Το ερωτηματολόγιο Ριντ Φερστ για τα νέα βιβλία.
Ή αλλιώς, όχι μόνο το ερωτηματολόγιο του Προυστ.
Πως σας ήρθε η ιδέα;
Ε.Δ.: Η γοητεία που πάντοτε ασκούσαν πάνω μου τα ανεξήγητα φαινόμενα με οδήγησε στο να γράψω μία τέτοια ιστορία από την κωμική της πλευρά.
Που γράψατε το βιβλίο σας;
Ε.Δ.: Το μεγαλύτερο μέρος γράφτηκε στο σπίτι μου σε απόλυτη ησυχία συνήθως μετά τα μεσάνυχτα πάνω στο κρεβάτι, στο πάτωμα, στον καναπέ, στον πάγκο της κουζίνας, στο τραπέζι. Από έπιπλο σε έπιπλο τέλος πάντων.
Πόσο χρόνο σας πήρε η συγγραφή;
Ε.Δ.: Αδύνατον να το υπολογίσω σε ώρες επειδή γράφω εντελώς σπασμωδικά και χωρίς κανένα πρόγραμμα. Υπάρχουν μέρες που γράφω ακατάπαυστα μέχρι τα ξημερώματα και βδομάδες ολόκληρες που δεν μπορώ να βάλω ούτε σημείο στίξης. Πάντως το βιβλίο αυτό ολοκληρώθηκε σε ένα χρόνο και δύο μήνες.
Πως θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας με δύο λόγια;
Ε.Δ.: Ημίτρελο όπως και η συγγραφέας του.
Θέλετε να μας δώσετε μία περιγραφή;
Ε.Δ.: Η ηρωίδα χάνει ό,τι έχει και δεν έχει και για να μην καταλήξει στο δρόμο αναγκάζεται να εγκαταλείψει την πόλη και να μετακομίσει σ’ ένα παλιό αρχοντικό που της άφησε ως κληρονομιά ο θείος της στη μέση του πουθενά. Οι ελάχιστοι χωρικοί είναι τα πιο παράξενα όντα που είδε στη ζωή της και μέσα στο σπίτι συμβαίνουν πολλά ανεξήγητα φαινόμενα για τα οποία πρέπει να βρει λογικές απαντήσεις πριν της φορέσουν το λευκό πουκαμισάκι με τα μακριά μανίκια.
Τι αγαπήσατε περισσότερο σ’ αυτό το βιβλίο;
Ε.Δ.: Τις ώρες ηρεμίας που μου χάρισε. Όταν γράφω δεν με ενδιαφέρει τίποτα και κανένας. Μπορεί να ακούγεται εντελώς εγωιστικό αλλά έτσι είναι.
Ποιος είναι ο αγαπημένος σας ήρωας και γιατί;
Ε.Δ.: Ένας από τους ελάχιστους κάτοικους του χωριού είναι ο μπακάλης ο Θεμιστοκλής. Είναι μία ιδιαίτερη φυσιογνωμία. Κάθε φορά που έπρεπε να γράψω γι’ αυτόν διασκέδαζα τόσο πολύ σε σημείο που ευχόμουν να ζωντανέψει και να έρθει να πιούμε τσίπουρα.
Τι προσφέρει αυτό το βιβλίο στον αναγνώστη, βιβλίοφιλο και βιβλιοφάγο;
Ε.Δ.: Δεν θεωρώ ότι όλα τα βιβλία πρέπει σώνει και καλά να μας διδάσκουν κάτι και να μας μεταλαμπαδεύουν σοφία και γνώση. Για παράδειγμα τα ντοκιμαντέρ είναι εξαιρετικά αλλά υπάρχουν στιγμές που θες απλά να γεμίσεις ένα μπολ με ποπ κορν, να ανοίξεις μία παγωμένη μπύρα και να παρακολουθήσεις μία κωμωδία. Κάτι αντίστοιχο ισχύει και μ’ αυτό το βιβλίο. Το συστήνω για τις ώρες που θέλει να ξεφύγει, να χαλαρώσει και να γελάσει.
Ποια είναι η μεγαλύτερη αγωνία σας;
Ε.Δ.: Αγωνιώ για τα πάντα. Για μένα, για τους άλλους. Πεθαίνω απ’ την αγωνία. Κυριολεκτικά.
Φοβάστε...
