koukidaki: Ιόλη (VI)

Elina V. Kovach: The Three Flowers

Κεφάλαιο έκτο

Η Ιόλη το πρωί ξύπνησε στο δωμάτιο της μητέρας της. Την είδε να κάθεται στην πολυθρόνα και να παίρνει το τσάι της.

-Ώστε είναι αλήθεια, μονολόγησε.

-Ποιο κοριτσάκι μου;

-Ότι σε είδα χθες, νόμιζα ότι τα είδα σε όνειρο...

-Όχι αλήθεια είναι. Μεγάλωσες...

-Καλά τι κάνεις εδώ; Πώς με βρήκες;

-Ήξερα ότι θα έρθεις, ταξιδεύαμε και μαζί στο αεροπλάνο από Αθήνα.

-Εσύ δεν ήσουν στο εξωτερικό;

-Ήμουν όπου και συ.

-Και ο μπαμπάς που έλεγε μια ζωή ότι έφυγες ; Ότι παντρεύτηκες κάποιον άλλο;

-Πσσς. Βλακείες. Έτσι σε άφησε να πιστεύεις για να μην βλεπόμαστε. Χωρίσαμε άσχημα με τον πατέρα σου. Α! Παντρεύτηκα κάποιον άλλο, αυτό δεν μου το συγχώρεσε ποτέ. Το έχω μετανιώσει τώρα. Θα καταλάβεις γιατί. Και γω σαν και σένα, σκαστή είμαι εδώ.

-Δεν καταλαβαίνω τίποτα μαμά. Εξήγησε μου... τα κατάφερες να με πιάσει πονοκέφαλος. Αυτό ξέρω. Φέρε μου ένα παυσίπονο.

-Ετοιμάσου. Ντύσου, να φύγουμε να σε ξεναγήσω και αλλού μιας και εγώ έχω ξανάρθει εδώ, και στο δρόμο θα σου πω τα πάντα για τον Ορφέα...

-Ξέρεις τον Ορφέα; Από που;

-Βέβαια τον ξέρω. Είναι γιος μου και αδελφός σου.

-Τίιιιιιιιιι; Ε, δεν είμαστε καλά!

-Έλα θα στα εξηγήσω στο δρόμο.

Ξεκίνησαν για τον ναό των Ναϊτών ιπποτών. Στο δρόμο άρχισε να της εξιστορεί όλη την αλήθεια.

-Ξέρεις ότι έφυγα όταν ήσουν μικρούλα έτσι;

-Έτσι.

-Ναι αλλά δεν ξέρεις γιατί. Και θα σου πω. Πνιγόμουν. Ο πατέρας σου κοίταζε μόνο την δουλειά και την θέση του. Μας είχε παραμελήσει τελείως. Κάτι έπρεπε να γίνει να ξυπνήσει. Προσπάθησα πολλές φορές να του μιλήσω αλλά δεν με καταλάβαινε. Επειδή ήμουν στα νιάτα μου καλλιτέχνης δεν με υπολόγιζε... Ήθελε με το ζόρι να με βάλει στην δουλειά του. Εγώ την μισούσα αυτή την δουλειά. Όχι μόνο γιατί μου τον στερούσε, αλλά και γιατί την θεωρούσα επικίνδυνη.

-Μα και γω την θεωρώ επικίνδυνη.

-Τα βλέπεις; Έτσι μια μέρα μετά από καυγά, πήρα τα πράγματα μου κι εσένα και ξεκίνησα να φύγω. Εκείνος όμως με πρόλαβε, και δεν με άφησε φυσικά να σε πάρω. Και ούτε επέτρεπε να σε δω... Έτσι χαθήκαμε. Εγώ κρυφά κάπου κάπου σε έβλεπα από μακριά, να παίζεις, να μεγαλώνεις, αλλά δεν μίλαγα...

-Απίστευτο, είπε η Ιόλη. Και Ο Ορφέας;

-Ο Ορφέας είναι παιδί μου από το δεύτερο γάμο. Ξαναπαντρεύτηκα. Και δω θέλω να φανείς ψύχραιμη. Παντρεύτηκα έναν άνθρωπο που πλέον θέλει να του κάνει κακό. Τον αδελφό του και θείο σου. Και τώρα δεν ξέρω τι να κάνω να τα ξεμπερδέψω τα πράγματα.

Η Ιόλη ένιωσε άσχημα στο άκουσμα αυτής της εξομολόγησης. Έκανε μερικά βήματα πίσω. Η μητέρα της προσπάθησε να τη συνεφέρει.

-Άκουσέ με, θέλω να το διορθώσω, γι’ αυτό είμαι εδώ. Για να σκεφτώ και για να δω εσένα. Άφησέ με να μπω στη ζωή σου. Ο Ορφέας επίσης είναι με το μέρος μας όταν κατάλαβε την ματαιοδοξία και την ζήλια του πατέρα του. Πήγε να βρει δουλειά στον δικό σου πατέρα με αλλαγμένο όνομα... δεν σου λέει κάτι αυτό;

-Ναι, αμέ! Μήπως είστε όλοι στο κόλπο;

-Μην μπερδεύεις τα πράγματα Ιόλη μου. Η αλήθεια είναι μπροστά σου.

Είχαν φτάσει πια κοντά στο ναό των Ναιτών Ιπποτών. Εκεί τους περίμενε με ένα χαμόγελο ο Ορφέας.

