Προσοχή! Τα πρόσωπα, τα μέρη και τα γεγονότα που περιγράφονται είναι πέρα για πέρα αληθινά. Κάθε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις είναι απόλυτα επιθυμητή.
 |
| Painting by BThomasStudios |
...και μετά έρχεται ο έρωτας. Και μετά οι γνωριμίες με τα σόγια. Και μετά οι αρραβώνες. Και μετά ο γάμος. Και μετά; Τα γνωστά. Στο τρέξιμο για μπομπονιέρες, τουαλέτες, νυφικά, άδειες, εκκλησία... ΕΚΚΛΗΣΙΑ! Και επειδή δε φημίζομαι για τη συμβατικότητα, αλλά ούτε και για την αγουστιά μου, ξετρυπώνω ένα ξωκκλήσι πάνω σε λόφο, με θέα -συμπεριλαμβάνεται το ηλιοβασίλεμα- και όχι πολύ μακριά από την Αθήνα, προς διευκόλυνση και των συγγενών, φίλων και λοιπών καλεσμένων. Ανακοινώνω περιχαρής ότι παντρεύομαι σε σούπερ ρομαντικό ειδυλλιακό ξωκκλήσι -τι καλά!- και μάλιστα, δυο βήματα από το κέντρο! Στη Σαλαμίνα, που υπολογίζεται και για νησί! Τέλειο, ε;
-Και τι πρέπει να σας φέρω;
-Ένα πιστοποιητικό αγαμίας από την ενορία σας καλή μου. Όσο για την αγγελία, μη σας απασχολεί καθόλου. Θα το κανονίσω μόνος μου με την τοπική εφημερίδα.
Αυτά.
...και μετά έρχεται η γκρίνια. Και μετά το ψέμα, η ασυμβατότητα, τσακωμοί, φωνές, διαφωνίες, μούτρα, κατηγόριες... Και μετά; Τα γνωστά. Τέλμα, χωρισμός, διαζύγιο. ΔΙΑΖΥΓΙΟ! Και επειδή δε φημίζομαι για την αναβλητικότητά μου ξεκινώ άμεσα τις διαδικασίες του συναινετικού ώστε να ελευθερωθώ μια ώρα αρχύτερα.
Ναι, καλά! Για απλό το 'χεις; Χα!
Στην πρώτη επίσκεψη στη δικηγόρο μας -ναι, μία κοινή βάλαμε για να μοιραστούμε και τα έξοδα να μας έρθει πιο φθηνά, αφού δεν είχαμε να μοιράσουμε και τίποτα άλλο!- μαθαίνω ότι για να βγάλεις διαζύγιο πρέπει να ακολουθήσουν δύο δικαστήρια, που δε τα λένε έτσι γιατί κακοπέφτει η λέξη στα αυτιά των πικραμένων, που τα λένε «συζητήσεις» με τον πρόεδρο και μετά βγαίνει η απόφαση. Και τούτες οι συζητήσεις χρειάζονται τα τάδε παράβολα, το ανάλογο Φ.Π.Α, κάποια έξοδα, συν μερικά αντίγραφα-πιστοποιητικά από τις δημόσιες υπηρεσίες, κάτι άλλα πραγματάκια που δε τα θυμάμαι και, φυσικά...
-Αν δώσετε το παρών στο δικαστήριο δε χρειάζεται να μου κάνετε εξουσιοδότηση. Αλλά, βρε παιδιά, τί να τρέχετε όλη μέρα από γραφείο σε γραφείο και από ουρά σε ουρά και να τρώτε άσκοπα το χρόνο σας; Μπορείτε να με εξουσιοδοτήσετε και να τα κάνω όλα εγώ που έτσι κι αλλιώς είναι η δουλειά μου.
Εννοείται ότι η συμβολαιογράφος ζήτησε 60 ευρώ -τιμές 2010- για την εξουσιοδότηση, αλλά...
-Τριάντα και τριάντα θα σας έρθει. Αξίζει να σηκώνεστε χαράματα και να τρώτε όλη τη μέρα σας; Μέσα σε όλα τα έξοδα...
