Δυο κοριτσάκια, έφηβες, κοπέλες, νεαρές, γυναίκες, ώριμες, γερόντισσες. Δυο παιδιά που γνωρίστηκαν στα οκτώ τους, μεγάλωσαν παράλληλα, προβληματίστηκαν, επιθύμησαν, πόθησαν, συγκινήθηκαν, γέλασαν, επιβεβαιώθηκαν, ερωτεύθηκαν, έκλαψαν... και έφτασαν στα ογδονταοκτώ τους μαζί, ενωμένες παρά τις διαφορές τους. Γιατί τίποτα από όσα πέρασαν δε κατάφερε να χωρίσει την Λίζα από την Καίτη και την Καίτη από την Λίζα. Ή, μήπως, εκείνες δεν κατάφεραν να χωριστούν;
Δυο αγαπημένες φίλες μεγαλώνουν και ανακαλύπτουν τον κόσμο, τη ζωή, τους άντρες... Μορφώνονται, ερωτεύονται, κάνουν οικογένεια, καριέρα... Ναυαγούν και σώζονται ξανά και ξανά, γιατί έτσι είναι η ζωή.
Περισσότερα από είκοσι στιγμιότυπα που περιέχουν όλη τους τη ζωή αποτελούν το πολυαγαπημένο έργο της Χρύσας Σπηλιώτη. Ο λόγος της άμεσος, λιτός κι απέριττος, το θέμα διαχρονικό, η δράση κινηματογραφική και σκοπός της να γίνουμε μάρτυρες μιας γυναικείας φιλίας που κρατά για πάντα. Μικρές αντιπροσωπευτικές σκηνές διαδέχονται η μία την άλλη και αντικατοπτρίζουν όλα τα στάδια της ωρίμανσης των γυναικών αυτών αλλά και της φιλίας που τις ενώνει.
«Μας ξεναγεί σε μια προσωπική, εσωτερική ήπειρο, σχεδόν άγνωστη, γεμάτη απρόοπτα, με όχημα μια γυναικεία φιλία και με προορισμό την ίδια μας την ικανότητα να ονειρευόμαστε ακόμα κι όταν όλα γκρεμίζονται, ακόμα κι όταν ο κόσμος μέσα μας και γύρω μας είναι τόσο επικίνδυνος, απειλητικός κι αστείος, όσο και το είδωλό μας στον καθρέφτη της καθημερινότητας, εκεί που γινόμαστε αδύναμοι, ευάλωτοι, τρυφεροί κι ανελέητοι, εκεί που μπορούμε να αρθρώσουμε ακόμα και το πιο παράλογο παράπονο με μοναδικό μας ακροατή τον καλύτερο φίλο μας.»*
Το "Ποιος ανακάλυψε την Αμερική;" είναι το πρώτο θεατρικό έργο της Χρύσας Σπυλιώτη και, από το 1997 που ανέβηκε για πρώτη φορά μέχρι σήμερα, έχει μεταφραστεί σε έξι γλώσσες και έχει παιχτεί πολλαπλά τόσο στην Ελλάδα όσο και σε χώρες του εξωτερικού, μεταξύ των οποίων η Κύπρος και η Νέα Υόρκη.
Ένα ταξίδι ανακάλυψης το έργο αυτό, τόσο του έξω κόσμου, εκείνου που μας περιβάλλει και αποτελείται από τους άλλους ανθρώπους, όσο κι αυτού που βρίσκεται μέσα μας. Καθημερινές καταστάσεις από κάθε στάδιο ωρίμανσης των ηρωίδων που διαγράφουν την πορεία τους μέσα στην κοινωνία, την αποκομιδή τους σε εμπειρία και τη μεταξύ τους σχέση. Δύο πρόσωπα που αλωνίζουν τη σκηνή μεγαλώνοντας, ενώ φοράνε ένα ρούχο τη φορά από το λιτό σκηνικό που αντιστοιχεί σε μια περίοδο της ζωής τους. Και όσο περνάνε τα χρόνια και φοριούνται τα ρούχα, τόσο γεμίζουν οι φαρέτρες τους με εμπειρίες, με γέλια, με δάκρυα, με επιτυχίες και αποτυχίες, με αλήθειες και ψέμματα... με ζωή.
Οι Ευγενία Αποστόλου και Βίβιαν Κοντομάρη, υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες της Κατερίνας Πολυχρονοπούλου, με νεύρο και ζωντάνια ενσαρκώνουν τις ηρωίδες του έργου σε μια παράσταση που παίζεται απνευστί, ενώ οι γοργοί ρυθμοί διατηρούνται αμείωτοι μέχρι το τέλος όπως και ο ενθουσιασμός των ηθοποιών, δημιουργώντας ένα απολαυστικό σύνολο που δε θες να τελειώσει.
Συντελεστές:
Συγγραφέας: Χρύσα ΣπηλιώτηΣκηνοθεσία, Μουσική επιμέλεια: Κατερίνα Πολυχρονοπούλου
Εικαστική επιμέλεια, Φωτογραφίες: Αγγελίνα Παγώνη
Σχεδιασμός φωτισμών: Δημήτρης Παντελιάς
Σχεδιασμός ήχου: Σταύρος Τσουμάνης
Βοηθός σκηνοθέτη: Μάριος Παϊτάρης
Παίζουν: Ευγενία Αποστόλου, Βίβιαν Κοντομάρη
Τόπος: Πολυχώρος Vault, Μελενίκου 26, Γκάζι, 2130356472.
*:Απόσπασμα από το δελτίο τύπου.
Επίσης στο Vault: Αρκετά πια με την Αντέλα, Τρεις αδερφές μόνο, Dido and Aeneas, Iraq 9 τόποι επιθυμίας, Πνιγμονή, Yerma, κ.α.
