Κεφάλαιο ένατο
Η επόμενη μέρα βρήκε τους δυο πατεράδες να έχουν μπόλικα προβλήματα...
Το σχέδιο του Ορφέα και του Στάθη φάνταζε καταπληκτικό.
Ήδη είχε γίνει σούσουρο στην W.S.S.O, στην εταιρία ευαίσθητων δεδομένων που δούλευε ο πατέρας της Ιόλης, και αυτό εξαιτίας της αστυνομίας που μπήκε χθες στο γραφείο του. Η κάμερα τα κατέγραψε όλα και τώρα τα υπόλοιπα μεγαλοστελέχη ήθελαν να μάθουν τι συμβαίνει. Δεν θέλανε προβλήματα με την αστυνομία.
 |
| Πίνακας του Jack Morefield |
-Μην ανησυχείτε κύριοι κάτι τυπικό ήταν δεν αφορά την εταιρία ούτε τον οργανισμό γενικά. Σας παρακαλώ αφήστε με να εργαστώ και αν υπάρξει πρόβλημα θα σας ενημερώσω.
Ο πατέρας της Ιόλης ήταν μες στα νεύρα. Όχι μόνο του ρίξανε ευθύνες για το ότι μπλέχτηκε η αστυνομία στον οργανισμό που δεν ήταν και αλήθεια (εκείνον θέλανε), αλλά βγάζανε και τον αδελφό του καλύτερο που ήταν πάντα μες στην ίντριγκα και την δολοπλοκία!
Και με αυτόν τον Ορφέα τα είχε όταν έμαθε ότι ήταν γιος του. Τι παιχνίδι του παίξανε! Πήγαινε να σκάσει. Αισθανόταν μια δυσφορία και αποφάσισε να λείψει για λίγο. Έπρεπε να ξεκουραστεί...
Ωστόσο το σχέδιο αφορούσε και τον πατέρα του Ορφέα. Με το που βγήκε από την εταιρεία δυο αστυνομικοί τον πλησίασαν και τον πήραν στο τμήμα. Εκεί του είπαν ότι ξέρανε για όσα έκανε στον αδελφό του, για το ότι επιδιώκει να σφετεριστεί την θέση του και ότι είναι καταχραστής. Αυτό ήταν το μικρό ψεματάκι που έπρεπε να του καταλογιστεί για να αφήσει ήσυχη την οικογένεια της Ιόλης και να απομακρυνθεί από την εταιρεία.
-Αυτό δεν είναι αλήθεια, διαμαρτυρότανε ο Στασινός. Εντάξει όλα τα άλλα τα παραδέχομαι, πάντα είχα μια αντιζηλία με τον αδελφό μου και είχαμε και προσωπικές διαφορές, Αλλά καταχραστής δεν είμαι.
- Α, ναι; Τον ρώτησε ο Στάθης, ο φίλος αστυνομικός του Ορφέα και αυτά εδώ τι είναι;
Του έδειξε όλες τις απογευματινές εφημερίδες που λέγανε ακριβώς αυτό... ότι χρήματα έλειπαν ανά καιρούς από το ταμείο του οργανισμού και ο μόνος που είχε πρόσβαση σε αυτό ήταν ο Στασινός. Ονόματα, θέσεις και οργανισμός, που δεν έπρεπε, βγήκαν έτσι στο φως. Η εταιρεία θα αναγκαζόταν να κλείσει σύντομα μιας και δρούσε μυστικά. Και μέσα σε λίγα εικοσιτετράωρα ο ένας αδελφός θα βρισκότανε στην φυλακή και ο άλλος άνεργος.
Τα νέα ήρθαν σύντομα και στον πατέρα της Ιόλης που βρισκόταν από νωρίς στο σπίτι με αδιαθεσία. Όταν άκουσε όσα γίνανε στις ειδήσεις, και ότι η εταιρία θα κλείσει δεν άντεξε η καρδιά του, τον πρόδωσε και έπεσε νεκρός στο πάτωμα του σαλονιού.
