koukidaki: Έρως ανίκητος χρόνου. Η παράσταση

Αλήθεια, που πάει ο έρωτας όταν πεθάνει; Σε ποιο αστέρι, σε ποιον ουρανό;

Ένας φθινοπωρινός σκύλος είχε αναρωτηθεί καιρό πριν αλλά δεν ήταν και ο πρώτος! Από την αρχή του κόσμου ξεκινάει η αναζήτηση, από τη γέννηση του θεού Έρωτα της ελληνικής μυθολογίας και φτάνει μέχρι το παρόν μας για να συνεχιστεί, θαρρώ, μέχρι το άπειρο.
Στο διαχρονικό θέμα του Έρωτα, το έψιλον και μικρό αλλά και κεφαλαίο, βούτηξαν οι ομάδες της Συναισθηματικής Διαλεκτικής του Στέλιου Καλαθά και με την καθοδήγηση του ίδιου, σαν αποτέλεσμα αυτής της αναζήτησης, δημιούργησαν μια παράσταση που περιλαμβάνει πρόζα, απαγγελία, χορό, τραγούδι, μονολόγους και διαλόγους βασισμένη σε κείμενα, ποίηση, στίχους, μουσικές που αναζητούν, αναρωτιούνται, αναλύουν, διακωμωδούν... αλλά μόνο σε ένα ταιριάζουν. Ο έρωτας ήταν, είναι και θα είναι κυρίαρχος, η κινητήριος δύναμη. Διαχρονικός και διαφορετικός, το πάντα και το τίποτα, το λάθος και το σωστό ταυτόχρονα. Και, άραγε, πόσο να έχει αλλάξει μέσα στους αιώνες; Πόση δύναμη έχει στη ζωή μας; Κι όταν φύγει;
Αλήθεια, που πάει ο έρωτας όταν χάσει τα φτερά του;

Οι χαρακτήρες της παράστασης είναι άνθρωποι που έχουν βιώσει τον έρωτα σε διαφορετικό τόπο και χρόνο, όμως συναντιούνται πάνω στην ίδια σκηνή και καταθέτουν τις εμπειρίες τους.
Ένα σαξόφωνο γεμίζει νότες το χώρο φορτίζοντας τις αισθήσεις, οι ήρωες παλεύουν με το θεριό του έρωτα. Άλλοτε κερδίζουν, άλλοτε χάνουν, όμως δεν ορίζουν. Γιατί στον έρωτα, μόνο ο έρωτας ορίζει.
Για την παράσταση επιστρατεύθηκαν συγγραφείς, ποιητές, ψυχολόγοι, θεολόγοι, όπως και φίλοι των ομάδων. Επί σκηνής ακούστηκαν στίχοι της Λίνας Νικολακοπούλου, του Νίκου Μωραΐτη, του Σταμάτη Κραουνάκη... και της Κικής Δημουλά, του Ναζίμ Χικμέτ... και νότες της Αφροδίτης Μάνου... και κείμενα του Σοφοκλή, του Γουίλι Ράσελ... Μακρύς ο κατάλογος και αδύναμη η μνήμη να τα συγκρατήσει και να τα θυμηθεί όλα.
Και, πάνω από όλα, στη σκηνή ανέβηκαν άνθρωποι με ψυχή και διάθεση για δόσιμο, να αναζητήσουν μέσα τους και γύρω τους την ανάγκη που έχει το Εγώ να συναντήσει... τον Άλλον.**

Ξεχώρισα, για κάποιο αδιόρατο λόγο, ίσως γιατί με άγγιξαν περισσότερο, τα αστεία κείμενα του Πασχάλη Πράντζιου Πληρωμένος έρωτας και Η ερωμένη, το Talk - Talk του Αντώνη Παππά και Ο έρωτας του Μάριου Κωνσταντόπουλου ενώ συγκινήθηκα πραγματικά με την Σίρλευ Βαλεντάιν και με το κείμενο του Αναστάσιου Χαραλαμπάκη, Λόγια πριν το ξημέρωμα.

