Τριάντα χρόνια μετά το τέλος του κλασσικού έργου του Λόρκα, "Το σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα", βρισκόμαστε ξανά στο σπίτι όπου συναντάμε τη μοναδική απόγονο της οικογένειας της Μπερνάρντα Άλμπα, τη Μαρτύριο, πάνω στο νεκροκρέβατο της μητέρας της. Καταδικασμένη να περάσει τη ζωή της μέσα στο σπίτι του πένθους, μοναδικός φύλακας του σκοτεινού μυστικού, έχοντας χάσει όλες τις αδερφές της, χωρίς να έχει άλλους ανθρώπους ή άλλη οικογένεια πέρα από την Άλμπα και ηθικός αυτουργός μιας αυτοκτονίας, η Μαρτύριο δέχεται την επίσκεψη μιας νεαρής κοπέλας. Η απροσδόκητη εμφάνιση της Πόνθιας ανοίγει την ανήσυχη ψυχή της Μαρτύριο, ζωντανεύει τις μνήμες, τις τύψεις, τα μυστικά... Και όσο εκείνη ξαναζεί μέσα από τις αναμνήσεις της τα πάθη, από τους τοίχους ξεπροβάλλουν τα πρόσωπα του παρελθόντος. Περισσότεροι απρόσκλητοι επισκέπτες για να ζωντανέψουν οι στιγμές, τα καταπιεσμένα ένστικτα, τα ψέματα.
Ο Δημήτρης Καρατζιάς γράφει τη φανταστική συνέχεια του Σπιτιού της Μπερνάρντα Άλμπα επικεντρώνοντας πάνω σε εκείνη την αδερφή που δεν ήταν από τη φύση φτιαγμένη να έχει καλή τύχη έτσι σθεναρή καθώς ήταν. Την ορίζει πρωταγωνίστρια, της δίνει την περισσότερη ζωή σε χρόνια από κάθε άλλη γυναίκα του Σπιτιού, ευχή και κατάρα ταυτόχρονα. Η Μαρτύριο θα ζήσει παρά τις κακές προβλέψεις περισσότερο από όλες τις αδερφές της και θα βασανιστεί όσο καμιά, από τύψεις, ανείπωτα μυστικά και ανομολόγητα πάθη, μέσα στο βαρύ πένθος που τυλίγει το σπίτι τους. Με το εξαιρετικό αυτό κείμενο, τις σκηνοθετικές οδηγίες της Λίλλυς Μελεμέ, την εκπληκτική ερμηνεία της Αθηνάς Τσιλύρα και όλους τους άλλους συντελεστές, δημιουργήθηκε μια παράσταση αξιώσεων που αγγίζει το κοινό με πολλές έντονες στιγμές. Μυστικά και ανομολόγητες αλήθειες που ξεπηδούν μέσα από την αφήγηση-εξομολόγηση της Μαρτύριο προκαλούν από συγκίνηση μέχρι πόνο και από έκπληξη μέχρι ανατριχίλα ενώ η παράσταση περνά ξυστά από τον τρόμο του θρίλερ ως την παράνοια μιας πολυβασανισμένης ψυχής που ζητά δικαίωση, εξιλέωση, άφεση... (γαλήνη;) γαλήνη. Ή μήπως εκδίκηση;
Τα σκηνικά της Αριάδνης Βοζάνη αντανακλούν τη «θάλασσα πένθους» με τον πιο κυριολεκτικό τρόπο καθώς σε όλο το χώρο δεσπόζει μια μαύρη θάλασσα που σιγά σιγά, και όσο φτάνει το τέλος της Μπερνάρντα, τυλίγει άπαντα, ενώ οι χαρακτήρες καλούνται να περπατήσουν πάνω της, να ισορροπήσουν θαρρείς στο νερό της. Το απόλυτο μαύρο της χαλάει ένα πράσινο -της ελπίδας;- και κάτι λευκό, όπως η αγνότητα (η καθαρότητα;) που χάθηκε κάποτε, δεκαετίες πριν.
Ατμοσφαιρικό το αποτέλεσμα, πλημμυρισμένο με υπέροχους συμβολισμούς, έντονο συναίσθημα και καλούς συνεργάτες. Επί σκηνής, κάνουν τη διαφορά, εκτός από την μοναδική Αθηνά Τσιλύρα και οι Νίκη Αναστασίου και Σεβίνα Μαραγκού.
Συντελεστές:
Κείμενο: Δημήτρης Καρατζιάς
Σκηνοθεσία: Λιλλύ Μελεμέ
Βοηθός σκηνοθέτη: Σεβίνα Μαραγκού
Πρωτότυπη μουσική σύνθεση: Μάνος Αντωνιάδης
Σκηνικά: Αριάδνη Βοζάνη
Κοστούμια: Miltos Couture
Φωτισμοί: Βαγγέλης Μούντριχας
Βίντεο-teaser: Νίκος Λιβαθινός
Διανομή:
Μαρτύριο: Αθηνά Τσιλύρα
Πόνθια: Νίκη Αναστασίου
Αγκούστιας: Σεβίνα Μαραγκού
