Γεννημένος το 1943. Παιδί εργατών, παπαδάκι στην εκκλησία, κολλέγιο, αμερικάνικος στρατός, Κορέα, μπάρμαν, φτιάχνει πακέτα, εργάζεται με παιδιά, κοινωνικός λειτουργός, θυρωρός της νύχτας, ζει στο Σαν Φραντζίσκο.
"Τα περισσότερα γραπτά του Μάζαρικ -παρόλο που μερικά από τα ποιήματα της Κορέας, που'ναι γραμμένα για κάποιες πουτάνες, είναι ερωτικά ποιήματα- μου φαίνονται σαν φωτογραφίες τραβηγμένες στην κόλαση. Μια κόλαση σχεδόν αξιαγάπητη, αλλά πάντοτε μια γήινη κόλαση. Για κοίτα, λέει, έτσι είναι τα πράγματα, πάρε δω και διάβασε. Πιστεύω ότι ο Μάζαρικ θα τη βγάλει καθαρή. Έχει στυλ, αλλά αυτό δεν νομίζω να τον περιορίσει. Το ελπίζω. Πιστεύω ότι θα προχωρήσει, θα πάει πάρα πέρα, το στυλ του θα αλλάξει ανεπαίσθητα, οι φωτογραφίες του θ' αλλάξουν έτσι όπως αλλάζει κι η ζωή του... Είχε πολύ καιρό να εμφανιστεί ένας τόσο ρωμαλέος, τόσο αφηγηματικός ποιητής. Κι αυτό είναι κέρδος για όλους μας."
Τσαρλς Μπουκόφσκι
Θα έρθει κάποια νύχτα, την ώρα που κοιμάσαι
και θα γλιστρήσει στο κρεβάτι σου
σαν τη γάτα που πάει σιγά σιγά να κλέψει
θα σταθεί να σε κοιτάξει που κοιμάσαι
και θα ζυγιάσει το κορμί σου
σαν ναυτικός σ' ένα
μπουρδέλο της Τιχουάνα.
οι κουρτίνες θα κουνηθούν
αν τις έχεις κρεμάσει
& εκείνο θα πλησιάσει ακόμη πιο κοντά
μέχρι ν' ακουμπήσει το πρόσωπό σου πάλι σαν τη γάτα
θα σου ρουφήξει απ' τη μύτη την ανάσα
την ώρα που θα κοιμάσαι.
και μαζί με την πνοή σου
θα σου πάρει τα όνειρα
& το μυαλό θα σταματήσει
σαν πεθαμένη μηχανή αυτοκινήτου
που αφήνει το τελευταίο πουφ απ' την εξάτμιση.
πουλάκια θα τσιτσιρίζουνε
στις τουαλέτες θα τραβάνε καζανάκια
& όλα θα 'ναι τόσο απλά
όταν θα φύγει από πάνω σου η ζωή
όπως μια γριά που σηκώνεται
απ' την κουνιστή πολυθρόνα της
το φως σβήνει γίνεται σκοτάδι
μέχρι να χαθεί εντελώς.
έτσι όπως σβήνουν τα φώτα στο δρόμο
γύρω στις 5 το πρωί.
στο εργοστάσιο ετοίμων ενδυμάτων που δουλεύω εργάζονται
πολλοί νεαροί Κινέζοι
όλοι τους λάτρεις του κούνγκ-φου
κλωτσιούνται μεταξύ τους,
πέφτουν κοφτές, ξεφωνητά, φτύνει ο ένας τον άλλο,
πηδάνε πλάι-πλάι σαν καβούρια
συχνά μου δείχνουνε κινέζικα περιοδικά
με φωτογραφίες κούνγκ-φου σταρ του σινεμά που καταματωμένοι πηδάνε στον αέρα
μόνο με το 'να πόδι 2 μέτρα και...
