koukidaki: Η Δήμητρα Τράκα για την "Αλεξάνδρα"

Το ερωτηματολόγιο Ριντ Φερστ για τα νέα βιβλία.

Ή αλλιώς, όχι μόνο το ερωτηματολόγιο του Προυστ.

Πώς σας ήρθε η ιδέα;

Δ.Τ.: Η «Αλεξάνδρα» δεν είναι ένα βιβλίο που γράφτηκε για να εκδοθεί. Γράφτηκε για να χαριστεί, σ’ ένα πρόσωπο πολύ αγαπημένο, για να του συστήσω το παρελθόν μου και τους προγόνους μου, αλλά κυρίως για να του αποδείξω ότι όπως εκείνοι, έτσι κι εμείς που πορευόμαστε στον χώρο και στον χρόνο, μέσα από τα άσχημα και τα ωραία που ζήσαμε, ζούμε κι εύχομαι να ζήσουμε και στο μέλλον μαζί, με οδηγό την αγάπη, καταφέραμε πολλές φορές να αγγίξουμε την ευτυχία... Αυτοί που είναι υπεύθυνοι για την έκδοση του βιβλίου αυτού, είναι ο σύζυγος και οι οικογένειά μου, οι οποίοι με προέτρεψαν να αναζητήσω έναν εκδοτικό οίκο και να στεγάσω το δημιούργημά μου.

Πού γράψατε το βιβλίο σας;

Δ.Τ.: Στο σπίτι μου στη Θεσσαλονίκη, τις ώρες που ήμουν εντελώς μόνη, γιατί δεν ήθελα να χαλάσω την έκπληξη στον σύζυγό μου, που δεν είχε ιδέα ότι έγραφα.

Πόσο χρόνο σας πήρε η συγγραφή;

Δ.Τ.: Έναν ολόκληρο χρόνο κράτησε η συγγραφή αυτού του βιβλίου. Πιστεύω ότι μου πήρε τόσο πολύ, γιατί έγραφα κρυφά, για τον λόγο που προανέφερα.

Πώς θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας με δυο λόγια;

Δ.Τ.: Αυτή την ερώτηση μου την έκανε πρώτη φορά, μια κυρία που δεν με ήξερε, όταν είδε το βιβλίο μου σε μια έκθεση, την πρώτη μέρα που κυκλοφόρησε. Δεν είχα σκεφτεί ως τότε, να δώσω έναν χαρακτηρισμό στην «Αλεξάνδρα» μου. Εντελώς αυθόρμητα όμως μου βγήκε η εξής απάντηση: «Είναι ένα βιβλίο, της αγάπης!». Ακόμα και η εκδότριά μου ξαφνιάστηκε στο άκουσμα της απάντησής μου και μάλιστα συμφώνησε απόλυτα.

Θέλετε να μας δώσετε μια περιγραφή;

Δ.Τ.: Δίχως ν’ αναφέρω ονόματά, τόπους και καταστάσεις, θα σας πω μόνο ένα πράγμα. Η ιστορία του βιβλίου, μιλάει για ανθρώπους που ανακάλυψαν την ευτυχία και την άγγιξαν, μέσα από χαρές και λύπες, μέσα από όνειρα που έγιναν πράξεις, μέσα από πράγματα απλά και καθημερινά. Δεν είναι χαμένος θησαυρός, η ευτυχία, που πρέπει να την ανακαλύψουμε. Είναι αυτό που μας κάνει να νιώθουμε ολοκληρωμένοι. Ακόμα κι αν είναι ένα βλέμμα, ένα άγγιγμα, ένα φιλί, ένα χαμόγελο, ένα «ουφ» τέλος πάντων, έπειτα από μια δυσκολία που περάσαμε!

Τι αγαπήσατε περισσότερο σε αυτό το βιβλίο;

Δ.Τ.: Αυτό το βιβλίο το αγάπησα, γιατί κλείνει μέσα του την ιστορία των προγόνων μου, αλλά και ένα κομμάτι της δικής μου. Με κάνει να θυμάμαι, να αναπολώ, να αναζητώ, να ονειρεύομαι και να επιβεβαιώνω τις σωστές και γιατί όχι και τις λάθος επιλογές μου! Κυρίως όμως, με κάνει να μην ξεχνώ ότι η ευτυχία είναι πάντα κάπου εκεί κοντά μου!

