koukidaki: Η Πένυ Παπαδάκη για το "Χωρίς δίχτυ ασφαλείας"

Το ερωτηματολόγιο Ριντ Φερστ για τα νέα βιβλία.

Ή αλλιώς, όχι μόνο το ερωτηματολόγιο του Προυστ.

Οι συγγραφείς έχουν μία μέρα για να απαντήσουν τις ερωτήσεις της λίστας προκειμένου να γνωρίσουμε το νέο τους -τις περισσότερες φορές ακυκλοφόρητο- βιβλίο. Οι ερωτήσεις έχουν γραφτεί εξ ολοκλήρου από εμένα. Εκείνοι ευθύνονται για τις απαντήσεις και μόνο. Κι εσείς για τις εντυπώσεις.

Πως σας ήρθε η ιδέα;

Π.Π.: Η ιδέα για την συγγραφή του βιβλίου, ήρθε από μία ιστορία που άκουσα σε μία παρέα, σχετικά με ένα παιχνίδι της μοίρας που ήθελε δύο ανθρώπους μαζί, αλλά τους παίδεψε αρκετά χρόνια πριν τους ενώσει. Παράλληλα ήθελα να κάνω αναφορά στο ζήτημα της κρίσης που μας απασχολεί όλους, κι έτσι πάντρεψα την αρχή και το τέλος, και βγήκε το ΧΩΡΙΣ ΔΙΧΤΥ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ.

Που γράψατε το βιβλίο σας;

Π.Π.: Εκεί που γράφω πάντα. Στον υπολογιστή μου που βρίσκεται στο δωμάτιο μου.

Πόσο χρόνο σας πήρε η συγγραφή;

Π.Π.: Πέντε μήνες.

Πως θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας με δυο λόγια;

Π.Π.: Ασχολούμαι κυρίως με κοινωνικά θέματα, επομένως κι αυτό δεν ξέφυγε από το ύφος. Θα τολμούσα όμως να το χαρακτηρίσω ως κοινωνικο-καταγγελτικό, με αρκετά ωστόσο αισιόδοξα μηνύματα.

Θέλετε να μας δώσετε μια περιγραφή;

Π.Π.: Η περιγραφή του βιβλίου, καθρεφτίζεται στο οπισθόφυλλο του, μπορώ όμως να προσθέσω πως ουσιαστικά αναφέρεται σε αναθεωρήσεις των ηρώων μου τόσο σε επαγγελματικό και οικογενειακό επίπεδο, όσο και σε προσωπικό με την κρίση να επεκτείνεται στον γάμο τους, στην προσωπικότητά τους, στις αξίες τους... Ελπίζουν όμως για ένα καλύτερο αύριο, και δίνουν μάχη για να τα καταφέρουν. Το αν, και το πως θα πετύχουν όσα ονειρεύονται, θα το ανακαλύψουν οι αναγνώστες, πολλοί από τους οποίους θα βρουν τον εαυτό τους μέσα από τους ήρωες.

Τι αγαπήσατε περισσότερο σε αυτό το βιβλίο;

Π.Π.: Τη δύναμή και την αλήθεια του.

Ποιος είναι ο πιο αγαπημένος σας ήρωας και γιατί;

Π.Π.: Η κυρά Δέσποινα, η μάνα της ηρωίδας. Μια γυναίκα που μιλάει λίγο, καταλαβαίνει πολλά, και πράττει περισσότερα.

Τι προσφέρει αυτό το βιβλίο στον αναγνώστη, βιβλιόφιλο ή βιβλιοφάγο;

Π.Π.: Αυτό που χρειαζόμαστε όλοι σήμερα, ίσως περισσότερο από ποτέ, είναι ένα μήνυμα αισιοδοξίας. Ελπίζω πως σ' αυτό το βιβλίο ο αναγνώστης θα το βρει.

Ποια είναι η μεγαλύτερη αγωνία σας;

Π.Π.: Να ξυπνήσω ένα πρωί, και να μην έχω σε τίποτε να ελπίζω.

Φοβάστε...

Π.Π.: Μην πάθουν κάτι τα παιδιά μου.

Αγαπάτε...

Π.Π.: Μπορεί να ακουστεί υπερβολικό, ίσως και ουτοπικό, αλλά αγαπώ τον άνθρωπο.

Ελπίζετε...

Π.Π.: Σε καλύτερες μέρες.

Θέλετε...

Π.Π.: Υγεία, αισιοδοξία και χαμόγελα.

Ποιοι αναγνώστες θα λατρέψουν αυτό το βιβλίο;

Π.Π.: Όσοι έχουν περπατήσει σε δύσβατα μονοπάτια και θέλουν να βρουν κάπου να ξαποστάσουν.

Γιατί πρέπει να το διαβάσουμε;

Π.Π.: Για να πάρουμε (βάζω και τον εαυτό μου) δύναμη.

Γιατί δεν πρέπει;

Π.Π.: Ίσως γιατί υπάρχει ο φόβος να μας "κόψουν" τα αιχμηρά σημεία του.

Που/πως μπορούμε να βρούμε το βιβλίο σας;

Π.Π.: Σε όλα τα βιβλιοπωλεία.

Που μπορούμε να βρούμε εσάς;

Π.Π.: Στο facebook και στο papadakip@yahoo.gr

Ποιο χρώμα του ταιριάζει;

Π.Π.: Λόγω δύναμης, το κόκκινο.

Ποια μουσική;

Π.Π.: Πολλά είδη μουσικής, λόγω εναλλαγής συναισθημάτων.

Ποιο άρωμα;

Π.Π.: Δεν το έχω σκεφθεί...