πάνε και βλέπουνε 2 με 3 ταινίες τη βδομάδα
με την ίδια πάντα υπόθεση
το μικρό κινέζικο χωριό
που μοιάζει με τις πόλεις στα γουέστερν
κι ο τόπος στενάζει
από μερικούς Γιαπωνέζους παλιανθρώπους
σκατόφατσες που κόβουνε βόλτες πάνω-κάτω
σκοτώνουν γυναίκες και παιδιά
σαν πλιατσικολόγοι ινδιάνοι
μέχρι που σκάει το παλικαράκι με τους στενούς γοφούς
& κάνει εκατοντάδες χοντρογιαπωνέζους αλοιφή
& αυτός δεν παθαίνει ποτές του τίποτα
μέχρι κι οι σφαίρες τον φοβούνται
οι πιο πολλοί από τους νεαρούς Κινέζους είναι φοιτητές
σπουδάζουν οικονομικές επιστήμες ή κάτι τέτοιο
κι έχουν κάνει περμανάντ τα μαλλιά τους
για να μην φαίνονται τελείως ίσια
πάνε και βλέπουνε αμερικάνικο ποδόσφαιρο
μετά από τις κούνγκ-φου ταινίες
τα αμερικανάκια στην ίδια μ’ αυτούς ηλικία
μοιάζουνε στον Λάο Τσε & η κουβέντα τους είναι για τον
βουδισμό & το όπιο της προηγούμενης βραδιάς.
"Τα περισσότερα γραπτά του Μάζαρικ -παρόλο που μερικά από τα ποιήματα της Κορέας, που'ναι γραμμένα για κάποιες πουτάνες, είναι ερωτικά ποιήματα- μου φαίνονται σαν φωτογραφίες τραβηγμένες στην κόλαση. Μια κόλαση σχεδόν αξιαγάπητη, αλλά πάντοτε μια γήινη κόλαση. Για κοίτα, λέει, έτσι είναι τα πράγματα, πάρε δω και διάβασε. Πιστεύω ότι ο Μάζαρικ θα τη βγάλει καθαρή. Έχει στυλ, αλλά αυτό δεν νομίζω να τον περιορίσει. Το ελπίζω. Πιστεύω ότι θα προχωρήσει, θα πάει πάρα πέρα, το στυλ του θα αλλάξει ανεπαίσθητα, οι φωτογραφίες του θ' αλλάξουν έτσι όπως αλλάζει κι η ζωή του... Είχε πολύ καιρό να εμφανιστεί ένας τόσο ρωμαλέος, τόσο αφηγηματικός ποιητής. Κι αυτό είναι κέρδος για όλους μας."
Τσαρλς Μπουκόφσκι
ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΕΥΚΟΛΟ
και θα γλιστρήσει στο κρεβάτι σου
σαν τη γάτα που πάει σιγά σιγά να κλέψει
θα σταθεί να σε κοιτάξει που κοιμάσαι
και θα ζυγιάσει το κορμί σου
σαν ναυτικός σ' ένα
μπουρδέλο της Τιχουάνα.
οι κουρτίνες θα κουνηθούν
αν τις έχεις κρεμάσει
& εκείνο θα πλησιάσει ακόμη πιο κοντά
μέχρι ν' ακουμπήσει το πρόσωπό σου πάλι σαν τη γάτα
θα σου ρουφήξει απ' τη μύτη την ανάσα
την ώρα που θα κοιμάσαι.
και μαζί με την πνοή σου
θα σου πάρει τα όνειρα
& το μυαλό θα σταματήσει
σαν πεθαμένη μηχανή αυτοκινήτου
που αφήνει το τελευταίο πουφ απ' την εξάτμιση.
πουλάκια θα τσιτσιρίζουνε
στις τουαλέτες θα τραβάνε καζανάκια
& όλα θα 'ναι τόσο απλά
όταν θα φύγει από πάνω σου η ζωή
όπως μια γριά που σηκώνεται
απ' την κουνιστή πολυθρόνα της
το φως σβήνει γίνεται σκοτάδι
μέχρι να χαθεί εντελώς.
