Σίγουρα θυμάστε την ταινία του Neil Jordan (1994) με τους Brad Pitt, Tom Cruise, Antonio Banderas και άλλους. Το σενάριο γράφτηκε από την Anne Rice όπως και το ομότιτλο βιβλίο. Ακολούθησαν ακόμα οκτώ μυθιστορήματα της ίδιας μέχρι να ολοκληρωθεί η σειρά, συν δύο ακόμη συμπληρωματικά, αλλά το πιο γνωστό είναι η Συνέντευξη με έναν Βρικόλακα, το πρώτο της. Η Anne βρίσκει έναν τρόπο να ξορκίσει την θλίψη της για το χαμό του παιδιού της και οι βιβλιόφιλοι ένα ακόμη λογοτεχνικό στολίδι, αν όχι best seller.
Στην Ελλάδα του σήμερα, ο εκδοτικός οίκος Anubis κυκλοφορεί τα δύο πρώτα βιβλία της σειράς (το 2011 κυκλοφόρησε η Συνέντευξη με έναν Βρικόλακα και μόλις φέτος το δεύτερο βιβλίο) και η θεατρική ομάδα (Σ)τροfή παρουσιάζει για πρώτη φορά παγκοσμίως το βιβλίο της Anne Rice στο θέατρο!
Η παράσταση μένει πιστή στη γραμμή, το ύφος, την υπόθεση του βιβλίου όπως και στην αισθητική, τη μουσική και το ύφος της ταινίας.
Η συγγραφέας του βιβλίου, μιας νουβέλας στην πραγματικότητα, (πρώτη κυκλοφορία το 1976) έχει ξεχωριστό τρόπο γραφής. Τα βιβλία της, όλα ιστορίες τρόμου, δεν πραγματεύονται την περίεργη φύση των ηρώων της και την χαρακτηριστική αθανασία τους όσο τις ανθρώπινες πτυχές τους. Πρόκειται για πλάσματα που δε προκαλούν το φόβο του αναγνώστη ενώ, αντίθετα, αναπτύσσουν τις επιθυμίες και τα συναισθήματά τους, φτάνοντας έτσι στο σημείο να ζητούν τη συμπόνια σου για την τραγικότητα της φύσης τους. Έτσι και στην περίπτωση της "Συνέντευξης με έναν Βρικόλακα". Αν περιμένεις αχόρταγους βρικόλακες, διψασμένους για αίμα που την πέφτουν σε όποιο δύστυχο περάσει μπρος τους για να ξεδιψάσουν κι άλλες τέτοιες κοινοτυπίες, θα απογοητευτείς. Τα όντα της Rice ζητούν διέξοδο, απελπίζονται, αισθάνονται την απώλεια, την αμαρτία, προβληματίζονται, αγαπούν... Η ιδέα της συγγραφέως ήταν να κατανοήσει τα συναισθήματα ενός βρικόλακα, να δει τη ζωή μέσα από τα μάτια του, να θέσει τις ερωτήσεις που εκείνος θα έκανε, αν δεν ήταν απλά ένα "αρπαχτικό ζώο" που θα σκοτώσει για να τραφεί.
Χαρακτηριστικό των ηρώων και του γενικού πνεύματος είναι το παρακάτω απόσπασμα από το δελτίο τύπου:
«Τι γίνεται όταν είσαι προορισμένος να ζήσεις μέχρι το τέλος του κόσμου; Ποια αναπάντητα ερωτήματα σε ταλαιπωρούν; Είναι αρκετός ένας και μόνο φόνος για να σε στείλει στην κόλαση; Και είναι αρκετή η απέραντη ικανότητα του Θεού να συγχωρεί την αμαρτία; Γιατί, δεν είναι μια συνηθισμένη πράξη ο φόνος, είναι η εμπειρία της ζωής του άλλου... είναι η απώλεια της ίδιας της ζωής ξανά και ξανά... Γιατί για τα βαμπίρ αυτή είναι η απόλυτη εμπειρία...
