koukidaki: Capo d' Istria

Η Αναστασία Κουμίδου, διασκευάζει και σκηνοθετεί το έργο, εστιάζοντας στα δύο τελευταία εικοσιτετράωρα της ζωής του Ιωάννη Καποδίστρια.

Από το δελτίο τύπου:

Μια χώρα που παλεύει μεταξύ νόμου και συμφερόντων, ακυβερνησίας και ελευθερίας, ανατολής και δύσης.

Ένας άνθρωπος που καλείται να επιλέξει ανάμεσα στην πολιτική ύπαρξη και το συμβιβασμό, τα υψηλά ιδεώδη και τον έρωτα.

Πολλαπλά σχέδια δολοφονίας που υφαίνονται υπόγεια, ένα πολιτικό θρίλερ στα ίχνη της ιστορίας...

"Σκύψτε και βουτήξτε τα χέρια σας στο αίμα του. Άραγε πόσες φορές, στους αιώνες που θα 'ρθουν και σε γλώσσες που δεν ξέρουμε ακόμα το άκουσμά τους, θα επαναληφθεί αυτή η ιστορία;" (J.C., William Shakespeare)

Δεν πρόκειται για ένα ιστορικό έργο τοποθετημένο στην εποχή του. Η άποψη της Αναστασίας Κουμίδου είναι σύγχρονη και, μέσω της δολοφονίας του κυβερνήτη, αναδεικνύει τα πολιτικά παιχνίδια -κάτω από το τραπέζι- κάθε εποχής.

Όπως είναι φυσικό, του έργου προηγήθηκε έρευνα με εναρκτήριο σημείο το έργο του Νίκου Καζαντζάκη "Ιωάννης Καποδίστριας" από όπου άντλησε στοιχεία από την προσωπική αλληλογραφία του Καποδίστρια με την Ρωξάνδρα Στούρτζα ενώ αναζήτησε πηγές από τα απομνημονεύματα του Μακρυγιάννη μέχρι την δολοφονία του Κένεντι και τις τελευταίες δεκαετίες.

Στα ιστορικά πρόσωπα του έργου (Κολοκοτρώνης, Μακρυγιάννης κ.ο.κ.) προσέφερε διαχρονικό λόγο.

Αναστασία Κουμίδου: «Ο στόχος μας ήταν να κάνουμε ένα θεατρικό για το σήμερα, υπενθυμίζοντας ότι τέτοιου είδους γεγονότα, όπως είναι οι δολοπλοκίες και τα πολιτικά παιχνίδια, δεν σταμάτησαν με το πέρασμα των αιώνων αλλά επαναλαμβάνονται με δαιμονικό τρόπο».

Στην σκηνή, εκτός από τον Καποδίστρια που ενσαρκώνει ο Γιώργος Κροντήρης, περνούν μεγάλες προσωπικότητες της Ελληνικής ιστορίας που αλληλεπίδρασαν με τον πρώτο κυβερνήτη της Ελλάδας, και πρώτη από όλους η κυρία επί των τιμών της αυτοκράτειρας Ελισάβετ της ρωσικής αυλής του τσάρου Αλεξάνδρου Α', η Ρωξάνδρα Στούρτζα. Η Ρωξάνδρα, που υποδύεται η Βίκυ Μαραγκάκη, υπήρξε η μοναδική γυναίκα με την οποία σχετίστηκε ο κυβερνήτης, δυναμική, μορφωμένη και καλλιεργημένη ενώ παρέμεινε ερωτευμένη μαζί του ακόμα κι όταν παντρεύτηκε.

Στο σκηνικό δεσπόζει ένα μεγάλο τραπέζι σχεδιασμένο από τον Απόστολο Βέττα. Πρόκειται για ένα τρίποδο τραπέζι, ευφυέστατα κατασκευασμένο, που σημειολογικά παραπέμπει στο σαθρό σύστημα, στις τρικλοποδιές και σε άλλες πολιτικές παγίδες ενώ δημιουργεί ένα δυνατό σημείο εστίασης του βλέμματος του κοινού. Στη μουσική, η Αντριάνα Μίνου, επιλέγει από πιάνο και ηχητικά επιπρόσθετης θριλερικής αγωνίας μέχρι κομμάτια μπιτάτης ηλεκτρονικής μουσικής δημιουργώντας ένταση ή ερωτισμό ανάλογα με τη στιγμή ενώ συμβάλει στη διαχρονική γραμμή του έργου. Εντυπωσιάζει η σκηνή της ξιφομαχίας (με την καθοδήγηση του προπονητή ξιφασκίας Βαγγέλη Βερτόπουλου) και γενικότερα η κινησιολογία υπό τις οδηγίες του Κωνσταντίνου Μίχου.