βιβλίο όσο πιο κοντά γίνεται στο πρωτότυπο. Καλογραμμένο, σαφές, με ωραίες εκφράσεις και χωρίς περιττολογία, εστιασμένο στις συναισθηματικές διακυμάνσεις και την πλοκή, το «Μου το είπε ένας Άγγελος» κέρδισε αβίαστα μια θέση στην καρδιά μου...

Άρτεμις Βελούδου-Αποκότου, συγγραφέας

Την γνώρισα μόλις είχε έρθει στις εκδόσεις Ψυχογιός, με την Λευκή Ορχιδέα της... Θα κάναμε μαζί παρουσιάσεις στην Κρήτη... 2010... Μόλις είχε αναρρώσει από ένα πρόβλημα με την καρδιά της... νόμισα ότι θα έβλεπα μια γυναίκα καταπονημένη από την τόσο πρόσφατη περιπέτεια της υγείας της... Λάθεψα! Θεριό η Καίτη... Και δίπλα της ο δράκος της, ο Γιάννης...

Την επόμενη χρονιά ήταν δεδομένο ότι θα φεύγαμε μαζί... Οι ωραιότερες παρουσιάσεις, η πιο γελαστή περιοδεία. Ο Γιώργος κι εγώ... Η Καίτη και ο Γιάννης... Η τετράδα που ξεπερνούσε με γέλιο τις μύριες όσες αναποδιές... Εκείνος ο απαίσιος καφές στην Κατερίνη και το ύφος της όταν είπε κοφτά μόλις τον δοκίμασε: "Πάρτε με από αυτό το μαγαζί τώρα!". Το ξενοδοχείο στην Κομοτηνή που δεν ξέραμε αν ήταν σωστό για την υγεία μας να ξαπλώσουμε σ' εκείνα τα σεντόνια... Κι εμείς γελούσαμε...

Την αγάπησα πολύ την Καίτη. Είχε μια σπάνια αξιοπρέπεια αυτό το πλάσμα. Μια δωρικότητα στην μορφή, αλλά κυρίως στην ψυχή. Μια ευγένεια που σπανίζει, ένα χιούμορ σαρωτικό, ένα μυαλό θαυμαστό, μια αυστηρότητα ζηλευτή... Δεν κόμπαζε, δεν είχε ανασφάλειες, ήξερε ακριβώς την μεγάλη αξία της. Δεν μασούσε ποτέ τα λόγια της και ήξερε να λέει την αλήθεια της μ' ένα τρόπο που υποκλινόσουν μπροστά της, χωρίς να το συνειδητοποιείς...

Όταν αρρώστησε, μου το ανακοίνωσε λιτά και κοφτά... Εγώ τσάκισα κι εκείνη ήταν κατηγορηματική: "Θα παλέψω..."

Οι γιατροί την ξέγραφαν κι εκείνη τους ξεγελούσε, όπως ξεγελούσε και τον καρκίνο... Στο τέλος πίστεψα πως το ένα θηρίο θα νικούσε το άλλο... Ήταν τελικά πολύ δυνατό ακόμα και για εκείνη... Την περήφανη, αγαπημένη μου φίλη...

Έχει φύγει, αλλά εγώ ακόμα δεν το πιστεύω... Είμαι μακριά και δεν θα είμαι στην κηδεία της... Καλύτερα... Δεν θα πω αντίο γιατί ούτως ή άλλως, δεν θα ήθελα να πω αυτή την λέξη... Για μένα η Καίτη θα είναι πάντα στο σπίτι της... Θα γράφει και θα περιγελά τις μικρότητες... Και μόλις εκείνη μπορέσει, θα πάμε πάλι στο αγαπημένο μας ταβερνάκι, μαζί με τους άντρες μας, για κρασάκι και κουβεντούλα... Θα γελάσουμε πάλι και θα μιλήσουμε για όλα όσα μιλούσαμε πάντα... Εξάλλου οι άνθρωποι που αγαπάμε δεν φεύγουν ποτέ από μέσα μας, η μνήμη δεν έχει ημερομηνία λήξης...

Λένα Μαντά, συγγραφέας

Κερδίστε τα!