Χαρακτηριστικό των ηρώων και του γενικού πνεύματος είναι το παρακάτω απόσπασμα από το δελτίο τύπου:
«Τι γίνεται όταν είσαι προορισμένος να ζήσεις μέχρι το τέλος του κόσμου; Ποια αναπάντητα ερωτήματα σε ταλαιπωρούν; Είναι αρκετός ένας και μόνο φόνος για να σε στείλει στην κόλαση; Και είναι αρκετή η απέραντη ικανότητα του Θεού να συγχωρεί την αμαρτία; Γιατί, δεν είναι μια συνηθισμένη πράξη ο φόνος, είναι η εμπειρία της ζωής του άλλου... είναι η απώλεια της ίδιας της ζωής ξανά και ξανά... Γιατί για τα βαμπίρ αυτή είναι η απόλυτη εμπειρία...
Μια επαναπροσδιόριση για το μύθο του Βρικόλακα. Μια συναρπαστική ιστορία για την αγάπη και την απώλεια, το θάνατο και τη ζωή, την ηθική και την αισθητική, αλλά και την εκπληκτική δύναμη των ανθρώπινων αισθήσεων.»
Στη σκηνή του Λίχνος είδαμε ένα λιτό σκηνικό όπου δεσπόζει το αίμα και το φως των κεριών. Κλασικά στοιχεία για το θέμα και πολύ όμορφα κοστούμια. Αισθητική, όμοια με του βιβλίου και με της ταινίας, όπως αναφέρθηκε και παραπάνω. Ακόμα και το σγουρό μαλλάκι της μικρούλας ηρωίδας. Το ίδιο και με την υπέροχη μουσική που γνωρίζουμε τόσο καλά από την ταινία. Όλοι οι ηθοποιοί κράτησαν τη γραμμή επάξια και κατάφεραν να αποδώσουν τους Βρικόλακες της Anne όπως τους σκέφθηκε και δημιούργησε υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες της Ελένης Δούναβη. Υπέροχοι φωτισμοί ακολουθούσαν τις ευγενικές κινήσεις του σκεπτόμενου Λουί.
Στη σκηνή του Λίχνος είδαμε ένα λιτό σκηνικό όπου δεσπόζει το αίμα και το φως των κεριών. Κλασικά στοιχεία για το θέμα και πολύ όμορφα κοστούμια. Αισθητική, όμοια με του βιβλίου και με της ταινίας, όπως αναφέρθηκε και παραπάνω. Ακόμα και το σγουρό μαλλάκι της μικρούλας ηρωίδας. Το ίδιο και με την υπέροχη μουσική που γνωρίζουμε τόσο καλά από την ταινία. Όλοι οι ηθοποιοί κράτησαν τη γραμμή επάξια και κατάφεραν να αποδώσουν τους Βρικόλακες της Anne όπως τους σκέφθηκε και δημιούργησε υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες της Ελένης Δούναβη. Υπέροχοι φωτισμοί ακολουθούσαν τις ευγενικές κινήσεις του σκεπτόμενου Λουί.
Συντελεστές:
Διασκευή-Σκηνοθεσία: Ελένη Δούναβη
Χορογραφίες: Νικολέτα Ξεναρίου
Μουσική επένδυση- Φώτα: Ελένη Δούναβη
Επιμέλεια μουσικής: Μανώλης Κουτσάκης
Γραφιστικά: Γιάννης Γεωργιάδης
Hairstyling: Θωμάς Γαλαζούλης
Make-up artist: Γιώργος Τσιάκος
Υπεύθυνος επικοινωνίας: Ηλίας Πρασκευόπουλος
Παίζουν: Σάββας Κοντός, Ηλίας Παρασκευόπουλος, Λευτέρης Παπακώστας, Λία Τσάνα, Φίλιππος Φραγκούλης, Ελένη Δούναβη
Οι φωτογραφίες που κοσμούν την ανάρτηση από πάνω προς τα κάτω: Η αφίσα της παράστασης "Συνέντευξη με έναν Βρικόλακα" σε σκηνοθεσία Ελένης Δούναβη, η αφίσα της ταινίας του 1994 και εξώφυλλα της νουβέλας της Anne Rice και φωτογραφίες από την θεατρική παράσταση στο Λίχνος.