Πήγε μόνη της η δικηγόρος.
Και, φυσικά, είχαν στάση εργασίας οι διοικητικοί υπάλληλοι. Ξαφνική, όχι προγραμματισμένη. Και, φυσικά, δεν δικάστηκε τίποτα εκείνη την ημέρα. Και, φυσικά, πήραμε νέα ημερομηνία. Ένα εξάμηνο μετά η νέα ημερομηνία -λόγω φόρτου εργασίας των δικαστηρίων καθώς όλοι τρέχουμε για ψύλου πήδημα και δε βγαίνουν οι μέρες, τι να κάνουν οι άνθρωποι;- και, εννοείται, είχε λήξει η εξουσιοδότηση στο μεταξύ, γιατί είναι από εκείνες που κρατάνε μόνο έναν μήνα. (Μη γελάτε. Σας βλέπω!)
Ακολουθεί νέα εξουσιοδότηση στη συμβολαιογράφο και νέα έντυπα που πρέπει να φτιάξουμε για τη δικάσιμο καθώς είχε αλλάξει ο νόμος -κι όμως!- με αποτέλεσμα να χρειάζονται περισσότερα δικαιολογητικά, αλλά για καλή μας τύχη τούτη τη φορά έγινε κανονικά η "συζήτηση"-κατάθεση φακέλου από τη δικηγόρο μας σε έναν βαριεστημένο, κακομούτσουνο πρόεδρο.
Πάει το ένα.
Σε κάνα μήνα υπολογίζαμε για τη δεύτερη συζήτηση αλλά μετά από ένα πεντάμηνο μάς δώσανε ημέρα. Δε βαριέσαι; Είχε μπει το νερό στο αυλάκι. Η δικηγόρος έσπευσε εύστοχα να μας καθησυχάσει ότι μετά τη δεύτερη "κουβέντα" θα έβγαινε πολύ γρήγορα η απόφαση, το πολύ σε δεκαπέντε μέρες, οπότε...
-Μπορείτε να θεωρήσετε από τώρα ότι σε ένα εξάμηνο θα έχετε καθαρίσει.
Μικρό το κακό.
Ξανά επίσκεψη στη συμβολαιογράφο για νέα εξουσιοδότηση, καθώς όπως έχουμε ήδη αναλύσει δε συμφέρει να χάνεις ολόκληρη τη μέρα σου στα δικαστικά κτήρια, με το ανάλογο τίμημα αλλά με νέο αέρα. Ε, όσο να 'ναι είχαμε παλιώσει πλέον στις "κουβέντες", σε βαθμό να γνωρίζουμε καλύτερα από εκείνη το συντακτικό. Άσε που τούτη τη φορά μας συνέφερε κιόλας! Όπως γνωρίζαμε ήδη...
-Με την ίδια εξουσιοδότηση και θα καταθέσουμε αλλά και θα πάρουμε την απόφαση γιατί μέσα σε δεκαπέντε μέρες δε θα προλάβει να λήξει.
Δύο σε ένα δηλαδή, χαλάλι.
Εντάξει, δεν έγινε ακριβώς έτσι αλλά η δικηγοράρα μας μας έβγαλε ασπροπρόσωπους καθώς, μόλις ενημερώθηκε ότι δε θα δικαζόταν τίποτα εκείνη τη μέρα λόγω απεργίας των δικαστικών και ότι η νέα ημερομηνία θα μας πήγαινε κάτι μήνες μετά, πήγε αμέσως στον πρόεδρο και απαίτησε να μην επιβαρυνθούμε νέα εξουσιοδότηση. Δηλαδή, να ισχύσει η ίδια γιατί δεν ήταν δική μας υπαιτιότητα η αναβολή αυτή. Και το πέτυχε!
Ουφ. Κόστιζε κάτι παραπάνω σε χρόνο και χρήμα αλλά τουλάχιστον είχε μπει το νερό στο αυλάκι και προχωρούσαμε.