Οι εκδόσεις Ψυχογιός προσφέρουν τα βιβλία της Καίτης Οικονόμου που κυκλοφορούν στον οίκο για τους αναγνώστες του ιστότοπου.

Κλικάρετε το k που ακολουθεί τον τίτλου του βιβλίου που σας αρέσει και συμπληρώστε τη φόρμα για να στείλετε τη συμμετοχή σας στην κλήρωση και το μήνυμά σας. Δείτε τους όρους, πληροφορίες για τις κληρώσεις, τα δώρα και τους τυχερούς εδώ.

Η κλήρωση θα γίνει στις 10 Σεπτέμβρη και τα βιβλία θα αποσταλούν στους τυχερούς ταχυδρομικά από τις εκδόσεις Ψυχογιός.

¤¤¤

Τον ξέβρασε αναίσθητο η θάλασσα σε μια παραλία του Ναυπλίου μετά από ένα τοπικό μπουρίνι. Στο νοσοκομείο διαπιστώθηκε ότι πάσχει από αμνησία. Μόλις ανάρρωσε από τα τραύματά του, βρήκε δουλειά και σπίτι, και συνδέθηκε ερωτικά με μια δασκάλα. Αλλά δεν είχε ανακτήσει τη μνήμη του, δε θυμόταν ούτε το όνομά του.

Μια μέρα χτύπησε την πόρτα του μια άγνωστη. Δεν μπόρεσε να δει πώς ήταν – την ηλικία της, το ύψος της, το ντύσιμό της· γιατί μόλις αντίκρισε τα μάτια της αισθάνθηκε χαμένος. Ήταν σκούρα μπλε σαν το ανοιχτό πέλαγος και, καθώς τα κοίταζε καθηλωμένος, μια αβάσταχτη νοσταλγία πλημμύρισε την ψυχή του...

«Αντρέα, δε με θυμάσαι;» του είπε η άγνωστη με τα μπλε μάτια. «Είμαι η γυναίκα σου».

Λίγο αργότερα έμαθε ότι ο γάμος τους είχε ναυαγήσει και ζούσαν σαν δυο ξένοι κάτω από την ίδια στέγη. Το μυαλό του δε θυμόταν τίποτα από την παλιά ζωή του.

Αλλά η καρδιά θυμάται…

Η καρδιά θυμάται -> k

¤¤¤

Αυτό που είχε η Άννα με τον Φάνη ήταν μοναδικό κι ανεπανάληπτο – έρωτας μαζί και πόλεμος, ευτυχία και απόγνωση, ζωή και θάνατος. Ένας άπιαστος αντικατοπτρισμός, κάτι που το φαντασιωνόταν μόνο η ίδια. Γι’ αυτό χάθηκε τόσο εύκολα, επειδή δεν υπήρχε…

Η Άννα ερωτεύτηκε τον Φάνη από την πρώτη στιγμή. Ψηλός, αδύνατος, μυστηριώδης, γοητευτικός, χαρισματικός. Δεν υπολόγισε κοινωνικές διαφορές, δεν άκουσε τις φωνές των γύρω της που τη συμβούλευαν ότι είναι επικίνδυνος, αυτοκαταστροφικός. Άκουγε μόνο την καρδιά της και το πλήρωσε ακριβά. Γιατί ο Φάνης, έρμαιο των παθών του, όσο κι αν προσπάθησε να βρει απάγκιο στην αγκαλιά της, δεν τα κατάφερε. Και άγγιξε το θάνατο.

Ο έρωτας μπορεί να είναι φονιάς, μπορεί να είναι, όμως, και λυτρωτής. Αν είναι αληθινός, δε χάνεται ποτέ. Προδίδεται, κρύβεται, υποχωρεί, αλλά τελικά επιστρέφει φέρνοντας μαζί του τη σωτηρία και τη ζωή. Αυτό αποδεικνύει η ιστορία της Άννας και του Φάνη.

Έρωτας πόλεμος -> k

¤¤¤

Η Μυρσίνη, καρπός του παράφορου έρωτα ενός Μακεδόνα και μιας Τσιγγάνας, μεγαλώνει ανάμεσα στους διαφορετικούς κόσμους του πατέρα και της μητέρας της, νιώθοντας πως δεν ανήκει απόλυτα σε κανέναν. Στα εννιά της χρόνια, όταν την εγκαταλείπει η μητέρα της, η μικρή Μυρσίνη πρέπει ν’ αντιμετωπίσει ολομόναχη το παράξενο χάρισμά της, την έκτη αίσθηση που έχει κληρονομήσει από την τσιγγάνα προγιαγιά της.