-Τι κάνεις εσύ εδώ; Είπε η Ιόλη.

-Έκπληξηηη! ήρθα να σε δω και γω. Στα είπε η μαμά;

-Όλα προσχεδιασμένα, ε; Πουλάκια μου, είπε η Ιόλη γελώντας. Ναι, μου τα είπε. Και τον αγκάλιασε. Καλά, γιατί δεν μου τα είπες απ’ την αρχή όλα αυτά;

-Ε, δεν ήταν εύκολο... να σε φορτώσω με τόσα μαζεμένα. Μας πιστεύεις έτσι;

-Τι να σας κάνω, που με βρήκατε χωρίς αποδείξεις και έτσι δεν μπορώ να αντικρούσω τίποτα. Το δέχομαι προς το παρόν, αλλά να ξέρετε είστε υπό επιτήρηση. Δεν θα μου τη σκάσετε!

Μπήκαν στο ναό. Ο ναός αποτελούσε την έδρα του τάγματος των Ναϊτών Ιπποτών από το 1185 έως το 1312, οπότε και μεταφέρθηκε μιας και η ύπαρξη του τάγματος απαγορεύθηκε εξαιτίας της αυξανόμενης δύναμής του. Οι τελετές μύησης στο τάγμα γινόντουσαν στην κρύπτη του ναού, ενώ το 1601 ανέβηκε στο ναό το έργο Δωδέκατη Νύχτα του Σαίξπηρ. Στο κυκλικό κομμάτι του ναού υπάρχουν τα ομοιώματα από 10 ιππότες του τάγματος, τα οποία χρονολογούνται από το 13ο αιώνα.

Ήταν Κυριακή, οπότε συνεννοήθηκαν με τον υπεύθυνο και τους επέτρεψε να παρακολουθήσουν την λειτουργία. Οι ψαλμωδίες, οι ήχοι από την χορωδία, ο φωτισμός και η ιστορία του ναού τούς έκαναν να αισθανθούν πως ο χώρος εξέπεμπε ένα μυστήριο. Ακόμα περισσότερο όταν είδαν τα ομοιώματα να στέκουν επιβλητικά. Ένας άλλος πολιτισμός, μια άλλη κουλτούρα, που τους χάρισε ένα όμορφο πρωινό. Μετά από κει θα πήγαιναν όλοι μαζί για ένα καφεδάκι. Η ώρα ήταν ό,τι έπρεπε, και αργότερα θα πήγαιναν και για φαγητό.

Η Ιόλη είχε περίεργα συναισθήματα ήταν η αλήθεια. Αλλά έκανε υπομονή για μη δείξει ότι δεν τους εμπιστευόταν. Εξάλλου, όντως μπορεί να λέγανε και την αλήθεια.

Θα προσπαθούσε να πιέσει τον πατέρα της να της τα πει όλα. Να μην της κρύψει τίποτα. Δεν μπορούσε πια να έχει αμφιβολίες για την οικογένειά της. Η δύναμη εν τη ενώσει λέει το γνωμικό. Και έτσι έπρεπε να κάνουν. Έπιασε από το χέρι τον αδελφό της και τους οδήγησε στην όμορφη καφετέρια που είχε ανακαλύψει. Ό,τι και αν συνέβαινε, δεν θα χάλαγε την σημερινή μέρα. Όσο κοίταζε τον Ορφέα, τόσο έβλεπε κοινά στην εμφάνισή τους.

Μακάρι να ήταν η σημερινή μέρα η αρχή για ένα νέο ξεκίνημα.

-Καλά. Και δεν μου λέτε, είπε ξαφνικά ενώ έπιναν τον καφέ τους.

-Τι;

-Τον πατέρα σου και σένα τον άντρα σου, πώς θα τον αποδυναμώσουμε;

-Α, αυτό άστο σε μένα, σου είπα εκατό φορές να με εμπιστεύεσαι, δεν είναι έτσι; Της είπε ο αδελφός της.

-Ναι...

-Κάτι έχω σκεφτεί.

-Θα πας ενάντια στον πατέρα σου; Πώς μπορείς;

-Δεν ξέρεις και κάτι άλλο για μένα. Είμαι και δικηγόρος. Θέλω να κάνω την δουλειά μου σωστά. Και αν δεν αλλάξει μυαλά, θα τον τυλίξω σε μια κόλα χαρτί.

-Είσαι απίστευτος...

-Είμαι δίκαιος. Απλά πράγματα.

Ξεκίνησαν βραδάκι για το ξενοδοχείο αφού πρώτα σήκωσαν όλα τα μαγαζιά και γέλασαν με την ψυχή τους όταν διαπίστωσαν ότι είχε έρθει τσίρκο κοντά στην περιοχή όπου έμεναν.

Πέρασαν υπέροχα και όλο το βράδυ μίλαγαν για όσα πέρασαν και όσα τους έμαθε, πολύ νωρίς για την ηλικία τους, η ζωή.

Τα κινητά όλων εδώ και δύο μέρες χτυπούσαν συνεχώς. Της Ιόλης και του Ορφέα από τον πατέρα της, ο οποίος τους έψαχνε, και της μητέρας τους από τον άντρα της. Γελώντας και οι τρεις σαν συνεννοημένοι τα άφησαν να πέσουν στην όμορφη πισίνα του ξενοδοχείου.

Όλα θα έπαιρναν το δρόμο τους από δω και πέρα. Και ήταν χαρούμενοι γι’ αυτό.

❃