«Αν εγώ αφιερώθηκα στην τέχνη, το 'κανα γιατί η ζωή είναι τόσο παράλογη που, αν δεν έχει κανείς αυτές τις διαφυγές προς το ανιδιοτελές, του γίνεται ανυπόφορη.»*
 |
| Αισθηματικό βάλς, 1939 |
ΠΟΙΗΜΑ ΠΟΥ ΤΟΥ ΛΕΙΠΕΙ Η ΧΑΡΑ
ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΕ ΓΥΝΑΙΚΑ ΥΠΕΡΟΧΗ
ΔΩΡΗΤΡΙΑ ΠΟΘΟΥ ΚΑΙ ΓΑΛΗΝΗΣ
ἀφοῦ τό θέλεις
γυναίκα ἁρμονική κι’ ὡραία
ἔτσι καθώς ἕνα βράδυ τοῦ Μαϊοῦ ἐτοποθέτησες ἁπλά κι’ εὐγενικά μίαν ἄσπρη ζωντανή γαρδένια
ἀνάμεσα στά νεκρά λουλούδια
μέσα στό παλιό ― ἰταλικό μοῦ φαίνεται ― βάζο μέ παραστάσεις γαλάζιες τεράτων καί χιμαιρῶν
ἔλα
πέσε στά χέρια μου
καί χάρισέ μου
― ἀφοῦ τό θέλεις ―
τή θλίψη τοῦ πρασίνου βλέμματός σου
τήν βαθειά πίκρα τῶν κόκκινων χειλιῶν σου
τή νύχτα τῶν μυστηρίων πού εἶναι πλεγμένη μέσα στά μακρυά
μαλλιά σου
τή σποδό τοῦ ὑπέροχου σώματός σου
 |
| Ποιητής και Μούσα, 1954 |
*Απόσπασμα από συνέντευξη του Νίκου Εγγονόπουλου στο περιοδικό Η Λέξη