Αδυνατώντας να διαχειριστεί ένα χάρισμα που το βλέπει σαν κατάρα, το καταπιέζει και εντάσσεται στον κόσμο του πατέρα της. Πολλά χρόνια αργότερα, γυναίκα πια, επισκέπτεται για πρώτη φορά με το μνηστήρα της τον τόπο καταγωγής της για να τακτοποιήσει τις κληρονομικές της υποθέσεις. Κι εκεί γνωρίζει τον Στέφανο Βρεττό, έναν άντρα που ανατρέπει όλες τις βεβαιότητες της ζωής της.

Στη φθινοπωρινή Μακεδονία, ο διαισθητικός της εαυτός αφυπνίζεται έπειτα από ένα λήθαργο που κράτησε είκοσι χρόνια. Κι ενώ η Μυρσίνη παλεύει με τα χαώδη συναισθήματά της, ένας άγνωστος εχθρός επιβουλεύεται τη ζωή της…

Το φθινόπωρο της μάγισσας -> k

¤¤¤

«Ήθελα να σου πάρω ένα ρολόι για να θυμάσαι κάθε ώρα και λεπτό πόσο σ’ αγαπώ». Ο Μάρκος έσυρε το δάχτυλό του στην πλατινένια αλυσίδα. «Στο ρολόι αυτό βρίσκεται όλη η αγάπη μου – όλη, ακούς;». Σε μια ονειρική παραλία ανθίζουν το καλοκαίρι οι λευκές ορχιδέες της άμμου. Και στο εύφορο κτήμα δίπλα στην ακτή μεγαλώνουν τέσσερις αχώριστοι φίλοι: ο Νικηφόρος και η Έλλη, δίδυμα αδέλφια, παιδιά του κτηματία· η Φιλιώ, κόρη του θυρωρού του κτήματος· κι ο Αντώνης, γιος ενός φτωχού ψαρά. Οι ακατάλυτοι δεσμοί που τους ένωσαν από τα παιδικά τους χρόνια τούς συνοδεύουν στα πρώτα εφηβικά σκιρτήματα, αλλά και ως ενηλίκους, όταν η Έλλη αποφασίζει να θυσιάσει τον μεγάλο έρωτα της ζωής της για να διασφαλίσει το μέλλον του αδελφού της, ενώ η Φιλιώ υποφέρει βουβά από τον χωρίς ανταπόδοση έρωτά της για τον Νικηφόρο. Αμείλικτα παιχνίδια της μοίρας και ραδιουργίες αδίστακτων ανθρώπων οδηγούν σε χωρισμούς, προδοσίες και ατυχήματα με τραγικές συνέπειες∙ ωστόσο, σε κάθε σκληρή δοκιμασία υπάρχει πάντα ένα ανεκτίμητο στήριγμα: η αγάπη σε όλες τις μορφές της – ερωτική, αδελφική, φιλική, μητρική. Γιατί η αληθινή αγάπη είναι σαν τη λευκή ορχιδέα: ριζωμένη γερά στην άμμο, αψηφά τα καταστροφικά στοιχεία της φύσης και τα αδέξια ποδοπατήματα των ανθρώπων κι ανθίζει ξανά με το πρώτο φιλί της άνοιξης.

Λευκή ορχιδέα -> k

Καλή τύχη!