Ποιος είναι ο πιο αγαπημένος σας ήρωας και γιατί;

Δ.Τ.: Ο δικός μου αγαπημένος ήρωας είναι ο Αλέξανδρος. Και βέβαια, δεν είναι τυχαίο αυτό. Ο ήρωας αυτός είναι ο δικός μου Αλέξανδρος, ο κατά κόσμον Γιάννης, δηλαδή ο σύντροφος της ζωής μου. Είναι ο άνθρωπος που μόλις διάβασε το βιβλίο, μου έκανε μια μεγάλη αγκαλιά και συμφώνησε ότι πράγματι, μπορεί να παλέψαμε για κάποια πράγματα, αλλά στο τέλος τα καταφέραμε, γιατί δεν το βάλαμε ποτέ κάτω. Ακόμα και μέσα στις δυσκολίες, δεν αφήσαμε ο ένας το χέρι του άλλου!

Τι προσφέρει αυτό το βιβλίο στον αναγνώστη, βιβλιόφιλο ή βιβλιοφάγο;

Δ.Τ.: Μια υπενθύμιση προσφέρει. Ότι δηλαδή, η ευτυχία δεν είναι ένα άπιαστο όνειρο. Αρκεί ν’ απλώσει κανείς το χέρι του και θα την αγγίξει...

Ποια είναι η μεγαλύτερη αγωνία σας;

Δ.Τ.: Μη τυχόν ξημερώσει μια μέρα, που δεν θα μπορώ να αγωνίζομαι και να παλεύω για τα όνειρά μου!

Φοβάστε...

Δ.Τ.: Εκτός από τον θάνατο των αγαπημένων μου προσώπων, δεν με φοβίζει κάτι άλλο, ούτε καν ο δικός μου.

Αγαπάτε...

Δ.Τ.: Από τη στιγμή που συστήθηκα και γνώρισα καλά τον εαυτό μου, το πρώτο που αγαπώ είναι η Δήμητρα. Αγαπώ, περισσότερο από τη ζωή μου, τον σύζυγο και την οικογένειά μου. Αγαπώ όλους εκείνους που μου άπλωσαν το χέρι και μου χάρισαν ένα πλατύ χαμόγελο, δίχως να περιμένουν κάτι από εμένα. Αγαπώ εκείνους που άφησαν να τρέξουν στα μάτια μου δάκρυα, για να λυτρωθεί η ψυχή μου και μ’ έπιασαν από τον ώμο, για να μου αποδείξουν ότι είναι κοντά μου!

Ελπίζετε...

Δ.Τ.: Ελπίζω ότι θα έρθει εκείνη η μέρα, που τον κόσμο μας θα κυβερνούν τα παιδιά. Κι αν όχι τα ίδια τα παιδιά, τότε τα όνειρά τους, γιατί το μέλλον μας είναι τα αθώα όνειρα των παιδιών αυτού του πλανήτη!

Θέλετε...

Δ.Τ.: Να σταματήσω να ακούω ότι στο όνομα μιας ‘οικονομικής κρίσης’, πάψαμε να παλεύουμε και να αγωνιζόμαστε, γιατί δεν υπάρχουν λύσεις. Θέλω να βρούμε τη δύναμη και να επαναστατήσουμε, για να αποδείξουμε πρώτα στον ίδιο μας τον εαυτό κι έπειτα στον συνάνθρωπό μας, ότι όλα μπορούμε να τα καταφέρουμε.

Ποιοι αναγνώστες θα λατρέψουν αυτό το βιβλίο;

Δ.Τ.: Όλοι εκείνοι που είναι αισιόδοξοι άνθρωποι, σαν κι εμένα. Όλοι εκείνοι που πάντα αγωνίζονται για τα όνειρα και τα ιδανικά τους.

Γιατί πρέπει να το διαβάσουμε;

Δ.Τ.: Κάθε βιβλίο είναι και ένα διαφορετικό ταξίδι. Άλλο το αγαπάμε και άλλο το απορρίπτουμε, ανάλογα με τις ανάγκες της ψυχής μας τη στιγμή που το διαβάζουμε. Το σημαντικό είναι ότι από κάθε βιβλίο, πάντα κάτι παίρνουμε.