Ε.Δ.: Τα ξαφνικά, τα απρόοπτα, την απότομη αλλαγή. Οτιδήποτε δεν μου δίνει τον χρόνο να προετοιμαστώ.
Αγαπάτε...
Ε.Δ.: Τους φίλους μου, τη μπύρα, τον καφέ, τους κάκτους, τα Τιραμισού, τους Decemberists, την σκοποβολή, τα παιχνίδια, τον Leonard Cohen, τις σοκολάτες, τη θάλασσα, τις χελώνες, τον κινηματογράφο, τις τουλίπες, τα βιβλία, τους πίνακες του Pollock, την ποίηση της Plath. Θα σταματήσω εδώ αλλά δεν είναι μόνο αυτά.
Ελπίζετε...
Ε.Δ.: Μονίμως.
Θέλετε...
Ε.Δ.: Να με καταλαβαίνουν, να τους καταλαβαίνω, να υπάρχει κατανόηση γενικότερα. Να αποδεχόμαστε ο ένας τα στραβά του άλλου και να περνάμε καλά.
Ποιοι αναγνώστες θα λατρέψουν αυτό το βιβλίο;
Ε.Δ.: Αυτοί οι κουλ τύποι με τις φοβερές προσωπικότητες.
Γιατί πρέπει να το διαβάσουμε.
Ε.Δ.: Δεν μου αρέσουν τα «πρέπει». Κατ’ ακρίβειαν θεωρώ το «πρέπει» προσβλητικό. Από το να θεωρήσει κάποιος ότι πρέπει να διαβάσει ένα βιβλίο ας μην το διαβάσει καθόλου κι ας ξαπλώσει ανάσκελα να κοιτάζει το ταβάνι.
Γιατί δεν πρέπει;
Ε.Δ.: «Πρέπει», «δεν πρέπει», τα απεχθάνομαι το ίδιο. Ας κάνει ο καθένας ό,τι γουστάρει.
Πως, που μπορούμε να βρούμε το βιβλίο σας;
Ε.Δ.: Σε όλα τα βιβλιοπωλεία στην έντυπη μορφή του και στο διαδίκτυο σε μορφή ebook.
Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός.
Που μπορούμε να βρούμε εσάς;
Ε.Δ.: Στο τουίτερ, στο μπλογκ, σε τυχαίες συναντήσεις σε ζαχαροπλαστεία και βιβλιοπωλεία και στις παραλίες χειμώνα καλοκαίρι.
Ποιο χρώμα του ταιριάζει;
Ε.Δ.: Κίτρινο.
Ποια μουσική;
Ε.Δ.: Ο πέμπτος δίσκος των Beatles, “Help”. Να σημειωθεί ότι οι Beatles πρωταγωνιστούν στη λύση του μυστηρίου. Εναλλακτικά θα μπορούσε να συνοδευτεί και από το "Fifteen Feet Of Pure White Snow" του Nick Cave αφού ξεκινά με τον στίχο “Where is Mona?”
Ποιο άρωμα;
Ε.Δ.: Άρωμα λεμονιού. Υπάρχει λόγος. Οι αναγνώστες θα καταλάβουν.
Ποιο συναίσθημα;
Ε.Δ.: Αισιοδοξία.
Αν δεν ήταν βιβλίο τι θα μπορούσε να είναι;
Ε.Δ.: Θα ήταν ένα γλυκό από σοκολάτα, λικέρ και ξύσμα εσπεριδοειδών.
Αν δεν ήσασταν συγγραφέας τι θα μπορούσατε να είστε;
Ε.Δ.: Ιδιοκτήτρια γωνιακού βιβλιοπωλείου με αναγνωστήριο στο πατάρι όπου ο καθένας θα μπορούσε να φτιάχνει μόνος του τον καφέ του. Θα είχα και πιατέλα με φρέσκα μάφινς.
Ποιον συγγραφέα διαβάζετε ανελλιπώς;
Ε.Δ.: Τομ Ρόμπινς. Ξανά και ξανά και ξανά.
Σας έχει επηρεάσει άλλος συγγραφέας στον τρόπο που γράφετε, σκέφτεστε ή ζείτε;
Ε.Δ.: Στον τρόπο σκέψης, ναι. Το Jitterbug Perfume του Ρόμπινς. Και η Μεταμόρφωση του Κάφκα.