Μετέφρασε στα ελληνικά πολλές δεκάδες μυθιστορήματα για ενηλίκους και παιδιά διεθνώς αναγνωρισμένων συγγραφέων, μεταξύ αυτών και τα βιβλία του πιο αγαπημένου –παγκοσμίως– ήρωα των τελευταίων χρόνων, του Χάρι Πότερ. Χάρισε στην ελληνική βιβλιογραφία οκτώ μυθιστορήματα που λάτρεψαν χιλιάδες αναγνώστες. Μεγάλες της αγάπες υπήρξαν η ζωγραφική και η ροκ μουσική, ενώ δε θέλησε ποτέ να σβήσει το στριφτό τσιγάρο της. Δημιούργησε μια όμορφη και δεμένη οικογένεια. Διακρίθηκε για το ήθος και την αξιοπρέπειά της στον χώρο του βιβλίου. Πάλεψε σθεναρά με την αρρώστια και αρκετές φορές την ξεγέλασε κερδίζοντας χρόνο ζωής και δίνοντας κουράγιο στα αγαπημένα της πρόσωπα. Θυμόμαστε με πόση ηρεμία και στωικότητα αντιμετώπιζε οτιδήποτε και αν συνέβαινε, και χαμογελάμε αναπολώντας το καυστικό της χιούμορ.
Ήταν η Καίτη Οικονόμου, μας λείπει πολύ και είμαστε σίγουροι ότι από κάπου μας κλείνει το μάτι μειδιώντας.

Εκδόσεις Ψυχογιός

Η Καίτη Οικονόμου (1955-2014) άφησε παρακαταθήκη οκτώ μυθιστορήματα που αγαπήθηκαν από χιλιάδες αναγνώστες. Τα βιβλία της κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Ψυχογιός και την Ωκεανίδα, όμως έγινε ιδιαίτερα γνωστή και από το μεταφραστικό της έργο, καθώς υπήρξε μεταφράστρια δεκάδων παγκοσμίως αναγνωρισμένων συγγραφέων, συμπεριλαμβανομένης και της σειράς των βιβλίων του Χάρι Πότερ.

Το μυθιστόρημά της "Η καρδιά θυμάται" τιμήθηκε με το Βραβείο Βιβλίου Public 2014 στην κατηγορία "Μεγάλες Συγκινήσεις", όμως βιβλίο σταθμός στην συγγραφική της πορεία φέρεται να είναι η "Λευκή ορχιδέα" της, με το οποίο εκτοξεύθηκε τόσο η δημοτικότητά της όσο και το αναγνωστικό κοινό της.

Συγγραφικό έργο

· Ο κήπος με τις μουριές, εκδ. Ωκεανίδα, 2006

· Το σκουλαρίκι της τύχης, εκδ. Ωκεανίδα, 2007

· Μου το είπε ένας άγγελος, εκδ. Ωκεανίδα, 2008

· Δράκος στο χιόνι, εκδ. Ωκεανίδα, 2009

· Λευκή ορχιδέα, εκδ. Ψυχογιός, 2010

· To φθινόπωρο της μάγισσας, εκδ. Ψυχογιός, 2011

· Έρωτας πόλεμος, εκδ. Ψυχογιός, 2012

· Η καρδιά θυμάται , εκδ. Ψυχογιός, 2012

Μεταφράσεις

· Τζουντ ο αφανής(1987), Hardy Thomas, εκδ. Ενάλιος

· Ερωτικό γράμμα(1987), Schine Cathleen, εκδ. Ενάλιος

· Το φιάσκο της μελλοντολογίας(1987), Shakhnazarov Georgi, εκδ. Σύγχρονη Εποχή

· Περιπέτειες στο εμπόριο δέρματος της Αλάσκας(1988), Hawkes John, εκδ. Ροές

· Το καλοκαίρι πριν από το σκοτάδι(1991), Lessing Doris, εκδ. Καστανιώτη

· Τέλος(1992), Close Frank, εκδ. Λιβάνη

· Στα πόδια των αγγέλων(1992), McCaughrean Geraldine, εκδ. Καστανιώτη

· Ηλεκτρικές καταιγίδες(1993), Homel David, εκ.δ Καστανιώτη

· Ποκαχόντας(1995), Donnell Susan, εκδ. Ψυχογιός

· Η αυτοφυλακισμένη(1995), Oates Joyce - Carol, εκδ. Καστανιώτη

· Το τέλος της μοναξιάς(1996), Cowie Vera, εκδ. Bell

· Αναζητώντας τον Τζακ(1996), Bateman Colin, εκδ. Ψυχογιός

· Οι φίλες(1997), Dart Iris Rainer, εκδ. Φυτράκης Α.Ε.

· Κύκλοι ζωής(1997), Plain Belva, εκδ. Φυτράκης Α.Ε.