έτσι όπως σβήνουν τα φώτα στο δρόμο
γύρω στις 5 το πρωί.
ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΕΣ ΑΝΤΑΛΛΑΓΕΣ
πολλοί νεαροί Κινέζοι
όλοι τους λάτρεις του κούνγκ-φου
κλωτσιούνται μεταξύ τους,
πέφτουν κοφτές, ξεφωνητά, φτύνει ο ένας τον άλλο,
πηδάνε πλάι-πλάι σαν καβούρια
συχνά μου δείχνουνε κινέζικα περιοδικά
με φωτογραφίες κούνγκ-φου σταρ του σινεμά που καταματωμένοι πηδάνε στον αέρα
μόνο με το 'να πόδι 2 μέτρα και...
πάνε και βλέπουνε 2 με 3 ταινίες τη βδομάδα
με την ίδια πάντα υπόθεση
το μικρό κινέζικο χωριό
που μοιάζει με τις πόλεις στα γουέστερν
κι ο τόπος στενάζει
από μερικούς Γιαπωνέζους παλιανθρώπους
σκατόφατσες που κόβουνε βόλτες πάνω-κάτω
σκοτώνουν γυναίκες και παιδιά
σαν πλιατσικολόγοι ινδιάνοι
μέχρι που σκάει το παλικαράκι με τους στενούς γοφούς
& κάνει εκατοντάδες χοντρογιαπωνέζους αλοιφή
& αυτός δεν παθαίνει ποτές του τίποτα
μέχρι κι οι σφαίρες τον φοβούνται
οι πιο πολλοί από τους νεαρούς Κινέζους είναι φοιτητές
σπουδάζουν οικονομικές επιστήμες ή κάτι τέτοιο
κι έχουν κάνει περμανάντ τα μαλλιά τους
για να μην φαίνονται τελείως ίσια
πάνε και βλέπουνε αμερικάνικο ποδόσφαιρο
μετά από τις κούνγκ-φου ταινίες
τα αμερικανάκια στην ίδια μ’ αυτούς ηλικία
μοιάζουνε στον Λάο Τσε & η κουβέντα τους είναι για τον
βουδισμό & το όπιο της προηγούμενης βραδιάς.
Η ΨΩΛΗ ΤΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΕΙ ΜΙΑ ΣΥΜΦΩΝΙΑ
όταν γυρίζει απ' έξω στο σπίτι
& τα μάτια του αστράφτουνε αγριάδα αβέβαιος & επιφυλακτικός
υπερβολικά προσεκτικός
δεν κάνει να τον πιάσω
ακόμη κι αν πεινάει
το άγγιγμά μου μια απειλή
εγώ μια απειλή
όλα γύρω μια απειλή.
τον ταΐζω & σε δυο ωρίτσες
κοιμάται στα γόνατά μου
τα χείλη του σκισμένα
στη μύτη του αίματα
η φουντωτή ουρά του επιτέλους
ήσυχη, γεμάτη φύλλα
& κλαράκια & βρωμιές.
μου είναι αδύνατο να περιγράψω τους ήχους που κάνει
δεν μ’ αρέσουν οι θόρυβοι
που κάνουν οι άλλοι γάτοι
το δικό του είναι πιο πολύ ροχαλητό
παρά γουργουρητό
κι είναι για μένα κάτι καλό
μου ηρεμεί τα νεύρα.
τ’ αυτιά του ακόμη και στον ύπνο
τεντωμένα
σαν χωνιά του ραντάρ
τ' αυτιά τεντωμένα &
πότε-πότε ανοίγει τα μάτια
για να ρίξει μια γρήγορη ματιά.
τα αίματα στο κεφάλι του μου δείχνουν
ότι οι φόβοι του είναι πραγματικοί σ' αντίθεση με τους δικούς μου.