Οι ήρωες σας μπορούν να σας κατευθύνουν ή εσείς και μόνο ορίζετε την συνέχεια και τις τύχες τους;
Ε.Δ.: Εγώ. Εξάλλου γράφω τα βιβλία μου από το τέλος προς την αρχή κι έτσι δεν τους μένει περιθώριο επανάστασης.
Τι χρειάζεται κάποιος για να γράψει; Εμπειρία ή φαντασία;
Ε.Δ.: Χρειάζεται την ανάγκη να γράψει. Τίποτα άλλο.
Τι καθορίζει την επιτυχία σε ένα βιβλίο;
Ε.Δ.: Επιτυχία είναι έστω και ένας άγνωστος να σου πει ότι αγάπησε την ιστορία που αφηγήθηκες. Κάποιοι θέλουν να πουλούν χιλιάδες, να τους αναγνωρίζουν στο δρόμο, να τους χειροκροτούν, να γίνονται μόδα. Εμένα μου αρκεί μία λέξη από έναν άγνωστο για να θεωρήσω ότι πέτυχα τον στόχο μου. Τόσο απλά, ήσυχα και αθόρυβα.
Τι την αποτυχία;
Ε.Δ.: Αποτυχία είναι να διαβάζεις αυτό που έγραψες και να ντρέπεσαι ή να μην σε εκφράζει. Να μην μιλά ούτε σε σένα τον ίδιο. Ακόμη κι αν διαβαστεί από χιλιάδες, εσύ μέσα σου έχεις αποτύχει.
Η βιβλιοφαγία είναι/μπορεί να γίνει κατάχρηση;
Ε.Δ.: Μακάρι! Πως θα μπορούσαμε να ξεκινήσουμε μία τέτοια επιδημία; Καλό θα μας κάνει.
Ποιον τίτλο βάζετε στο βιβλίο της ζωής σας;
Ε.Δ.: Δεν είμαι σίγουρη ακόμα αλλά ως προσωρινό τίτλο θα έβαζα το «Μην με ξυπνάς όταν κοιμάμαι».
 |
| Εξώφυλλα βιβλίων της Ελένης Δαφνίδη και φωτογραφία πορτραίτο από το προσωπικό της αρχείο. Στις έγχρωμες εικόνες το εξώφυλλο του νέου της μυθιστορήματος "Μόνα, Μόνα, είσαι εδώ;". |
Οπισθόφυλλο
Αυτή είναι αναμφίβολα μια πολύ κακή χρονιά για τη Σμαράγδα. Η οικονομική κρίση τής παίρνει τη δουλειά, η τράπεζα τής παίρνει το σπίτι και ό,τι έχει μέσα, καθώς και το αυτοκίνητο, και η εικοσάχρονη Μις Τουρισμός τής παίρνει τον αγαπημένο. Κάτι ακριβές τσάντες, παλτά και παπούτσια τής απομένουν μόνο, αλλά αναγκάζεται να τα πουλήσει κι αυτά για να ζήσει.
Μόνο ο θείος της φαίνεται πως έχει κάτι να της δώσει, κι αυτό δεν είναι άλλο από ένα παλιό αρχοντικό σ’ ένα απομακρυσμένο χωριό. Το κληρονομεί υπό την προϋπόθεση ότι δε θα το πουλήσει αν δεν κατοικήσει εκεί για έναν ολόκληρο χρόνο. Εκείνη, αφού δεν έχει άλλη επιλογή, μαζεύει τα υπάρχοντά της κι εγκαταλείπει την πόλη για να ζήσει μόνη στην Κερασιά.
Βέβαια, δε φαντάζεται ότι, όχι μόνο δεν είναι μόνη της στο αρχοντικό, αλλά και ότι δεν είναι καν η πρωταγωνίστρια αυτού του βιβλίου...
¤
Το ερωτηματολόγιο Ριντ Φερστ διανέμεται αποκλειστικά από το koukidaki και αφορά νέες κυκλοφορίες βιβλίων.
Θέλετε να διαβάσετε περισσότερα; Επιλέξτε την ετικέτα Ριντ Φερστ.
Θέλετε να απαντήσετε στο ερωτηματολόγιο; Ακολουθήστε τον σύνδεσμο.
¤
Δείτε επίσης:
Συνάντησέ με στις δώδεκα
¤
Δείτε επίσης:
Συνάντησέ με στις δώδεκα
