Στον William Gibson οφείλουμε αυτό το έργο με το οποίο έγινε διάσημος σε όλο τον κόσμο. Το "The Miracle Worker" πραγματεύεται τη σχέση μεταξύ της Helen Keller, ένα κωφάλαλο και τυφλό κορίτσι, και της Annie Sullivan, της 20χρονης δασκάλας της που καλείται να μάθει στην Helen να μιλάει και να συμπεριφέρεται ανθρώπινα. Βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα.
Η Έλεν Κέλλερ είναι ένα κακομαθημένο, απείθαρχο πλάσμα λόγω του οίκτου που νιώθει για εκείνη η οικογένειά της και η άρνησή τους να της επιβάλλουν έστω μια τυπική πειθαρχία. Καθώς δεν έχει δει σχεδόν καθόλου με τα μάτια της, ούτε γνωρίζει να μιλάει και να επικοινωνεί με τους άλλους ανθρώπους και κυρίως, επειδή η οικογένειά της δεν έχει καταφέρει να της μάθει κάτι για τους ανθρώπους και για τον τρόπο που επικοινωνούν και συμπεριφέρονται, η Έλεν είναι ουσιαστικά ένα αγρίμι. Η Άννυ, από την άλλη, σαν πρώην τυφλή -θεραπεύεται μετά από μια σειρά επεμβάσεων στα μάτια- καταλαβαίνει το σκοτάδι που κατακλύζει την μικρή Έλεν, γνωρίζει πολύ καλά το αλφάβητο των κωφάλαλων και άλλες μεθόδους για να τη βοηθήσει να μάθει κι εκείνη να επικοινωνεί, αλλά δε γνωρίζει πως θα καταφέρει να συμφιλιωθεί με αυτό το ατίθασο κορίτσι. Η μικρή δείχνει ότι δε συμπαθεί τη νεοφερμένη γυναίκα και δεν ανταποκρίνεται. Εξάλλου, έχει μάθει να κάνει ό,τι θέλει και όποτε το θέλει χωρίς φραγμούς ή τιμωρίες.
Η παράσταση κορυφώνεται στην τελευταία σκηνή όπου η μικρή Έλεν αντιλαμβάνεται για πρώτη της φορά τις λέξεις και το νόημά τους ενώ φαίνεται να καταλαβαίνει ότι εκείνη η "δύστροπη" γυναίκα που την έχει κάνει να πονέσει, της έχει φέρει αντιρρήσεις και της έχει επιβάλλει πράγματα, είναι φίλη της. Αυτή η σκηνή είναι, ίσως, ό,τι πιο δυνατό, ανατριχιαστικό, έντονο και καθηλωτικό είδα αυτή τη χρονιά στο θέατρο. Η δασκάλα φωνάζει τις λέξεις στην παλάμη του κοριτσιού ώστε εκείνη να αντιληφθεί την κίνηση των χειλιών της, τους φθόγγους και παράλληλα της τα συλλαβίζει με τα χέρια χρησιμοποιώντας το αλφάβητο των κωφών.
 |
| Από το πρόγραμμα της παράστασης "Το θαύμα της Άννυ Σάλιβαν" |
Οι Θωμάς Σιδέρης [μετάφραση-απόδοση] και Γιάννης Διαμαντόπουλος [μετάφραση-απόδοση και σκηνοθεσία] αναφέρουν στο σημείωμά τους σχετικά:
"...Οι ηρωίδες της ιστορίας αυτής είναι δύο γυναίκες που αποτελούν πρότυπα για την παγκόσμια κοινότητα των ατόμων με αναπηρία... ...Εκτός των άλλων, το έργο προσπαθεί να διερευνήσει τις αντοχές μιας οικογένειας όταν ένας ξένος εισβάλλει στους κόλπους της και ανατρέπει όλα τα μέχρι εκείνη τη στιγμή δεδομένα. Η οικογένεια είναι αναμφισβήτητα ο βασικός πυρήνας κοινωνικοποίησης και παράλληλα το άβατο της ιδιωτικότητας... ...Οι κοινωνικοί μηχανισμοί αποβάλλουν κάθε τι που θεωρείται μη φυσιολογικό. Το αντίδοτο στην κοινωνική απόρριψη είναι η αγάπη που θα λειτουργήσει σαν κουκούλι γύρω από το διαφορετικό μέλος και θα κρατήσει την οικογένεια ενωμένη. Ο Γκίμπσον όμως θα υπονομεύσει το στοιχείο αυτό και θα αποδείξει στο τέλος ότι η αγάπη από μόνη της δεν είναι αρκετή..."