Γιατί δεν πρέπει;

Δ.Τ.: Αν το αγαπημένο χρώμα κάποιου ανθρώπου είναι το μαύρο, τότε ίσως δεν θα μπορέσει να το καταλάβει αυτό το βιβλίο. Αν πάλι μέσα από το μαύρο, αφήσει να περάσει έστω και λίγο φως, τότε είναι στη διάθεσή του να το απολαύσει.

Πού/πώς μπορούμε να βρούμε το βιβλίο σας;

Δ.Τ.: Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Οσελότος, καθώς επίσης και σε κεντρικά βιβλιοπωλεία.

Που μπορούμε να βρούμε εσάς;

Δ.Τ.: Είμαι μόνιμος κάτοικος Θεσσαλονίκης. Όποιος θέλει, μπορεί να επικοινωνήσει μαζί μου μέσω του mail μου: alexandradimitra@gmail.com

Και φυσικά μέσω του προσωπικού μου προφίλ στο facebook που φέρει το όνομά μου: Δήμητρα Τράκα.

Είναι μεγάλη μου χαρά να επικοινωνώ με φίλους αναγνώστες μέσω των mail που λαμβάνω καθημερινά, αλλά και στις προσωπικές συναντήσεις για καφεδάκι που κανονίζουμε με την πρώτη ευκαιρία.

Δεν ξεχνώ άλλωστε ποτέ, ότι δίχως τους αναγνώστες δεν υπάρχει συγγραφέας κι εγώ στους δικούς αναγνώστες χρωστώ την ύπαρξή μου στο συγγραφικό στερέωμα! Μια ευχή, που θα ήθελα ειλικρινά να πραγματοποιήσω όσο πιο άμεσα γίνεται, είναι να καταφέρω κάποια στιγμή να τους γνωρίσω όλους από κοντά και να τους ευχαριστήσω προσωπικά έναν-έναν!

Ποιο χρώμα του ταιριάζει;

Δ.Τ.: Το χρώμα που παίρνει η θάλασσα και ο ουρανός, τη στιγμή που κρύβεται ο ήλιος, μέσα στην καρδιά του χειμώνα. Για να είμαι ακόμα πιο σαφής, θα καταλάβει κανείς, αν ρίξει μια ματιά στο εξώφυλλο του βιβλίου.

Ποια μουσική;

Δ.Τ.: Το τραγούδι που χαρακτηρίζει αυτό το βιβλίο, είναι αυτό που σκεπάζει τα πρώτο βίντεο που δημιούργησε ένας καλός μου φίλος για την Αλεξάνδρα μου και έχει τίτλο, «I will always love you». Είναι το αγαπημένο τραγούδι των ηρώων μου.

Ποιο άρωμα;

Δ.Τ.: Το άρωμα του γιασεμιού.

Ποιο συναίσθημα;

Δ.Τ.: Το πιο ευλογημένο όλων. Της Αγάπης.

Αν δεν ήταν βιβλίο, τι θα μπορούσε να είναι;

Δ.Τ.: Μια μικρή ξύλινη βάρκα, που θα είχε το ίδιο όνομα, Αλεξάνδρα.

Αν δεν ήσασταν συγγραφέας, τι θα μπορούσατε να είστε;

Δ.Τ.: Οτιδήποτε έχει σχέση με τα ταξίδια. Άλλωστε έχω σπουδάσει τουριστικά.

Ποιον συγγραφέα διαβάζετε ανελλιπώς;

Δ.Τ.: Το αγαπημένο μου βιβλίο, είναι του Κικέρωνα «Περί φιλίας», είναι αυτό που δεν μπορώ να ξεχάσω όσα χρόνια κι αν περάσουν. Δεν υπάρχει συγκεκριμένος συγγραφέας που να διαβάζω ανελλιπώς. Μ’ αρέσει να διαλέγω τα βιβλία που διαβάζω, με τα δικά μου κριτήρια κι επιλέγω κυρίως Έλληνες συγγραφείς και κατ’ εξαίρεση κάποιους ξένους. Πλούσια και φυσικά για όλα τα γούστα, η ελληνική λογοτεχνία, από την κλασική μέχρι και τη σύγχρονη, όπου πρόσφατα ανακάλυψα πραγματικά διαμάντια.