Αν δεν ήταν βιβλίο, τι θα μπορούσε να είναι;

Π.Π.: Κινηματογραφική ταινία.

Αν δεν ήσασταν συγγραφέας τι θα μπορούσατε να είστε;

Π.Π.: Πάλι με την τέχνη, ίσως με το τραγούδι.

Ποιον συγγραφέα διαβάζετε ανελλιπώς;

Π.Π.: Δεν είναι μόνο ένας/μία. Μαντά, Πολυράκης, Τραυλού, Αλκυόνη Παπαδάκη, και τόσοι άλλοι... Ευτυχώς ζούμε σε μία φωτεινή χώρα με φωτεινά και παραγωγικά μυαλά.

Σας έχει επηρεάσει άλλος συγγραφέας στον τρόπο που γράφετε ή σκέφτεστε ή ζείτε; Ποιος/ποιο βιβλίο;

Π.Π.: Με έχουν επηρεάσει αρκετοί συγγραφείς και πραγματικά θαυμάζω τον τρόπο γραφής τους, αλλά θεωρώ πως γράφω με τον δικό μου τρόπο. Ο αναγνώστης θα κρίνει αν η γραφή μου μοιάζει με κάποιου άλλου.

Οι ήρωές σας μπορούν να σας κατευθύνουν ή εσείς και μόνο ορίζετε την συνέχεια και τις τύχες τους;

Π.Π.: Οι ήρωες, αποκτούν προσωπικότητα και πολλές φορές με κατευθύνουν εκείνοι. Είναι τρομερή η αίσθηση και μαγευτική συνάμα, όταν αποκτούν δύναμη και με πάνε αλλού από εκεί που ήθελα να τους πάω. Είναι μαγεία... και αφήνομαι.

Τι χρειάζεται κάποιος για να γράψει; Φαντασία ή εμπειρία;

Π.Π.: Και τα δύο. Η φαντασία είναι το κυρίαρχο στοιχείο, αλλά πρέπει να εξελίσσεται μέσα από την ανάγνωση βιβλίων. Να ανοίγεις το μυαλό σου σε ερεθίσματα, και να τα καλλιεργείς.

Τι καθορίζει την επιτυχία σε ένα βιβλίο;

Π.Π.: Έχω δει πολλά καλά βιβλία να χάνονται, και λιγότερο καλά να κάνουν μεγάλη επιτυχία. Θεωρώ όμως, πως μια καλή προώθηση, και μία ιστορία που να ταυτίζεται ο αναγνώστης με τους ήρωες, είναι ικανά να κάνουν την επιτυχία.

Τι την αποτυχία;

Π.Π.: Τα ακριβώς αντίθετα με τα παραπάνω.

Η βιβλιοφαγία είναι/μπορεί να γίνει κατάχρηση;

Π.Π.: Νομίζω πως είναι η μόνη που δεν θεωρείται ποινικό αδίκημα, και δεν έχει κακές συνέπειες. Οπότε άνετα μπορεί.

Ποιον τίτλο βάζετε στο βιβλίο της ζωής σας;

Π.Π.: Τον έχω δώσει ήδη. ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΖΩΗΣ. Και καλά και άσχημα. Μένω στα καλά, και προχωρώ.

Εξώφυλλα βιβλίων της Πένυς Παπαδάκη και φωτογραφία πορτραίτο από το προσωπικό της αρχείο. Στην έγχρωμη εικόνα το εξώφυλλο του νέου της μυθιστορήματος "Χωρίς δίχτυ ασφαλείας".

ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ

Η Άννα, η σιδηρά κυρία μιας μεγάλης εταιρείας στην οποία αφοσιώθηκε ολοκληρωτικά και για την οποία θυσίασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της εις βάρος της οικογένειάς της, ξαφνικά απολύεται. Η κρίση, που μέχρι χθες δεν την άγγιζε, τυλιγμένη καθώς ήταν στο κουκούλι της δύναμης και της αλαζονείας της, χτύπησε και τη δική της πόρτα.
Από τη μία μέρα στην άλλη, έρχεται αντιμέτωπη με όσα επιμελώς έκρυβε κάτω από το χαλάκι της ζωής της, γιατί δεν είχε τον χρόνο να ασχοληθεί μαζί τους. Διαπίστωσε πως η κρίση είχε επεκταθεί στον γάμο της, στις αξίες της, στον κοινωνικό της περίγυρο…
Ο πρώτος που θα εγκαταλείψει το καράβι που βουλιάζει είναι αυτός που νόμιζε για καπετάνιο της, ο άντρας της. Δεν του αρέσει η σκουριασμένη πανοπλία της, την είχε μάθει δυνατή, την είχε μάθει αρχηγό, είχε δεδομένη τη μόνιμη προσφορά της. Όμως η Άννα είναι γεννημένη ηγέτιδα, όπως συνήθιζε να λέει ο πατέρας της, και θα καταφέρει έστω και με τρικυμίες, έστω και με απώλειες, να οδηγήσει το καράβι της σε απάνεμο λιμάνι. Θα ρίξει άγκυρα στη ζωή του Βασίλη και θα εκπλαγεί όταν μάθει πως η μοίρα τούς ήθελε μαζί από την αρχή, αλλά η ζωή αλλιώς τα είχε σχεδιάσει. Μα στ’ αλήθεια, ποιος κατάφερε ποτέ να αλλάξει ή να σβήσει όσα είναι γραφτό να γίνουν;
Ένα δυνατό και επίκαιρο μυθιστόρημα για την κρίση που γεννά κρίσεις αξιών, ιδεών, χαρακτήρων, αλλά και δεύτερες ευκαιρίες για όσους τολμούν.