Για το "θαύμα" εργάστηκαν οι: Ισίδωρος Σταμούλης, Φαίη Βολορου, Τάσος Πολυχρονόπουλος, Θανάσης Χαμπέρης και Κλαίρη Μπάμπαλη με πίστη στις γραμμές του έργου και χωρίς άσκοπες υπερβολές καθώς οι ρόλοι αυτοί δεν είναι σημαντικοί στο έργο. Οι χαρακτήρες τους βρίσκονται εκεί για να δομηθεί η ιστορία και να πλαισιώσουν τις δύο βασικές ηρωίδες. Η Αγγελική Δαλιάνη ανέλαβε το σημαντικότερο κομμάτι μαζί με τις μικρές Μαρία Ρισκάκη, Κωνσταντίνα Αγαπάκη και Αγγελική Μάρκου που εναλλάσσονται στον ρόλο της Έλεν. Φυσικά, είδα μόνο το ένα από τα τρία κορίτσια επί σκηνής μαζί με την Αγγελική όμως, οι δύο πρωταγωνίστριες, κέρδισαν τις εντυπώσεις καθώς κατάφεραν να περάσουν στο κοινό όλη την ένταση και τη μεταξύ τους πάλη, με αποκορύφωμα την τελευταία σκηνή στη βρύση όπου ήταν εξαιρετικές.
Αν το όνομα της Έλεν Κέλλερ σας φαίνεται οικείο, τίποτα δεν είναι τυχαίο. Η Άννυ έμεινε δίπλα της για μισό αιώνα μαθαίνοντάς της, κι εκείνη μεγαλώνοντας έγινε μία διεθνώς γνωστή συγγραφέας!
Μερικά στοιχεία από τη ζωή και το έργο τής Έλεν που με κάνουν να ντρέπομαι:
Μέχρι το 1968 που έσβησε, η Έλεν Κέλλερ, υπήρξε συγγραφέας, ακτιβίστρια και λέκτορας. Έγινε η πρώτη κουφή-τυφλή που πήρε πτυχίο Καλών Τεχνών. Ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο. Συμμετείχε στην εκστρατεία για το δικαίωμα ψήφου των γυναικών, για τα εργατικά δικαιώματα και άλλους σκοπούς.
Η Σάλιβαν έμαθε την Έλεν να μιλά χρησιμοποιώντας τη μέθοδο Tadoma [επαφή με τα χείλη και τον λαιμό των άλλων καθώς μιλάνε] σε συνδυασμό με τον συλλαβισμό με τα δάχτυλα. Αργότερα η Έλεν έμαθε τη μέθοδο Braille [ανάγλυφα σχήματα από κουκκίδες σχηματίζουν τις λέξεις για να διαβάζουν οι τυφλοί] και επέκτεινε τις γνώσεις της μαθαίνοντας Αγγλικά, Γαλλικά, Ελληνικά και Λατινικά! Έχει γράψει 12 βιβλία, συμπεριλαμβανομένης της βιογραφίας της, και πολλά άρθρα.
Αγαπημένη της φράση:
"Όταν μια πόρτα ευτυχίας κλείνει, μια άλλη ανοίγει. Όμως πολλές φορές κοιτάμε τόσο πολύ την κλειστή πόρτα που δεν βλέπουμε την πόρτα που έχει ανοίξει για μας".