Σας έχει επηρεάσει άλλος συγγραφέας στον τρόπο που γράφετε ή σκέφτεστε ή ζείτε; Ποιος/ποιο βιβλίο;

Δ.Τ.: Δεν επηρεάζομαι γενικά στη ζωή μου από συμπεριφορές και γραφές. Είμαι μάλλον αρκετά εγωίστρια για να το κάνω. Και πιστεύω ότι κανείς δεν θα έπρεπε να επηρεάζεται. Κάθε συγγραφέας καταθέτει στο χαρτί ένα κομμάτι από τη δική του ψυχή. Ως αναγνώστρια λοιπόν, μ’ αρέσει να απολαμβάνω το ταξίδι που μου χαρίζει κάθε βιβλίο και τίποτα περισσότερο.

Οι ήρωές σας μπορούν να σας κατευθύνουν ή εσείς και μόνο ορίζετε την συνέχεια και τις τύχες τους;

Δ.Τ.: Η «Αλεξάνδρα» είναι ένα βιβλίο που βασίζεται σε αληθινές ιστορίες, οπότε το μόνο που έκανα ήταν να καταγράφω γεγονότα και συναισθήματα. Στα επόμενα βιβλία μου όμως, ανακάλυψα κάτι μαγικό μπορώ να πω. Ξεκινούσα κάθε βιβλίο, με μια εντελώς συμπτωματική αφορμή, που έρχονταν στο μυαλό μου από μια εικόνα ή από κάτι που ένιωσα. Έπειτα από τις πρώτες σελίδες, ήταν σαν να μην έγραφα εγώ το βιβλίο. Το τιμόνι παίρνουν πάντα οι ήρωες κι εγώ απλώς τους ακολουθώ. Δεν γνωρίζω εκ των προτέρων ούτε την πλοκή της ιστορίας, ούτε όλους τους ήρωες εκτός των βασικών, ούτε εκείνα που κουβαλά ο καθένας τους στην ψυχή ή στο παρελθόν τους. Θα έλεγα ότι γίνομαι από συγγραφέας, ένας αναγνώστης που απλώς παρακολουθεί τις ζωές των πρωταγωνιστών του βιβλίου και απολαμβάνει το ταξίδι μαζί τους.

Τι χρειάζεται κάποιος για να γράψει; Φαντασία ή εμπειρία;

Δ.Τ.: Το πρώτο συστατικό πιστεύω ότι είναι η φαντασία και το ταλέντο. Θα ήταν άχρηστα όμως νομίζω, αν δεν είχε να καταθέσει ένα κομμάτι της ψυχής του ο συγγραφέας. Πάντα κάποιος γράφει επειδή θέλει κάτι να πει και όχι απλώς να λέει ότι γράφει.

Τι καθορίζει την επιτυχία σε ένα βιβλίο;

Δ.Τ.: Επιτυχημένο για τα δικά μου δεδομένα, χαρακτηρίζεται εκείνο το βιβλίο που μέσα από την ιστορία του θα καταφέρει να αγγίξει την ψυχή του αναγνώστη.

Τι την αποτυχία;

Δ.Τ.: Δεν ξέρω αν υπάρχει αποτυχημένο βιβλίο. Από κάθε βιβλίο κρατάμε ό,τι μας αρέσει ή ό,τι μας απωθεί. Άλλωστε η μαγεία ενός βιβλίου, είναι να δημιουργεί ανάμεικτα συναισθήματα. Αν το διαβάσουν δέκα διαφορετικοί άνθρωποι, θα πάρουμε δέκα διαφορετικές απόψεις, που ακόμα κι αν είναι αρνητικές κριτικές, σημαίνει ότι το συγκεκριμένο βιβλίο κατάφερε να δημιουργήσει συναισθήματα, έστω και αν αυτά είναι αρνητικά. Άρα πέτυχε τον σκοπό του.

Η βιβλιοφαγία είναι/μπορεί να γίνει κατάχρηση;

Δ.Τ.: Μακάρι όλες οι καταχρήσεις να ήταν σαν την βιβλιοφαγία. Όμως όπως και οι υπόλοιπες, έχει ένα υψηλό κόστος. Αν ξεπεραστεί κι αυτό, θα ήταν ευχής έργο να μπορούμε να κάνουμε κατάχρηση της ανάγνωσης, από το να ασχολούμαστε με πράγματα ανούσια για τη ζωή μας. Μόνο όφελος μπορούμε να δούμε από ένα βιβλίο!

Ποιον τίτλο βάζετε στο βιβλίο της ζωής σας;

Δ.Τ.: Μα φυσικά, δεν θα μπορούσε να είναι άλλος από τον αυτονόητο, «Αλεξάνδρα»!