Η ημέρα που βγήκε η δικαστική απόφαση που επικύρωνε την ελευθερία μου είχε, επιτέλους, φτάσει και παρά τα απρόοπτα, τις καθυστερήσεις και τα έξοδα, δεν έβλεπα την ώρα να βρεθώ στο δικαστικό μέγαρο στο πλάι της δικηγόρου (μας) και να κρατήσω το πολυπόθητο χαρτί στα χέρια μου.
Τώρα, ξέρω τι σκέφτεστε. Ποιο δικαστικό κτήριο κοπελιά και ποιας δικηγόρου, αφού είχατε κάνει εξουσιοδότηση;
Α!
Ναι.
Χμ.
Σωστή ερώτηση.
Λοιπόοοοον...
Από την προπαραμονή πέφτει τηλέφωνο από τη δικηγορίνα η οποία με ενημερώνει, με περισσή θα έλεγα χαρά, ότι σε δύο ημέρες βγαίνει η απόφαση και ότι θα πρέπει να της στείλω το κατιτίς της για τα έξοδα (της).
-Μα, δεν ήταν όλα πληρωμένα; Θέλω να πω, είχαμε εξοφλήσει για όλη τη διαδικασία ή κάνω λάθος;
-Και πολύ καλά θυμάσαι, Τζένη μου. Όλα είναι πληρωμένα και η εξουσιοδότηση σε ισχύ με υπογραφή και σφραγίδα του προέδρου αλλά... (μπλα, μπλα, μπλα) ... εκτός κι αν θέλετε να έρθετε μαζί μου στο μέγαρο ώστε να αιτηθείτε εσείς για το χαρτί ώστε να μη χρειαστεί να "φανώ" κάπου εγώ και, με αυτόν τον τρόπο, να γλυτώσουμε κάποιες χρεώσεις, οι οποίες προκύπτουν... (μπλα, μπλα, μπλα)
-Θα έρθω.
Και πήγα.
Στις δέκα είχαμε ραντεβού, από τις ενιάμιση ήμουν στην είσοδο του ορόφου και την περίμενα, αλλά με μεγάλη μου ευχαρίστηση και χωρίς διόλου γκρίνια. Σχεδόν ηδονή. Κατέφθασε στις έντεκα, μιας και καθυστέρησε η δίκη που είχε νωρίτερα, αλλά τι πειράζει; Εγώ σε μερικά λεπτάκια θα είχα στο χέρι μου την αποφασούλα μου, χαλάλι η αναμονή (και η πούντα γιατί από κάπου έμπαζε).
-Για να δούμε θα προλάβετε;
Η ερώτηση-κατάφαση-διαπίστωση τής υπαλλήλου στο τμήμα των αποφάσεων με πόνεσε μέχρι το μεδούλι. Βλέπετε, είχαν αποφασίσει -τα γραφεία- να κάνουν συνέλευση στις δώδεκα. Πράγμα που σήμαινε ότι είχαμε δεν είχαμε μια ωρίτσα στη διάθεσή μας για να επισκεφθούμε τα πέντε-έξι από δαύτα για διάφορες αιτήσεις-αντίγραφα-πιστοποιητικά που έπρεπε να βγάλουμε-κάνουμε-πάρουμε ενώ παράλληλα θα τρέχαμε στα γύρω-γύρω μαγαζάκια για φωτοτυπίες και χαρτόσημα. Και οι ουρές έξω από τις κλειστές πόρτες, μετρώντας δεκάδες άτομα, σχεδόν απελπιστικές.
Κατάρα.
Ευτυχώς που δεν θα αγχωνόμασταν για την υπογραφή του εισαγγελέα υπηρεσίας, γιατί, όπως μου εξήγησε η δικηγορίνα σε μια ύστατη προσπάθεια να αποφύγουμε την κρίση πανικού (μου), το γραφείο αυτό δεν κλείνει ποτέ.
Συνεχίζεται...
Από τη συλλογή ±3.
Διαβάστε τα άλλα διηγήματα της συλλογής: "Λεβάντα"
Copyright © All rights reserved Jenny Koukidou για το koukidaki, Αθήνα 2013
