Ένα αστυνομικό μυθιστόρημα που τα έχει όλα, χωρίς τίποτα περιττό, καθαρά κοσμητικό ή πλεονάζων. Γρήγορο και έξυπνο. Η δράση ξεκινάει από τα πρώτα λεπτά και οι ανατροπές συνεχίζονται ακάθεκτες μέχρι την τελευταία σελίδα. Διασκεδαστικό και έξυπνο.
Όσο αφορά τον τελευταίο χαρακτηρισμό, μου αρέσουν οι συγγραφείς που δεν προσβάλουν τη νοημοσύνη μου ή το παίζουν "έξυπνοι" για να με κερδίσουν ενώ γεμίζουν το κείμενο με "υποσχέσεις" που δεν είναι σε θέση να εκπληρώσουν ή μεγαλεπήβολα σχέδια που καταλήγουν φούσκες.
Θα το χαρακτήριζα αστυνομικό δράσης αφού τόσο ο βασικός ήρωας όσο και όλοι οι υπόλοιποι χαρακτήρες του δε σταματούν να τρέχουν, να αγωνίζονται, να κυνηγάνε ή να κυνηγιούνται. Και όλα αυτά ενώ ψάχνουν, αναζητούν, ερευνούν, παγιδεύουν ή παγιδεύονται... σε τρεις πόλεις και σε ένα "παιχνίδι" επιβίωσης και ατομικού κέρδους.
Ο κεντρικός ήρωας, δε, λατρεμένος. Ένας νέος άντρας που θα μπορούσε να γίνει ένας μεγάλος καλλιτέχνης -ζωγράφος- με το απίστευτο ταλέντο του, αν δεν ήταν καιροσκόπος απατεωνίσκος και κυνηγός του εύκολου, και κυρίως μαύρου, χρήματος. Πολύ καλή η διπλή "εικόνα" του καθώς προκύπτει τόσο θύτης όσο και θύμα.
Ο Γιώργος Ζώτος έχει επιτύχει μία απίστευτη πλοκή στο αστυνομικό του, έχει δημιουργήσει έναν "όμορφο" χαρακτήρα που "κάνει τη δουλειά" με επάρκεια και μας δίνει το λόγο του ότι η διασκέδαση συνεχίζεται στην επόμενη περιπέτεια.
Οπισθόφυλλο:
Συνήθως δεν δίνω βάση σε ανώνυμα τηλεφωνήματα, στα οποία μάλιστα μου δίνουν διαταγές. Όμως, στην προκειμένη περίπτωση, η πρόκληση ήταν μεγάλη και τα χρήματα πολλά.
Η πιστή αντιγραφή έργων τέχνης είναι, χωρίς κανένα ίχνος υπερβολής, αυτό που ξέρω να κάνω καλά, καλύτερα απ' όλους, τουλάχιστον στην Ελλάδα.
Η αντιγραφή, λοιπόν, ενός σκίτσου της σχολής του Ντύρερ και η τοποθέτησή του στη θέση του αυθεντικού μέσα στην κρεβατοκάμαρα μιας έπαυλης -πραγματικού φρούριου- έκανε τη δουλειά ακόμη πιο επικίνδυνη, αλλά και πιο ενδιαφέρουσα. Και όλα πήγαιναν καλά, μέχρις ότου η γνωριμία μου με μια εκρηκτική καλλονή θα άλλαζε τα πάντα. Η Αντριάνα ήταν μια ξανθιά κούκλα που κυκλοφορούσε με ένα τσαντάκι λίγο πιο διαφορετικό από τα συνηθισμένα. Αντί για κραγιόν, μάσκαρα και άλλα γυναικεία αξεσουάρ, μέσα είχε ένα όπλο, πολλά μετρητά και ένα κινητό που δεν σταματούσε να χτυπάει.
Και τότε κατάλαβα ότι η περιπέτεια μόλις άρχιζε.
Ένα ατελείωτο κυνηγητό σε τρεις πόλεις που κόβει την ανάσα και κανείς δεν ξέρει ποιος είναι ο κυνηγός και ποιο το θήραμα. Αυτό που, όμως, όλοι ξέρουν είναι το δόλωμα: ο «ένοχος λαγός».
Ευχαριστώ τον Γιώργο Ζώτο και τις εκδόσεις Βασιλείου για την προσφορά του βιβλίου.