· Η γυναίκα από την Κορσική(1997), Swindells Madge, εκδ. Φυτράκης Α.Ε.

· Στον αστερισμό των Διδύμων(1998), Pilcher Rosamunde, εκδ. Ωκεανίδα

· Ο πρώτος λαχνός(1998), Baldacci David, εκδ. Bell

· Λεπτή ισορροπία(1998), Mistry Rohinton, εκδ. Ενάλιος

· Ανάμεσα σε δύο κόσμους(1998), Dunmore Helen, εκδ. Ψυχογιός

· Το τρίτο θαύμα(1999), Vetere Richard, εκδ. Διόπτρα

· Το πεπρωμένο(1999), Heald Martin, εκδ. Διόπτρα

· Το παιδί-Λάζαρος(1999), Mawson Robert, εκδ. Ψυχογιός

· Οδύσσεια της καρδιάς(1999), Michael Judith, εκδ. Φυτράκης Α.Ε.

· Νέα γυναίκα, μόνη, δεν ψάχνει(1999), Roberts Yvonne, εκδ. Νίκη

· Κλέφτης ψυχών(1999), North Darian, εκδ. Διόπτρα

· Καινούργια αρχή(1999), Dunne Catherine, εκδ. Ψυχογιός

· Η λαίδη(1999), Stratton Alan, εκδ. Plaza

· Η γυναίκα που έπαιζε με τη φωτιά(1999), Findley Timothy, εκδ. Ενάλιος

· Γλυκιά εκδίκηση(1999), Roberts Nora, εκδ. Plaza

· Το παιχνίδι των κρυφών ευχών(2000), Redmond Patrick, εκδ. Ψυχογιός

· Τα σταυροδρόμια της έμπνευσης(2000), Pears Iain, εκδ. Ψυχογιός

· Μόνη σε νέες περιπέτειες(2000), Roberts Yvonne, εκδ. Νίκη

· Η καλή νοικοκυρά(2000), Appleyard Diana, εκδ. Νίκη

· Απαγορευμένο πάθος(2000), McGrath Patrick, εκδ. Ψυχογιός

· Το σπίτι των ανέμων(2001), Burnard Bonnie, εκδ. Ψυχογιός

· Το αγόρι με τα γαλάζια μάτια(2001), Dunmore Helen, εκδ. Ψυχογιός

· Μπέιμπ, το μικρό γουρουνάκι στη μεγάλη πόλη(2001), Korman Justine, εκδ. Ψυχογιός

· Η νύχτα των αιχμαλώτων(2001), Katzenbach John, εκδ. Bell

· Το μυστικό της έπαυλης(2002), Blyton Enid, εκδ. Μίνωας

· Τάρα Ρόουντ(2002), Binchy Maeve, εκδ. Bell

· Σεχραζάτ(2002), O' Neill Anthony, εκδ. Bell

· Οι δρόμοι της βίας(2002), Harrison Colin, εκδ. Bell

· Ο Χάρι Πότερ και το κύπελλο της φωτιάς(2002), Rowling J. K., εκδ. Ψυχογιός

· Ο Χάρι Πότερ και η κάμαρα με τα μυστικά(2002), Rowling J. K., εκδ. Ψυχογιός

· Ο Χάρι Πότερ και ο αιχμάλωτος του Αζκαμπάν(2002), Rowling J. K., εκδ. Ψυχογιός

· Ο παιδίατρος στο σπίτι σας(2002), Haslam David, εκδ. Μίνωας

· Ο γητευτής του λόγου(2002), Mandino Og, εκδ. Διόπτρα

· Η γυναίκα από την Κορσική(2002), Swindells Madge, εκδ. Φυτράκης Α.Ε.

· Η αγάπη είναι γένους θηλυκού(2002), Fitch Janet, εκδ. Ψυχογιός

· Ένα βαμμένο σπίτι(2002), Grisham John, εκδ. Bell

· Αρτέμης Φάουλ(2002), Colfer Eoin, εκδ. Ψυχογιός

· 5/4 από πορτοκάλι(2002), Harris Joanne, εκδ. Ψυχογιός

· Χιτανίτα(2003), Byrne Beverly, εκδ. Φυτράκης Α.Ε.