Τα παιδιά με την μητέρα τους βλέπανε το παρασκήνιο και ένιωθαν πια ήρεμοι. Ωστόσο ξέρανε μόνο για την εταιρεία και ότι ο Στασινός ήταν στην φυλακή από το απόγευμα. Για το θάνατο του πατέρα της Ιόλης θα μαθαίνανε το επόμενο πρωί από την οικιακή βοηθό που θα τον έβρισκε...
Έτσι λοιπόν από τις 7 το ξημέρωμα τα τηλεφωνήματα είχαν πάρει φωτιά. Πρώτα ειδοποιήθηκε η Ιόλη από την γυναίκα που βρήκε νεκρό τον πατέρα της.
Αναστατωμένη και στεναχωρημένη πήρε αμέσως τον Ορφέα και την μητέρα της.
Όλοι είχαν σοκαριστεί. Ομολογουμένως, αυτήν την εξέλιξη δεν την περίμεναν.
Στόχος κυρίως ήτανε ο πατέρας του Ορφέα. Γι’ αυτόν γίνανε όλα. Να τιμωρηθεί. Ο πατέρας της Ιόλης αν και ανταπόδωσε αρκετές φορές το έκανε από άμυνα.
Ο Ορφέας ήτανε απαρηγόρητος. Ένιωθε ότι ήτανε υπαίτιος για όλα αυτά που συνέβησαν. Όσο κι αν η μητέρα τους του έλεγε ότι δεν φταίει, δεν μπορούσε να τον πείσει. Δεν μπορούσε να καταλάβει που πήγε στραβά το σχέδιο του.
Βέβαια, όλη η ιστορία ήταν περίπλοκη. Δυο αδέλφια ετεροθαλή, οι πατεράδες τους, πράγμα που επαναλαμβάνεται, μιας και αυτός με την Ιόλη είναι το ίδιο.
Ποτέ δεν συμπαθήθηκαν, δεν τα πήγαν καλά. Ο ένας ανταγωνιστής του άλλου μια ζωή.
Αυτό συνεχίστηκε ως πρόσφατα με την δουλειά τους. Ο Στασινός ήθελε την θέση του αδελφού του και με δόλια μέσα, ενίοτε και με ακραίες εκδικητικές κινήσεις, επεδίωκε την ολοκλήρωση της ματαιοδοξίας του...
Ένας ψυχολόγος δεν θα μπορούσε να βγάλει άκρη με δαύτους, πόσο μάλλον ο ίδιος ο Ορφέας, που και νέος ήταν και πολύ λιγότερο δούλεψε σε αυτήν την εταιρεία. Και δεν ήταν και αυτό το επάγγελμά του! Δικηγόρος ήταν.
Σίγουρα πάντως ένιωθε ηττημένος μιας και ο δικός του πατέρας, ο φταίχτης, θα ζούσε έστω και στην φυλακή ενώ της αδελφής του έφυγε τόσο νωρίς, στεναχωρημένος και χωρίς να προλάβει να του εξηγήσει.
Δεν πίστευε στην ατυχία του.
Την επομένη θα ήταν η κηδεία και κανείς δεν ήθελε να το δεχτεί.
Θα έπαιρνε την αδελφή του και την μητέρα του και θα ζούσαν κάπου στο εξωτερικό. Να ξεχάσουν και να ηρεμήσουν. Πέρασαν τόσα...
Προς το παρόν όμως είχαν της ετοιμασίες.
Πάνω στην αναταραχή, ένας περίεργος τύπος χτύπησε το κουδούνι και έδωσε στην Ιόλη ένα φάκελο.
Έμοιαζαν όλα να ανακυκλώνονται και όχι να τελειώνουν.
Αλλά δεν ήταν η στιγμή να ανοιχτεί και να ασχοληθούν με αυτόν.
Μια δύσκολη Κυριακή για όλους τους περίμενε.
❃
Copyright © Εύη Καφούρου. All rights reserved. Πρώτη δημοσίευση, Αθήνα 2013.