Πολύ καλή δουλειά από όλους τους συντελεστές και τους μαθητές. Δε πρέπει να ξεχάσω να αναφέρω τα απίστευτα, μοναδικά κοστούμια που λάτρεψα. Προσφέρουν ομοιομορφία και καλαισθησία ενώ με το κυρίαρχο λευκό τους χρώμα τονίζουν ακόμη περισσότερο το φλογερό κόκκινο (του έρωτα). Τις χορογραφίες της Ναλίνης Σπαθαράκη και, φυσικά, τον σκηνοθέτη Στέλιο Καλαθά αλλά και τη βοηθό σκηνοθέτη Σοφία Ρίζου (στην παράσταση που παρακολούθησα) που κατάφεραν να προσφέρουν μια άρτια παράσταση με συνοχή, ταλέντο, ποιότητα και συναίσθημα δουλεύοντας με ερασιτέχνες ηθοποιούς.
Σε ταξιδεύει ενώ παράλληλα σου ανακινεί τον εσωτερικό σου κόσμο αναδεύοντας όλα τα συναισθήματα. Γελάς, διασκεδάζεις, λυπάσαι, αναρωτιέσαι, θυμάσαι και τα δικά σου, ερωτεύεσαι... Οπωσδήποτε περνάς καλά.

Ο ΠΛΗΘΥΝΤΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ

Ὁ ἔρωτας,

ὄνομα οὐσιαστικόν,

πολὺ οὐσιαστικόν,

ἑνικοῦ ἀριθμοῦ,

γένους οὔτε θηλυκοῦ, οὔτε ἀρσενικοῦ,

γένους ἀνυπεράσπιστου.

Πληθυντικὸς ἀριθμὸς

οἱ ἀνυπεράσπιστοι ἔρωτες.

Ὁ φόβος,

ὄνομα οὐσιαστικὸν

στὴν ἀρχὴ ἑνικὸς ἀριθμὸς

καὶ μετὰ πληθυντικὸς

οἱ φόβοι.

Οἱ φόβοι

γιὰ ὅλα ἀπὸ δῶ καὶ πέρα.

Ἡ μνήμη,

κύριο ὄνομα τῶν θλίψεων,

ἑνικοῦ ἀριθμοῦ

μόνον ἑνικοῦ ἀριθμοῦ

καὶ ἄκλιτη.

Ἡ μνήμη, ἡ μνήμη, ἡ μνήμη.

Ἡ νύχτα,

Ὄνομα οὐσιαστικόν,

Γένους θηλυκοῦ,

Ἑνικὸς ἀριθμός.

Πληθυντικὸς ἀριθμὸς

Οἱ νύχτες.

Οἱ νύχτες ἀπὸ δῶ καὶ πέρα.

Κική Δημουλά

Συντελεστές*
Διασκευή και Σκηνοθεσία: Στέλιος Καλαθάς
Εικαστική επιμέλεια σκηνικών: Θεοδόσης Δαυλός
Κοστούμια: Πι Κάππα
Βοηθός σκηνοθέτη: Σοφία Ρίζου / Νατάσα Σουρλαντζή
Χορογραφία: Ναλίνη Σπαθαράκη
Φωτογραφία: Πέτρος Αθανασάκος
Μουσική επιμέλεια: Ανδρέας Μουρτζούκος
Video art: Δημήτρης Ζόγκας
Μακιγιάζ και χτενίσματα: Σχολές Κορέλκο
Εικαστική επιμέλεια και γραφικά: Εύα Δερέογλου / Κωνσταντίνος Γεωργαντάς

*: Οι συντελεστές διαφέρουν από παράσταση σε παράσταση καθώς αλλάζουν οι ομάδες που την παρουσιάζουν. Εδώ αναφέρονται όλοι όσοι ασχολήθηκαν ανεξαιρέτως. Στην αρχική εικόνα της ανάρτησης βλέπετε τις αφίσες και των δύο ομάδων.
**: Το πλαγιαστό κείμενο προέρχεται από το σημείωμα του σκηνοθέτη, Στέλιου Καλαθά.

Να γελάσεις απ' τα βάθη των χρυσών σου ματιών

είμαστε μες στο δικό μας κόσμο

Η πιο όμορφη θάλασσα

είναι αυτή που δεν έχουμε ακόμα ταξιδέψει

Τα πιο όμορφα παιδιά δεν έχουν μεγαλώσει ακόμα

Τις πιο όμορφες μέρες μας

δεν τις έχουμε ζήσει ακόμα

Κι αυτό που θέλω να σου πω

το πιο όμορφο απ' όλα,

δε στο 'χω πει ακόμα.

Στίχοι: Ναζίμ Χικμέτ

Απόδοση: Γιάννης Ρίτσος

¤