ΡΕΝΤ ΜΑΟΥΝΤΕΝ, ΚΟΚΚΙΝΟ ΚΡΑΣΙ, ΑΓΚΑΘΑ ΚΡΙΣΤΙ & ΕΡΩΤΑΣ
η γάτα παίζει μ' ένα σπασμένο κομμάτι
τασάκι, καμώνεται πως παίζει με ποντίκι
εσύ ξαπλωμένη στο πλάι
κλαψουρίζεις, σε πονάει το στομάχι
από την Αγκάθα Κρίστι
το βιβλίο που σου πέταξα
έφτασα στο αμήν απ' τη γκρίνια σου
έφτασα στο αμήν από το βουρβούρ σου
στο αμήν από σένα την ίδια.
η γάτα τρέχει μες στο δωμάτιο
το σπασμένο κομμάτι στο στόμα
σαν να δαγκώνει το παιχνίδι της ή κανένα πουλάκι
πάω πίσω της
τρέχει στο σαλόνι
εγώ πίσω της
βλέπω στο γραφείο μου
τα ποιήματα, που τα τσαλάκωσες
& μoυ τα πέταξες στα μούτρα.
αγάπη μου, κι εμένα με πονάει το στομάχι
απ' το παλιόκρασο κι όχι την Αγκάθα Κρίστι
το κόκκινο χρώμα του απλωμένο σ' όλο το γραφείο
πάνω στα βιβλία μου, στα ποιήματά μου
η γραφομηχανή στο πάτωμα
ξεχαρβαλωμένη & γεμάτη λεκέδες
όλα ακατάστατα.
η Αγκάθα Κρίστι κατακρεουργημένη στον καναπέ, το εξώφυλλο
σκισμένο
η γάτα με παρακολουθεί
καθώς της παίρνω το σπασμένο κομμάτι.
αγαπούλα μου, σ' αγαπώ
γαμώ τα σκατά, τι να
συνέβη;
ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΞΥΠΝΗΣΑ ΜΕΣ ΣΤΗ ΝΥΧΤΑ
μ' έπιασε στον ύπνο μου φαγούρα
στο στήθος και στην κοιλιά μου
γέμισα κοκκινίλες απ' το ξύσιμο
είχα μείνει για καιρό μόνος
συμβαίνει καμιά φορά
που δεν ξέρω πια τι να κάνω τα χέρια μου
τα ρουθούνια της μύτης μου τα' χω ξεχειλώσει
από τα δάχτυλα που χώνω μέσα
οι αιμορροΐδες μου, μέρα τη μέρα χειροτερεύουν
κάτι οφείλω να κάνω
μου φαίνεται ότι πρέπει ν' αρχίσω να βγαίνω
όμως πρόσεξε,
όλοι αυτοί που ξέρω
δεν αντέχουν ο ένας τον άλλο
κάθονται όλη μέρα κει δα, καπνίζουν & τα κοπανάνε
μιλάνε αδιάκοπα
αδιάφορο για τι
ένας γνωστός μου, μόλις κάποιος πάει σπίτι του
βάζει την τηλεόραση
κι η γυναίκα του έχει ανάλογα τον επισκέπτη τα απαραίτητα νανουρίσματα
& ουίσκι για την τηλεόραση
υπάρχουν ακόμη οι μορφωμένοι λογοτεχνικά
αμολάνε τη μια αρλούμπα μετά την άλλη
κάθε στιγμή μπορώ
ν' ακούσω σεμινάρια τέχνης
όλοι τους τα ξέρουν όλα
και το μόνο που
δεν ξέρουν είναι πώς
θα τα βρει ο ένας με τον άλλο
& έτσι αναγκάζονται
να κλείνονται σπίτι
και να ξύνονται μόνοι τους
ή όταν βγαίνουν έξω βάζουν κάποιον άλλο να τους ξύνει.
Μετάφραση-επιμέλεια: Τέος Ρόμβος
Διαβάστε όλο το "ανθολόγιο των κακών αμερικανών" εδώ.