· Το ταξίδι του Μόργκαν(2003), McCullough Colleen, εκδ. Bell

· Στους ρυθμούς της καρδιάς(2003), Godwin Gail, εκδ. Φυτράκης Α.Ε.

· Οικογένεια Μαλβέινι(2003), Oates Joyce - Carol, εκδ. Ελληνικά Γράμματα

· Ο Χάρι Πότερ και το τάγμα του Φοίνικα(2003), Rowling J. K., εκδ. Ψυχογιός

· Ξεπέρασε την ενοχή και γέμισε με αγάπη(2003, Borysenko Joan, εκδ. Διόπτρα

· Κοχύλια και όνειρα(2003), Harris Joanne, εκδ. Ψυχογιός

· Δουλειές με φούντες (2003), McGregor Tom, εκδ. Ψυχογιός

· Ας μην πάμε στα σκυλιά απόψε' '(2003), Fuller Alexandra, εκδ. Διόπτρα

· Αρτέμης Φάουλ (2003), Colfer Eoin, εκδ. Ψυχογιός

· Το φυλαχτό της Σαμαρκάνδης(2004), Stroud Jonathan, εκδ. Μίνωας

· Το πέταγμα του ερωδιού (2004), Swindells Madge, εκδ. Φυτράκης Α.Ε.

· Τα παιχνίδια της μοίρας (2004), Cox Josephine, εκδ. Μίνωας

· Ρυτίδες (2004), Perricone Nicholas, εκδ. Διόπτρα

· Πάψε να ζεις με ψέματα (2004), Lieberman David J., εκδ. Διόπτρα

· Μυστικά καρδιάς (2004), Michael Judith, εκδ. Φυτράκης Α.Ε.

· Μυστικά και πάθη (2004), Harris Joanne, εκδ. Ψυχογιός

· Κυνηγοί της ελπίδας (2004), Ryan Mary, εκδ. Bell

· Η καρδιά του κόσμου (2004), Godwin Gail, εκδ. Φυτράκης Α.Ε.

· Η γυναίκα από την Κορσική (2004), Swindells Madge, εκδ. Φυτράκης Α.Ε.

· Δια πυρός και σιδήρου (2004), Quinnell A. J., εκδ. Μίνωας

· Γυναίκες της Κίνας (2004), Xinran, εκδ. Διόπτρα

· Το μάτι του Γκόλεμ (2005), Stroud Jonathan, εκδ. Μίνωας

· Οι σούπερ καταδιώκτες (2005), Colfer Eoin, εκδ. Ψυχογιός

· Οι δύο μάγοι και ο βασιλιάς των Κορακιών(2005), Clarke Susanna, εκδ. Διόπτρα

· Ο Χάρι Πότερ και ο ημίαιμος πρίγκιψ (2005), Rowling J. K., εκδ. Ψυχογιός

· Ο Μινώταυρος κάνει διάλειμμα για τσιγάρο (2005), Sherrill Steven, εκδ. Διόπτρα

· Ο ζωγράφος και η μούσα του (2005), Harris Joanne, εκδ. Ψυχογιός

· Ο έκτος θρήνος (2005), Brodrick William, εκδ. Μίνωας

· Μικρό νησί (2005), Levy Andrea, εκδ. Μίνωας

· Η ιστορία μιας γυναίκας (2005), McEldowney Eugene, εκδ. Ψυχογιός

· Εραστές και ψεύτες (2005), Cox Josephine, εκδ. Μίνωας

· Άγγελοι στην κόλαση (2005), Cole Martina, εκδ. Μίνωας

· Χαίρετε και αντίο (2006), Harris Joanne, εκδ. Ψυχογιός

· Φίλοι - συμπολίτες (2006), Hardy Thomas, εκδ. Το Ποντίκι

· Τα παγωμένα βάθη (2006), Collins William Wilkie, εκδ. Το Ποντίκι

· Σημάδια στην άμμο (2006), Cox Josephine, εκδ. Μίνωας

· Οι κακοτυχίες του αιδεσιμότατου Έιμος Μπάρτον (2006), Eliot George, εκδ. Το Ποντίκι

· Ο πενηντάρης (2006), Goethe Johann Wolfgang von, εκδ. Το Ποντίκι

· Ιησούς (2006), Wangerin Walter, εκδ. Ψυχογιός

· Η ώρα η καλή! (2006), Makis Eve, εκδ. Μίνωας

· Η πύλη του Πτολεμαίου (2006), Stroud Jonathan, εκδ. Μίνωας

· Η λυδία λίθος (2006), Wharton Edith, εκδ. Το Ποντίκι

· Welcome to the Club 2 (2006), Gardener Hilary, εκδ. Μίνωας

· Τώρα και για πάντα (2007), Jordan Penny, εκδ. Bell

· Το καλοκαίρι της αθωότητας (2007), Fletcher Susan, εκδ. Μίνωας

· Ο Χάρι Πότερ και οι κλήροι του θανάτου (2007), Rowling J. K., εκδ. Ψυχογιός

· Ο διάβολος δεν έχει φύλο (2007), Harris Joanne, εκδ. Ψυχογιός

· Η δέκατη τρίτη ιστορία (2007), Setterfield Diane, εκδ. Bell

· Οι ιστορίες του Μπιντλ του Βάρδου (2008), Rowling J. K., εκδ. Ψυχογιός

· Μια στάλα κουράγιο (2008), Greive Bradley Trevor, εκδ. Φυτράκης Α.Ε.

· Η φυλή της φωτιάς (2008), Harris Joanne, εκδ. Ψυχογιός

· Η θρησκεία (2008), Willocks Tim, εκδ. Bell

· Γόβες και γλυκές αμαρτίες (2008), Harris Joanne, εκδ. Ψυχογιός

· Το νησί των καταραμένων (2009), Lehane Dennis, εκδ. Bell

· Η πολιτεία των ληστών (2009), Benioff David, εκδ. Ψυχογιός

· Uglies(2009), Westerfeld Scott, εκδ. Μεταίχμιο

· Το γαλανομάτικο αγόρι (2010), Harris Joanne, εκδ. Ψυχογιός

· Σημάδια στην άμμο (2010), Cox Josephine, εκδ. Μίνωας

· Σημαδεμένη (2010), Cast P. C., εκδ. Μεταίχμιο

· Προδομένη (2010), Cast P. C., εκδ. Μεταίχμιο

· Παιχνίδι ισχύος (2010), Jordan Penny, εκδ. Bell

· Εραστές και ψεύτες (2010), Cox Josephine, εκδ. Μίνωας

· Ένας κόσμος χωρίς τέλος (2010), Follett Ken, εκδ. Bell

· Specials (2010), Westerfeld Scott, εκδ. Μεταίχμιο

· Pretties (2010), Westerfeld Scott, εκδ. Μεταίχμιο

· Το χειρόγραφο Τσάνσελορ (2011), Ludlum Robert, εκδ. Bell

· Extras (2011), Westerfeld Scott, εκδ. Μεταίχμιο

Σημειώσεις

-Στις δύο φωτογραφίες που συνοδεύουν το κείμενο της Λένας Μαντά εμφανίζεται η ίδια μαζί με την Καίτη Οικονόμου την εποχή που έκαναν τις παράλληλες παρουσιάσεις των βιβλίων τους. Προέρχονται από το προσωπικό αρχείο της Λένας Μαντά.
-Τις μνήμες, εντυπώσεις, κριτικές και σκέψεις τους μοιράστηκαν με τον ιστότοπο ομότεχνοι της Καίτης Οικονόμου και αναγνώστες της. Το υλικό που έστειλαν (κείμενα, φωτογραφίες, κ.ο.κ.) ανήκει στους ίδιους.

-Βρείτε τα βιβλία της Καίτης Οικονόμου που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Ψυχογιός εδώ.
-Ανακαλύψτε το blog της Ευδοκίας Παντελάτου εδώ.

Ευχαριστίες
Από Λιάνα Τζ.:
«Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον καθένα σας ξεχωριστά, που ανταποκρίθηκε, στέλνοντάς μου το κείμενό του… τη Φανή Πανταζή, την αδερφή της Καίτης, για την αποδοχή της στην πρωτοβουλία μου με χαρά και τη συμμετοχή της… τη φίλη μου Τζένη Κουκίδου, που μέσα από το #koukidaki της, το αφιέρωμα πήρε σάρκα & οστά…»
Από τη γραφούσα: